Eerste week Bhutan.

Maandag 4 en dinsdag 5 november
Op deze grijze dag stap ik op de trein naar Schiphol. Op nieuwpagina van de NOS staat dat er ivm smog geen vliegtuigen in Delhi landen.we zullen zien wat Qatarair voor me On petto heeft. Ik neem mijn astma schijf maar mee voor de zekerheid.
Zwolle en ik zie al wat blauw in de lucht. Lelystad de zon schijnt.
Maar hier op Schiphol is het weer bewolkt.
Het is kwart voor twee en het vliegtuig wordt ingeladen. Op naar Doha.
Ik had gedacht te kunnen slapen maar er zitten twee van Suriname afkomstige zussen naast me en die hebben het erg gezellig. Ze kwebbelen er op los met luide stemmen en drinken heel wat whiskey On the rock gedurende vlucht.
Ze houden mij dus wakker. Ook zijn ze niet dun en zit ik wat half in mijn stoelen zus ruimte te geven.
Drie films later komen we in Doha aan. Ik ben blij dat ik het vliegtuig uit kan en loop even lekker naar de transfer i.p.v. met de lopende band.
Ik begrijp nooit waarom je dan weer door de hele procedure heen moet van door de scan enzo, je komt net uit een vliegtuig wat kun je nu nog meenemen???
Na twee en half uur kan ik boarden en zit ik naast twee Duits pratende dames.
Geen last van en ik val zeer vermoeid in slaap. Maar wordt wel wakker voor het ontbijt wat ik niet opeet behalve het broodje en fruit.
Na drie uur vliegen komen we in Delhi aan, ja we kunnen landen anders dan in Nederland in het nieuws is. Volgens de NOS wordt er niet geland in Delhi ivm de smog. Nu is dat wel erg ja en lopen er zelfs mensen met maskers voor net als in Japan.
Ik ben met de metro naar het hotel gegaan en was zo moe dat ik eerst maar eens twee uur ben gaan slapen. Het is midden van de dag.
Na een douche besluit ik naar Main Bazar te lopen en wordt door menig man van de straat gelopen. Ik moet volgens hen een tuctuc nemen en niet gaan lopen. Maar ik loop het liefst omdat je zo meer onder de mensen bent. Ik vervolg mijn wandeltocht en kom bij een Hindu tempel langs waar Hanuman zeer groot boven de tempel uitsteekt. De tempels niet open en ik loop door tot ik weer ingehaald word door een man, deze brengt mij naar de afslag van Main Bazar. We kletsen wat en zo kom ik er achter dat elke Indiër die mij tot nu toe heeft staande gehouden een familie lid ergens in Nederland heeft wonen.
Deze aardige man is vooral bezorgd over mijn rugzak en zegt dat als ik ga wandelen de rugzak voor moet dragen.
Ik heb toch al heel wat van de wereld gezien en ben nog nooit door een inwoner zelf gewaarschuwd voor diefstal.
Na een kwartiertje lopen kom ik in de drukte van Main Bazar en het is net of ik niet 19 jaar ben weg geweest. Het straatje waar ons guesthouse staat is helemaal niet veranderd. Guesthouse Anoop is er nog steeds maar het gezellige dakterras zie ik niet. Ook worden nieuwe artikelen nog steeds op een wagen gebracht met een koe ervoor. De winkeltjes met wierook, lampen en Boeddha beelden zijn er ook nog steeds.
Kortom ik kijk mijn ogen weer uit in het rommelige drukke straatje.
Langzaam loop ik weer richting hotel waar ik na een toilet bezoek besluit om nog de buurt te verkennen sinds het nog licht is. De Hindu tempel in de tussentijd ook bezocht.
Op zoek naar een restaurant waar ik later met de groep de laatste maaltijd kan nuttigen. En zo loop ik opeens van straten vol met auto onderdelen in een hyper moderne straat, afgezet voor auto’s, met de nieuwste winkels van Gucci en noem maar op.
