Begin.
Door: Anne-Marie.
Blijf op de hoogte en volg Anne-Marie
27 Juli 2019 | Japan, Nakamura
Vanmorgen lekker uitgeslapen, een douche genomen, Bowie uitgelaten en ontbeten met Erwin. Laatste dingen in de koffer gedaan en om 13:00 uur nog met Erwin geluncht. Tussen door Bowie naar Ilse gebracht. Die gaat twee dagen oppassen zodat Erwin naar Welcome To The Village kan gaan.
Buurman Doeke en buurvrouw Jeltje kwamen nog even langs om afscheid te nemen.
Om half drie brengt Erwin mij naar het treinstation in Leeuwarden. Veel te vroeg maar hij wil naar het festival.
De trein van 14:46 uur is erg druk en overal staan koffers in de gangpaden. In Zwolle moet iedereen in de bus naar zuid Kampen ook hier erg druk.
Maar daar staat een dubbeldekker op ons te wachten die ook nog eens mega lang is. Bij de afslag Zuid Kampen is een autoverkeer de kop geslagen. Ziet er akelig uit.
En nu zit ik in de trein naar Schiphol, ik ben al twee uur onderweg en op niet eens op de helft. Gelukkig heb ik alle tijd, Marcel mijn collega schreef al dat ik alle tijd moest nemen.
Waar gaat de reis nu weer naar toe? Nou ik ga maar weer eens naar Japan. Daar ga ik twee twee weekse reizen begeleiden. De eerste met gezinnen en de tweede met volwassenen. Ik kom 18 augustus weer terug, net op tijd voor mijn verjaardag. Ja dit jaar ben ik thuis voor mijn verjaardag!!!
Uiteindelijk kwam ik om half zes aan. Twee uur en drie kwartier, valt nog enig sinds mee. Normaal doe je er twee uur en 20 minuten over.
Maar ik ben wel veel te vroeg. Probeer eerst mijn koffer in te checken dan ben ik die kwijt. Dat lukt op dit vroege tijdstip en ik zoek een plekje waar ik nog even kan werken. Naast me zit een jongetje een spelletje te doen op de pc en we kletsen een beetje.
Dan loop ik nog wat rond en zie een mooie wereldbol waar reizigers met een pin hun land van afkomst kunnen aangeven. Bij een massage salon staan een enorm groot hooft van Boeddha geheel belegd met glinsterende stenen. Ook vind ik een leuke klok waar een afbeelding van een mens de wijzers steeds opnieuw erin verft. Net echt en er blijven dan ook veel mensen kijken.
Om tien voor zes kan ik inchecken. Een gangpad stoel op 42C. Maar ik word gevraagd om te ruilen voor een raam stoel. Mooi niet!!!
Er is enige turbulentie vlak voor het eten geserveerd wordt maar ook zo weer voorbij.
Het eten bestaat uit macaroni, fruit, broodje en sla. Voor het eerst in zeer lange tijd weer eens een lekkere maaltijd bij KLM.
Ik bekijk twee films en stort dan in en slaap tot dat het ontbijt rondgebracht wordt. Deze smaakt ook niet verkeerd maar ik eet het ei niet op.
Om 14:50 uur lokale tijd en 10 uur en 5 minuten vliegen landen we op het vliegveld van Seoul. En nu mag ik wachten tot 18:25 uur dan vliegen we verder naar Fukuoka. Ik loop wat rond, ga naar het toilet en verder naar de gate 267.
Daar bemachtig ik een plekje op een stoel met in het tafeltje ernaast een laad punt voor de iPad. Deze heb ik in Fukuoka nodig om het hotel te vinden. Ik overnacht in een nieuw hotel voor mij en moet deze straks zoeken met maps.me.
