Vertrek naar Jordanië.

Eindelijk is het weer zo ver dat ik op reis kan voor Koning Aap.

Helaas nog niet naar Azië maar wel naar Jordanië. Meteen maar een paar dagen eraan geplakt.

Omdat er met bussen door de NS gereden wordt tussen Heerenveen en Meppel en de buschauffeurs staken heeft Erwin me naar station Zwolle gebracht. Buurvrouw Elly is ook mee gereden. Jammer genoeg hadden we net de trein van 09:20 uur gemist waardoor we al heel vroeg in de 09:50 uur trein konden stappen en een zitplaats hadden. Het is erg druk.

Na een half uur samen in de trein neem ik afscheid en stap over in Amersfoort naar Schiphol.

Ja en dan moet je wel eens naar de wc. Zoek zoek zoek doe het bijna in mijn broek. Maar toch op tijd, pfff.

Ik mag precies 4 uur voor vertrek naar de incheck balie en inderdaad ik wordt tegen gehouden. Nog een kwartiertje wachten dan maar. Ik kon niet online inchecken bij Royal Jordanian omdat ze de QR code willen aflezen. Nou ik moet toch mijn koffer inchecken dus geen probleem als ik mijn vlucht maar haal. Het ziet er in de hal van Schiphol niet druk uit maar ik hoorde wat reizigers al over de wachtrij buiten praten. We zullen het zien.

Eindelijk mag ik naar vertrek hal 3. Ik loop een hele lange rij voorbij en moet helemaal op het einde van de vertrek hal zijn. Wat verbaast kijk ik om me heen als bij balie 31 maar één hand vol mensen staan. Ik zit met de rug naar de incheck balies toe op mijn koffer als we opeens een uur voor tijd mogen inchecken. Huplakee rij 13 stoel C aan het gangpad. Koffer op de band 18,2 kg. Ja dat wil wel met een kilo pepernoten, marshmallows voor in het kampvuur en vier spellen.

Voor de douane moet ik weer naar hal 1 lopen, daar aangekomen word ik weer terug gestuurd. Was het net veranderd. Ik geloof dat ik binnen het uur was ingecheckt, verkeerd gelopen en door de douane was. Dan maar op jacht naar een stopcontact om mijn iPad en telefoon op te laden.

Daar heb ik aan een tafel mijn reis nog maar eens doorgenomen. Vragen genoteerd. Een uur voor het boarden loop ik naar G7 waar het al een drukte van belang is. Een grote groep islamitisch vrouwen met een oranje sjaal zodat ze makkelijk te herkennen zijn voor de manlijker gids. De een nog slechter te been dan de ander. En allemaal in lang gewaad met hoofddoek.

Het boarden duurt dan ook lang omdat er een paar vrouwen met assistentie aan boord gaan. Daar zie ik dat ik bij de nooduitgang zit dus meer beenruimte heb. Naast me twee zussen uit Afrika. De één met sluier de andere kort koppie met muts op en vol metaal.

We hebben 4,5 uur voor de boeg. We zitten nog niet in de lucht of ik slaap en word na een dik uur weer wakker. We krijgen nootjes en drinken. Na nog een uur komt de snack. Als de kar bij mij is blijkt er een vegetarische snack te weinig te zijn. Oh jee wat nu…..nou ik lust ook wel een chicken wrap hoor. Maar nee alles wordt uit de kast gehaald om het de klant naar het zin te maken. Ik krijg een echt bord met echt bestek uit de business klasse met gekookte groente en gele rijst. En de nodige verontschuldigingen. Voor de terug vlucht wordt het in orde gemaakt word me beloofd. Man ik ben al blij dat ik wat te eten heb.

Rond 20:30 uur landen we. Het is hier een uur later.

Ik loop achter de meute aan en voor de douane moet ik een visum hebben maar mijn fixer zie ik niet. De afspraak was dat er iemand zou staan met een bordje met mijn naam, maar ik zie niets. Wel iemand met een bordje met Shoestring. Ik loop nog tot de toiletten maar zie niets dan maar op de Shoestring af. En ja hoor ik zie mijn naam op een lijst staan.

Verkeerde bord meegenomen meneer! Ik mag de man volgen samen met twee klanten van de ANWB. En in now time hebben we de visa en kunnen we door om de koffers op te halen. Scheelt weer een lange rij.

Even pinnen en op naar de auto’s met chauffeur. Zij naar Amman ik naar Madaba. De taxi chauffeur komt uit Amman en heeft geen idee waar mijn appartement wat ik geboekt heb is. Gelukkig is daar maps.me en de telefoon. Zo fungeer ik voor TomTom. Of is dat hier MoMo(van Mohammed). Uiteindelijk na 13 uur en 15 minuten ben ik op de plek van bestemming aangekomen. Ik ben dood op. De eigenaar van het appartement staat met knipperende lichten van zijn Mercedes ons op te wachten. Nee betaal maar overmorgen en ik til de koffer vier trappen voor je op. Thanks Allah.

Hij legt wat dingen uit en gaat weg. Ik kleed me uit en val in slaap.

Donderdag 20 oktober

Halverwege de nacht word ik wakker en zoek mijn oogmasker. Ik heb last van het licht wat door de voordeur uit de gang komt. Even snel het appartement bekijken. Kamer met twee bedden, wcblok met douche en kamer/keuken waar nog een bed in staat. En vergeet vooral mijn privé platzak niet met een prachtig uitzicht over de stad en de vlakbij gelegen moskee blijkt als het licht is.

Verder slapen en rond 08:00 uur sta ik op. Lekker lummelen in de pyjama. Broodje maken met thee. Douchen en op pad. Ik moet vandaag wat boodschappen doen. Eerst loop ik naar het visitorcenter zeg maar de VVV. Daar neem ik plattegronden mee van de stad voor de groep. Daar ik nu vlak bij het Mariam hotel ben meld ik mij en vertel dat ik morgen kom. Of ik mijn koffer dan mag opslaan tot ik kan inchecken. Geen probleem, misschien is je kamer wel eerder klaar. Top.

Dan zoek ik een telefoon winkel zodat ik een simkaart kan kopen. Onderweg wissel ik nog wat geld. De eerste zaak die ik inloop is vlak bij Mariam en na een gesprekje van 5 minuten vertrouw ik de mannen niet en loop ik weg. Later kom ik in een zaak waar twee mannen hun uiterste best doen om te helpen en koop ik een simkaart. Ze installeren hem voor mij in mijn oude telefoon waar de achterkant van open gebarsten is. Nog even volhouden, als ik thuis ben kan ik Erwin zijn telefoon overnemen voor op reis.

Daarna besluit ik wat restaurants te bezoeken voor een visite kaartje. Ik bestel onderweg in een gat in de muur een broodje falafel en loop er mee naar het appartement. Het is rond twee uur. Met een bakje thee spoel ik het heerlijke broodje weg. Ik heb er €0,50 voor betaald.

Nadat ik nog een paar uur heb gewerkt en gebeld loop ik de binnen stad in voor het avond eten. Tegen over de Sint George kerk bestel ik een dubbel geklapt Arabisch brood met groente en gesmolten witte kaas. Op het smalle terras, de stoep, zit ik op een stoeltje de ‘pizza’ op te eten. De olie drupt over mijn vingers maar overheerlijk.

Tijdens het avond gebed zit ik al weer in mijn appartement en hoor de oproep tot gebed door de zwoele avond lucht. Even naar het platte dak. Wat een mooi geluid: er zit een buurman ergens in een huis, waarschijnlijk met het raam open, zijn gebeden op te zeggen. Prachtig!

En nu ga ik lekker lezen….oude dag.