Weer werken.

Dagboek.

Zaterdag 26 september

Vandaag in de supermarkt de groente en fruit eens aan een inspectie onderworpen.
Mijn hemel! Ziet er allemaal prachtig uit maar voor een kwart Chinese kool €1,50 te vragen of voor een meloen € 7,50. Zal nooit meer klagen thuis dat de groente en fruit duur is! Vandaar dat je hier in een restaurant zo weinig groente erbij krijgt.
Vandaag heel rustig aan gedaan en wat rond gelopen. Veel gelezen en gerelaxt. Een paar onderbroeken gewassen en me vooral ellendig gevoeld omdat ik niet verder kan lopen, denk ik.
Erwin facetimede me in de avond en toen ging het al een stukje beter. Heerlijk dat hij in huis aan het verven is terwijl ik weg ben. Kom ik straks in een paleisje thuis.
Helaas is vanacht een oom van mij in zijn slaap overleden. Morgen maar even een kaarsje en wat wierook voor Ome Eling branden.
Zondag 27 september
Ik kan het toch niet laten en zoek mijn spullen bij één om weer een stuk van het wandelpad te lopen. Zo weinig mogelijk mee.......hoef je het ook niet te dragen.
Onderweg door veel mensen aangesproken waar ik weg kom en zo. Ik loop heel langzaam en kom na twee en half uur bij tempel 18 aan. Prachtig er staat net een groep pelgrims die de tocht per touringcar doen de hartsoetra te reciteren. Mooi geluid als 40 mensen dat in één keer doen. Helaas heb ik geen ipad of telefoon mee om het vast te leggen. Bij de hoofd tempel koop ik een kaarsje en drie wierook stokjes. Een beetje verzonken in de herinneringen bedenk ik me dat het vandaag niet alleen de trouwdag van Erwin en mij is maar ook die van ome Eling en tante Lena. Anders waren ze vandaag volgens mij 65 jaar getrouwd, hoe anders is het gelopen.
Ik loop nog wat in gedachten rond in deze mooie tempel op een berg flank en draai me om om een gebouw te vinden waar ik mijn boek kan laten afstempelen. En nu naar de wc!
Ik besluit om door te lopen naar tempel 19 die maar 5 en halve km verder op ligt.
Het pad dat ik volg loopt dwars door kleine dorpjes waar het erg stil is op straat. Eigenlijk kom ik in al die kleine dorpjes alleen maar ouderen tegen die in hun moestuin bezig zijn. Waar zijn alle jongeren? Werken in de grote stad? Wel weer kleuterscholen vol met ukkies.......maar ik zie verder geen ouders die bij hun huis zijn.
Ik geniet van de stilte om me heen maar besef me ook dat wat als er iets met me onderweg in de bergen me iets was gebeurd, niemand weet waar ik ben en ik loop dagen alleen. Ik begrijp heel goed dat die dames in Panama iets is over komen als ze niet vermoord zijn. Je glibbert zo naar beneden en komt nooit weer op het pad terecht.
Gelukkig heb ik niet in de regen in de bergen gelopen dat moet toch een hel zijn.
En nu met een volmaakt gevoel dat ik 19 tempels heb gehaald zit ik toch weer in gedachten bij tempel 20, zal ik dan toch......
Maar bij tempel 19 aangekomen leg ik een blauwe nep edelsteen die ik gevonden heb bij de Boeddha neer laat het boek stempelen en loop richting het treinstation. Het is genoeg geweest en er staat een drie weekse reis aan te komen.
Onderweg hoor ik het boemel treintje weg rijden en later blijkt dat ik een uur moet wachten op de volgende trein. Na tijdje arriveer ik bij het kleinste stationnetje wat ik ooit heb gezien, jammer geen mobiel bij me om een foto te maken. Ik loop in twee stappen door het gebouwtje heen, er is niemand en ik kan geen kaartje kopen.
Dan maar zo de trein in stappen en in Tokushima betalen.
Je trekt hier een kaartje uit een automaat als je de trein binnen komt, daar staat een nummer op en op een electronisch bord achter de bestuurder staat dan hoe veel je moet betalen. Na drie kwartier zit in weer in Tokushima. Een heerlijke dag gehad maar toch weer pijn. Dat zit toch niet lekker in mijn aanhechting tussen heup en rug in mijn rechter kant.
Na een douche ben ik heerlijk zitten lezen. In de avond nog naar een 100 ¥ winkel geweest waar je voor €0,80 per artikel je je hart kunt uitleven. Ik zag sokjes voor de stoel poten, als ze in een leukere kleur waren had ik ze gekocht!
Ik was daar om een map voor het werk te kopen maar ben ook met een regenkap voor mijn fiets bak terug gekomen. Nu maar hopen dat hij past.
Maandag 28 september