Achter me zit een zeer oude meneer met een wit boordje, waarschijnlijk een geestelijke. Hij spreekt Japans maar ziet er westers uit. Er komen westerlingen naast me zitten en het blijken Nederlanders te zijn die zelf van Fukuoka naar Tokyo gaan reizen met een zoon. We kletsen wat en opeens mogen we instappen. Ik heb gangpad stoel 31C. Ik plof neer naast een Chinees echtpaar. De man begint meteen te rochelen en hoesten. Om me heen zijn nog veel stoelen vrij en ik vraag aan de stewardess of ik ergens anders mag zitten. Ik wil niet ziek worden van die man. Dat mag ik en ik verplaats naar de stoel aan de andere kant van het gang pad. Na enige tijd komen hier ook mensen naast me en de stewardess vraagt aan me of ik ergens anders wil gaan zitten. Natuurlijk wil ik dat en zo beland ik op stoel rij 29 met drie stoelen voor mij alleen. En zelfs met deze vele stoel wijzigingen komt de aardige stewardess mij later mijn maaltijd brengen zonder vragen.
We hebben 45 minuten vertraging en ik was bang dat de hele vlucht geannuleerd zou worden. Er is namelijk een tyfoon op onze route en een vlucht naar Busan, op onze route, is al geannuleerd.
Maar vliegen doen we en turbulentie hebben we ook, gelukkig had ik een reis pilletje genomen uit voor zorg.
Rond kwart over acht zijn we aan en als een bliksemschicht ga ik via de douane, check, bus en metro naar het hotel waar ik een uur later aan kom.
Toch wel handig dat je deze stad kent en je weg weet te vinden.
Inchecken nog wat rommelen opkamer 305 en slapen.
Zondag 21 juli
Dat doe ik van half elf tot drie. Lig wakker tot een uur of vier, hoor het buiten te keer gaan en val weer inslaap tot kwart voor negen.
Douchen en beneden ontbijten. Het is maar goed dat ik bonnetjes heb gekregen om te ontbijten, het is mega duur(€16) maar wel een lekker buffet.
Daarna mijn spullen pakken en voorbereidingen treffen. Na een aantal uren kom ik zeik nat terug, nee een plu helpt niet in deze regen.
Later zie ik op het Japans journaal dat in steden in en rond deze provincie het zwaar hebben deze dag en dat men bang is voor landverschuivingen. Dan stelde deze regen dag hier niets voor.
Later in de middag is het wat droger en ga ik op elpee jacht voor Erwin. Helaas kom ik na twee en half uur en vier winkels zonder elpee terug.
Onderweg naar het hotel begint het weer te spoelen en ik besluit om eten mee te nemen naar de hotel kamer, dan hoef ik er niet meer uit.
Erwin facetimed me nog ivm de berichten op het Nederlandse journaal. En ik krijg zelfs van Aap nog een bericht.
Oude dag.
Maandag 22 juli
Om twee uur lag ik nog wakker ondanks de slaappilletjes die ik rond één uur had ingenomen. Wekker maar een uur later gezet.
Rond half negen opgestaan en na een verkwikkende douche ontbeten.
Omdat ik gister van Koning Aap de vraag kreeg om vandaag twee keer naar het vliegveld te gaan om gasten op te halen heb ik me zelf een metrokaart voor twee dagen aangeschaft. Dat is niet alleen veel goedkoper maar ook een stuk makkelijker dan steeds losse kaartjes kopen.
Ik moest naar een metro station daarvoor en goddank is het gestopt met regenen.
Daarna nog even in de hotel kamer mijn spullen ophalen en dan op naar het vliegveld om de eerste zeven gasten op te halen.
Het verloopt allemaal vrij soepel met het openbaar vervoer en ik ben om 12:10 uur op het internationaal vliegveld. Even twee onigiri en lemon thee kopen en op de bovenste etage even lunchen anders heb ik daar geen tijd meer voor.
En toen wachten.....
Het vliegtuig met 7 gasten komt te vroeg aan, wat altijd fijn is. Na pinnen en een WiFi kastje gehaald te hebben nemen we het openbaar vervoer naar het hotel. Ik check hen in en wacht in de kamer voor een volgende ronde vliegveld. Om 17:25 uur komen de volgende twee gasten aan. Vader en zoon landen ook eerder. Even geld wisselen en op naar de bus en metro. Even snel eten.
En nu wachtrij in de lobby op de laatste familie van vier. Hun vlucht is 20 minuten verlaat.
