Nagasaki.

15-4
Gisteravond waren er een groep Chinezen ingecheckt en dat heb ik geweten.
Tot na 11 uur erg onrustig.
Heb wel prima geslapen en had om half negen geen zin om op te staan.
Wit wasje hangt te drogen.
Maar omdat de weersvoorspelling slecht is voor vanmiddag er toch maar uit.
Na een douche en ontbijt de wandeling nagelopen die ik met de groep altijd doe.
Onderweg even bij de Apple zaak langs omdat mijn iBooks weer eens vast zit.
Dat kan ik niet gebruiken omdat mijn werk daar opgeslagen staat. Het meisje in de winkel had het snel verholpen.
Op naar de super om jam te kopen. Daarna kijken waar de Sakura nog bloeit. Toch nog een straatje gevonden waar de bloemetjes niet van de bomen af zijn gevallen. Hopen dat het ook zo blijft de komende dagen zodat de groep ook het kan zien.
Doorgelopen naar de Sumiyoshi Shinto tempel en daar had ik geluk.
Er waren drie kleine jochies aan het sumo trainen. Geweldig die kleine kontjes in zo'n rare string. Ze deden erg hun best en ik mocht van de leraar best foto's nemen. Toch wel makkelijk dat ik al dingen in het Japans kan vragen.
In de tempel zelf was een één of andere plechtigheid bezig. Geen zin om te blijven en via de Kushida tempel naar een 100 ¥ winkel gelopen en niets gekocht!
Via achteraf weggetjes naar een Daiso gelopen waar ik wierook en wandelbelletjes heb gekocht. Het is bloed heet, boven de 22 graden en de zon schijnt vel. Ik loop in T-shirt en spijkerbroek, veel te warm.
Rond één uur ben ik weer in het hotel en ga mijn reis voorbereiden. Tegen drie uur besluit ik ook maar een wasje te doen en ga naar de lobby. Daar staat een groep Koreanen zich enorm op te winden over de kamers. Relax!!!
Tegen vijf uur was het wasje klaar en loop ik naar het park achter het hotel. En het begint me toch te plenzen. Mijn plu houdt het bijna niet. Ik haal wat te eten en ga door de regen naar het hotel. Op het journaal verteld men dat het weer in Japan op zijn kop staat. Veel wind en zelfs sneeuw en hagel. En ik moet nog een keer naar buiten om water voor de groep te halen. Maar even afwachten.
16-4
Vandaag is mijn moeder jarig, ze wordt 74 volgens mij. Het is eerste paasdagen en het park achter het hotel zit vol met Chinese toeristen. Hoe herken je die nou heel makkelijk: ze praten niet maar schreeuwen, ze hebben allemaal een pas om hun nek met het nummer van de groep en ze roken overal wat niet mag. Heb toch vele malen liever de rustige Japanners. Ze zijn hier maar voor één ding en dat is de Sakura. Helaas voor hen staat er bijna geen boom meer in bloei. Maar de paar die wel in bloei staan worden veelvuldig op de kiek gezet. Waar is toch de rust van het park gebleven?
Ik heb nog de hele dag vrij voordat mij. Volgende groep komt. Deelstaten voorbereidingen treffen en heerlijk in de zon zitten in het park.
En ik haal vandaag de groep op met 16 Belgen.
Ik zit hier heerlijk op een bankje aan het meer zie ik allemaal kopjes boven het water uitsteken. Zwemmen er heel veel schildpadden in allerlei grote voorbij. Zo lief. Uit de sportschool hoor ik allemaal kreten en stokgekletter dus er wordt Kendo gespeeld. Ook hier worden de honden uitgelaten maar het zijn stuk voor stuk mini hondjes in kleding stukken. Grote honden zie je niet veel. Zo nu en dan een labrador of poedel.
Om 12:15 weer naar het hotel gegaan. Weet niet wat er aan de hand is met me maar voel me slap en heb diarree. Toch te veel ananassap gedronken of iets wat niet goed was gegeten. Na een toilet bezoek duik ik mijn bed in en slaap tot half vier.
Plan de campagne: lopend naar het vliegveld met een stop bij de sushibar. Dat is toch wonderbaarlijk dat je zo vanuit de stad naar het vliegveld kunt lopen. Prima wandelpaden en een geweldig gezicht op landende vliegtuigen wat wil je nog meer. Lijkt wel of ik thuis ben maar dan ipv F16's gewone kisten.
Ik heb dan ook lang in de ondergaande zon de vliegtuigen zien aankomen. Waarom? Omdat het kan. Mijn gasten komen om 20:05 uur aan en ik heb alle tijd. Ook een goede test voor mijn knie. Zou toch wel weer eens wat tochten willen lopen dit jaar.
