Rest Myanmar.

Donderdag 21 februari
We rijden met de bus naar Pindaya. Zes mensen blijven achter en ik geef ze een kamer met de rest starten we de trekking naar het Yatsekyi klooster. Het is een pittige klim bergopwaarts die we onderbreken met een bezoek aan Boeddha’s in grotten en na drie uur klimmen komen we op het lunch adres aan. Heerlijk even uit rusten en lunchen. Die viel helaas wat tegen. Ik ben gewent om uitgebreid te lunchen maar vandaag kregen we een bord gebakken noodles met groente en ei.
Na de lunch nog zeker twee uren wandelen totdat we in de verte het dorpje en het klooster zien. We zijn kapot, ik letterlijk omdat ik gister gevallen ben en mijn knie heb geblesseerd. Maar er gaat ook een virus door de groep die erg hardnekkig is. En meteen de reden is waarom ik mijn blog niet bijgehouden heb.
Ik was elke avond zo moe van een dag werken dat ik meteen in slaap viel op mijn bed. We maken de bedden op in de nieuwe zaal vol met Boeddha’s en schuiven rond half zeven aan in de zaal naast de keuken. Het is enorm koud en ik loop in mijn winterjas. Ik heb het sowieso koud door dat hardnekkige virus.
Na het uitgebreide diner duiken we tegen acht uur in bed. Ik doe mijn oorpluggen in en val direct in slaap.
Vrijdag 22 februari
Mijn benen zijn pap. Een van de gasten heeft haar hakken zo open dat ze met een brommertje de berg af gereden wordt. Na een dik uur lopen volg ik haar ook, ik kan niet meer op mijn benen staan.
Als iedereen na een paar uur er weer is rijden we via de beroemde Boeddha grot met meet als 8000 Boeddha’s en een wereld beroemd teakhouten klooster naar Nyaungshwe. Inchecken en slapen.
Zaterdag 23 februari
Ik ga met twee gasten naar de dokter en mogen lekker voordringen. Blijkt dat we bronchitis hebben en met drie verschillende pillen mogen we weer naar het hotel. We starten met de fietsdag en meteen gaat het mis met een band. Gelukkig kan een medewerker van het kindertehuis de band met een apparaat voor de auto oppompen. Ik heb voor het tehuis geld, t-shirts en een tas vol zeepjes, shampoo enz. Ze zijn er blij mee en we krijgen een rondleiding. Omdat het zomervakantie is zijn veel kinderen naar familie.
Daarna rijden we naar de wijn estate waar drie mensen wijn proeven de rest blust uit van de klim.
We gaan lunchen bij een restaurantje onderweg en tot mijn grote schrik herken ik het bijna niet meer. Ze hebben een oud houten gebouw gerecycled en op hun terrein als restaurant gemaakt. Ziet er prachtig uit. En het eten was heerlijk.
We fietsen naar het meer en nemen twee boten. Eén voor ons en één voor de fietsen. En zo scheuren we in 20 minuten het meer over. Daar valt de groep in stukken en kan ik de bezichtigingen aan deze kant van het meer niet laten zien. Men heeft het gehad en wil zo snel mogelijk naar het hotel, maar dat duurt nog
een tijdje.
Als k uiteindelijk tegen half zes van de fiets af stap ben ik kapot. Gelukkig morgen een vrije dag.
Zondag 24 februari
In de morgen zit ik in de lobby om vragen te beantwoorden en de rest van de dag breng ik behoorlijk ziek door in bed. De medicatie van de dokter helpen gelukkig wel.
Maandag 25 februari
Na een stevig ontbijt lopen we met de hele groep naar het kantoor van Adventure Myanmar. Daar liggen de drie boten al klaar waar we de hele dag mee op pad zullen zijn.
Via het kanaal varen we naar de been roeiers aan het begin van het meer. Even wat kiekjes maken en door stomen naar het zuiden van het meer. In Ywama is een floating market en daar gaan we als eerste naar toe. Van de normale markt is niet veel meer over het is over het algemeen een souvenir markt geworden, jammer. Maar je kunt nog wel steeds mooie plaatjes schieten van de bevolking.
Op weg naar In Thein leggen we aan bij een winkeltje waar Longnecks Padaung weven. Dit keer twee dames met kind. De boottocht naar het tempel complex van In Thein vind ik altijd heel mooi omdat de rivier hier niet zo breed is. Je vaart soms onder bomen door en als vandaag zie je een karbouw een bad nemen. Ook gaat de bevolking hier in de rivier een bad nemen na een dag hard werken. De torentjes van In Thein worden steeds meer op een vreselijke manier gerestaureerd. Jammer.