Ik heb twee potentiële restaurants gevonden en loop verder om wat te eten en dat doe ik in een eettentje waar de Indiërs zelf eten. Even later sta ik met een bord vol loempia stukjes op de stoep aan een sta tafel te eten. Het is nog lekker ook.
Terug in het hotel zit ik nog wat te werken tot dat ik het rond half elf wel genoeg vind en ga slapen.

Woensdag 6 november
Ook even wennen, het ontbijt zit hier bij de overnachting in. Ook mis ik de stilte van Japan. Wat een herrie al dat getoeter op straat.
Ik heb prima geslapen en na een douche loop ik naar de ontbijtzaal. Thee, drinken, een bord vol Indisch voedsel en een bakje fruit. Ik kan er weer tegen.
Gisteravond las ik nog de map die op elke hotel kamer ligt met informatie. Als je die leest voor je hier overnacht denk je dat je in de hemel terecht komt. Maar het ligt toch even anders. Voor een kamer in India is het inderdaad wat luxe maar zoals de foto op internet doet beloven dat je een enorm zwembad erbij hebt....nee dat is toch niet de waarheid. Men kan een foto heel goed bewerken.
Het blijkt een bad te zijn van vier bij drie of zo en een heel klein binnen plaatsje.
Maar ja het is en blijft een zwembad bij je hotel. De kamers zien er wel net uit al is de inrichting al wat versleten. De regendouche werkt uitstekend maar het water wordt niet goed warm.
Voor mijn raam, ik zit op één hoog, het uitzicht op het metro spoor waar om het kwartier een trein langs dendert en een etage lager de weg. Hier rijdt dag en nacht vrolijk toeterend heel wat verkeer langs.
Ik heb om half elf een afspraak met de agent die mij in het hotel komt opzoeken. Ik kan dus uitslapen, alle tijd nemen voor een douche en lang ontbijten. Om 10:20 uur zit ik klaar in de lobby. De agent komt om 11:00 uur. Leuke vent, getrouwd en één kind. Doet er elke dag 1,5 uur over om op zijn werk te komen dat 26 km verder op ligt. Welkom in de file stad Delhi. Waarom dan de metro niet nemen vraag ik hem. Nou dan doe je er nog langer over door al het over stappen. Vrouw werkt ook. Wie past dan op het kind? Oh de inwonende vader en moeder. Ik moet er niet aan denken. Hij keek er niet van op dat wij geen kinderen hebben met het werk wat ik doe.
Goed even het werk besproken en een uur later neem ik de metro naar Jama Machid alwaar ik de grote moskee van Delhi ga bezoeken.
Boven een aantal trappen doe ik mijn schoenen uit en stop ze in mijn rugzak. Ik word tegen gehouden en uit een laatje worden de entree tickets gehaald. Je betaald geen entree maar voor je telefoon of camera al gebruik je die niet. Ik betaal de RS300, zo’n €3,75 maar krijg te weinig terug. Wel krijg ik een hobbezak die ik over mijn kleding aan moet doen. En volgens de man betaal ik daar RS100 voor het bedrag wat ik dus miste. We hebben het wel over €1,25.
Een andere man bemoeid zich ermee en zegt dat hij me de RS100 terug moet geven. Het staat niet aangegeven op een bord wat ik net heb staan lezen voor ik naar binnen wilde gaan. Hij geeft me dus gelijk. Principes!!!!
Ik de hobbezak aan en wandelen. Deze moskee kan ik me nog van 20 jaar geleden herinneren. Prachtige binnenplaats met water om de onzuivere voetjes te reinigen en een gebedplaats waar vrouwen niet in mogen. Alles gebouwd in rood steen.
Ik ga op een bankje zitten om alles maar eens in me op te nemen. Fout meteen komt een riksja rijder er aan die me voor de moskee al in het oog had om me heel erg lastig te vallen. Ik poeier hem af en een vrouw in sari begint te lachen en naar haar hoofd te wijzen dat de man gek is. Ook zonder dat we elkaar kunnen verstaan begrijpen we elkaar. We hebben samen lol voor 10.
