Laatste vrije dagen.

Woensdag 6 september

Vanmorgen open ik mijn mail en blijkt dat ik een reisgids van de Filipijnen heb gewonnen. Jippie volgend jaar ga ik daar naar toe. Maar in december eerst naar Terschelling en in Januari naar Dublin. Wat is het leven toch slecht.

De weer voorspellingen zijn goed en ik wandel in een uur naar de dierentuin. Niet dat ik daar naar toe wil maar de dierentuin is gecombineerd met de botanische tuin. En daar heb ik mijn zinnen op gezet. De dieren zitten altijd in kleine hokken in Aziatische dierentuinen en vaak maar één exemplaar.En deze dierentuin is 70 jaar oud dus zal er wel niet mooi uit zien.

Voor ik het park in ga sla ik nog wat eten in. Drinken had ik al in de rugzak zitten. Er op af. Oh jéé hoe dichter ik bij de ingang hoe bosrijker en heuvelachtiger het wordt. Het toegang ticket kost ¥600(€3,80). Ik ga eerst de dierentuin in en begin bij The Asian Valley. Dieren uit Azië dus. Het eerste hok is leeg en ik zie de hele dat de olifant niet. Gestorven?

Er volgen veel apen en katachtigen. De leeuw is op leven na dood, zo ook een Japanse zwarte beer.

Via de pinguïns, die juist weer een prachtig onderkomen hebben, loop ik de autoweg over naar het noordelijk gedeelte van de dierentuin. Hier giraffen, zebra’s en een vogel kooi. De witte neushoorns zien er ook zielig uit. Kortom een paar uur tussen zielige dieren gelopen. De enige die gelukkig er uit zagen waren de kinderen in het park. Ik loop daarom maar naar de botanische tuin. Daar waar veel bloemen zijn zijn vaak veel vlinders is mijn stelling van de dag. Maar zo veel zie ik er niet. Maar de paar die ik er zie zijn weer heel groot en laten zich niet op de gevoelige plaat vastleggen.

Ik duik de kas in die heel groot is. Ik heb daar de tijd van mijn leven. Wat een fantastische planten en veel staan in bloei. Mijn moeder was een groot orchideeën liefhebber en zou het prachtig gevonden hebben. Na een slag door het bamboebos en de souvenir winkel hou ik het voor gezien.

Ik loop terug naar de stad met een ijsje in de hand die wel heel snel smelt. Bij de politie zijn ze blij dat ik de gevonden spullen bij hen breng en drie agenten gaan meteen aan de slag om het bij de juiste personen terug te brengen. De communicatie tussen agent en mij gaat alleen niet vlekkeloos. Gelukkig is daar Google translate.

Ik bedenk me dat ik nog een simkaart moet kopen en loop naar Yodabashi een soort Mediamarkt. Daarna koop ik wat voor het avond eten en loop naar het appartement. Daar gooi ik alles in de koelkast en van uitgeput en twee blaren rijker op bed. Het eerste half uur slaap ik.

Morgen verhuis ik naar het groep hotel en ik ga mijn koffer alvast pakken. Die puilt in de tussentijd uit met gekochte spullen en schone was. Toch wel lekker een wasmachine bij de hand. Na het eten nog wat werken en de dag is weer voorbij.

Morgen eerst uitschenken en naar het hotel daarna ga ik naar het Art Museum.

Dan bedenk ik me dat The Stones vandaag de perspresentatie van hun nieuw album hebben. Ik kijk op de website en zie dat hij life gestreamd wordt op YouTube. Even doorklikken en ja hoor het aftellen is begonnen.

Oh spannend……en daar zijn Mick, Keith en Ron. Heerlijke doorleefde koppies. Maar ondanks hun hoge leeftijd nog steeds alive and kicking.

Er wordt een klein half uurtje gekletst en dan is de global presentation of the new single: angry. Maar dat gaat hem niet worden, YouTube loopt vast. Na een tijdje wachten ga ik op de website van The Stones zelf en daar kan ik doorklikken. Leuke klik met mooie oude beelden erin.

Nu nog tot 20/10 wachten tot de release van het album. Het zag er weer gladjes uit met de oude mannen.

Donderdag 7 september

Ik was van plan om naar het hotel te lopen met al de bagage maar bedenk me en neem de metro, minder lopen. Maar of ik er eerder ben dan lopen is de vraag.

Ik kan niet inchecken maar had dat ook niet verwacht. Daarom had ik een tas meegenomen in de handbagage. Daarin doe ik spullen die ik tijdens de wandeling niet nodig heb. Geef het af bij de receptie en krijg een ovalen plaatje met 19 erop.

Dan in de benen naar het Fukuoka Art Museum. Iets van drie kilometer lopen. Maar het lopen gaat mij niet echt goed af vandaag omdat ik gister te veel gewandeld heb. Als ik loop lijkt het wel of ik dronken ben. Mijn stap is ook wat minder snel en menig mens haalt me in.

Toch lukt het me met veel pijn bij het museum te komen. Weer een belachelijk laag entree geld van ¥200(€1,40). Op de begane grond een collectie boeddhistische beelden uit de Tokoin tempel. Ze zijn allemaal uit hout gesneden en eeuwen oud. Ik leer vandaag weer wat: de 12 beschermers zijn ook gefigureerd namens de Chinese dieren riem. Ik zoek meteen die van paard op want dat ben ik.

