Kimchi.

Zuid-Korea
6/7 23:30 uur en ik vlieg na 10 uur vervelen op het vliegveld eindelijk naar Zuid-Korea. Ik heb zit plaats 34d aan het gangpad zo ik het het liefst heb.
Al gauw staat er een stewardess naast me om me een sticker te geven voor een vegetarische maaltijd. De dame naast me vraagt of de drie zitje schuin achter ons vrij blijven en of zij en haar partner moge; verhuizen. Ik bied aan om te gaan en zo heb ik zo even drie stoelen voor me alleen. En wat doen we dan: ja we leuningen om hoog, schoenen uit en slapen. Na twee en half uur slapen word ik wakker gemaakt voor het ontbijt en landing. Ik heb nog nooit zoveel eten in een vliegtuig maaltijd gehad. Kan dan ook niet alles op.
Om 04:20 uur landen we en na een enorme taxirit staan we stil bij de gate.
Even een ochtend wandeling van een dik kwartier en ik kom bij de douane. Geen probleem en ik zit zomaar in Zuid-Korea met een visum voor drie maanden.
Het is een los papiertje en geen stempel, hoop dat ik het niet verlies. Mijn koffer is er ook snel en duf van vermoeidheid loop ik op zoek naar een geld wissel kantoor de aankomsthal door. Er is in de hele hal één wisselkantoortje open en ik wissel mijn Chinese Yuan voor Koreaanse Won. Geld met veel nullen wat niets waard is. W10000 is €7,50.
Daar koop ik eerst een tcard voor. Dit is zeg maar de ov-chipkaart. Blijf nog een uur op het vliegveld hangen. Kordaat ik de metro de stad in neem.een keer overstappen en zie daar de straat naar het guesthouse. Daar aangekomen vraag ik of ik mijn bagage mag stallen zodat ik iets lichter de stad in kan gaan.
Geen probleem en een 10 minuten later loop ik met alleen een kleine rugzak de stad in. Eerst maar het busticket naar Busan regelen. Weer met de metro want lopen is te ver. In vergelijking met Japan is de metro wel erg rustig.
Maar ook hier zitten de mensen alleen maar op de telefoon te kijken of te bellen. Waar is toch de sociale kant van de Aziaten?
Een bus ticket later neem ik de metro terug naar de stad waar ik bij het stadskantoor uitstap.
Vandaag wil ik een begin maken met het bezoeken van de vier oude paleizen. Ik koop een combi ticket voor de vier paleizen en de Confusius tempel voor W10000. Daar kan je geen misser mee maken.
Ik ga meteen Decksukung bezoeken. Shit alle gebouwen zijn leeg gehaald en je ziet alleen maar de gebouwen van buiten. Soms kun je naar binnen kijken naar de tekeningen of troon. Dat is een tegenvaller, hoop dat de andere paleizen nog wel iets in de gebouwen hebben staan.
Het is wel een mooi aangelegd park en ik zie de wisseling van de wacht in oude kostuums. Weer leuk voor Sunterklaasspulen.
Ik loop door naar Gyeongbokgung, één van de twee grotere paleizen. En daar is het net of ik in de Efteling loop. Overal lopen gekke toeristen in kledij uit 1400 of zo. Is wel grappig om te zien en de jurken van de dames glinsteren prachtig in de zon. Wat na heel wat bewolkte dagen in China heb ik hier in Seoul de felle zon en vergeten een hoed op te zetten dus hoofdpijn.
Op dit enorme paleis complex slaat de vermoeidheid toe en na een bezoek van een ander half uur besluit ik naar het guesthouse terug te lopen.
Ik neem nog een driehoekje rijst met tonijn en anders dan in Japan zijn die hier enorm pittig, heerlijk.
