Eerste week.

Zondag 22 september of vrijdag de 13e
Gisteravond leek alles nog ok om 24:00 Pm maar vanmorgen om 08:12 am niet meer.
Ik heb een mail gekregen van ANA dat mijn vlucht vandaag geannuleerd is i.v.m. tyfoon Tapah. Hij wordt door de Japanse KNMI als groot gekwalificeerd.
Wat nu. Op internet kom ik er niet uit op de website van ANA, bellen ook niet dan krijg ik een computer stem. Het VVV bied ook geen uitkomst dus op naar het vliegveld omdat er in Sapporo geen kantoor van hen is.
Ik kom daar met de trein aan om 10:12 uur en het is een chaos met inchecken en omboekingen. Als ik na dik twee uur aan de buurt ben zijn alle vluchten voor morgen naar Fukuoka al vol. Ik probeer via Tokyo maar helaas.
Wat wel mogelijk is om vanavond om 18:45 uur naar Hiroshima te vliegen en daar met de trein verder te reizen.
Nou doet u maar. Dan zie ik in Hiroshima wel. Een half uur verder heb ik mijn ticket. Gelukkig kan ik de bagage wel inchecken.
In de tussentijd hebben twee gasten van mij die morgen aan moeten komen me op mijn blog getraceerd. Een verontrustend bericht achter gelaten dat zij al in België vertraging hebben. Zij vliegen via Hongkong en kunnen hun aansluitende vlucht naar Fukuoka dus niet halen. Zij komen 24 uur later aan met vijf personen.
En dan hang je op het vliegveld rond tot je kunt inchecken. Ik besluit naar het hoogt mogelijk platform te gaan en dan langzaam naar beneden te gaan.
Dit platform is het openlucht dek vanwaar je de vliegtuigen kunt zien vertrekken en komen. Het is koud en de wind trekt al aan. Ook de bewolking komt op. De tyfoon scheert morgen ook langs Hokkaido. Kortom Nederlands weer.
Op de terug weg naar de roltrappen stuit ik op de Smile Road, maar eens even kijken. Blijkt dit allemaal fun voor kinderen te zijn maar stiekem ook voor mij.
Hello Kitty wat ander Japans tekening helden en een expositie over Snow Miku een anime poppetje met lange blauwe vlechten. In dit geval in de winter wereld getekend. Ziet er prachtig uit. Natuurlijk is daar een winkel bij en die spullen zijn mega duur.
Ergens een Lawson gevonden voor de late lunch en door naar de security.
Er wordt steeds omgeroepen dat je daar de tijd voor moet nemen omdat het druk is. Maar daar aangekomen twee uur en een kwartier voor de vlucht is er een rij van vier mensen voor me. Het blijkt ook een eitje te zijn en fijn ik mag mijn water meenemen.
Nog een dik uur dan kan ik inchecken. Onigiri of twee en een flesje water, wie doet je wat. Na 7 uur op het vliegveld rondhangen mag ik dan eindelijk het vliegtuig in. Proost!
Bij het instappen wordt wel vermeld dat we misschien een andere luchthaven aandoen:Osaka. De piloot bekijkt het in de lucht. Spannend maar hoe kom ik dan verder.
De vlucht duurt 2 uur en 5 minuten en daarin krijgen we een drankje aangeboden.
Het duurt mij te lang en ik probeer te slapen maar helaas ligt er een kind te blèren twee banken verder op.
Achter mij zit een gezin van vijf met drie zeer kleine kinderen en de baby hoor ik niet eens tijdens de vlucht. Onderweg zie ik op het scherm dat we toch naar Hiroshima vliegen. En met een eng laatst half uurtje met veel turbulentie zet de piloot de kist prima op de grond.
Met de bus verder naar het station van Hiroshima wat nog 45 minuten bussen is. Muziekje in en rijden maar. Ik zit achter in met een stel rugby fans, ik denk uit Aussie. Erg gezellig!
Bij het station aangekomen blijken de laatste Shinkansen geannuleerd te zijn ivm de tyfoon Tapah. Ik zit vast en nu......
Nou internet zoeken en een hotel boeken, het word het Intelligent Hotel op loop afstand van het station en een leuke prijs. En dan heb je een hele kleine kamer.
Ik gooi mijn bagage in een hoek en duik in bed en ondanks dat er twee mensen naast me liggen te snurken slaap ik toch nog iets.