Ik denk rustig te kunnen wandelen over het plein maar nee menig maal word ik gevraagd op de foto te gaan. Er zitten prachtige vrouwen en meisjes bij. Dus hup maar weer door de knieën, want groot ben ik hier, en even een grijns opzetten. Weer wat mensen blij.
Bij de poort weer de hobbezak uit en slippers aan. Trappen naar beneden en wie zie ik daar ja hoor de vervelende riksja rijder. Compleet in het zwart en nog knap ook om te zien maar ja ik wil geen ritje. Ik wil wandelen. En na 10 minuten mij volgen druipt hij af.
Ik loop naar Raj Gath alwaar Ghandi is gecremeerd. Prachtig park met veel bloemen en een zeer indrukwekkend monument met bloemen kransen er op. Slippers weer uit maar de moeite zeer waard.
Door naar India Gate. Een park met in het midden een groot bouwwerk wat de overleden soldaten herdenkt. Natuurlijk ook hier een altijd brandende vlam.
Ik slenter het park wat door, af en toe weer op de foto, tot ik op een groep Indiërs stuit die net een groep foto willen maken. De groep is erg groot dus de cameraman heeft wat moeite om ze allemaal op de foto te krijgen. Ik ga naast hem staan richting groep en vraag of ze ook kunnen lachen. Meteen moet ik er ook tussen en worden er met meerdere camera’s foto’s geschoten.
Er spreekt bijna niemand Engels op de jonge fotograaf na. Ze komen uit een gat in Gujarat. De vrouwen zien er prachtig uit en wat opvalt is dat de mensen erg donker zijn.
Hier kom ik overigens meerdere mensen tegen die omkijken als ze mij zien. Waarschijnlijk niet vaak of nooit een westerling gezien. En dan ook nog een vrouw met heel kort haar, dat is schrikken.
Genoeg gezien vandaag ik ga met de metro terug richting hotel. En op deze lijn is een vrouwen coupe wat een luxe, geen starende mannen.
Nog een blokje om en meteen maar eten nu het toch al laat in de middag is en ik mijn lunch overgeslagen heb.
Ik neem een kleine Indische maaltijd. Ik zeg toch klein en daar betaal ik voor.
Maar ik krijg het niet op. Wat zit er dan op mijn geel in zes vakjes verdeeld plastic bord?
Dal, dat is een prutje met kikkererwten en heel lekker, prutje met yoghurt en linzen, rijst met boontjes, prutje met tofu en tandorisaus en twee overheerlijke chapati. Om je vingers bij op te eten, moet je niet een gedeelte over je broek gooien en een lepel er bij krijgen. Ik eet net als de Indiërs met mijn rechterhand.
Op de terug weg naar het hotel bij de super langs voor water en drinken en hup naar het hotel. Het wordt donker en ik loop liever niet alleen in het donker in dit land.
In het hotel krijg ik de mails van het agentschap met paspoort kopieën en de visa voor Bhutan. Even uit printen is er niet bij het duurt een uur voor ik alles uitgeprint heb. In de tussentijd lees ik op Nu.nl dat de vluchten van Lufthansa gecanceld zijn ivm stakingen.
Hmmm maar eens mailen met Aap. Ja dat klopt en 80% van de groep komt nu met een directe vlucht van de KLM de bofkonten.
Dit houd wel in dat de afspraken die ik vanmorgen met de agent heb gemaakt herzien worden. We zien morgen wel.
Ander goed nieuws: mijn reis in december naar Egypte gaat door. Ook ik ben af en toe een bofkont. Morgen ga ik verkassen naar een ander hotel bij het vliegveld.

Donderdag 7 november
Na een ontbijt en pakken ga ik met de metro naar het andere hotel. Dat is maar goed dat ik op tijd ga want het is mega druk bij de kassa voor een metro munt en de security. Gelukkig kan ik als vrouw de rij voorbij lopen en bij de vrouwentijdschrift aansluiten. En die is stukken korter.
Maar in de metro zelf is het ook druk, ik besluit om in de vrouwen coupe in te stappen, een stuk minder druk.
