Filipijnen.

Zondag 14 april

Soms maak je in je leven een goede beslissing en in dat rijtje komt vandaag ook voor.

Omdat ik gisteravond pas om 22:20 uur op Narita Airport zou landen had ik geen zin om weer helemaal met de trein naar Tokyo te gaan en morgen weer terug voor mijn vlucht naar Manilla.

Dus ik had een hotel kamer geboekt in Narita stad. Op een kwartier met de trein vanaf het vliegveld. Dit doe ik wel vaker en Narita is mij dan ook bekent.

Na het inchecken meteen in bed beland en meteen een goede nacht gedraaid. Na een douche mijn daypack gepakt wat te eten gekocht en op weg. Er is een prachtige tempel in town maar al vaker geweest. Ik had een wandelroute uitgestippeld langs een aantal schrijnen en tempels. En dat was de beste beslissing voor deze prachtige zonnige dag. Ik zie mensen met een festival wagen aan het opbouwen maar ik loop toch door. Wat voor mij vreemd is daar ik een festival freak ben.

Zodra ik de urban jungle van Narita uit was gelopen kom ik bij authentieke Japanse huizen voorbij met prachtig aangelegde tuinen. Ik bezoek onderweg een aantal schrijnen en een tempel. Loop langs akkers en zie boeren op het land werken. Dit is toch de essentie van Japan voor mij ipv die grote steden met al het beton.

Ik hoor kikkers kwaken in de ondergelopen rijstvelden. Veel vogels kwetteren opzoek naar een lekker hapje. Veel insecten van een dikke hommel die geniet van de nectar van een sakura tot mooie vlinders. Dit is echt genieten.

Onderweg zie ik een echtpaar iets uit de grond halen en als ik wat dichterbij ga staan zie ik dat ze bamboe scheuten aan het rooien zijn. Ik praat wat met mevrouw en ze bied mij wat scheuten aan. Ik bedank haar omdat ik het niet kan koken en wens ze smakelijk eten. Een beetje Japans is toch wel zo handig. Ik wilde ook langs een meertje lopen en daar zit ik nu mijn dagboek bij te werken onder een sakura boom die de blaadjes langzaam om me heen laat vallen.

Het park ligt op een verhoging en erom heen is water. Aan éen kant van de gracht hangen 500 karper streamers. Naast de gracht op bijde wallen sakura bomen in bloei. Hele families zitten onder de bomen te genieten van de dag. De kinderen spelen met elkaar op de speeltoestellen en de ouders rusten uit van een drukke week.

Ik loop voor het eerst sinds 29 maart zonder jas. Met een omweg en een bezoek aan een begraafplaats loop ik toch maar even naar de Narita Tempel. Het straatje ernaar toe is altijd druk met mensen die de leuke winkels bezoeken. Zo is daar een winkel die van alles verkoopt van Bamboe, een winkel die gespecialiseerd is in tempel producten en meerdere restaurants die gebarbecuede paling verkopen. En dat is zielig wat ze worden levend gevild. Spijker door de kop en hup mes tussen de graten. Ik eet dit dan ook niet op.

Ik bekijk op mijn gemak de tempel en de prachtige tuin erachter. Daarna loop ik de pagode in waar een enorme Kali staat. De blauwe gad, maar de tempel zelf is ook prachtig beschilderd.

Ik ben best moe en slenter terug naar het hotel waar ik wat rond lummel. Dan er even uit om wat te eten en mijn koffer maar eens op de kop gooien en kijken wat ik weg kan doen. Zo gaat er aardig wat papier de prullenmand in en een paar sokken met gaten erin.

Even alles opnieuw er in doen en morgenochtend het laatste erbij. Dan bel ik 1,15 uur met een collega en app nog een tijd met een andere collega. Hij geeft me tips voor de Filipijnen.

Oude dag.

Maandag 15 april

Ik ben voor de wekker wakker en na een douche zet ik een bakje thee en eet mijn ontbijt op.