Lekker uitgeslapen en na een douche en een ontbijt op pad gegaan. Er is namelijk een heuvel aan de rand van de stad die ik graag wil beklimmen al hoe wel er ook een kabelbaan naar de top gaat. Maar zo zit ik niet in elkaar.
Onderweg bedenk ik me dat ik net als Theo Kiewiet de natuur hier wel eens kan fotograferen. Ben één paddestoel en een aantal vogels en vlinders tegen gekomen maar die zijn moeilijk te fotograferen met een mobiel.
Na een dikke drie kwartier kwam ik al zwetend boven. Het is 28 graden en het is half elf in de morgen. Ik heb een fantastisch uitzicht maar helaas hebben de Japanners de top van de heuvel verpest. Wat een mooi park moest worden is één en al staal en beton. Jammer.
Straks weer naar beneden en dan moet ik toch echt eens beginnen met mijn reis voor te bereiden. Of zal ik morgen toch tempel 20 nog doen........ Langs de auto weg naar beneden gelopen en toen kwam ik in een dorpje 5 km van mijn hotel uit. Daar ik geen zin had in nog een dik uur lopen in de hitte heb ik een boemel treintje terug genomen. Moet de economie toch ook wat stimuleren hier. En het is zo grappig die treintjes.
In het hotel na een douche en lunch dan toch maar eens begonnen te werken.
Zaterdag komt de volgende groep en ik heb er zin in.
We hebben in de eerste week meteen al een festival in Nagasaki. Dit festival heb ik vorig jaar ook mee gemaakt maar toen kwam de regen met bakken uit de hemel. Hoop dat dit nu anders is.
Woensdag 30 september
Vroeg wakker dus kon ik rustig aan doen. Mijn bus naar Takematsu vertrekt om 09:35 uur. Na een prachtige rit langs de kust komen we rond 11 uur aan. Rugzak in bewaring gegeven en naar het zuiden gelopen. Doel is één van de mooiste tuinen in Japan. Maar ook die begint na anderhalf uur te vervelen, inclusief een museum. Door een overdekte winkelstraat terug gelopen naar het noorden. En oh daar zie ik een Daiso, een soort Action maar dan alles voor 108 ¥ wat ongeveer € 0,80 cent is. En ze hebben vanalles. Even een greep uit het assortiment: Japanse mix, sokjes voor de stoel poten, een regen jas voor de hond( niet in Fuser zijn maat helaas), spulletjes voor Halloween want ook dat vieren ze hier en leuke nagelglitters voor de meiden thuis. Je kunt je er uren vermaken. Daarna loop ik door naar het postkantoor want het wordt hoog tijd voor een kaartje naar mijn vader.
Bij de haven aangekomen even uitrusten en genieten van het uitzicht. Daarna eten en als toetje een zakje Japanse mix. Nog even het kasteel bekeken en nu wachten tot de bus vertrekt naar Fukuoka. Nog 4 uur te gaan. Dan nog twee dagen vrij in Fukuoka en weer aan de slag.