Hoge berg.

Het begint te druppelen terwijl ik door de drukke winkel straat loop.
Ik kom een paar gasten van de groep tegen en die vertellen me dat het in het kasteel vreselijk druk was. Zij gingen naar de tuin. En daar staat de kersenbloesem in bloei, prachtig.
Om half vier stappen we weer in de bus en rijden richting Osaka.
Onder weg hebben we nog een plas pauze en in Osaka staan we even in de file.
Tegen zes uur bereiken we ons hotel, omdat het erg druk is op de weg kan de chauffeur niet voor de hotel ingang parkeren en maken we een rondje van de zaak. Zo kunnen we even de restaurantjes in de omgeving bekijken.
Iedereen is moe en we gaan niet meer de stad in. Rondom het hotel eten en een blokje om is genoeg voor vandaag.
7-4
Weer vroeg op, om acht uur rijden we de stad uit op naar Kyoto. Daar komen we door de drukte op de weg veel te laat aan. Eerst naar het hotel om twee gasten er uit te laten. Zij gaan niet mee op excursie. Nadat wij ook een berg bagage hebben achtergelaten vertrekken we.
Eerst naar de gouden tempel waar het al erg druk is. Het is nog net niet schuifelen. Het is wel duidelijk dat de Japanners vakantie hebben en dat de kersenbloesem veel toeristen trekt. Helaas druppelt het en is de zon ver te zoeken. Maar toch genieten we van het prachtige gebouw en tuin.
Door naar de Ryoan-ji, de zentuin met 15 stenen liggend in keurig geharkt grind.
Daarna lopen we door een wijkje naar de Toji-Inn. Een tempel gebouwd door een samoerai familie om er te bidden. Heerlijk rustig, geen toerist te bekennen en een mooie tuin.
Dan crossen we de hele stad door om naar de Fushi Inari schrijn te gaan. Hier hebben we ook lunch tijd. Ik regel snel platte gronden en sta op een afgesproken plek om ze te overhandigen. Dit is één van mijn favoriete tempels in Japan. Er staan heuvel opwaarts duizenden tempelpoorten in allerlei grote aangeboden door gulle gevers.
De oranje toegangspoort, torii is gigantisch.
Om half vier rijden we naar de Sanjusangendo, een Boeddhistische tempel waar 1000 Kannon beelden in staan. Verboden te fotograferen maar bij terugkomst in de bus hebben meerdere gasten foto's kunnen maken. Soms is het dus goed dat het druk is dan zien de bewakers niet dat je fotografeert.
En dan het toetje van de dag aangeboden door de agent. Het bijwonen van een theeceremonie.
Gelukkig brengt de bus ons anders had ik het nooit gevonden denk ik. In een super smal straatje stopt de bus en de chauffeur zegt dat we uit moeten stappen. We staan voor een gloednieuw huis in oude stijl gebouwd. Geen huisnummer of naambordje te vinden en de deur zit op slot. Na wat morrelen komt een Belg aanlopen met prachtige Japanse kleding aan. Hij stelt zich voor Tyas en laat ons binnen.
Op de beneden verdieping mogen we onze spullen, jassen en schoenen laten staan. Tyas gaat met de groep naar boven en ik blijf nog 20 minuten buiten wachten of de twee gasten nog komen maar helaas.
Dan loop ik ook naar boven. In een redelijk ruime kamer met tatami matten zit de groep in twee groepen gesplitst. De ene helft recht voor me op stoelen en krukjes n de andere helft rechts van de entree.
Tyas geeft uitleg en Steve komt binnen en begint aan de thee ceremonie. Er wordt voor één van de gasten een kop macha gemaakt en we kunnen het hele proces volgen. Prachtig om te zien, helaas ziet de groep die rechts zit alleen Steve zijn rug. Maar gelukkig mogen ze rondlopen.
Martiaal is de gelukkige en ze krijgt eerst een zacht koekje in de vorm en kleur van kersenbloesem. Met een klein stokje mag ze het opeten. Daarmee worden alle smaken in je mond genaturaliseerd en kun je optimaal van de macha genieten. Daarna krijgt ze de thee. Steve maakt de ceremonie af en dan krijgt de rest het koekje en een kom macha. Een aantal vind het niet lekker en gieten het bij de buurvrouw/man in de kom.
Daarna worden er heel veel vragen beantwoord die niets met thee te maken hebben. Maar omdat we nu een antwoord kunnen krijgen in het Nederlands ipv steenkoolhout Engels. En zo wil het dat we twee uur later opstappen van wat eigenlijk 45 minuten behoord te duren. Geweldig, dit houden we erin.
We rijden moe maar voldaan naar het hotel het is 19:20 uur. Ieder gaat zijn eigen weg voor het eten.
8-4
Vandaag heb ik het programma omgegooid met morgen omdat dat voor mij beter uit komt.
Gasten die mee willen naar Nara verzamelen zich in de lobby. We zijn met acht personen. We nemen de tijd waardoor we de rechtstreekse aansluiting met de trein missen en twee keermoeten overstappen. Het duurt dus wat langer maar ontmoeten in de trein een Japanner die geen woord Engels spreekt maar ons veel te vertellen heeft.