Wel grappig dat mannen die ook in de vrouwen coupe willen instappen met een fluitje weg gestuurd worden.
Na twee keer overstappen kom ik in aerocity aan, het regent. Ik loop naar het hotel en mag inchecken. Even later komen er twee van de groep aan en we kletsen even wat. Een luxe kamer waar ik lekker in ga rommelen. Tegen half vier ga ik even slapen en wordt tegen zes uur weer wakker. Rondje lopen levert me een foodcourt op waar ik een vegawrap eet.
Terug naar de kamer voor nog wat slapen maar dat lukt niet. Om elf uur ga ik douchen en wacht in de lobby voor nog twee gasten. Om 00:50 uur word ik dan opgehaald voor het vliegveld om de rest van de groep op te halen.
Ik word bij liften geparkeerd waar iemand me moet komen ophalen maar een half uur later is er nog niemand. Ik besluit maar naar de aankomst hal te lopen en om 14:00 uur komen de andere zeven gasten met een sikh de aankomsthal inlopen. Klein mis verstand.

Vrijdag 8 november(planning voor 2020 gekregen).
Maar we zijn compleet en we gaan met een bus naar het hotel. Daar inchecken en dan hebben we nog een uur de tijd om te slapen. Ik blijf wakker.
Vanaf vier uur kunnen we ontbijten maar er is niet veel. 04:45 uur in de bus naar het vliegveld. We vliegen van Delhi naar Guwahati in Assam.
Vandaar rijden we in vier auto’s naar het hotel in Bhutan in Samdrup.
Een prachtige rit langs rijstvelden waar men juist de oost aan het binnen haken is. Onderweg nog even de paspoorten kopiëren en ergens onderweg zegt de begeleider dat rechts de checkpost is maar ik zie een heel klein groen huisje. We moeten allemaal uitstappen en meelopen. Huisje vol en inderdaad daar zit iemand de paspoorten af te stempelen. Kopieën van paspoorten en visa worden ingeleverd en we kunnen verder. Langs de kant van de weg allemaal thee velden maar geen tijd om te stoppen, we hebben zin in lunch.
Bij de grens aangekomen wat een grote poort is worden onze paspoorten gestempeld en rijden wij alvast door naar het hotel voor de lunch. Later worden onze paspoorten naar het hotel gebracht door gids Tashi. Daar krijgen we een Katha(witte dunne sjaal)omgehangen als welkom.
De lunch bestaat uit rijst, prutje met kip, prutje met tofu en een groente mix. Als toetje een banaan.
Het is intussen half drie als ik mijn praatje hou. Om vier uur komen we weer bijéén voor een rondje dorp met Tashi.
We lopen eerst naar de grens poort voor foto’s daarna naar gebedsvlaggen langs een brug en op een begraafplaats. We eindigen bij een gebeds molen. Hij heeft al veel uitgelegd in prima Engels.
Om vijf uur zijn we terug van de wandeling en hebben we even tijd voor ons zelf.
Ik kan even mijn mail bekijken over de planning van volgend jaar.
Vier Japan reizen, Mongolië, India, Myanmar en Egypte.
Ziet er goed uit. Als alles doorgaat wel erg lang weg in het voorjaar.
Om 19:00 uur eten en dat door we met alle hotel gasten. Wij 12en, drie Duitse dames en hun gids en twee Zweden en een Amerikaanse met hun gids die Bhutan per motor doen.
Groente soepje op melk basis, rijst/spaghetti kip prutje, visprutje, groente prutje, Indische broodjes en Eda cheese een heel pittig Bhutaanse gerecht. En aks toetje fruit in melkpapje. Ik denk dat dit eten niet goed is voor mijn lactose allergie. We zullen het vannacht merken.
Morgen naar Trashigang op 1070 meter. Lange onderbroek kan aan.

Zaterdag 9 november
Half zeven gaat de wekker, ik heb ondanks alle jankende honden prima geslapen. Niets gehoord.
Na een koude douche en een prima ontbijt(pannenkoeken, rijst en prutjes) staan we om kwart voor acht klaar om te vertrekken.