Maandag 23 september
Voor de wekker afloopt wordt ik wakker rond 7 uur. Na een douche en de tanden maar eens poetsen loop ik weer terug naar het station. Onderweg koop ik mijn ontbijt.
Treinkaartje is boven de begroting maar wel de snelle verbinding en ik ben in iets meer dan een uur in Fukuoka. Station uit en naar hotel. Inchecken, douchen , plattegronden scoren voor de groep en op naar jet vliegveld. Tegen twee uur komen 12 gasten aan. Iedereen pint of gaat naar de wc en op naar de bus, metro en hotel. Gelukkig kunnen we meteen inchecken en ik spreek 1,5 uur later af in de lobby met diegenen die nog wat wil wandelen. Zeven personen lopen met me naar het dak van het station en ik laat onderweg wat dingen zien.
Een bakker, restaurantjes, postkantoor en ik beland met zes personen bij de sushi trein.
Als ik terug kom bij het hotel staat er net nog een gast in te checken. Hij heeft heel veel vertraging gehad maar is uiteindelijk ook aangekomen.
Nog vijf gasten ontbreken en die ga ik morgen ophalen van het vliegveld.

Dinsdag 24 september
Na een douche en ontbijt ben ik er weer klaar voor. Omdat ik de vijf gasten pas in de middag van het vliegveld hoef te halen ga ik met liefhebbers een rondje door de stad lopen. In de groep zijn negen gasten al eerder in Japan geweest en sommigen ook in Fukuoka. Zij redden zich zelf. Met de rest loop ik naar de Tochoji. Een Boeddhistische tempel waar een houten Boeddha in meditatie stand zit van 16 meter hoog. We branden een kaarsje en offeren wierook.
Daarna lopen we door naar een klein begraafplaatsje zodat ik daar uitleg kan geven. De laatste stop is een Shinto schrijn de Kushida jinja.
Daar hebben we geluk en vindt er net een ‘doop’ plaats bij een klein jongetje.
Ook in dit schrijn een festival float. Dat is een bouwwerk van hout met allerlei voorstellingen erop waar men tijdens een festival mee rond draagt.
En dan is het voor mij tijd om richting het vliegveld te gaan.
Ik leg aan de hand van een plattegrond uit waar we zijn en hoe terug naar het hotel te komen. Daar spreken we om 16:45 uur af.
Ik loop terug naar het hotel en daarna op naar het vliegveld. De groep komt vroeger aan dan de planning en als iedereen er is gaan we met de metro naar het hotel.
We hebben nog tijd over en ik neem het groepje mee naar het dak van het station.
Als iedereen rond vijf uur in het hotel is lopen we met 19 mensen naar het station waar we de Shinkansen naar Kagoshima nemen.
De trein rijdt op zijn snelst 260 km en we zijn in minder dan twee uur in Kagoshima.
Het is al over zeven uur in de avond en we checken snel in zodat we kunnen gaan eten. Om half 10 komen we nog samen in de lobby voor het welkom gesprek en de dagindeling voor morgen.

Woensdag 25 september
De groep valt meteen al in tweeën. Er gaat een groepje met de bus naar Chiran om het Kamikaze museum te bezoeken. Ik ga met de rest van de groep naar de Japanse tuin die buiten het centrum ligt. We gaan met de view bus en die doet er 40 minuten over. Maar daar krijg je dan ook wel een toeristische rondleiding voor. In de tuin valt de groep uit één maar op de afgesproken tijd is iedereen er weer.
Verder naar de ferry alwaar we eerst wat te eten aanschaffen. Daarna de ferryop om Sakuraji te bezoeken. Een eilandje voor de kust met een werkende vulkaan erop. Hier kun je over het lava lopen en naar een uitzichtpunt.
De overtocht duurt ongeveer een kwartier en we eten de lunch op op het dek.
Aan de overkant breng ik de groep naar het vulkaan cultureel centrum geef nog uitleg en ga terug naar het station.
Voor 19 mensen mag ik de vouchers voor de JRPassen verzilveren. Alle paspoorten mee en een volgnummer trekken. Als ik aan de beurt ben komt een dame me tegemoet. Ik mag blijven zitten en alle gegevens van de gasten overschrijven op de passen. Drie kwartier, een lamme hand en een lege pen later ben ik klaar. De passen worden meegenomen en er worden trein passen van gemaakt. Na een half uur heb ik alle passen en paspoorten terug. Nu nog alle zitplaatsen in de treinen voor de hele reis reserveren.
Als ook dat gelukt is sta ik om half zes weer buiten het station. Maar alles is geregeld en ik hoef niet nog eens naar naar het station.
En toen.....nou maar even naar een tempel om de dag af te sluiten.