Daarna komt een zaal met Japanse wanddecoratie en thee. Gevolg door een expositie voor kinderen met als thema zee.

Op de eerste verdieping begint het goed met een beeld van een sumoworstelaar. Daarna loop ik een zaal in met At The Seaside van Collin, The Flying Sleigh van Chagall, Dancer Hearing An Organ In A Gothic Cathedral van Miro, The Madonna Of Port Lligat van Dali, Elvis van Warhol en Summer 1 en 2 van Yayoi Kusama. Kun je me nog blijer maken?

Daarna veel zalen met Japanse kunstenaars. Dan loop ik nog naar een zaaltje dat wat weg gestopt ligt. Er hangt werk van oudere mensen, kinderen en zo wat uit Fukuoka. Buiten staat nog een gele pompoen van Yayoi Kusama.

Wat te doen hierna? Ik loop langzaam terug, koop wat te eten en eet dat op in het park van het kasteel. Daarna loop ik door leuke straatjes met mooie winkels en zo sta ik weer voor het hotel. Ik kan nog niet inchecken maar na een tijdje roept de dame van de receptie dat ik door mag.

Kamer 609 wat een hoekkamer is en dus meer ruimte. Ik heb wellness’s een echt bureau en geen bad in de badkamer maar een regen douche.

Ik pak mijn bagage uit en stal het uit op het bureau. Deze spullen hoop ik overmorgen kwijt te zijn. Voor 18 gasten plattegronden, welkoms kaartje, visite kaartje hotel, meteomaandag en een kortingskaart bon voor de Fukuoka Tower. Een stapel voor de agent en alvast een tasje voor de buschauffeur. Bureau vol!

In de avond kijk ik op een plattegrond na welke route ik zondag met de gasten ga wandelen. En video bel ik met een vriendin.

Dan besluit ik nog een rondje te wandelen. Het is erg gezellig in de stad. Naast de yatai die er altijd staan zijn er nu ook veel andere eettentjes. Het is vier dagen lang Asia Food Festival.

Vrijdag 8 september

Vanmorgen het rondje gelopen wat ik overmorgen in gedachten heb om met de groep te gaan lopen.

Dit doe ik meestal om te checken of er iets directheid is of dat er misschien een festival of iets dergelijks is. Zo kom ik op mijn ronde langs de Kushida jonge waar ik een doop zie. En heel veel Duitsers…en drie blonde dames.

Daarna loop ik naar de tochoji. Kom ik het zelfde groepje mensen weer tegen. Ik ga op een bankje zitten en hou ze wat in de gaten. De Duitsers lopen inderdaad de trap op naar de grote Boeddha maar de drie dames lopen weer weg van de tempel. Ik loop ze achter aan en vraag of er iemand Engels spreekt en ja de jong volwassene spreekt Engels.Het blijken Poolse dames te zijn. Ik vraag of ze de Boeddha niet willen zien, dat is toch de highlight van deze tempel. En wat ik al dacht ze konden hem niet vinden. Hij is ook maar 16 meter hoog.

Ik breng ze naar de hal waar de Boeddha staat en neem afscheid van ze.

Als je weet dat er ergens op het terrein een Boeddha moet zijn en je kan hem niet vinden dan vraag je dat toch!

Uiteindelijk kom ik weer bij de hotel kamer waar ik WiFi heb en ga voor Erwin op zoek naar lp’s. Eerst maar eens kijken waar een Tower Records is. En ja hoor in een warenhuis om de hoek.

Schoenen weer aan en hup in de benen met Erwin zijn verlang lijst. Het eerste de beste zebrapad die ik over wil steken lieverd me een dikke beurs op. Ik kijk om me heen en vraag her en der of hij van iemand is.

Een vrouw zoekt naar een politiebureau maar die vind ik eerder dan haar. Ik bedank haar en loop naar het bureau toe. Daar moet ik achter een oude man aanlopen want ik zit verkeerd om gevonden spullen in te leveren. Ik word naar een klein achteraf gangetje gebracht en moet in de rij wachten, maar iedereen heeft een nummer en ik niet. Bij de volgende oproep komt er iemand uit de deur en vraagt waarom ik geen nummer heb. Nou misschien omdat ik alle keuzes niet kan lezen. Oh ja solly solly.

Na veel heen en weer laten lezen van de vertaal app snapt ze het.

Dan komt er weer een telefoon mijn kant op. Of ik op een bedankje wil wachten van de eigenaar? Nou nee hoor ik loop door.

Zo weer een goede daad verricht.

Verder naar de lpwinkel……en ik vind drie lp’s van de lijst. Maak foto’s en loop weer naar het hotel zodat ik Erwin kan berichten. Moet ik ze kopen of niet is de vraag maar het antwoord laat op zich wachten. Ook neemt hij de videocall niet aan. Zware nacht gehad? Het is toch al 10:00 uur in de morgen in NL.

Ha hij had al terug gebeld maar ik had het geluid uit.[e-1f923][e-1f923][e-1f923].

En ja ik mag nog een keer terug naar Tower Records om twee lp’s op te halen.

Op de terug weg meten gegeten. Morgen komen de nieuwe gasten.