Alles de koffer in en met de shuttle bus van het hotel om 07:00 uur naar het vliegveld. 45 minuten later komen we aan en loop ik van terminal 2 naar 3. Het traject is makkelijk te volgen, ik loop over een blauwe hardlooptrack. In terminal 3 aangekomen kan ik meteen in de rij staan voor het inchecken. Deze begint 08:10 uur. Bij de balie aangekomen vraag ik waar ik zit, dat weet ik wel maar even checken. Ma’me you are on chair 18A. Ik vraag of er nog een gangpad stoel vrij is. No complete booked ma’am. Maar dan zegt de dame naast de heer die mij helpt: do you want to sit on an emercency axit ma’me?Nou ja zolang het een gangpad stoel is en ik niet hoef bij te betalen graag. Ik krijg mijn instapkaart 12C en kan mijn koffer zelf op een band leggen. Hmm 18 kg daar kan straks in Japan mooi wat bij gekocht worden. Mijn handbagage is 5 daar kan ook nog bij.

Door deze actie heb ik ook groep 1 om in te stappen. En met vertraging doen we dat om 11:15 uur. We hadden al 5 minuten in de lucht moeten hangen. Ik check in en zit in het vliegtuig te wachten op de pasagiers die naast mij komen te zitten maar het blijft leeg. Hup als we in de lucht hangen ga ik slapen.

Twee uur later word ik weer wakker. Even boek lezen. Ik heb van een gast twee boekjes van Freek de Jonge gekregen.

Ook neem ik de LP van Philipines door.

Ik had van alles gedownload maar zonder internet kan ik het niet openen. En dan ben ik blij dat mijn harde schijf nog niet vol zit en ik nog iets van een geheugen heb.

Bij de douane moet ik net als Japan een veld invullen op de website maar mijn batterij is bijna op en het lukt maar niet. Ik baal als een stekker en schiet een man aan met een pasje om zijn nek. Ja hij werkt hier en kan me wel helpen. Na 10 minuten heb ik de QR code en moet weer in de rij. Nou dat dacht ik niet en ik stap over een touw heen. En dat mag ook nog omdat ik al eens in de rij had gestaan.

Ik word door een dame met hoofddoek om verhoord en krijg mijn stempel. Ik mag door. Hup naar mijn koffer die al van de band gehaald is.

Eerst maar eens geld wisselen anders kom ik nergens. In de tussentijd word ik door een aantal taxi chauffeurs aangeklampt. Nee ik wil niet in de taxi! Dat gedoe met afgezet worden heb ik geen zin in. Ik schiet weer een personeels lid van de airport aan en vraag waar de loopbus naar EDSA is.

Oh ma’me you go out to Bay 10.

En jawel daar staat de loopbus. Een totaal versleten bus. De kaartjes verkoper pak mijn koffer aan en zet hem beneden in de bagage ruimte. Ik stap in en oh ja ik ben in Azië. Doordat ik zo veel in Japan reis vergeet ik hoe het in andere Aziatische landen er aan toe gaat. Wat een heksenketel is het buiten en zo warm.

Het is nu 20:45 uur als ik dit schrijf en 30 graden.

Ik loop met een spijkerbroek en hoody aan. Mijn winterjas hangt over de arm. In de loopbus staan de ramen open zodat er nog wat wind in de bus komt. Hij zit propvol, ik kan er nog net bij en ben de enige buitenlander tussen de Filipijnen. De kaartjes verkoper komt langs. Ik wil graag naar Pasay en mag 40 pesos betalen, €0,65. Drie kwartier later stap ik uit. Geen lift en ik sleep mijn koffer de trappen naar de metro op. Nou eigenlijk light rail. Ook hier door security check en daarna een kaartje kopen. Ik wil naar United Nations stop en betaal 20 pesos, €0,32.

Het is heel druk en mijn koffer staat giga in de weg. Ik hang wat in een lus met één arm. Een vriendelijke dame vraagt of ma’me wil zitten maar ik blijf staan. Bij UN aangekomen weer trappen naar beneden.