Terwijl ik terug loop zie ik een mooie tempel rechts. Die kan ik niet voorbij lopen. Blijkt het het eerste postkantoor van Zuid-Korea te zijn. Achter het gebouw is een wereldbol op een pleintje gemaakt. Daar zie ik ook de ingang van het Boeddhistisch museum en gratis mag ik naar binnen, helaas alleen uitleg ineen taal die ik niet kan lezen maar er prachtig uit ziet. Mooie tekeningen en beelden.
Naast het museum staat het Jogya-sa tempel complex waar ik te laat ben voor het middagmaal maar me tevreden stel met een blik op drie Boeddha’s in de hal. Waarvoor tientallen mensen zitten te bidden en wachten op een dienst.
Voor de enorme hal zijn lampionnen in de bomen gehangen, dat zal er in de avond wel erg mooi uit zien. Ik loop langzaam terug naar het guesthouse waar ik tegen half vier aankom. Na het inchecken neem ik een douche en prop oordopjes in mijn oren. Even een uurtje slapen is de bedoeling. Om half twaalf in de avond word ik wakker omdat ik naar de wc moet. Oeps lang uurtje.
Na het toilet bezoek, slippers uit en badslippers aan en op de terug weg het zelfde ritueel duik ik mijn bed weer in. Hoe zo slaap inhalen....
8/7
Ik word om half acht wakker en heb dus 15 uur geslapen. Na een verfrissende douche mag ik aan het gratis ontbijt. Het is zelf bediening en je hebt keus uit koffie(lus ik niet, maar thee zakjes bij me), wit brood(gelukkig een toast apparaat), boter(eet ik niet) en aardbijen jam. Dit laatste eet ik normaal ook niet maar er is niets anders dus neem ik vier toast met jam en een bak thee.
Na dit verrukkelijk ontbijt zoek ik mijn spullen bijéén en loop ik naar het noorden. Nog maar even gebruik maken van mijn combi ticket loop ik het derde paleis binnen Changdeokgung om meteen door te lopen naar de ingang van de secret garden. Deze valt ook onder de combi maar ik moet het wel omzetten naar een entree ticket omdat er per keer maar 50 mensen in de Engelse Tour mee mogen.
Om half elf is het dan zo ver en we krijgen meteen te horen dat het meest secret gedeelte afgesloten is ivm het weer. Ik denk toch echt dat ik mazzel heb dat het droog is blijkt uit deze opmerking van de gids. Ik had al gelezen dat west Japan in de overstroming problemen zit maar hier heeft het dus ook stevig geregend.
Ik hobbel een uur achter een aller aardigste gids aan en blijf goed in de buurt anders versta ik haar niet zo goed. Als ik haar mond zie kan ik ook wat liplezen. We zien vier mooie plekken in de enorme tuin en krijgen wat uitleg. Helaas zijn er een aantal Italianen die er steeds doorheen kletsen. Bij de uitgang zien we nog een 750 jaar oude boom en ga ik het paleis nog in maar net als de twee van gister is alles afgesloten en kan ik nergens naar binnen kijken. Pfff waar is toch al het interieur?
Het laatste paleis van de combi is Changgyeonggung, ik heb het helemaal gehad met de paleizen en race er door heen. De toegangs poort, mijn uitgang, is het mooiste.
Ik loop naar het laatste gebouw van de combi en dat is Jongmyo. In de Lonely Planet wordt het als een Confucius tempel be(s)tempeld maar deze omschrijving is niet geheel waar. Het mag dan een Confusius gebouw zijn, dus feng shui, maar een tempel is het niet. Het is een gedenk hal waar al de koning en koninginnen van weleer een plekje hebben gekregen in de vorm van een plaquette. Op de paden naar de hal toe, welke uit drie stenen bestaat mag je op de middelste rij niet lopen omdat dit het pad van de zielen is. Hoezo bijgelovig.
Ook hier alle deuren gesloten en zien we alleen het enorme gebouw maar de verhalen van deze gids zijn erg interessant en ze verteld grappig.