Donderdag 26 september
Vandaag rijden we met een gehuurde bus van Kagoshima naar Aoshima. De chauffeur is keurig op tijd en laad de koffers in. We hebben een medium bus en genoeg plaatsen om zelfs alleen met twee stoelen te zitten.
Dat heb ik ook en ik zit dus ook heerlijk van het uitzicht te genieten.
Het is erg bewolkt en er wordt ook regen voorspeld.
Eerste stop is het Kirishima park waar we bij het schrijn een bezoekje brengen. Even koffie drinken en naar het toilet gaan. Tweede stop is de Sakura Sakura Onsen. Een modderbad maar niemand wil het modder in dus we gaan verder. En dat is fijn want dan hebben we meer tijd in het volgende park, Ebino.
Dit is een vulkanen park waar je drie krater eertjes kunt bezoeken. Maar daar moet je natuurlijk wel wat voor doen: de vulkanen op wandelen.
We gaan eerst het vulkaan centrum in waar we informatie kunnen opvragen over de toestand van de paden.
Een meer kunnen we niet bereiken in de tijd die we hebben omdat het pad er naar toe vanaf het centrum beschadigd is. Nu moet je een heel stuk omlopen voordat je bij dat krater meer bent.
Dus gaan we twee andere meren bekijken. Maar op het moment van de start begint het te motregenen. Toch lopen we door.
Op de plek waar we het eerste meer moeten kunnen zien hangt de bewolking zo laag dat we niets zien. Doorlopen en op de vulkaantop wordt het iets lichter.
Aan de andere kant van de vulkaan zien we bij het afdalen een stuk van een meer. En als we bij het meer aankomen is het een redelijk opgeklaard. We kunnen in ieder geval foto’s nemen.
We lopen weer verder en na dik twee uur komen we weer bij het centrum aan.
In een restaurant eten we een wel verdiende noodle soep.
Ik heb één uitgekozen met tofu. Oshi!!!!
Weer in de bus gaan we het laatste stuk rijden naar Aoshima. Het regent erg hard. Het hotel waar we overnachten ligt vlak bij het strand maar er zullen uiteindelijk maar drie mensen die avond naar het strand lopen. Op een gegeven moment is het wat droog en stap ik met de plu naar het strand. Het is hoog water en het begint ook al weer te sputteren. Voor de kust ligt een eilandje met een schrijn erop. Dat is mijn doel. Door een smalle weg is het eiland verbonden met het vaste land.
Op dat weggetje kom ik twee gasten van de groep tegen. Zij zijn al bij de tempel geweest. Even kletsen en ik loop door. Bij de tempel aangekomen blijkt hij nog open te zijn, het is half zeven. De lantarens staan aan en het is een sprookjesachtig gezicht.
Terug begint het weer harder te regenen, de plu is nodig. Rond zeven uur ben ik terug in het hotel, kleed me om en ga naar het restaurant.
Daar zit ik met drie gasten te eten. Sashimi dit keer en het heerlijk.
Helaas mag ik niet in de onsen, ik had gevraagd of ik er met de tattoo in mocht maar helaas.
Dan ga ik werken op mijn kamer, buiten onweert en regent het.

