Sûnterklaasspûlen.
Door: Anne-Marie.
Blijf op de hoogte en volg Anne-Marie
10 December 2007 | Nederland, Amsterdam
Het was weer een memorabele week!
Ik was maandag 3 december na de eerste dag werken naar huis gegaan en na een warme maaltijd heeft Erwin me naar de pier in Holwerd gebracht. Rugzakje weer om net als drie weken geleden. Dit keer zaten er naast kleding ook sinterklaaskadootjes in. Op de pier kwam ik Anita Kiewied tegen en die had ik ook jaren niet gezien of gesproken. Zij vroeg waarom ik niet bij de reunie van de MAVO was en zo kwamen wij in gesprek wat uiteindelijk in een Hyves contact uitmonde.
Op de boot vind ik het altijd vreselijk saai en heb mijn getolen engels boek uit Cambodja maar gepakt. Al gauw werd ik door een andere Mosterman aangesproken hoe mijn reis was geweest en zo ging de vervelende boottocht snel voorbij.
Aan de overkant stond Judith(mijn schoonzus) me op te wachten en dat was heel fijn daar het spoelde van de regen. De komende drie nachten slaap, eet en drink ik bij hun. Zij woont samen met haar man Martin en twee kids Ingmar en Maureen in Buren. Sinds een paar jaar slaap ik tijdens Sûnterklaasspûlen bij hen omdat het laat wordt en ik dat erg vervelend vind voor mijn ouders die het feest niet mee vieren. Maandagavond moesten de twee schoonzussen even bijkletsen en lagen we pas tegen twaalf uur op bed. De volgende ochtend even bij mijn schoonouders langs geweest en in de middag bij de Toel(jeugdsoos)alles klaar gemaakt voor het feest. Tot mijn grote verbazing was de zaal al helemaal klaar en was er alleen nog versiering nodig. Daar eerst mee geholpen en daarna al het eten voor de avond klaar gemaakt. Ik zie elk jaar met dit feest mensen die ik het rest van het jaar weinig zie dus moet er heel wat bijgekletst worden. Dit doen we onder het genot van muziek a la Hubert en Schubert. Op de fiets weer door de regen naar Buren waar we spannende tijden meemaken. Daar de vrouwen niet naar buiten mogen tussen vijf en zes uur en zelfs niet voor een (verlicht) raam mogen staan hadden we al de gordijnen dicht en zaten keurig te wachten tot we de deur uit mochten. Er lopen in dit uur mannen door het dorp met een wit laken om die op horens blazen. Dit geluid vond Ingmar wel spannend en hij wilde buiten wel even kijken. Helaas moest hij wachten totdat zijn vader thuis kwam maar maak dat zo'n klein kind maar eens wijs. Toen die uiteindelijk thuis kwam heeft hij Ingmar op de arm naar buiten genomen om de 'baanvegers'te zien. Dat was toch wel eng dus snel weer naar binnen. Rond kwart voor zeven ben ik in mijn nette kleding door Martin naar de Toel gebracht. Wij vrouwen en meisjes zitten daar op stoelen rondom een dansvloer te wachten totdat er verklede jongens en mannen langskomen om te dansen. Het manlijk volk heeft ook een masker voor dus wij vrouwen weten niet met wie we dansen. Na een dansje bieden we drinken aan en na een aantal dansjes vertrekken de mannen naar een volgend 'huisje'. Dit kan een café zijn maar ook een schuur die verbouwd is tot danszaaltje. Rond twaalf uur is de avond teneinde voor de kleine jongens en gaan de maskers af, de mannen verkleden zich vaak in oude pakken van het jaar daar voor of zo en komen opnieuw langs voor een dansje en drankje. Rondom deze tijd zijn er al aardig wat mensen beschonken. Tegen drie of vier uur gaan de deuren van de 'huisjes'dicht en verzameld iedereen zich bij café de Klok in Buren. Hier gaat het feesten nog even door tot de vroege uurtjes. Dinsdag nacht lag ik om kwart voor vijf op bed omdat ik niet meer op mijn benen kon staan van vermoeidheid. Dag twee: moeilijk opstaan om tien uur maar ik moet even naar mijn ouders. 's middags weer alles klaarzetten voor de avond. Verder verloopt het net als de eerste avond met die verstande dat de mannen alleen in pak mogen boven de 18 jaar. En wat is dan leuker om als 17 jarige het toch te proberen. Er bestaat elk jaar een zwarte lijst met 17 jarigen. De rest van het manlijk volk jaagt op deze jongens. Als ze eenmaal gevonden zijn dan worden ze tot op de onderbroek gestript en moeten ze een rondje door het huisje maken. Voor ons vrouwvolk erg aantrekkelijk als dat gebeurd. En die avond werden er twee jongens onder de jaren er uit gehaald bij ons. Lekkere strakke lichamen nog! Ook proberen er soms dames verkleed te gaan maar als die gepakt worden zijn ze verder van huis. Vroeger werden deze dames even door het jarregat gehaald zodat ze dagen lang naar poep roken. Tegenwoordig gaat het er allemaal wat ruiger aan toe en vallen er klappen. Een meid uit ons huisje is er ook uitgehaald en is in haar ondergoed teruggestuurd naar huis. Velen vinden dit feest een vrouwonvriendelijk festijn maar wij (oud) Amelanders zouden het niet willen missen! Deze avond werd het zes uur en afgelopen zaterdag voelde ik mijn niet geheel prettig. Zou ik toch een biertje te veel hebben gehad? Bij deze wil ik iedereen die dit leest en mee gevierd heeft bedanken voor weer een memorabel feest. En natuurlijk wil ik Judith en Martin bedanken voor al de goede zorgen. TOT VOLGEND JAAR!!!!!