We hebben wat stoelen over maar het is niet erg ruim in de bus. Geen idee hoe dit met een volle groep kan.
Prachtige rit door verschillende vegetatie omdat we berg op gaan. Het hoogste punt voor vandaag 2000 meter.
Onderweg laat de gids ons twee keer een stuk lopen en kunnen we een 20 minuten later weer instappen.
Eerste stop een klein plaatsje met gebedsvlaggen en de slager heeft het vlees in reepjes op de waslijn hangen om te drogen. We hebben een wcstop maar het duurt even voor we er één vinden. In de rij dan maar voor een niet al te schoon hurk toilet.
Het is één straat groot, de rijweg, met iets van 20 huisjes. De huizen zijn hier voor het grootste gedeelte aan de onder kant van beton en verder opgebouwd met hout. En dit hout is prachtig versierd.
We lopen wat langs de winkeltjes en er wordt wat gekocht. Verder gaat het berg opwaarts. Er is door de afgelopen regentijd veel aarde naar beneden gekomen en dus wordt het af en toe een enkele rijbaan i.p.v. een dubbele. Spannend met een afgrond naast je. De stupa’s rijden we linksom voor een goede reis. Een stupa of chorten is een wit bouwwerk met torentje waar relikwieën van Boeddha bewaard worden. Dat kan een tand zijn maar meestal Boeddhistische geschriften. En altijd staat de Tibetaanse tekst O Mani Padme Hum op wat iets betekent als juweel in de Lotus bloem. Dit is ook de tekst die de Boeddhisten tijdens het gebed.
Verder gaat het naar Wamrong onze lunch plaats. We schuiven aan bij Zomzai restaurant. Een heerlijke lunch in een heel knus klein zaaltje. We krijgen rode rijst, kipcurry(eet ik niet), gebakken groenten, tempura aubergine, gebakken aardappelen en papadum(soort dunne pannenkoek). Er staat verder water en er wordt thee geschonken die overheerlijk is. Kardemom thee.
Ik eet veel te veel en ga echt aankomen deze reis. Beneden bedank ik de koken voor de lekkere maaltijd.
We krijgen nog wat tijd om het plaatsje te bezoeken en om twee uur rijden we verder. Onderweg stoppen we nog bij een weefcentrum en de shop.
Vlak voor Khaling stoppen we bij een rij van acht stupa’s.
Rond 17:15 uur komen we in de avond schemer aan bij het hotel in Trashigang.
Het laatste stuk weg is een uitdaging met stijle stukken en een afgrond rechts.
Bij aankomst worden we begroet met thee en een koekje. Iedereen inchecken en de route voor morgen bespreken met Tashi onze gids.
Heerlijk douchen in een prima kamer met zeer warm water. Om 19:30 uur gaan we eten.
Uitgebreid diner ,met groentesoep, lopend buffet en stukje creamecake na. Koffie of thee erbij.
Er waren nog vier Nederlanders die privé reisden en vandaag een zeer zware dag hadden qua weg en vervoer. Onze dag van morgen wordt ook anders dan de reisbeschrijving wil. Slechte weg.

Zondag 10 november
Ik ben helaas vannacht wakker geblaft door een stel honden. Gelukkig was het al tegen vijven en duurde het maar 20 minuten.
Maar ik ben wel weer in slaap gevallen.
07:15 uur gaat de wekker en na een douche ga ik naar de eetzaal. Daar staat het ontbijt al klaar met een gebakken eitje en pannenkoekjes.
Het is wat aangepast voor de westerlingen.
De bagage wordt nu op het dak gehesen zodat we meer ruimte in de bus hebben. Dat scheelt de achterbank en drie stoelen ervoor. Op één stel na zit iedereen alleen en zelfs zij kunnen nog apart zitten als ze willen.
Dan vertrekken we om 08:00 uur. Eerste stop Trashigang waar we het dorps plein verkennen en de groente markt opgebouwd zien worden. Ik beland in een winkel met allerlei snuisterijen voor het klooster maar ook souvenirs. Daar is de eerste aankoop: een magneet met een portret van de koning en zijn vrouw.