Altijd Weert spannend om de groep te begroeten, dit keer een groep Belgen.
Als ik iedereen een hand heb gegeven lopen we naar de metro. Omdat ze niet op het internationaal vliegveld landen maar het nationaal kunnen ze geen geld wisselen, wel pinnen. Maar helaas heeft mijn Belgische collega een aantal gasten verkeerd voorgelicht over geld pinnen en lopen er een paar bij met een pak euro's en zelfs met USdollars. En je kunt al zo moeilijk geld wisselen in dit land. Na een twintig minuten metro rijden komen we al wandelend bij het hotel aan. Iedereen inchecken en op bed.
17-4
Vandaag is het tweede paasdag en ik loop de hele dag met een zak chocolade eieren in mijn rugzak maar vergeet ze uit te delen.
Ik heb om 09:00 uur in het restaurant afgesproken voor het welkom woord, twee pax komen niet opdagen. Ik laat naar de kamer bellen door de receptie maar 's avonds blijkt de verkeerde kamer, oeps. Tijdens het welkoms woord blijkt dat er veel mensen slecht hebben geslapen, last van het straat lawaai. Ik heb ook zeer slecht geslapen omdat ik een kamer naast de lift heb, en die hoor je steeds als hij op en neer gaat.
En toch willen de gasten niet van kamer wisselen omdat ze dan weer alles moeten inpakken.
Het regent als we onze stadswandeling gaan beginnen. Al wandelend met paraplu's leg ik onderweg van alles uit. En blijkbaar luistert de helft maar aangezien ik onderweg steeds vragen krijg die ik net besproken heb. Belgen kletsen onderling veel als ik sta uit te leggen dan Nederlanders. Ik vind dat zeer lastig en zeg er wat van. Voor mij voelt het als geen respect hebben voor de Reisbegeleidster. Men kijkt mij vreemd aan als ik zeg dat ik liever heb dat ze stil zijn tijdens mijn uitleg omdat er anderen in de groep zijn die het wel willen horen. En net zo snel gaan ze weer onderling kletsen.
Als ze later uitleg vragen begin ik met: dat hebik net verteld en ik ben niet van plan alles 10 x te herhalen. Zo de toon is gezet.
Gedurende de wandeling gaat het steeds zo en ik ben zeker onder een aantal gasten niet geliefd maar dan moeten ze maar luisteren.
Onderweg loop ik langs een drank uitgifte apparaat en leg hun uit hoe het werkt, druk op de geld wisselaar en bingo en komt nog wat ook uit. Hahaha.
We lopen bij het postkantoor, een geldwisselaar, een supermarkt, het IMS gebouw(waar net een expositie is met baddoekjes), het ACROS gebouw zeg maar het stadshuis en Canal City een heel groot complex met acht bioscopen en heel veel
winkels. We zijn al behoorlijk nat geregend als we bij het Shumiyoshi schrijn aankomen. Een Shinto schrijn waar net een zwangere vrouw haar zegen krijgt.
Door naar het stations gebouw waar ik de groep tijd geen om te eten. Ik beland met twee gasten in het sushi restaurant en suprice suprice het is niet druk, we kunnen zo aanschuiven.
Na de lunchnieuws lopen we door naar de Tochoji een Boeddhistische tempel waar een 16 meter hoog houten Boeddha beeld in staat. Daarna drijfnat door lopen naar de oudste zentempel van het land. Om er te komen moeten we bijna zwemmen zo veel water staat er op het pad. Gelukkig kunnen we wel bij de Boeddha beelden komen.
We hebben er genoeg van en meer dan de helft van de groep neemt de metro naar het hotel. In mijn kamer strip ik de natte kleding van mijn lijf en stap onder de douche. De kleding hang ik te drogen en dat is de volgende morgen nog met zo nat.Voor het diner beland ik met een aantal gasten in een Japans zaakje waar het goed vertoeven is.
Na het diner geef ik de gasten mijn vergeten paaseitjes en trakteer ik het personeel van het restaurant ook.
18-4
Verplaats dag. We rijden met onze bus naar Nagasaki maar doen dat met een enorme omweg. Eerst rijden we naar een 360 jaar oud pijnbomen. Hier stoppen we de bus uit en lopen via het bos naar het strand, de Karatsu baai. We lopen in een klein uur naar het Karatsu kasteel waar de bis staat. En ja het is droog en we hebben prachtig maar bewolkt weer. Nadat we bij de bus een toiletstops hebben gemaakt zijn we weer ingestapt. We rijden via een 7/11 zodat we iets voor de lunch kunnen kopen. Daarna gaat de reis naar naar een porselein dorpje waar we het schilder proces van het Imari porselein kunnen bekijken. Men is weer erg aardig bij Hataman en we mogen zelfs de werkstad binnen. Heel voorzichtig lopen we door de tafels waar de artiesten aan het werk zijn. Een gast draait zich om en blijft met zijn rugzak aan een plank vol met porselein hangen, pfff, gelukkig gaat het goed en valt er niets. Dat heb je als je niet naar mij luistert en bagage beneden af doet.