Het is ver na lunch tijd en op weg naar de oude houten huizen wijk koop ik in de buurtsuper een onigiri. Geen idee hoe ze hier heten dit is het Japanse woord voor rijst in een driehoekje in zeewier gewikkeld. Ik kan niet lezen wat de vulling is maar vraag aan de caissière naar tonijn en grijp er nog een andere bij.
Zo smul ik van een onigiri me5 tonijn die lekker pittig is(de rijst is rood gekleurd van de sambal) en één met iets bruins door de rijst. Beide even lekker en ik spoel het door met een blikje fanta.
Even buiten op het terras zitten bijkomen en naar mensen kijken. Ook hier lopen mensen in Efteling kleding, staat wel geinig.
Ik loop nog wat door de houten huizen wijk en op de terug weg naar het guesthouse langs het riviertje die dwars door de stad loopt en helemaal is opgepimpt. Is erg mooi geworden met een prachtig looppas en watervalletje.
Verder langs eetstalletjes richting guesthouse waar ik vergeefs naar een restaurant zoek waar geen vlees geserveerd wordt. Uiteindelijk ben ik het zoeken beu en ga een Mc Donald in hier bestel ik een setje met een garnalenburger, patat en sprite. Heerlijke burger.
Dit doet me denken aan mijn vrijwilligers werk, zou hier ook een McDonald huis zijn???
Wat is het toch lekker om te kunnen douchen na zo’n lange mooie dag.
9/7
Vanmorgen vroeg opgestaan om zo de hele dag mee te nemen. Ik zit in de eetzaal en hoor een raar geluid. Kijk naar buiten en zie een raar fenomeen: regendruppels. Shit net nu ik een berg op wil wandelen.
Wat ja ik moet natuurlijk wel op het hoogste punt in Seoul.
Sla water in en met de paraplu op begin ik berg op te lopen. Gelukkig regent het niet erg hard. Ik kom ook veel wandelaars tegen. Onderweg zie ik prachtig bloeiende bloemen, een paar vogeltjes, een soort tor en een eekhoorntje.
Ik bezoek een tempeltje maar helaas ook hier de luiken dicht en kan ik Boeddha niet zien.
Na heel veel traptreden, ben blij dat de zon niet schijnt, kom ik boven bij het uitzicht punt over de stad. Eigenlijk wil ik de toren op maar het begint enorm te plenzen en de regenwolken vliegen voorbij. Geen mooi uitzicht dus. De won blijven in de beurs.
In de regen loop ik naar beneden en ga richting het station. Ooit had ik gelezen over een skygarden die hier neer gezet is tussen twee stations. Zag er op de foto heel mooi uit. Ik heb er een kilometer over heen gelopen en vond het van af de grond er mooier uitzien dan toen ik erop liep. Er staan wel heel veel verschillende bomen en planten op de brugweg.
Ik besluit naar het Ronald McDonald huis te lopen, zo’n 5 km. Maar het gaat weer heuvel op en af en het begint steeds harder te regenen. Ik zie er maar van af en loop terug naar het guesthouse. Even relaxen.
Daarna loop ik via het futuristische stadhuis naar de voedsel markt. Het regent nog steeds en ik neem een underway i.p.v. de weg verkeerde beslissing. Ik ben de trappen net af en stap op een glade gele geribbelde steen voor de blinden. Bats daar lig ik op mijn neus en het word me zwart voor de ogen. Niemand maar dan ook niemand die me helpt of naar me kijkt. Ik strompel naar een traptree en ga daar enkele minuten zitten bijkomen. De knie is niet open, geen kapotte broek maar veel pijn. Het is mijn geopereerde knie ook nog. Als het ergste duizelig gevoel en misselijkheid weg is probeer ik verder te lopen. En dat blijkt de remedie te zijn. Al blijf ik pijn houden. Door naar de markt, ik loop opeens niet meer zo hard maar ik kom er.