Het is inmiddels kwart voor negen in de avonden de groep is bijna compleet.
Om 10:00 uur heb ik iedereen binnen. Oude dag.
Dinsdag 23/7
Na een douche en ontbijt buffet had ik met de groep in de lobby afgesproken.
Ik heb zes ouders en 7 kinderen waarvan 1 meisje.
Eerst mijn welkom praatje en voorstel rondje. Rond half 11 lopen we naar het Hakata station zodat we van het uitzicht op het dak kunnen genieten.
Daarna met de metro naar het perfectionist center. Dit is een gebouw wat bij de brandweer hoort alwaar je kunt leren om te gaan met een aardbeving, tyfoon, ontwikkeling in een huis, brandje blussen en een tsunami.
Na dit leuke uur zijn we in een parkje gaan lunchen. Veel onigiri werd er genuttigd. Dat zijn driehoekjes rijst verpakt in zeewier met iets erin. In mijn geval tonijn.
Terug na Gion waar we de Boeddhistische tempel Tocho bezoeken, wierook en kaarsje offeren en een Boeddha beelden 16 meter bekijken. Het is er niet druk dus ik heb mooi de tijd om alles uitleggen. Daarna volgt de zen tempel die erachter ligt. Op weg naar de Shinto Kushida schrijn laat ik een kerkhof zien.
Ook gaan we bij een guesthouse langs waar een ruimte kat meters hoog voor deur staat. Rond half vijf zijn we weer bij het hotel.
Even bijkomen en douchen, het is 31 graden en een hele hoge luchtvochtigheid graad. Pffff.
Om zes uur lopen we naar mijn favoriete eet stek in Town de sushi bar.
Ik gelukkig en de gasten zijn dat ook. Zelfs een moeder die geen volledig eet is blij.
Rond negen uur weer terug in het hotel waar ik nog even twee uur voor me zelf heb voordat ik ga slap. Morgen rijden we naar Usuki.
Woensdag 24/7
Vanmorgen vroeg op omdat we om 08:15 uur met een privé bus op pad gaan.
Ons einddoel van de dag is Usuki waar we een Homestay gaan doen.
Maar eerst rijden we via een plasstop naar Onta een pottenbakkers dorp op Kyushu. We lopen er een uurtje rond en bekijken de galerieën en werkplaatsen.
Een gast koopt een schaaltje.
Verder naar een wandelbrug waar we ook noodle soep gaan eten. Lekker.
Over de brug wordt natuurlijk ook gewandeld.
Verder met de bus naar Beppu waar we de zeehel bezoeken.
En daar kom ik collega Marion tegen met de groep. Gezellig.
Rond vijf uur komen we aan bij het dorpshuis alwaar we door de gastgezinnen opgehaald worden.
Ik mag ook voor het eerst de Homestay doen en ga met twee gasten mee naar hun Homestay adres.
Aardige vrouw die iets Engels spreekt. Ze heeft een drie dagen oude auto en dat is te zien en te ruiken.
Voor Japanse begrippen heeft ze een groot huis waar ze alleen woont. Ik krijg een eigen slaapkamer. Buiten komen nog meer gasten aan, ze blijkt de lerares Engels van de gastvrouw te zijn met haar zoon.
Nadat we een tijdje hebben zitten kletsen met ijsthee en watermeloen gaan we eten. Mijn favoriete dish Okonomiyaki, welke we zelf bereiden en maken.
Nu lig ik op mijn tatami matje een bericht te schrijven. Morgen vroeg op omdat we om 07:00 uur ontbijten.
Donderdag 25 juli
Als ontbijt hadden we dikke toast met jam en honing, water en kiwi met mango. Heerlijk en bijna alles uit eigen tuin.
Vanmorgen vroeg heeft de gastdame al lunch boxen voor ons gemaakt en die krijgen we mee.
We rijden terug naar het dorpshuis waar op dat moment de jaarlijkse controle gezondheid controle plaatsvind. De overheid laat iedereen dit jaarlijks doen.
Het is een drukte van jewelste.