En een stoffen vlag van Bhutan voor op de rugzak. Kost ook nog geen drol: €2,50. Ik betaal met Indiase roepie en krijg Ngultrums terug.
Die moet ik op het eind van de reis in Bhutan wel kwijt zien te raken daar je ze niet mag uitvoeren en ook niet om kunt wisselen.
We stappen weer in onze 23 zitten en rijden tot de toegangs poort van het dorp. Daar staat ook een Chorten(stupa) en Tashi kan mooi alles uitleggen. Even foto’s maken en hup de bus weer in. Tashi heeft de kalender er op na gekeken en de tekenen zijn goed om gebedsvlaggen op te hangen voor een goede reis. En dat doen we met zijn allen op een brug. Want daar is veel wind voor de gebeden die op de vlaggen staan. De wind zorgt er voor dat de gebeden naar de hemel gestuurd worden.
Prachtige ceremonie en we hebben zelfs het Oh Mani Padme Hum opgezegd.
We rijden weer verder langs een mooie rivier de Kari Chhu. En net als gister is de helft van de weg vaak geblokkeerd door neerkomende rotsblokken en aarde.
In de volgende stopplaats de Kori la pas is geen toilet en doen we het door de groene deur zoals de gids het noemt, dus wildplassen.
Op de pas die op 2400 meter ligt staat een stupa waar we netjes drie keer omheen lopen en een huisje wat eigenlijk een restaurant is maar heilig omdat we op het hoogste punt zijn.
Naast een grote gebedsmolen is er in een kamertje ook een altaar met boterlampen. Je kunt geld doneren om een lamp te laten branden. Ik heb een aardige grote genomen en met een brandend stokje de lamp aangezet. Wat een mooi gebaar. Ook hangen we hier weer als volleerd Boeddhisten gebeds vlaggen op.
We mogen een stuk naar beneden lopen. En stappen weer in na een 20 minuten. We zien vanuit de bus prachtige varens, distels, bomen en apen langskomen.
Ook de ravijnen naast de weg zijn prachtig maar zo nu en dan wel eng omdat her en der een stuk weg is weggeslagen.
In het dorp Yadi mogen we weer lopen en dat is een leuk dorpje aan deze hoofdweg. Er zitten drie oude mannetjes pollepels te verkopen en tijdens het foto nemen zie ik ook koebellen liggen. Ik vraag hoe duur ze zijn en voor NU 110(€1,40)mag ik één kopen. Hek van de dam de helft van de groep gaat er één kopen. Dus in de bus was het even gezellig met zingen en bel geluiden, de Bhutanese karaoke.
We rijden door naar Mongar waar we tegen twee uur aankomen. We zien allemaal schoolkinderen lopen en vragen waar ze naar toe gaan, blijkt er een zegening op het schoolplein te zijn. Het schoolplein is een veldje tussen de schoolgebouwen in. Daar gaan we op af later.
De lunch staat al klaar en we kunnen meteen aanschuiven. Ik groei hier helemaal dicht met drie warme maaltijden per dag. Daarna checken we in en hebben even tijd om op te frissen.
We lopen naar de Dzong, een soort fort waar de plaatselijke regering in huist en de tempel met monniken. Het land wordt ook geregeerd door een gekozen parlement en een religieuze leider.
Prachtig gebouw met binnen plaats en het houtwerk beschilderd.
De tempel is gesloten en we horen dat de hoofd monnik naar de inzegening is en men de sleutel moet zoeken. Een kwartier later is daar de sleutel en mogen we naar binnen. De schoenen moeten eigenlijk buiten uit maar omdat het regent mogen we ze binnen neer zetten. Het druppels overigens maar wat.
Nadat we een enge steile trap zijn opgegaan komen we in het heiligdom wat prachtig is aangekleed met vlaggetjes in de Boeddhistische kleuren. We krijgen uit,eg over het monniken stelsel en de tempel. Boeiend! De heren bidden even en we gaan weer. Snel naar het schoolplein waar de zegening is. Daar zijn niet allen de schoolkinderen maar het hele dorp.
