Tyfoon.

Honshu.

Eindelijk eens een goede nacht geslapen, had dan ook twee pilletjes achter de kiezen en lag al om 21:00 uur.
En ik moest ook wel uitgerust zijn omdat ik mijn kop er vandaag bij moest hebben: een openbaar vervoer verplaats dag.
Maar eerst met de stadsbus naar de zeehel. Een poel der verdoemenis met hel blauw/groen water. Rond half 12 weer terug in het hotel.
Na het uitchecken door een privé bus ander half uur later afgezet bij een ferry terminal. We schepen in voor de reis van Kyushu naar Honshu. De boot doet er twee uur over. Lekker relaxen dus. Ik waak over de bagage. Het is een rustige oversteek, gelukkig. Sinds mijn beklimming van de Fuji heb ik het niet zo op boot tripjes. Mijn evenwicht is dan ver te zoeken en zonder pilletje hang ik boven de wc-pot.
We hebben een soort verhoging ter beschikking waar je op kunt zitten of liggen. Om ons heen liggen veel mensen te slapen. Bij mij op het plateau ligt iemand van de groep een spel te spelen en een ander leest. Af en toe kletsen we wat en de reis vliegt voorbij.
Het is leuk, in de groep zitten enkele oudere jongeren die erg geïnteresseerd zijn in cosplay, manga en dat soort dingen en de hele dag hebben ze het daarover.
Met de tram rijden we Hiroshima in en al gauw zijn we bij het hotel. Een nieuw hotel voor mij en het ziet er prima uit. Vlakbij het vredes park en het overdekt winkelcentrum. We checken snel in en gaan eten. Ik neem de geïnteresseerden mee naar een Okinomiyaki tent. Gelukkig vindt iedereen het pannenkoek gerecht lekker. En ook leuk om een aan een tepiyaki plaat te eten. Het is vreselijk warm.
Rond negen uur weer in het hotel, lekker slapen.
4/8
Vandaag een drukke dag en een zeer warme dag.
We starten in het peace park waar ik alles toon en de groep twee uur geef om zelf het museum, gedenkhal en eeuwig durende vlam te bezoeken. Er worden volop tenten en stoelen neer gezet voor de herdenking overmorgen. Dan is het alweer 72 jaar geleden dat de bom gevallen is. Ik ga in de tussentijd een oude school en bank bezoeken die staan zijn gebleven na de ramp.
Rond half 12 groeperen we weer en nemen we de tram naar de ferry, 45 minuten.
Daar aangekomen eerst even lunch kopen bij de 7/11. Bootkaartjes kopen en de boot op naar Miyajima. De oversteek duurt maar 10 minuten en we hebben prachtig uitzicht op de tori, toegangspoort tot heiligdom, die half in het water staat. Het is laag water.
Ik geef iedereen plattegronden en leg alles uit. Het is bloedheet en na een half uurtje wandelen besluit ik terug te gaan naar Hiroshima. Ik heb van de 33 Kanon tempel route nog een tempel in Hiroshima te bezoeken. Vorige keer kwam ik 5 minuten te laat aan en helaas geen stempel. Voordeel nu is dat ik weet hoe ik moet lopen.
Prachtige route en geen buitenlander te zien totdat ik bij het theehuis bij de tempel kom. Twee mannen die zo te zien met de auto zijn gekomen. Gelukkig kan één voor me vertalen waar ik de stempel kan halen. Ik heb nog 15 minuten om heel veel trappen te beklimmen. Shit mijn hart gaat stevig te keer en ik puf me rot, speelt mijn astma weer eens op? Heb mijn pompje niet mee.
Gelukkig ben ik op tijd en net voor sluitingstijd krijg ik een mooie kalligrafie van de tempel. En oh zie ik daar weer een buitenlander? Ja.
Ik loop in zeer langzaam tempo de trappen weer af en bewonder al de beelden, angstaanjagend soms.
Rond half zes ben ik terug in het hotel en één voor één komen de gasten terug. De één nog vermoeiender en verbrander dan de ander. Tijd voor een heerlijke douche even rusten, eten en slapen. Ik doe eerst nog de was. Ik lig om 21:15 uur op bed en slaap als een roos.