We varen weer terug en na een bezoek aan een sigaren rol fabriekje gaan we lunchen. Na de lunch volgt er nog een weverij waar men niet alleen met zijde en katoen weeft maar ook met Lotus.
In de late middag bezoeken we nog een oud klooster op palen van teakhout waar prachtige Boeddha beelden in staan.
Via de drijvende tuinen varen we terug naar Nyaungshwe. Weer een mooie dag op het water.
Dinsdag 26 februari
Vandaag rijden we in de bus van Nyaungshwe naar Mandalay.
Een lange dag met op het eind een uitstapje naar de bladgoud slagers.
Onderweg lunchen we ergens en ik maak maar weinig mee van de lange rijdag omdat ik steeds in slaap val.
De medicijnen zijn op en het enige wat het voor mij gedaan heeft is dat ik me niet meer koud voel de hele dag. Maar ik ben nog steeds zeer zwak in de benen. Gelukkig smaakt het eten me nog prima al hoef ik maar twee maaltijden per dag.
We overnachten in het chiqueste hotel van de reis maar ik vind het niets, boven het treinstation en boven het hotel een karaoke bar. Gelukkig hoor ik niemand er over klagen. Vandaag vliegen Wilma en Gerrit naar Jamaica.
Woensdag 27 februari
Vandaag gaan we de excursie langs de verlaten Koningsspelen doen.
We starten met een stop bij de belangrijkste tempel van Mandalay de Mahamuni Paya. Hier worden wij vrouwen weer gediscrimineerd en mogen wij niet bij de Boeddha. Wel kunnen we achter een hekje bekijken wat er allemaal door de mannen gedaan wordt. Men mag dan in gepaste kleding goud plakken op de Boeddha. Zonder goud geen toegang. Dat is ook weer nieuw. Voorheen mochten de mannen gewoon naar de Boeddha om foto’s te maken.
Daarna rijden we door naar Amarapura waar we voor de tweede keer deze reis het laatste maal eten van de monniken mee maken.
Dit zijn alleen nog veel meer monniken dan in Bago.
Wat mij betreft één grote poppenkast. Je zal maar als monnik hier een opleiding volgen en elke dag met de lunch al die toeristen voor je neus hebben. En ook hier zijn de regels veranderd en mag je als toerist niet overal meer komen. Gelukkig!
Na dit bezoek rijden we naar het veer van Inwa en steken de rivier over. Aan de overkant staan de paardenwagentjes al klaar en rijden we in een lange rij naar de bezienswaardigheden. Eerst de tempel in kmer stijl, mijn favoriet met de mooie grote Boeddha. Daarna na een oud teakhouten klooster waar de monnik mooi in het middag licht zit. Fraaie foto’s gemaakt door de groep.
Daarna rijden we via de oude fortwal naar een uitkijk toren. Dit is het enige gebouw wat nog overeind staat van het fort. Helaas kunnen we er niet meer op na een aardbeving. De laatste stop is een bakstenen klooster, wat erg mooi is maar ik zoek even naar een gezin welke hier altijd drankjes verkoopt. Even bij kletsen.
Onze lunch is nog op het eiland bij Ava Maria, lekker buiten aan de rivier eten.
Bij het betalen krijg ik de lunch gratis.
Terug met de boot en de bus in. We rijden naar Sagain waar we een tempel in Sri Langkaanse stijl. Ik blijf bij de ingang op de schoenen passen.
We besluiten de dag bij de U bein brug. En wachten heel lang op de ondergaande zon. Maar het is wel heel mooi.
Na deze lange dag worden we bij het hotel afgezet. Moe maar voldaan.
Donderdag 28 februari
Ook vandaag een excursie, niet de hele groep gaat mee. Ik vertrek met kleding, medicijnen en geld. We worden met de bus naar de pier gebracht waar ik tot mijn verbazing zie dat het restaurant waar ik altijd lunch op deze dag verdwenen is. Ik moet dus iets anders regelen.