Voor ons komen er twee minibusjes. We nemen afscheid van de gastgezinnen en stappen in de busjes. Met ons mee gaat Heimo een Oostenrijker diehier woont en met een Japanse getrouwd is.
Hij spreekt Nederlands met een zwaar accent omdat hij 13 jaar in Amsterdam heeft gewoond.
Hij heeft de Nederlandse geschiedenis hier onderzocht namens de Japanse Touristen Organisatie. We rijden eerst naar de Stone Boeddha’s. Mijn favoriete Boeddha beelden in Japan. Heimo geeft uitleg en we lopen de vier klusters langs.
De Lotus bloemen staan in bloei en natuurlijk gaan we daar ook langs. Het regent iets maar niet genoeg voor een plu.
Hup de busjes weer in en een stukje rijden naar een haventje. Daar nemen we onze lunch mee en stappen op een klein bootje. De kapitein is 80 jaar. Na vier minuten kunnen we al weer afstappen. We zijn op Kuroshima, een voor Nederland heel belangrijk eilandje.
De kinderen liggen al snel in het heldere water en wij volwassenen zoeken een plekje waar we de lunchboxen, het drinken en onze bagage neerzetten.
Met Heimo lopen we een stukje langs het strand en belanden op een pleintje met de wereld kaart erop. Hier pakt hij een mysterieuze doos uit. Er zitten vijf houten bootjes in met masten en een touw eraan.
Hij gaat op de wereld kaart staan en begint de geschiedenis van het schip De Liefde te vertellen. Nog voordat de VOC naar Azië ging varen waren deze vijf schepen door twee weldoeners uitgerust en op pad gestuurd om een andere vaar route te vinden dan de Portugezen en Spanjaarden gebruikte(Afrika rond). De Nederlandse schepen gingen via Zuid Amerika en besloten in Chili naar Japan te varen. Om de Portugezen te ontwijken zochten ze een vaarroute in Japan die ver van Nagasaki lag en belanden in de straat langs Usuki.
Op het kleine eilandje Kuroshima zijn ze aan land gegaan.
Zeer interessant! Het duurt nog vele jaren voordat de VOC schepen naar Japan gingen varen. Er loopt een fotograaf mee om deze eerste excursie vast te leggen. Het is namelijk gesponsord door de provincie.
Na dit verhaal halen we de kinderen tussen de kwallen vandaan en gaan we lunchen. De bento boxen van de gastgezinnen worden met smaak opgegeten.
We nemen de boot terug en rijden in de busjes naar Usuki alwaar we nog een uur kunnen rondlopen. De meeste gasten gaan naar de supermarkt en de overblijfselen van het kasteel. Ook wordt bij de tourist Office druk gestempeld.
De busjes brengen ons naar de pier waar we de boot van 14:40 uur nemen naar Shikoku. Ons tweede eiland waar we in Yawatahama de bus naar Shimanto nemen. Ik hoop dat we een paar ohenro(pelgrims) tegen komen.
Helaas doen we dat niet.
Rond vijf uur komen we aan en daar staat de chauffeur al op ons te wachten.
Eerste stop een mammoet familie midden in een rijstveld. Tweede stop een plaspauze en uiteindelijk komen we rond 19:45 uur aan bij hotel Sunriver in Shimanto.
Iedereen inchecken, eten en ik loop nog naar het treinstation maar helaas is de kaart verkoop al dicht.
Oude dag.
-
30 Juli 2019 - 11:37
Annemarie:
Lieve Anne-Marie, wat weer een prachtig, ruim omschreven reisverslag. Ik geniet er van!
Ik heb in de gaten dat het een leuke groep is met volwassenen als kinderen. Leuk die diversiteit aan leeftijden.
Ik hoop dat de reis volgens planning verloopt en dan op naar de volgende.
Hier zoals je natuurlijk wel weet, tropisch warm. Verveeld niet echt maar ben blij dat er enige afkoeling op het programma staat. Helemaal omdat we in de keuken moeten gaan breken....over 2 weken komt de nieuwe al!
Veel reisplezier verder en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs uit Dokkum
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley