Matsumoto.

Maandag 28 augustus

Na een douche en een ontbijt loop ik de 2 km naar de Zenkoji, de hoofdattractie van Nagano. Het is inderdaad erg mooi maar ook erg druk. En nou voor elke tempel entree te vragen is een beetje overdreven vind ik.

Maar ik geniet met volle teugen en zie zelfs een dienst in het hoofd gebouw, de hondo.

Ik weet dat er een pelgrims route naar deze tempel loopt maar de dames van de toerist informatie konden mij alleen een Japanse folder verstrekken. En helaas is mijn kanji niet zo goed dus kan ik het niet lezen. De folder is ook te summier om een poging te wagen.

Dus koop ik ook geen nieuw tempel stempel boek. Na een paar uur rond gelopen te hebben ga ik terug naar het hotel. Even de heetste uren binnen in de airco afwachten. Daarna loop ik nog een rondje opzoek naar tweede hands winkels. De rest van de dag blijf ik binnen en rust. In de avond ga ik nog wat werken en dan ga ik vroeg slapen, ben moe.

Morgen wilde ik naar Obuse voor het Hokusai(de man van de golf) museum maar helaas het is gesloten.

Dinsdag 29 augustus

Vandaag staat in het teken van de Olympische Spelen van 1998.

Deze winter spelen werden gehouden in Nagano. Om precies te zijn in Shinonoi. Met de trein ga ik naar dat station, waarvandaan ik nog een drie kilometer moet lopen. Niet zo veel voor iemand die veel loopt maar in 25 graden valt het behoorlijk tegen. Ik heb een hoed op en een zonnebril maar om de paar honderd meter moet ik mijn gezicht, nek, armen en handen afnemen met een doekje. Het zweet gutst onder mijn hoed vandaan mijn nek in. Uiteindelijk kom ik bij het Minaminagano Sports Park aan. Langs het Olympisch Stadion loop ik eerst naar de fakkel waar de vlam in werd ontstoken. Het ziet er niet meer zo spectaculair uit als bij de opening destijds. Op het monument staan de landen die meegedaan hebben en op de andere kant de namen van de sporters die goud, zilver en brons hebben gewonnen. De Nederlandse namen staan alleen bij het schaatsen.

Ids Postma, Gianni Romme, Marianne Timmer, Jan Bos, Rintje Ritsma en Bob de Jong. Tjonge jonge dat waren nog eens tijden. Mijn moeder was een schaats fan en wij keken graag mee. Maar op deze lijst ook Shimizu, Sondral, LeMay, Pechstein, Witherspoon, Witty, Niemann, Overland, Veldkamp(BE), Okazaki en Friesinger. Wat een namen!En wat was het altijd spannend. Voor mij was dan ook niet de vraag of ik naar het park toe zou gaan maar wanneer.

Het Olympisch Stadion is nu een honkbalveld en de andere hallen zijn omgetoverd als voetbalveld, zwembad en tennis velden. Gelukkig. Ik ben ook vaak bij The Nest in Beijing geweest en dat Olympisch Stadion wordt nauwelijks gebruikt. Het staat weg te roesten.

En zo zit ik op een bankje in het park wat weg te meimeren en komt een Japans mannetje naast me zitten. ‘Astu desu ne?’ Hai Atsu desu!

(Warm hé? Ja het is warm.)

Na een 10 minuten loopt hij weer weg en we groeten elkaar met een knikje en een handgebaar. Altijd even vriendelijk de Japanners. De outfit van een doorsnee Japanse sporter: hoed met rondom extra stof zodat je nek en hoofd niet aan de zon blood gesteld wordt, T-shirt met daaronder een T-shirt met lange mouwen, lange broek of korte broek met daaronder een sport legging, sokken liefst zo lang en lelijk mogelijk en sportschoenen.

Je valt al een kilo af door wat je allemaal aan hebt. Tja we moeten vooral niet bruin worden.

Vanmiddag neem ik de trein naar Matsumoto, iets van 50 minuten rijden. Maar eerst moet ik weer naar Nagano terug om mijn koffer op te halen.

Daar haal ik Lipton thee en twee onigiri en eet het op in een parkje waar ook een koel briesje is. Tegen 1 uur loop ik naar het hotel. Daar zit ik nog wat te werken in de airco en met een ijs thee voor me op tafel.

Tegen twee uur loop ik naar het station waar ik op spoor 6 een koele wachtkamer in duik.

Ik raak maar niet aan de hitte gewent.

Nog drie kwartier wachten voor de trein vertrekt. Ik heb een National Geographic van een gast gekregen en die ga ik maar eens uit mijn rugzak halen.

En dan stap ik in de Shinano 18 naar Matsumoto. Wagon 4 plaats 10A aan het raam. Stipt 15:00 uur vertrekken we. Het is een prachtige Rail Away rit door de valleien geflankeerd met bergen. Ik kom om 15:51 uur aan. Even naar het guesthouse lopen. Maar waar is het en waarom doet mijn internet verbinding het niet. Ik loop een gebouw in om het te vragen en op de deur hangt een briefje: Guesthouse second floor. Haha ik zit goed. Hup de lift in en voor ik op de tweede verdieping mijn hoofd om de hoek van de lift kan stekken hoor ik iemand roepen:’ konichiwa’.

You are on time!

Een vrolijke dame haalt me binnen in de algemene ruimte van het guesthouse. Er zit ook nog een man aan tafel. Write down you’re name, adres and telefoonnummer. Oké. Geen paspoort. Ie, nee.

Ik krijg uitleg van de keuken, de WiFi code en hoe ik na sluitingstijd tijd van de tearoom beneden binnen kan komen. Dan loopt ze voor me uit de lift in en we gaan naar de vierde verdieping. Daar is één kamer en die is voor mij. Een grote met twee bedden, een bureau en eigen bad/douche en wc.

Ik richt het geheel in en ga op pad. Eerst naar bezienswaardigheden in de buurt. Zo is daar een bron met heerlijk fris water, twee mooie tempels en een verrassend mooi straatje met oude pakhuizen die opgeknapt zijn en waar leuke winkels in zitten.

In de buurt van het guesthouse koop ik wat te eten en nuttig het in de algemene ruimte. Lekker snoepje toe. De mevrouw is er niet meer maar de man wel en ik zie een andere gast lopen. Verder hoor of zie ik niets.

In mijn kamer neem ik een douche en ben ik lekker onzin op de iPad aan het bekijken. Als ik rond 21:30 uur achter het bureau zit gaat opeens mijn deur open. Nee nee je hebt hier niets te zoeken en voor ik er ben is de deur weer dicht en ik sluit hem af.

Morgen wil ik het beruchte Zwarte Kraaien Kasteel bezoeken.

Woensdag 30 augustus

Wauw eindelijk uitgeslapen maar ik lag ook tot laat te lezen. Om half 10 werd ik wakker. Na een douche rugzak om gehangen en op naar een ontbijt. Deze haal ik bij de dicht bijzijnde conbini en eet de onigiri voor de winkel op een bankje aan een riviertje op.

Daarna loop ik naar Matsumoto Jo, het zwarte kasteel. Ook wel het kraaien kasteel genoemd. Imponerend ja dat zeker. Maar voor ik er een voet in zet loop ik eerst links om het kasteel. Zokom ik aan de achterkant waar een rode brug naar het kasteel gaat. Helaas mag je er niet op maar het levert een mooie foto op.

Voor ¥700(€4,40) mag ik er in. Het is niet druk en op het bord voor de ingang staat dan ook dat er nul minuten wachttijd is. Dat is toch heel wat anders dan in Himeji Jo waar je soms wel een uur wachttijd hebt.

Na een bezoek aan de souvenirs winkel ga ik dan het pad af naar de ingang van het kasteel.

Kaartje laten zien, schoenen uit en in een zak meenemen en schuifelen achter de rij aan. Zo wordt de houten vloer ook meteen gepoetst. Het mag dan niet druk zijn toch sta ik in de rij om de trappen op te gaan naar het hoogste punt. Prachtig van binnen met op de derde verdieping een wapen collectie en een harnas van een samoerai. Maar dan wordt de rust verstoord door een suppoost die denkt dat hij beter te vergaan is als hij schreeuwt. Wat een imbeciel! Mijn bezoek is meteen verpest. We weten wel dat we op moeten passen om de ongelijke treden van een zeer oud kasteel op te moeten klimmen. Tot overmaat van ramp volgt hij me ook nog naar een etage lager. Ik heb hem zeer boos aangekeken en in Nederlands verteld dat hij dat ook rustig aan kan vertellen. Volgens mij begreep hij het ook nog. Hij was stil tot ik weg was.

Ik loop het terrein nog wat over en lees in alle rust de borden met uitleg.

Na dit bezoek besluit ik een kleine tempel route te doen. En in twee uur tijd bezoek ik iets van 10 tempels. Heerlijk rustig. In 1 tempel zijn ze binnen en buiten alles op orde te brengen voor een ritueel om de as van een overleden persoon bij te zetten in een familie graf.

Net als bij ons in de kerk of crematorium veel bloemen in de tempel en een foto van de overledene. Buiten wordt het familie graf geopend om de urn bij te kunnen plaatsen. Prachtig om dit eens te zien. Ik loop er gewoon bij langs en niemand kijkt er raar van op en ze groeten zelfs. Bijzonder om dit mee te maken.

Op de terug weg koop ik mijn lunch en eet dit op zittend in een speeltuin.

Nog even wat schrijnen bezocht en een lp zaak maar helaas gesloten.

In het hotel neem ik een douche en rust wat uit.

Mail en app wat en bedenk me opeens dat ik nog niet op tweede hands winkels gegoogled heb. En wat levert dat op…..hup de trein in en twee haltes verder uitstappen in Hirata. Even een stukje lopen en ja hoor daar is Second Street. Heerlijk rondsnuffelen en ik zie meerdere dingen wat ik wel wil hebben. Uiteindelijk koop ik een mooi bord. Veel te groot om mee te nemen maar vorige reis is het ook gelukt dus waarom nu niet. Ik krijg er bubbeltjes plastic omheen en voor ¥110(€0,70) is het van mij. Nu nog heel thuis krijgen.

Op weg naar het hotel neem ik eten mee wat ik op eet in de algemene kamer. Er zijn nog twee westerse dames. Ik eet mijn maal op en neem een Japanse cracker die ik aangeboden krijg.

Oude dag maar wel een fijne.

Morgen naar het Art Museum om werk van Yayoi Kusama(de stippen koningin)te zien. En ik hoop ook op Hokusai(de golf met Fuji).