We stappen op een luxe boot alleen voor ons groepje. Na een uur varen leggen we aan in Mingun. Ik loop met de groep mee om entree bewijzen te kopen en uit te leggen wat ze allemaal kunnen zien. We beginnen met een bezoek aan het ouderen huis. Ik loop rechtstreeks naar het kleine hospitaal maar de jonge arts is er niet. Nog voor ik weer naar buiten loop komt er een jonge vrouw naar me toe lopen met een rode longi en wit blouse aan. Het blijkt de verpleegster te zijn en meteen de zus van de arts. Dus beide de kinderen van de overleden hoofdzuster. Ik vertel dat ik kleding, medicijnen en geld bij met heb en ze neemt alles aan. Even een foto voor de gulle gevers en we krijgen een rondleiding van haar. In de zalen wordt net schoongemaakt en we worden zo’n beetje uit de gebouwen gedweild. En dat allemaal door vrijwilligers. Ook hier kunnen ze gee; schoonmaak personeel betalen. En ondanks de kleine houten bedden op blokjes ziet het er schoon uit.
De groep gaat de rest van de gebouwen bekijken en ik trek me terug voor een drankje op een koel plekje. Ja het is boven de 35 graden en als je je niet lekker voelt is dat snik heet. En op deze manier kan ik mooi mensen observeren.
Ik be; als eerste weer op de boot omdat ik een toilet nodig had en snel ook. Naast de slappe benen en de vreemde kuch nu dus ook diarree.
Als iedereen weer op de boot is varen we terug naar Mandalay. In de tussentijd heb ik een ander lunch adres geregeld in de stad. We rijden er met onze privé bus naar toe. Het was nog lekker en gezellig ook.
In de bus rijden we naar het fort waar we twee gasten van de groep tegen komen die zelf op pad zijn. In de middag volgen nog een teak houten klooster wat ooit op het terrein van het fort stond. Maar gelukkig verplaatst is en zo niet gebombardeerd door de Engelsen in oorlog met de Japanners.
Het grootste boek ter wereld bezoeken we ook nog. Daarna moeten we eigenlijk Mandalay Hill op maar iedereen is moe en we rijden dus naar het hotel terug. In de avond gaat iedereen zijn eigen weg. Ik kruip vroeg mijn bed in, compleet af.
Vrijdag 1 maart
Vandaag mijn favoriete verplaats dag. We gaan naar Monywa. Maar eerst de stad uitkomen. Het is erg druk maar het lukt toch om vrij snel Mandalay uit te komen. Onderweg stoppen we een keer voor een foto. Dan zien we in de verte het grootste staande Boeddha beeld van Myanmar:167 meter hoog. Maar het duurt nog even voor we er over een boeren pad zijn. Ik zie ook een nieuwe zittende Boeddha. De chauffeur weet precies waar hij moet stoppen om een mooie foto van de heuvel met Boeddha’s te maken. En zo zien we de staande, liggende en zittende Boeddha’s in een shot.
We rijden door naar de trappen, ja altijd weer die trappen op om bij iets moois te komen. Aan het eind eerst de liggende Boeddha en om het hoekje weer trappen op. Maar dan kom je ook bij de beloning de staande Boeddha. Hij is zo groot dat hij van deze afstand niet eens op de foto past.
Even een rondje om het beeld en tussen de biddende mensen zitten en dan is het alweer tijd voor de terug weg. Als iedereen in de bus zit rijden we naar de Efteling van Monywa. Maar eerst nog even een stop bij een rij Boeddha’s op olifanten. Er om heen spelen jonge monniken een spel met hun slipper om geld.
We hebben even meegedaan.
Bij de Efteling geef ik de groep een uurtje om rond te kijken. Zelf loop ik een rondje om het gebouw. En dan rijden we het stadje in, maar wat is dat een optocht. De bus moet omrijden voor we bij Eureka de bakker aankomen. Net als we willen bestellen komt het begin van de optocht voorbij met twee olifanten, versierde paarden en dito ossen karren. Overal zitten kinderen in een prins of prinsessen outfit die naar het klooster gebracht worden voor hun intrede.
Ooit heb ik een intrede meegemaakt en het is best zielig voor de kinderen. Eerst gaan ze als prins door de straten naar het klooster om aldaar omringt door familie kaal geschoren te worden en in een pij gehesen worden. Dan krijgen ze de attributen die nodig zijn om monnik te zijn: zeep, waaier, bedelnap en slippers. Er wordt geld gestrooid en het kind wordt achter gelaten in het klooster. Voor hoe lang dat is altijd de vraag in Myanmar omdat men niet voor het hele leven in het klooster gaat. Vaak als kind en vlak voor een huwelijk nog eens. Of je hebt arme ouders met te veel monden om te voeden en wordt je in een klooster gestald, scheelt weer een mond te voeden.
