Fuji.

11-4
Zo ik lig weer eens achter met schrijven( het is nu 14-4). Beetje druk gehad.
Afgelopen dinsdag ben ik om 09:00 uur met de groep op pad gegaan. Een rij van allemaal parapluutjes, het regende vreselijk en dat de hele dag door.
Ik had nog getwijfeld om de dag om te draaien met morgen maar toch niet gedaan.
Eerst na Ueno station gelopen om een tweedaagse kaart te kopen voor beide metro organisaties. Dat scheldt toch even wat ¥.
Daarna de metro in om naar de andere kant van de stad uit te stappen. We zijn in het zaken district gekomen en lopen naar het Goverment Building om op de 45e verdieping geen Mount Fuji te zien. Het is zo mistig buiten dat er erg weinig te zien is, ja regen. Maar zelfs de hoge gebouwen om ons heen zijn in mist gehuld.
Verder reizen we naar de Meiji tempel, de duurste straat van Tokyo en de hipste straat tegenover Harajuku station. Het giet nog steeds en we besluiten om iets te eten.
Wat is dat toch een triest gezicht regen in Tokyo. Dat past echt niet bij deze stad.
Maar ja zonder regen geen rijst.
Ik ben intussen drijf nat en sop in mijn waterdichte schoenen. Die werken dus ook niet meer. Thuis maar nieuwe kopen want van vrouwen maat 40 hebben ze hier nog nooit gehoord.
Na de lunch stappen we weer in de metro en stappen uit bij Hatchi en het drukste kruispunt ter wereld. Hier steken zo'n twee miljoen mensen per dag over. Vandaag zijn het wat minder maar wel allemaal met een plu. Dan doe je toch goede zaken als plu verkoper bij dit kruispunt.
Als nou iedereen zijn plu thuis vergeten is en die koopt er één ben je in één keer miljonair als je een ¥ per plu winst hebt.
Verder naar het keizerlijk paleis, triest zicht op de brug en omgeving.....daarna naar het Forumgebouw. Ik heb tenslotte wat liefhebbers van architectuur in de groep. Dit is een congrescentrum maar het gebouw is als een computerschip gebouwd.
Dan wil ik onder de weg door naar het station maar kan in de wirwar van straatjes de uitgang niet vinden. Snel door naar het hotel.
Ik douche en kleed me om, helaas geen andere schoenen bij me dus zonder sokken ga ik weer in de natte schoenen.
Om zeven uur heb ik een afspraak met Tsjerk, de zoon van onze buren. Bij het Keisei station ontmoeten we elkaar en gaan ergens eten. Lekker sushi met sla en sashimi, smullen. Ik overhandig hem de spullen die buurvrouw Alie meegegeven heeft en een zak chocolade eitjes van mij. Na anderhalf uur bijkletsen nemen we in het station weer afscheid. Ik loop naar het hotel en ben zo moe dat ik meteen in slaap val.
12-4
Nou zeg zo hard het regende gister zo'n mooi weer is het vandaag. Vandaag heeft de groep een vrije dag maar ik heb met een aantal afgesproken om met ze naar Asakusa te gaan.
Daar aangekomen gaan we eerst het dak op van de toerist informatie. Even van de omgeving genieten van 8 hoog. Het waait erg en ik ga op een trapje staan waar ik nog nooit eerder de omgeving heb bekeken. En wat zien we ja hoor de bovenkant van Mount Fuji. Het duurt maar even omdat de wolken er voor gaan drijven.
We kunnen ons geluk niet op. We lopen door naar Sensoji een enorme tempel met een souvenirs straatje er voor. Er zijn nog wat ¥en uit te geven door de gasten. Ik heb daar niet veel zin in en spreek een tijd af met hen. In de tussentijd ga ik via een rustig zijstraatje die parallel loopt met de souvenirs straat via het toilet naar de tempel.
Daar sta ik een dik half uur van de mensen massa voor me te genieten.
Als we compleet zijn lopen we door een rustig winkelstraten naar de keukenstraat. Hier kun je alles voor de keuken of restaurant kopen.
Inclusief de plastic maaltijden die bij restaurants in de etalage staan.
Daarna stappen we in de metro naar Ueno. De helft gaat een koffieshop in en twee anderen laat ik achter bij het Hardrockcafé. Ze willen T-shirts kopen voor hun klein kinderen. Dat is toch gaaf opa en oma die hardrock shirts voor de kleinkinderen meeneemt van vakantie.
Ik laat iedereen zijn ding doen en ga terug naar het hotel. Druk druk druk met de voorbereidingen voor morgen.
Om 21:00 uur hebben we afgesproken in de lobby voor ons laatste samenzijn.
Ik krijg een folder van het bonsai museum met de handtekening van de meester erop. Daar moet ik toch echt de volgende keer naar toe.
Ik wil met mijn afscheidswoord beginnen maar mag niet. Of ik even op een stoel wil gaan zitten. Met een rood hoofd ga ik zitten, ik hou nooit van deze bijéénkomst.
Word er altijd wat verlegen van.
John neemt het woord namens de groep en na een heel leuk bedank je komt er toch nog een opmerking dat ik één ding niet goed gedaan heb en dat was het weer.
Gelukkig kunnen we daar niets aan veranderen. Maar jaja en daar is ie weer: zonder regen geen rijst.
Ik krijg een applaus, een envelop met inhoud, veel kaartjes en een theebewaardoosje.