Hier eet ik het vieste eten wat ik ooit gehad heb. Een één of andere rode saus met grote pasta erin. Je zou zeggen daar kun je toch niet iets vies van maken nou het lukt ze hier wel. Daarnaast een noodle soep die niet te eten is. Het enige wat lekker was is de kimchi. In het zuur gelegde kool met sambal, heerlijk.
De pasta heb ik opgegeten maar de soep heb ik laten staan.
Nog twee dagen overleven wat eten betreft en dan weer lekker eten in Japan.
Over Japan gesproken......heb contact gehad met de agent en collega Marcel die nu daar rond reist. We gaan gewoon de reis doen maar kunnen wel veel blubber tegen komen. Gelukkig zijn de snelwegen op een verhoging gemaakt dus rijden we boven de blubber. Volgens Marcel had hij al veel van de overstromingen gezien. Die arme mensen. Wij gaan naar het getroffen Kurashiki maar volgens de agent is het oké.
We kunnen waarschijnlijk niet fietsen.
Ik loop verder naar het guesthouse waar ik een vroeg ontbijt voor morgen regel en Erwin FaceTime. Altijd gezellig en thuis is het mooi weer. Leuk ook om Bowie te zien.
Bagage pakken en lekker aan lummelen.
10/7
Goedemorgen, dankzij de schoonmaakster al om half zeven wakker. Na een goede warme douche en een paar stukken brood met ja: ga ik op pad.
Met de metro naar het busstation met één overstap. Op zich geen probleem alleen met een zware koffer, zere knie en geen roltrappen een wat langzame gang. Vandaar dat ik ook eerder ben vertrokken. Na twee stops kan ik al zitten en kom ik tussen twee mannen in. Het stinkt een mud en ik ga de luchten even analyseren. Knoflook en sambal. Ze moeten dat toch minder gaan eten als ze al uit hun poriën stinken. Vreselijke stank. Zelf zullen ze het wel niet meer ruiken gok ik zo.
Na drie kwartier reizen ben ik op het busstation. Nog een keer zo veel tijd wachten en ik vertrek naar Busan. Eens kijken hoe het bus reizen in dit land gaat. Nou dat gaat prima met een lege stoel naast me.
Met één keer een kwartier stoppen onderweg komen we om 13:52 uur in Busan aan. Snelle wegen hier.
Met de metro naar het guesthouse, loop verkeerd en word door een Engelsman geholpen. Ik heb een smalle lange kamer met twee bedden, een lamp en twee kluisjes dat is de inrichting. Wel schoon zo ook de gezamenlijke douches en toiletten. Kreeg de deur eerst niet open maar door een druk van mijn vinger op een elektronische plaat lichten de cijfers op en kon ik mijn code intoetsen.
Was even vergeten dat ik een twee persoonsnamen geboekt had omdat er geen één persoons meet was. Dus alle ruimte op bed nummer twee nu ik geen kastje heb.
Door de stad gelopen en opzoek geweest naar een manier om donderdag op het vliegveld te komen. Een dure bus en ver lopen met een zere knie zit er niet in. Vele metro stations hebben geen lift of roltrap en ik heb geen zin om de koffer van en op de trappen te slepen.
Bij terugkomst blijkt dat er een nieuwe metro naar het vliegveld geopend is en dat ik twee keer moet over stappen, duur 45 minuten. Maar ik kan hier naast het hotel opstappen. Ik mag toch hopen dat er roltrappen zijn. Nog veel pijn aan de knie. Sushi gegeten met een sprite en nog wat werk gedaan.
Want ja zondag moet ik weer aan de bak.
11/7
Vandaag wil ik een tempel bergopwaarts bezoeken en de begraafplaats voor UN soldaten. Kijken of mijn budget dat nog trekt.
Wat een dag. Eerst naar het noorden van de stad met de metro om een pelgrim etappe te doen. Niet het hoogste punt van de stad maar wel één van de mooiere. Ik mag drie km bergopwaarts lopen langs de weg of op een soort houten dek.
Het is nog lekker vroeg en daar ben ik later heel dankbaar voor omdat de thermometer 31 graden aantikt.