Na ons verlate lunch gaan we naar het hotel en kunnen we al inchecken.
In de avond eet ik in het restaurant van het hotel omdat ik weet hoe de rest van de restaurants in Town is. En we kregen van de receptie een kortingscode van 5000 kyat toch zo’n €3 omdat het Chinees Nieuwjaar was en dit blijkbaar een Chinees hotel is. Mij is het goed, het eten was lekker: Maleisische garnalen schotel.
We hebben de hele reis al dikke lol met de doppen van de bier. Daar kun je prijzen mee winnen en er is steeds wel iemand in de groep die een gratis biertje wint.
Zaterdag 2 maart
Bij de agent heb ik een gratis excursie weten los te peuteren. En die gaan we vandaag na het ontbijt doen. Koffers in de bus en karren maar. Na een uur komen we aan bij de ingang van een nissen en grotten complex. Ik heb een Engels sprekende gids geregeld en zij nam ons mee de berg op.
Na wat apen met jongen voorbij gelopen te hebben komen we bij de eerste nissen met Boeddha’s, 14-16 eeuw dus nog oud ook. Hoe verder we de berg oplopen hoe triester ik wordt. In de twee jaar dat ik hier niet ben geweest is de kwaliteit van de Boeddha’s een stuk slechter geworden. De gids verteld dat er geen geld binnen komt anders dan de toegangs prijzen voor de tickets en dat de bevolking daar de beelden niet van kan onderhouden. Hier is echt heel snel buitenlands geld nodig want anders bestaat dit over vijf jaar niet meer.
Daar wordt je toch triest van. We bezoeken heel veel nissen en grotten met prachtige beelden en fresco’s maar ik weet dat de mooiste nog moeten komen als we aan de andere kant van de berg zijn. Ik push de groep om toch vooral hun schoenen uit te doen om de grotten binnenste gaan en gelukkig doet iedereen dit. Ze komen terug met oeh’s en ah’s. Op het eind lopen we terug naar de bus n geef ik de gids een fooi. We stoppen nog voor een bezoek aan een toilet en rijden dan door naar Bagan. Onderweg stoppen we bij een manden makerij. En op een uur voor Bagan stoppen we voor de lunch. In een restaurant waar men Birmees eten verkoopt en daar hou ik niet van dus vraag aan de eigenaar of hij nasi en bami kan maken. Geen probleem, de prijs wel! Duur en voor de frisdrank vraagt hij helemaal de hoofdprijs. Maar afijn wij hebben de buik weer vol.
In Bagan check ik iedereen in en loop naar Jojo zijn ouders. En na een half uur komen Jojo en zijn vrouw ook toevallig langs. Even bij praten, de nieuwe mobiel geven en na een goed ander half uur ga ik terug naar het hotel.
Even douchen en ik eet bij Silver House. Maar heb niet zo veel eet lust. Het is nog steeds niet oké met de darmen, vermoeidheid en raar kuchje.
Zondag 3 maart
Iedereen gaat mee op de elektrische brommer tempels kijken in Bagan. We hebben er al mooi wat gezien en hebben één brommer al moeten wisselen omdat de accu op was. We lunchen bij A Little Bit Of Bagan, een goede keus iedereen vindt het heerlijk. Ik eet en zit meteen weer op het toilet.
Op de terug weg doen we nog wat tempels aan en tegen vier uur houden we het voor gezien. Weer een brommer wissel zo vlak voor het eind en tegen vijf uur is iedereen weer terug in het hotel. Prachtige dag. Morgen gaat iedereen er zelf op uit. Rond half zes ga ik nog met wat gasten naar Jojo voor uitleg over de schilderijen die hij maakt. Hij verkoopt een paar schilderijen en is blij.
Als dank krijg ik de volgende dag een tafeltje van lakwerk.
Morgen heeft iedereen een vrije dag dus ik ook. Heerlijk geen wekker zetten.
Maandag 4 maart
Na het ontbijt ga ik met twee gasten wandelen naar een paar tempels op twee kilometer van het hotel. Leuk om te doen want nadat we de van te voren bedachte tempels bezocht hebben stuiten we op een tempel met prachtige fresco’s over de invasie van de mongolen. Prachtig, tot nu toe de mooiste tempel met fresco’s.