Dus met handen en voeten worden we iets wijzer en hij laat foto's van de Sakura zien.
In Nara lopen we eerst naar het grootste houten gebouw ter wereld waar een mega grote metalen Boeddha in staat. Daarna lopen we naar een Shinto tempel waar een prachtige laan met lantarens naar toe loopt. De lantarens zijn begroeid met mos wat ze een mysterieuze uitstraling geeft. In de tempel staat een bruidspaar waar we weer mooie foto's kunnen maken. Deze maand is gewild om te trouwen ivm de kersenbloesem.
Terug lopend naar het treinstation gaan we naar een prachtige houten pagode en een achtkantige tempel. Iedereen Simone van het wandelen en de regen en we besluiten terug te gaan naar Kyoto. Maar eerst lunchen: sushi! Laat je me daar nu net voor wakker kunnen maken. Heerlijk!
We zijn tegen vier uur weer in Kyoto en stappen op het hoofd station uit. Ik zet zes personen in de bus naar Gion. En loop met één naar Gion toe. Om vijf uur hebben we afgesproken met de rest van de groep om geisha's te spotten. De regen komt met bakken uit de hemelen na twee of drie dames gezien te hebben gaat iedereen ergens naar binnen om te eten. Ik ben opeens alleen. Blijf nog een half uur staan, zie nog meer geisha's en een man gekleed in prachtige outfit en wandelend op 25 cm hoge gitei, houten schoeisel. Even gekletst entering gelopen naar het hotel. Ik kwam zeiknat aan.
9-4
Zoals elke morgen open ik even snel mijn mail en schrik me kapot.
Paula mijn collega die een week na mij reist mailt me dat vannacht iemand van haar groep een hartaanval heeft gehad. Hij is naar het ziekenhuis gebracht meteen geopereerd en moet minimaal twee weken daar blijven. Zijn vrouw ziet het niet zitten omdat Paula met de groep verder gaat. Paula vraagt de andere collega nu of als ze in de buurt zijn even langs willen gaan. En dat gebeurt ook. Zo zie je maar weer: van elke dag genieten!
Ik mail even terug en beantwoord een mail van collega Piet. Daarna ga ik naar de lobby.
Vandaag moeten de gasten die morgen met de Shinkansen naar Tokyo gaan hun koffers inleveren zodat ze verstuurd kunnen worden. Ik blijf tot half 11 in de lobby,maak de koffers klaar en doe mijn was. Heerlijk een dagje voor me zelf al moet ik veel regelen.
Daar ben ik het eerst uur dan ook druk mee bezig. Daarna besluit ik, het is droog maar bewolkt, om naar het station te lopen. Even checken waar de bus ook alweer stopt morgen voor de gasten die met mij in de bus naar Tokyo gaan. Even naar de Daiso en weer terug naar het hotel. Ik ben vier uur later en ongeveer 10 km verder als ik om half zes het hotel binnen loop. Geen gast te bekennen.
Onderweg sushi gekocht die ik op de kamer op eet. Rond half 11 val ik doodop in slaap.
10-4
En dan zitten we nu in de bus. Vanmorgen in al de vroegte opgestaan en na een douche en ontbijt metro kaartjes gehaald.
Daarna uitgecheckt en gewacht dat de hele groep beneden was. Om acht uur met zijn allen met de metro naar het station. Hier breng ik de Shinkansen gasten naar de ingang daarvan. De rest loopt met me naar de bushalte. Om 09:34 uur vertrekt de Shinkansen, wij vertrekken om 10:30 uur. De bus is niet helemaal vol en we gaan op een plek met twee stoelen zitten, even wat meer ruimte.
Na een uur stopt de bus voor een plasstop van 20 minuten. Zo al en toe regent het, ik zie vooral veel Sakura, kersenbloesem, bloeien in de bergen en dorpen. Wat prachtig toch, heel wat anders dan die éne boom bij oma de Haan in de tuin. Als die bloeide vond ik het al mooi.
Na twee keer stoppen voor een plas zie ik opeens de migty Mount Fuji in al zijn glorie.
Ik schreeuw het door de bus en iedereen ligt in de deuk van het lachen. Maakt mij niet uit mijn vriend zien we en dat is het belangrijkste. We blijven een dik uur om de berg heen rijden en dat doet me denken aan een lange tijd geleden dat ik de berg beklommen heb. Vandaag ligt er veel sneeuw. Er worden veel foto's geschoten en als kers op de taart stoppen we voor een plaspauze ook nog op een parkeerterrein waar je hem ook prima ziet. Wat een geluk!
Half zes rijden we Tokyo station binnen en zoeken we eerst een toilet, wat niet zo makkelijk is en vindt je er één dan sta je in de rij te wachten. Uiteindelijk is iedereen weer bij de koffers en gaan we met de Yamote trein verder naar een station dicht bij het hotel. We rijden met de koffers naar het hotel parkeren daar de vracht en gaan eerst eten. Het wordt een Chinees.
Rond acht uur checken we eindelijk in. Praten nog wat met de rest van de groep en gaan naar de kamers. Moe maar voldaan! Oude dag.