Na twee kilometer loop ik onder de toegangs poort van de Beomeo sa(tempel) het schijnt de mooiste van Busan te zijn. Hij ligt in ieder geval prachtig. Hoe hoger ik loop hoe meer bamboe en andere groen blijvende bomen en onder me hoor ik in de diepte een beekje kabbelen. Totaal bezweet kom ik het tempel terrein op en tot mijn grote vreugde hoor ik uit elk houten gebouw soetra(gebeden) geluiden. Ik doe mijn schoenen uit en wil een meditatie sessie meedoen maar overal waar ik kijk is het vol met vrouwen die bidden. Men zegt de hardsietra op die ik vanuit Japan ken maar hier niet te verstaan is omdat ik geen Koreaans begrijp. Maar ik herken het ritme. Nadat ik het hele terrein verkent heb besluit ik het bezoek aan deze te,pel met een Boeddha museum. Weer de schoenen uit en slippers aan. Helaas niets in het Engels maar prachtige Boeddhistische schilderijen en uitleg van hoe ze geschilderd worden.
Gelukkig was er wel een folder.
Heb bij de ingang op de terug weg een folder over een tempel overnachting mee genomen. Dat wil ik een volgende keer doen, in Japan is dat een stuk moeilijker te organiseren. Ladyshave maak je maar klaar.
In een 20 minuten de berg weer afgeraced en bij een supermarkt vond ik een liter pak ananas sap die ik in één teug leeg gedronken heb.
Daarna met de metro naar de kust waar ik een bezoek breng aan het enige Un begraafplaats ter wereld. Hier liggen 2300 omgekomen soldaten die tijdens de Koreaanse oorlog hier hebben gevochten. Ook nog een massa graf met onbekende soldaten. Zeer indrukwekkend, helemaal het Nederlandse gedeelte.
Volgens mij zijn er ook Amelanders hier geweest. Ik kon op de graven, ben bij elke Nederlander langs gelopen, en zag een aantal Friese namen.
In het museum een film bekeken en daarna over het kerkhof weer naar de uitgang gelopen. Het is inmiddels bloed heet e; hier zo op de vlakte is het erg warm maar een licht briesje.
Dan besluit ik om naar het Hard Rock Café te gaan maar bij aankomst bleek die niet meer te bestaan. Dan maar het strand op en even aan Ameland denken.
Het is net of ik op Ameland ben: strand, zee en overvliegende gevechtsvliegtuigen.
Een goed ontwikkeld strand met boulevard en restaurants er achter zo mag ik het zien. Japan kan hier nog wat van leren.
Door de wind en de felle zon ben ik intussen een kreeften geworden. Tijd voor een douche in het guesthouse. Tijd voor een tweede tempel heb ik helaas niet meer.
Het is nog erg rustig in het guesthouse maar helaas zal het avond lawaai tot na half één in de nacht duren en heb ik weer een slechte nacht achter de rug.
Maar wel wat tv gekeken met uitzending gemist en BNV.
12/7
Dit soort vluchtjes wil ik wel vaker. €17,50 betaald en een hoop airmiles en er zitten maximaal 50 personen aan boord. Dus ik heb drie stoelen ter beschikking waarvan één een besproken plek aan het gangpad. Maar ik zit nu aan het raam, wat foto’s nemen het is nog licht. Dat wordt een leuk vluchtje van 35 minuten. Ik zit vlak bij de motor en het is net een maaimachine geluid. Het uitzicht is prachtig. Mooi weer dus ik kan alle schepen onder mij zien. Benieuwd of ik van deze hoogte ook een spuit van een walvis zie.
Tot mijn verbazing krijgen we op dit vluchtje ook nog een overheerlijk croissantjes met sla en tomaat. Oké ook kip maar die heb ik er uit gegooid.
Een heerlijke pesto maakt het geheel af. Proost Korean Air. Dit is echt mijn kortste vlucht ooit denk ik.