5/8
Natuurlijk heel vroeg wakker en om kwart voor zeven sta ik op. Douchen, pakken, ontbijten en rond acht uur loop ik in het peace park. Er zijn allemaal bijéénkomsten bij de monumenten waaronder een Boeddhistische van de gele mutsen, dat is de stroming van de Dalai Lama. Prachtig hoe ze de trommels bespelen. Ik heb een tijd bij toespraken van kinderen gestaan en dat was behoorlijk indrukwekkend al verstond ik er niets van. In de lobby laten de oudere jongeren van de groep zien wat ze hebben gewonnen in de Taito Station(speelhal). En dat is niet mis. Poppen van Manga verhalen, die zijn mega duur.
Om half 10 verzamelen we en in een keurige rij wandelen we met de bagage naar de tramhalte. In een klein kwartier rijden we naar het treinstation van Hiroshima waar we om 10:20 uur de boemel naar Onomichi nemen met één keer overstappen.
Prima gelukt en om 11:47 uur komen we in Onomichi aan. Via de VVV naar het hotel waar we nog niet kunnen inchecken. We stallen de bagage en ik leg met behulp van een plattegrond uit wat er te doen is.
Ieder gaat zijn eigen plan trekken maar ze belanden allemaal op de berg met de Belangrijkste tempel van de stad. Ik haal ook hier twee stempels van de 33 Kanon route en ben blij. Anders dan de groep die met de kabelbaan naar boven is gegaan heb ik alles gelopen via trappen. Mijn hemel wat een martel gang maar ja als je pelgrim wil zijn.....en natuurlijk was ik heel blij met de verdiende douche nadien.
In de lobby iedereen opgewacht en ingecheckt.
Lekker de avond voor me zelf om de komende dagen voor te bereiden.
En vroeg op bed te gaan. Het koelt bijna niet af en ik slaap naakt op bed zonder deken of laken en het raam open. Geen airco omdat ik daar hees van wordt.
Wel te rusten.
6/8
Vandaag gaan we met de boemel trein naar Okayama. Is 1 uur en 20 minuten rijden dus als we aankomen kunnen we nog niet inchecken. Maar wat zien we als we het station uitkomen: één en al feest, er is en festival(matsuri) gaande.
Snel de bagage bij het hotel brengen, procedure, kamernummer, plattegronden en uitleg gegeven wat er al te zien is. Er wilde maar één man fietsen dus met hem ben ik in de trein gestapt naar Soja. Fiets gehuurd en drie uur gefietst. Stevige tegen wind omdat de tyfoon in aantocht is maar prachtig weer moet fietsen.
Bij terug komst in het hotel ingecheckt en gedoucht. De rest van de groep heb ik niet meer gezien tot in de avond. Iedereen heeft zich prima vermaakt tussen het festival gedruis. Ter ere van Momotaro de perzik jongen werd er gedanst om de demonen uit te roeien. Later bleken er zelfs jongens uit de groep in festival kleding mee gedanst te hebben, ze hebben een medaille gewonnen. Gezellig je onderdompelen in de Japanse cultuur.
En het werd later en later....een bericht van mijn collega maakt me om eens op het station te informeren of de treinen nog wel rijden morgen. Zij zit al een dag vast in Usuki omdat er geen vervoer meer gaat. Dus geen bus, boot of trein.
7/8
Ik word wakker en ja het regent, de tyfoon.
Op naar het treinstation hebben we maar ondergronds gelopen. Naar Himeji is het zo'n anderhalf uur treinen met één overstap.
Aangekomen in Himeji krijg ik bij de toerist information te horen dat het kasteel om 13:00 uur dicht gaat. Het spoelt en we besluiten met de bus te gaan. Ik leg alles bij de ingang uit en we spreken een tijd af om met de trein verder te gaan naar Kyoto.
We gaan een uur eerder dan geplant ivm de regen. De Japanse tuin naast het kasteel was al dicht. Ben al langs blij dat de gasten het kasteel nog wel kunnen bekijken omdat dit de grooste niet herbouwde is van Japan. Ik loop in de regen terug naar het station om de vertrek tijd te controleren. Het is een gezellige chaos met gestrande reizigers.
Om 15:11 uur gaan we verder met de trein allemaal kleddernat geregend.
Het is wel leuk om te zien hoe de Japanners alleen maar een plu pakken en wij meteen een regenjas aantrekken. Met als enig resultaat nog meer zweten.
Aangekomen in Kyoto nemen we de metro naar het noorden en het laatste stuk naar het hotel lopen we. Het waait erg en zodoende voelt de regen hard aan. Al met al een zeer vermoeide dag en dat merk ik ook aan de gasten. Bijna iedereen eet in het hotel.
Ik klets nog wat met collega Rita en kruip vroeg mijn bed in.
Sayonara!