Ik was maandag 3 december na de eerste dag werken naar huis gegaan en na een warme maaltijd heeft Erwin me naar de pier in Holwerd gebracht. Rugzakje weer om net als drie weken geleden. Dit keer zaten er naast kleding ook sinterklaaskadootjes in. Op de pier kwam ik Anita Kiewied tegen en die had ik ook jaren niet gezien of gesproken. Zij vroeg waarom ik niet bij de reunie van de MAVO was en zo kwamen wij in gesprek wat uiteindelijk in een Hyves contact uitmonde.
Op de boot vind ik het altijd vreselijk saai en heb mijn getolen engels boek uit Cambodja maar gepakt. Al gauw werd ik door een andere Mosterman aangesproken hoe mijn reis was geweest en zo ging de vervelende boottocht snel voorbij.
Aan de overkant stond Judith(mijn schoonzus) me op te wachten en dat was heel fijn daar het spoelde van de regen. De komende drie nachten slaap, eet en drink ik bij hun. Zij woont samen met haar man Martin en twee kids Ingmar en Maureen in Buren. Sinds een paar jaar slaap ik tijdens Sûnterklaasspûlen bij hen omdat het laat wordt en ik dat erg vervelend vind voor mijn ouders die het feest niet mee vieren. Maandagavond moesten de twee schoonzussen even bijkletsen en lagen we pas tegen twaalf uur op bed. De volgende ochtend even bij mijn schoonouders langs geweest en in de middag bij de Toel(jeugdsoos)alles klaar gemaakt voor het feest. Tot mijn grote verbazing was de zaal al helemaal klaar en was er alleen nog versiering nodig. Daar eerst mee geholpen en daarna al het eten voor de avond klaar gemaakt. Ik zie elk jaar met dit feest mensen die ik het rest van het jaar weinig zie dus moet er heel wat bijgekletst worden. Dit doen we onder het genot van muziek a la Hubert en Schubert. Op de fiets weer door de regen naar Buren waar we spannende tijden meemaken. Daar de vrouwen niet naar buiten mogen tussen vijf en zes uur en zelfs niet voor een (verlicht) raam mogen staan hadden we al de gordijnen dicht en zaten keurig te wachten tot we de deur uit mochten. Er lopen in dit uur mannen door het dorp met een wit laken om die op horens blazen. Dit geluid vond Ingmar wel spannend en hij wilde buiten wel even kijken. Helaas moest hij wachten totdat zijn vader thuis kwam maar maak dat zo'n klein kind maar eens wijs. Toen die uiteindelijk thuis kwam heeft hij Ingmar op de arm naar buiten genomen om de 'baanvegers'te zien. Dat was toch wel eng dus snel weer naar binnen. Rond kwart voor zeven ben ik in mijn nette kleding door Martin naar de Toel gebracht. Wij vrouwen en meisjes zitten daar op stoelen rondom een dansvloer te wachten totdat er verklede jongens en mannen langskomen om te dansen. Het manlijk volk heeft ook een masker voor dus wij vrouwen weten niet met wie we dansen. Na een dansje bieden we drinken aan en na een aantal dansjes vertrekken de mannen naar een volgend 'huisje'. Dit kan een café zijn maar ook een schuur die verbouwd is tot danszaaltje. Rond twaalf uur is de avond teneinde voor de kleine jongens en gaan de maskers af, de mannen verkleden zich vaak in oude pakken van het jaar daar voor of zo en komen opnieuw langs voor een dansje en drankje. Rondom deze tijd zijn er al aardig wat mensen beschonken. Tegen drie of vier uur gaan de deuren van de 'huisjes'dicht en verzameld iedereen zich bij café de Klok in Buren. Hier gaat het feesten nog even door tot de vroege uurtjes. Dinsdag nacht lag ik om kwart voor vijf op bed omdat ik niet meer op mijn benen kon staan van vermoeidheid. Dag twee: moeilijk opstaan om tien uur maar ik moet even naar mijn ouders. 's middags weer alles klaarzetten voor de avond. Verder verloopt het net als de eerste avond met die verstande dat de mannen alleen in pak mogen boven de 18 jaar. En wat is dan leuker om als 17 jarige het toch te proberen. Er bestaat elk jaar een zwarte lijst met 17 jarigen. De rest van het manlijk volk jaagt op deze jongens. Als ze eenmaal gevonden zijn dan worden ze tot op de onderbroek gestript en moeten ze een rondje door het huisje maken. Voor ons vrouwvolk erg aantrekkelijk als dat gebeurd. En die avond werden er twee jongens onder de jaren er uit gehaald bij ons. Lekkere strakke lichamen nog! Ook proberen er soms dames verkleed te gaan maar als die gepakt worden zijn ze verder van huis. Vroeger werden deze dames even door het jarregat gehaald zodat ze dagen lang naar poep roken. Tegenwoordig gaat het er allemaal wat ruiger aan toe en vallen er klappen. Een meid uit ons huisje is er ook uitgehaald en is in haar ondergoed teruggestuurd naar huis. Velen vinden dit feest een vrouwonvriendelijk festijn maar wij (oud) Amelanders zouden het niet willen missen! Deze avond werd het zes uur en afgelopen zaterdag voelde ik mijn niet geheel prettig. Zou ik toch een biertje te veel hebben gehad? Bij deze wil ik iedereen die dit leest en mee gevierd heeft bedanken voor weer een memorabel feest. En natuurlijk wil ik Judith en Martin bedanken voor al de goede zorgen. TOT VOLGEND JAAR!!!!!
-
11 December 2007 - 20:48
Judith:
En jij bedankt voor alle kadootjes!
Ingmar mist je nu al!
Maar hij is blij dat de baanvegers "op" zijn en de Pietjes weer naar Spanje zijn vertrokken ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