Ergens in de middag komen we terug en ga ik nog even bij Bagan House langs waar ik eerst heel nodig naar de wc moet. Daarna een rondleiding en de shop van het lakwerk bekijken. Altijd mooi en erg duur.
Op zoek naar een bank of wissel kantoor kom ik er achter dat men hier niet terug wisselen in €. Dat moet ik in Yangon doen. Onze vlucht voor morgen is geannuleerd en daar moet ik nu dingen voor gaan regelen.
Later in de middag ga ik dan toch nog maar even het zwembad in. Heerlijk!
Dinsdag 5 maart
Daar onze originele vlucht geannuleerd is kunnen we later opstaan en uit checken. Een bus brengt ons naar het vliegveld waar we inchecken.
De vlucht die we nu hebben is dan later maar wel rechtstreeks en na een vlucht van een vijf kwartier landen we in Yangon.
En nu begint het lange wachten. We kunnen inchecken in het hotel en moeten morgen ochtend 12:00 uur weer uitchecken en dan tot 22:00 uur wachten voor een bus ons op haalt.
Ik slenter wat door de stad, wissel geld wat niet zo makkelijk ging en pak mijn koffer opnieuw in. Kortom een rustige middag. Om 19:00 uur worden we opgehaald met de bus voor een etentje aangeboden door het agentschap.
Ik hou meteen het afscheid woord en geef een afscheid cadeau.
Rond 22:00 uur zijn we weer in het hotel.
Woensdag 6 maart
Na dat iedereen is uitgecheckt(we hebben nog 3 kamers tot 22:00 uur)en de sleutel voor twaalf uur heeft ingeleverd ga ik lopend naar het agentschap waar ik de excursie gelden moet afdragen. Onderweg een wild stop omdat ik heel nodig moet......diarree.
Naast dat ik geld afgeef ga ik ook afscheid nemen van de mensen waar ik zo veel jaren met veel plezier mee heb gewerkt. Ik heb besloten om niet meer reizen naar Myanmar te begeleiden omdat ik de trekking niet meer kan doen. Mijn rug vindt dat niet fijn.
Rond vijf uur ben ik weer in het hotel en wacht ik met een aantal gasten tot het etend tijd is. We lopen naar een restaurant in de buurt en eten nog wat. Ik niets omdat het niet goed gaat met mijn maag.
Jeetje ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld.
Om 22:00 uur komt de bus voorrijden en gaan we naar het vliegveld. Daar zijn we te vroeg en kunnen gasten dus nog geld wisselen.
Omdat we te vroeg zijn staan we voor in de rij bij het inchecken en kunnen de gasten een mooi plekje uitzoeken. Iedereen blij.
Ik zit aan het gangpad op beide vluchten. Maar eerst Yangon naar Dubai. Ik slaap en eet alleen een broodje met niets erop. Daarna slaap ik weer.
We hebben een korte stopover maar halen het volgende vliegtuig makkelijk. We nemen zelfs nog afscheid van onze 4 Belgische gasten. Die vliegen vanaf hier naar Brussel. Ik heb weer een gangpad stoel maar hele vervelende Indiërs naast me. Ik probeer te slapen maar wordt heel vaak wakker gemaakt door mevrouw die er langs moet. Hoe irritant. Dit is dus de reden waarom ik altijd een gangpad stoel wil zodat ik niemand hoef lastig te vallen als ik voor de zo veelste keer naar het toilet moet.
We landen op Schiphol en mijn Indische vrienden hebben niet het fatsoen om te wachten. Ik word heel boos en leg uit dat het toch nog heel lang duurt voor we kunnen uitstappen en dat ze moeten blijven zitten. Wat een vreselijke mensen.
Afijn bij de bagage band neem ik van iedereen afscheid en loop ik door de douane naar Erwin die me weer komt ophalen. Blij, ziek en oververmoeid.
Thuis ga ik de volgende morgen naar de huisarts die me door stuurt naar het ziekenhuis. Er wordt bloed afgenomen en een long foto gemaakt.
Maandag kan ik bellen voor de uitslag en alles wijst op een fikse griep. Dat verklaard waarom de helft van de groep niet ziek werd, zij hadden een griep spuit gehad.
Kortom de reden waarom deze tekst zo laat gepost is is nu duidelijk: ik heb een week in huis op bed en op de bank gelegen ontzieken.

Volgende reis 25 maart naar Japan.