We zijn net op tijd. De hoofdmonnik komt er aan en nadat de beste man is gaan zitten gaan er twee monniken met maskers op een dans op voeren om de mensen massa met vuur en wierook te reinigen.
Daarna geeft de Lama een les en komt de beste man het publiek zegenen. Ook ons slaat hij niet over. We buigen en houden de handen voor neus en mond.
Daarna komt er een monnik met heilig water wat uit een 2 liter fles geschonken wordt. Dit water dien je te drinken en over je ogen, oren en hoofd uit te wrijven.
Dan komt er een rij monniken voorbij met religieuze voorwerpen waar ze je mee op het hoofd tikken. Als laatste een rij monniken met amulet draaitjes. Een mooi groen draadje met een knoop erin. Tashi knoopt ze om onze halzen.
Wat een kadootje om dit mee te maken.
Ik loop met één gast terug naar het hotel met naast ons een kind wat verteld dat het morgen een vrije dag is omdat het de geboorte dag van een belangrijk iemand is maar ik kom er niet achter wie.
In het hotel hebben we een anderhalf uur tijd om bij te komen en de koffer uit te pakken, we zijn hier twee nachten.
Om half acht staat het buffet klaar. Ik vertel over de dag van morgen en laat dat even bezinken voor iedereen kan besluiten of ze meegaan of niet.
Komt er een mevrouw(NL) naar me toe die vraagt of wij morgen naar Khoma gaan. En of we weten of het open is omdat het morgen een feestdag is.
Nou ja zeg ik want anders had de gids dit wel vermeld. Toch vertrouw ik het niet en bel ik met Tashi. Volgens hem wel maar hij checkt nog eens. Ja groen licht alleen van de Dzong weet hij het niet zeker omdat hij niemand kon bereiken.
Weer terug in de eetzaal vertel ik het de groep en de dame.
We gaan dus morgen naar het wevers dorpje Khoma en naar Lhuentse met de één van de mooiste Dzong van Oost Bhutan.
En dan nu eerst maar eens eten, het is intussen acht uur.

Maandag 11 november
Vroeg op staan omdat we om half acht vertrekken. De bestemmingen zijn. Lhuentse en Khoma.
Prachtige weg langs berghellingen waar toch veel landverschuivingen zijn geweest. Na drie uur rijden, met een aantal groene deur stops,komen we aan in de vallei waar Lhuentse in ligt.
De Dzong ligt op een rotskam en om er te komen is nog een dingetje vooral nu de weg afgesloten is. Lopen dus i.p.v. met de bus.
Na vele trappen bereiken we de Dzong. Voor elke Dzong die je bezoekt heb je een permit nodig. Een Dzong is als een fort alleen met een andere functie. Hier huist de plaatselijke regering en de ‘kerkelijke’ leider van dit gebied. Zeg maar gemeentehuis en kerk in één alleen is het hier natuurlijk de tempel.
We lopen door een poort en komen uit op een plein alwaar de vertrekken zich bevinden.
We gaan de tempel in, schoenen uit=camera uit.
Tashi onze gids verteld vanalles over de beelden die je hier ziet en het Boeddhisme wordt me steeds duidelijker. Als we na een prachtige rondleiding weer naar buiten willen gaan zien we twee prachtige muurschilderingen waar Tashi ook niets over kan vertellen. Hij komt er nog op terug beloofd hij.
Door naar Khoma het wevers dorpje. Hadden we naar de Dzong al een spannende weg dit is nog erger. Maar door Chorten zijn rijkunst komen we aan in het dorpje. Het valt mij tegen omdat we maar in één huis het weven kunnen zien. Men weeft niet op een getouw maar zittend op de grond met het weef werk voor ze en hangend in een soort band.
We eten eerst de lunch hier en dat prima en buiten zitten.
Daarna gaan we Helwegen bekijken en kopen.
Terug is het 3,5-4 uur rijden en we komen dan ook in het donker aan, maar wat een mooie rit vandaag.
Het diner wordt door het hotel verzorgd.