Vrijdag 27 september
Vandaag is onze trouwdag, alweer 20 jaar.
Waar blijft de tijd.
Na een koude douche en een Japans ontbijt zitten we nu in de bus naar Usuki.
Vandaag gaan we de oversteek maken van Kyushu naar Shikoku. De bootverbinding die we altijd nemen is uit de running en we moeten langer bussen naar een andere ferry.
Na twee en half uur prachtige vergezichten komen we aan in Usuki. We stoppen eerst bij een 7 eleven voor een toiletbezoek en om de lunch in te slaan. Daarna rijde; we door naar de ferry. We komen veel te vroeg aan, rond half 12 en de ferry vertrekt om 12:40 uur.
Ik kan nog niet eens kaartjes kopen.
Iedereen loopt wat rond en ik werk mijn dagboek bij terwijl ik waak over de bagage.
Om 12:20 uur mogen we de ferry op. Ik breng iedereen naar een plek waar we de bagage mogen neerzetten. Daarna waait iedereen uit. Naast me zit iemand te studeren, in de VIP lounge zitten een paar te chillen op mooie stoelen en er zijn een aantal naar het dek gegaan. We hebben drie uur te gaan. Ik begin eerst maar eens te lunchen.
Bij aankomst iedereen weer verzamelen en met de bagage weer een lastig trapje op. Daar komt de buschauffeur al aan. We rijden naar een kaap toe waar tempel 38 van de 88 tempel route staat. Het is meer dan drie uur rijden en we maken één plas stop. Rond zeven uur komen we aan en dat is te laat om nog de hoofdtempel te gaan bezoeken. We installeren ons in de tatami kamers en gaan naar de eetzaal. Daar staat een hele lange tafel voor ons gedekt, het ziet er prachtig uit met al die kleine schaaltjes. Het diner is geheel vegetarisch.
Tempura, rijst, misosoep, tofu en fruit. Heerlijk.
Tijd om het bed op te maken. Men neme een dun matrasje(futon) of twee die leg je op de tatami mat. Daar op het kussen en een lekker warme donsdeken.
Ik ontmoet nog twee pelgrims op de gang. Met een dame uit de groep ga ik de onsen in. Heerlijk even ontspannen.
En dan is het rond negen uur al stil. Maar ja als je er morgen ook om half zes uit moet om de dienst mee te maken.

Zaterdag 28 september
Brrrrrr daar gaat de wekker, het is half zes. Dat wordt een lange dag.
Ik mag niet douchen en heb dus een bad hair day omdat het in de nacht plat is gedrukt.
Tien voor zes gaat de gebedshal open. Daar zitten al een aantal pelgrims. Een Fransman, Amerikaan en drie Japanners.
De priester, die wat Engels spreekt, begint de dienst met gezang en eindigt een kwartier later met de hart sutra. Daarna draait hij zich om richting het publiek en begint een verhaal over oud worden en minder eten. Namen half uur is de dienst voorbij en nodigt hij iedereen uit voor het ontbijt.
De tafel is weer prachtig gedekt en nu zitten de pelgrims ook in de zaal.
Een Japanner blijkt de route al voor de 25e keer te doen maar met de auto. Zijn stempel boek is helemaal rood.
Na het ontbijt hebben we nog anderhalf uur om rond te lopen. Een aantal gaat naar de kaap. Ik blijf voor de rondleiding van de priester bij de tempel. Om half acht begint deze rondleiding door de hoofdtempel. Interessant maar ik kan de man zeer slecht verstaan.
Daarna laat ik mijn tempel boek afstempelen en een aantal gasten koopt ook een boek.
Om 08:45 uur vertrekken we naar Takamatsu. Eerste stop Oki Marine, een stuk strand waar surfers bezig zijn. Ik loop naar het water en loop te langzaam terug als er een golf aankomt. Resultaat nat tot boven mijn enkels.
Dat wordt de nieuwe spijkerbroek en sokken wassen vanavond.
Verder naar Kochi met één plasstop. Hier is er tijd voor de lunch en een bezoek aan het kasteel. Bijna iedereen eet hier in een foodhall bonito. Dit is een plaatselijke vis die je als sashimi kunt eten. Het wordt boven het open vuur gegrild. Lekker!!!!
Tijdbom verder te gaan naar Obone in de Ivy vallei. Hier heb ik afgelopen voorjaar en zomer geraft.
Als we aankomen wordt er meteen gevraagd of we met een bootje mee willen. Het is de laatste boot en eigenlijk al over de vertrek tijd heen. Ze bekt om de boot tegen te houden. In een half uurtje varen we langs 200 miljoen jaar oude rotsen. We krijgen uitleg via een bandje de stem spreekt gelukkig Engels.
Terug in de bus voor de laatste paar uur bussen. Maar verrassing we hebben nog één stop en daar wisselen we van chauffeur.
Tegen half acht komen we aan bij ons hotel in Takamatsu. Moe maar nog niet klaar. Morgen gaan we met de ferry naar kunst eiland Naoshima en ik wil even checken of de vertrek tijden kloppen.
Tegen negen uur ben ik terug, eten en nog wat voorbereiden. De lange late dag is tegen 12 uur ten einde.