Ben helemaal van mijn apropos maar begin toch met mijn afscheid rede.
We hebben nog wat na geklets en emailadressen uitgewisseld. Bed tijd.
13-4
Voordat we vandaag naar het vliegveld gaan ben ik nog met het grootste gedeelte van de groep naar de sumotraining geweest. En er waren dit keer heel veel worstelaars en na een half uur door een ruit naar hun te hebben gekeken kwamen er een paar naar buiten. Ze gingen gewoon midden op straat oefeningen doen. En dat lijkt heel vreemd om die grote lijven op straat te zien of op hun fiets weg zien rijden in badjassen.
Je wil niet weten hoe ze op een veel te kleine fiets met die grote Volkswagen vooruit komen. Hahaha, het zadel was verdwenen.
Daarna op naar de vismarkt. Tegenwoordig mag je daar pas om 10:00 uur naar binnen.
Was weer feest met al die drukte maar wel tonijnen gezien. Om de tijd te doden ben ik met twee gasten in een parkje gaan zitten. Broodje eten en genieten van de zon en de spelende kinderen.
Om half één was ik terug in het hotel. Met 16 mensen vertrekken we naar het vliegveld.
Eerst met zes taxi's naar het station waar we een trein nemen naar Narita. Onderweg een Nederlands tafereel met molen en tulpen velden.
Ik laat de gasten inchecken, krijg nog geld van een gast voor een etentje en loop naar de andere terminal.
Ik vlieg met een prijsvechter Jetstar naar Fukuoka. We vertrekken op tijd en ik krijg zelfs eten. Nou een kleinere maaltijd dan dit het ik nog nooit gehad maar het smaakte prima, curry met rijst en groene thee.
En wat ziet mijn oog daar, we vliegen langs Mount Fuji en zit ik nou net aan de juiste kant aan het raam. GEWELDIG!!! Wat een sneeuw kap heeft hij.
Ik blijf kijken tot hij uit het oog verdwenen is. Naast me zit een moeder met een kindje op schoot. Ze vallen meteen in slaap. Het meisje heeft een drinkfles in haar handen en sabbelt aan de speen terwijl ze ook slaapt. Als de fles uit haar handen dreigt te vallen slurpt ze weer aan de speen, zo mooi gezicht.
Na een kleine twee uur land ik op Fukuoka airport. Nog voor half negen ben ik in het hotel en check in.
Ga nog wat werken en ga vroeg slapen, ben kapot. Morgen wordt het goed weer en wil ik naar het zuiden een tempelstad bezoeken. Overmorgen krijgen we onweer.
14-4
De zon schijnt en dat betekent op naar Dazaifu.
Na een douche en ontbijt loop ik naar het treinstation. Als ik het hotel uit ben heb ik geen wifi meer maar af en toe heb ik contact met een gratis wifi punt van Japan en komt er mail en apps binnen. Terwijl ik in de trein naar Dazaifu zit gebeurt dit en zie ik dat mijn collega Bert ook in het zelfde hotel zit maar vanavond niet meer. Shit heb ik hem net mis gelopen. Jammer geen gezamenlijk ontbijt en bij kletsen.
In Dazaifu bekijk ik de tempels en bij de belangrijkste maak ik een één of ander ritueel mee. Een hele stoet priesters en musici lopen in een rij naar een plek naast de tempel waar allemaal gasten on pakken zitten. Één voor één moeten de mannen respect tonen bij een klein schrijn. Ziet er prachtig uit.
Ook nu zie ik weer een priester die een nieuwe auto inzegent. Ik denk dat ik dat ook maar thuis als bijverdienste ga doen. Misschien levert dat ook minder ongelukken op.
Onderweg tussen twee tempels kom ik in gesprek met twee mensen uit Singapore. Verder is het op de mini tempel route erg rustig. Eigelijk ben ik overal alleen.
Bij een tempel gaan allemaal vrouwen mediteren en de priester geeft me een folder.
Blijkt het een zentempel te zijn en doen ze de zelfde meditatie als ik bij Domy doe.
Heel vreemd ze zitten wel met de rug naar de muur. Helaas ben ik te laat om te vragen of ik mee mag mediteren. Stiekem kijk ik door een spleet in het hout en zie de priester met een roe van bamboe rondlopen. Als er iemand niet recht zit of in slaap valt dan krijg je er een tik mee. Au!
Ik loop weer terug naar het treinstation en besluit naar het Venetië van Japan te gaan: Yanagawa. In de trein kun je de rugleuning omdraaien als je de trein inkomt dus zit je altijd goed met de rijrichting mee.
Ik ga naast een schoolmeisje zitten maar die slaapt de hele rit.
De stad valt me ontzettend tegen, het enige waar ik van geniet is de etalages met de uitstallingen van poppen om meisjes een goed leven te wensen.
De kanalen zijn wel mooi maar het kan mij niet boeien. Wat me wel kan boeien is de Daiso bij het station. Heerlijk even winkelen en elk product is maar ¥108 nog geen €0,95. En dit is een gloed nieuw gebouw en groter dan alle winkels die ik in Japan heb bezocht. Ik loop er een tijdje rond en reken af.
Daarna terug naar het hotel, onderweg een maaltijd meenemen en op de kamer opeten. Nog wat werken en dit bijwerken.
Morgen wordt een vreselijke dag met onweer, kan ik mooi gaan werken.