Ik steek de straat over en 10 minuten later worstelend met de hoge stoepen en het vele vuil lamgs de weg kom ik bij Anex Hotel Near Us Ambassy aan. Verkeerde deur en ik stap het restaurant van het hotel binnen maar ik word keurig naar de receptie gebracht. Inchecken en naar boven met de lift. Kamer 407 klein en uitgeleefd maar het is maar voor één nacht.

Ik gooi mij spullen in de kamer en ga weer naar buiten maar nu zonder hoody.

Ik schuif aan bij een soort restaurant voor minder bedeelden. Ik neem rijst en twee groenteschotels erbij. Eindelijk weer groente.

Terwijl de dame mij opschept staat er een jonge vrouw te bedelen. Ik loop naar de kassa en hoef maar 95 pesos te betalen. Dan zeg ik tegen de dame dat ze de jonge vrouw ook eten mag geven op mijn kosten. Zij kiest rijst en een groente kip schotel. De totale kosten zijn 150 pesos zeg maar €2.50.

Vrouwtje blij, ik een goede daad verricht. Nog even wat te drinken halen bij de 7/11 en ik loop terug naar het hotel. In totaal vandaag €4,10 uit gegeven.. en mijn buik zit vol.

Oude vermoeide dag.

Dinsdag 16 april

Anders was moeders vandaag 81 geworden. Maar even een kerk in vandaag kaarsje branden.

Vannacht één keer uit bed geweest om naar de wc te gaan. Het is bloedheet in de kamer maar ik wil de airco niet aanzetten. Daar wordt ik altijd erg ziek van.

Toch weer in slaap gevallen ondanks de herrie op de gang. Maar dit keer werd ik wakker uit een droom. Iets wat me al vanaf mijn 10e of zo achter volgt. Ik word totaal van de kaart wakker en duik meteen onder de douche. Doe de lichtste kleding aan wat ik bij me heb, het is erg warm buiten. Op moment van schrijven 13:39 uur 36 graden. Ik zit even in de airco.

In een rustig tempo mijn koffer gepakt en eenkop thee gedronken.

Met de lift naar de receptie en ja zij willen mijn koffer wel in bewaring nemen.

De kuierlatten aan en eerst maar naar het busstation waar ik vanavond op 22:00 uur de nacht bus naar Banaue neem. Ik wil weten of ik mijn koffer mee kan nemen in de bus en ik moet mijn voucher die ik op internet gekocht heb verzilveren. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Wat een drukte, veel arme mensen en een enorme troep op straat. Ook de rivier ligt vol met rommel. Zonde.

Eerste stop van vandaag de Saint Anthony kerk. En hoewel het dinsdag is zit de kerk toch erg vol. Ik blijf even in een bank zitten om mijn moeder te herdenken. Daarna eerst maar eens een ontbijt nuttigen. Rijst met ei en groente en een ice tea. De deur van een 7/11 wordt altijd open gehouden door een bedelaar. In dit geval iemand met schisis, ofwel hazelip. Ik geef de man maar een muntje in zijn bakje.

Daarna loop ik door naar Ohayami Transit en daar blijkt het geen probleem te zijn mijn koffer mee te nemen in de bus. No Ma’am you don’t have to pay extra. Ik had weken geleden op internet gevraagd of ik bagage mee mocht nemen en toen was het 10 kg.

Ik leg mijn telefoon op de balie nou ja plank en ik krijg mijn plaats bewijs.

Tot vanavond,

Ik loop naar de Chinese wijk en stap de Quiapo kerk binnen. Hier is de pastoor twee huwelijken tegelijk aan het voltrekken. En jaja beide echtparen hebben al een kind. Waar moet dat heen in deze wereld [e-1f923].

In deze kerk kan ik wel een kaarsje branden en dat doe ik dan ook.