We lopen naar de rivier om de lunch op te eten. Ik ga op de trappen naar de rivier zitten en zit heerlijk in de zon met iemand van de groep te kletsen.
Het is zo maar weer tijd om naar de bus te gaan.
De rit gaat verder naar Huis Ten Bosch het thema park vlak bij Nagasaki, goh waar zou het toch over gaan....een koffie/thee later lopen we weer naar de bus. Ik denk niet dat de gasten op hun vrije dag in Nagasaki hier naar toe gaan.
De volgende stop is de Saikai brug waar we onderdoor lopen. En dan is het nog ander half uur naar Nagasaki. We checken in en met bijna de hele groep ga ik naar een restaurant waar we ook nog met 15 personen inpassen. We eten lekker, ik zit met twee dames uit de groep aan een tafel.
Daarna lekker naar het hotel en relaxen.
19-4
Vandaag wordt een heftige dag maar het zonnetje schijnt en we zijn blij.
Eerste stop is Deshima, ik leg de groep uit en zeg dat ze in eigen tempo maar op een ander tijdstip het moeten bezoeken. Dat komt omdat de één het interessant vindt en de ander niet en zo is nooit iemand blij als je ze een bepaalde tijd meegeeft om het museum te bezoeken. We lopen door naar de kade en ik leg uit dat daar morgen de Sail begint. Terug naar de stad om de tram naar het Vredes park te nemen. Ik geef ze eerst de tijd om het linker gedeelte te bekijken, bij de fontein en kraanvogeltjes geef ik uitleg. Het is enorm druk met Chinese groepen die niet erg respectvol met het park en de bezoekers om gaan. Door naar de kathedraal waar nog oude fragmenten van de oude kerk te zien zijn. We lunchen in het park en ik zit een uur lang met twee gasten over vooral haar leven met borstkanker te praten. Na de lunch gaan we verder naar het andere gedeelte van het park waar het episch centrum ligt en het bommuseum.
Een paar bomen dragen nog de bloesem maar het is niet veel door het slechte weer.
Bij het bommuseum blijf ik in de gang zitten met de bagage van iedereen en wacht ik totdat iedereen terug is. Er zijn twee dames twee en half uur in het museum geweest, een nieuw record. Door deze bezichtiging komt één echtpaar al naar me toe dat ze niet naar Hiroshima willen, te emotioneel.
In de gang zit ik een half uur met een ander echtpaar over MS te praten, zij blijkt MS patiënt te zijn. Interessant dat de Belgische specialist er anders mee om gaat dan de collega's in Nederland. En heel bijzonder ze verteld dat haar zus het ook heeft.
Om kwart over vier is iedereen uit het museum en loop ik naar het hotel terug. Even verstand op nul. Ga mijn collega's mailen, de buschauffeur heeft een dorp van een camera gevonden en ik mag uitzoeken van wie die is.
Voor het diner ga ik met drie dames de sushi kaiten in, heerlijk en gezellig.
Ik duik om 10 mijn bed in erg moe.
20-4
Erwin is jarig dus als eerste mail ik hem in de morgen. Hij reageert meteen, het is twee uur in de nacht in Nederland, en verteld dat hij naar Ameland gaat. Ik vraag hem nog of hij vrij is maar helaas komt er geen antwoord meer.
Ik zit tot 10:15 uur in de lobby om vragen te beantwoorden. Daarna wil ik de komende weken voorbereiden maar als ik naar boven ga zijn de schoonmaaksters met mijn kamer bezig. Dan maar door de stad lopen. Aan de kade wacht ik tot het één uur is, de start van de boten parade. Ik kijk een uur en vind het genoeg, mede door de lichte regen. Loop terug naar het hotel en ja een mail van mijn collega dat ze weet van wie de camera dorp is. Of ik hem naar Tokyo kan sturen. Maar natuurlijk. Meteen regel ik bij het volgende hotel een vegetarische maaltijd voor mij. Een woordje Japans lukt nog wel maar een telefoon gesprek voeren is te moeilijk voor mij dus dat laat ik aan de receptioniste over. Daarna weer naar mijn kamer. Regel regel en om zes uur ben ik aardig klaar. Nog een uurtje en dan lekker eten.