Het is wel lekker om met deze temperaturen een kerk in te duiken. De deuren staan open en er hangen grote draaiende metalen gevallen aan het plafond die voor een heerlijk windje zorgen.

Op naar de Golden Mosque en de zeer drukke moslim wijk. Nou het goud is zeer slecht erop geschilderd en met is aan het restaureren. Ik blijf buiten en loop naar de Chinese wijk. Twee mooie poorten en een tempel op de 9e verdieping van een gebouw. Er staat een wacht voor de deur maar ik mag van hem naar boven. De inrichting is echt Chinees en ook veel beelden. Ik mag helaas geen foto’s maken. Er zitten twee dames geluk ornamenten te vouwen.

Beneden waarschuwt de wachter mij om op mijn spullen te passen. Tot nu toe valt het erg mee. Ik heb alles nog maar wel achter slot!

Ik loop de Pasay rivier over en loop regelrecht een café in met airco. Even genoeg van de warmte. Het blijkt een pasta restaurant te zijn en ik bestel een pasta met paddestoelen, saus en een Flower Green Ice Tea die erg lekker is.

En dan moet ik toch eens opstaan als ik nog een museum in wil.

Dat wordt Casa Manila. Nou dat had ik beter kunnen overslaan. De twee verdiepingen staat vol met zoals Erwin altijd zegt oude meuk. Maar deze oude meuk is wel mooi gebleven en het pand is gerestaureerd. In 10 minuten sta ik weer buiten daar er niets te lezen valt. Ik heb geen idee wie er in dit huis heeft gewoond.

Op het binnen plein ontdek ik wel de tip van mijn collega: bamboe tours. Met een bamboe fiets door Manilla. Even een kaartje mee en door.

Dan loop ik door het grote Ritzal park. Eerst de Japanse tuin in gevolgd door de Chinese tuin en de plek waar meneer Ritzal door een peloton van acht schutters neer gemaaid is. Zeer indrukwekkend. Ik zit wat in de schaduw en maak een foto van de grote vlag in het park. Het is 16:30 uur als ik aankom in het hotel. Ik besluit om nog wat eten en drinken te kopen en tegen zes uur hou ik een tricycle bestuurder aan. Hij had me al een paar keer gevraagd of ik hem wilde huren. Ik laat op maps.me zien waar ik naar toe wil en vertel erbij dat ik het van morgen gelopen heb in een uur. Hij vraagt hoeveel kilometer, 5. We komen een prijs overéén die hoger ligt dan ik eerder met een Filipino heb besproken maar ik vind het wel best.

Onderweg vraagt hij mij een paar keer om mijn telefoon te laten zien waar de route op staat. Voor een rood licht zegt hij dat het wel ver is. Ja ik zei toch dat het 5 kilometer was. Dus als ik uit stap wil hij meer geld zien. Ik geef heb 30% meer en hij is niet tevreden. Ik loop weg en hij loopt boos achter me aan. Ja hallo ik heb het je duidelijk uitgelegd en jij wilde wel rijden dus wie is hier nu olie dom. Een man die de hele reis mee is gegaan zegt dat het de benzine kosten niet dekt. Ik zeg dat het zijn probleem is en hij een betere afspraak had moeten maken of de rit niet had mieten aannemen.

Ik ga in de wachtkamer, buiten, van de bus zitten en na wat gemopper gaat hij een kwartier later weg.

Hoe meer naar de vertrektijd hoe meer passagiers zich melden. Rond 21:00 uur mogen we de bagage in de bus onderin leggen. Ik heb stoel nummer 14 maar 1 minuut voor vertrek is de bus nog lang niet vol en neem ik twee stoelen achterin in. Al hoe wel het donker is blijf ik lang naar buiten kijken. Er is nog van alles te doen aan de straatkant.

Dan val ik toch in slaap en ondanks het gehobbel slaap ik bijna de hele weg. Ergens in de morgen heeft de andere bus, we zijn met drie, pech en komen passagiers van de die bus bij ons erbij. Maar ik blijf twee stoelen houden.