Thuis.

Woensdag 14 augustus
Op weg naar het trein station van Okayama is het snik heet. Het is 08:45 uur en al zo broeierig.
Vanmorgen met de trein naar Himeiji gegaan. In de trein worden we voor de typhoon voor morgen gewaarschuwd.
In Himeiji heeft de groep 3,5 uur gekregen om het kasteel en een mooi aangelegde Japanse tuin te bekijken.
Ook moeten ze in die tijd lunchen. Ik ben mee gelopen naar het kasteel en vind het wel best in deze hitte.
Ik koop lunch en ga de tijd afwachten in de stations hal met airco en een windje die wel warm is.
Het is 12:24 uur en ik hou het in de station hal ook niet vol, mijn rug plakt aan de stoel vast en ik zweet als een otter. Het wordt tijd voor de waaier.
Rond twee uur nemen we de trein verder naar Kyoto. Alwaar we de metro richting hotel nemen. Dan nog een stukje lopen en ja hoor we kunnen inchecken. Ik geen de groep even tijd om te douchen en spreek rond vijf uur af om naar Gion te lopen. Daar posten we voor een theehuis zodat we geisha’s kunnen zien. Maar voor het eerst in mijn carrière als reisbegeleider komen er geen langs. We lopen nog naar het Potocho straatje en ik geef iedereen vrij.
Met één vrouw loop ik terug naar het hotel waar haar man is achter gebleven.
Later zie ik van een andere gast dat ze alsnog een geisha op de foto hebben kunnen zetten. In het hotel bereid ik de dag van morgen voor:Nara.

Donderdag 15 augustus
Na het magere ontbijt ga ik met het grootste deel van de groep naar het station van Kyoto. Daar vraag ik voor de zekerheid na of de treinen ook weer terug gaan. Ja is het antwoord.
In drie kwartier staan we op station Nara waar ik weer navraag doe. En dat is maar goed ook want ivm de naderende tyfoon gaat de trein later op de middag niet meer rijden.
We nemen de bus naar Todaiji, de tempel waar het allemaal om draaid in deze oude keizerlijke hoofdstad.
Als we een kaartje gekocht hebben en we naar het complex lopen schrik ik me dood. Alle deuren zitten dicht en in de eerste instantie denk ik dat de tempel gesloten is. Maar dan zie ik in de verte een bordje met een pijl en de tekst entrance, gelukkig. We komen via een zij deur binnen en kunnen gewoon het hele complex door wandelen. Het is er ongewoon rustig. Ik denk dat veel mensen herbezien naar Nara uitgesteld hebben ivm de tyfoon.
We bezoeken nog twee andere tempelcomplexen en lunchen op bankjes in het park tussen de vervelende herten.
Rond half vier zijn we weer op het station en er wordt net een aankondiging opgeplakt dat de laatste trein om 17:08 uur vertrekt. Wij zijn mooi op tijd.
Aangekomen op het station van Kyoto gaan we nog naar de 12e verdieping en dan begint het te plenzen. Plu op maar die waait steeds om. Na een snelle uitzicht poging gaan we weer naar beneden en met de metro naar het hotel. Daar kom ik best nog droog aan.
Ik gooi mijn spullen in mijn kamer en ga weer op pad om de bustijden en opstap stations voor morgen en overmorgen te checken.
Onderweg neem ik iets te eten mee. Uiteindelijk ben ik rond zeven uur weer in het hotel en zeik en zeik nat. Gelukkig hebben we nog twee nachten en kan alle kleding drogen.
De hele avond en nacht heb ik de schuifdeur naar het balkon open en het spoelt.
Om 22:00 uur hebben we ons afscheid omdat er morgen avond een festival is in de stad en we daar geen tijd voor hebben. Ook kon ik geen restaurant bespreken.

Vrijdag 16 augustus
Oh heerlijk ik word pas na half acht wakker. Het regent nog een half uurtje en dan is het weer droog.
Vandaag ga ik in de stads bus een rondje door Kyoto maken en vier tempels bezoeken. Daarnaast hoop ik nog tijd te hebben voor een bezoek aan Gion.
Snel eten vanavond en op naar het festival.
We beginnen met een lange bus rit naar de andere kant van Kyoto. Een bezoek aan de gouden pagode volgt, het is droog.
Daarna door naar de Ryoanji tuin, twee stops verder en mega druk in de bus. Het wordt nu staan i.p.v. zitten.
In de rots tuin is het rustig en we kunnen zelfs zitten om te genieten van de stenen.
Van noord west naar zuid oost. Normaal doe ik eerst de Fushimi Inari maar ik denk dat ik in tijd gebrek kom dus op naar de Sanjusangendo. Daar gaat de groep naar binnen en ik kijk waar de volgende bus te nemen. Deze route doe ik anders nooit.
Na drie kwartier gaan we dan toch naar het zuiden. De Fushimi Inari wordt bezocht. De terug wegnaarhethotel is een klein drama omdat de bussen vertraging hebben. We komen uiteindelijk tegen zeven uur in het hotel aan.
Spullen dumpen en op naar het festival. Om acht uur worden er op vijf berghellingen vuren ontstoken om Obon te vieren. Voorouder verering.
We zien een half Japans teken branden op een berg en ik vind het een totale aanfluiting. Maar naar het hotel.

Zaterdag 17 augustus
11:00 uur uitchecken en 12:15 uur de gasten naar het vliegveld van Osaka brengen. Dat is meer dan twee uur in de bus.
Als iedereen ingecheckt is ga ik via het postkantoor naar mijn guesthouse Yolee voor vanavond. Ik ben dood op maar kan niet slapen in mijn twee persoons kamertje. Gelukkig doet de airco het, bloedheet.
In de avond loop ik nog naar de supermarkt voor het guesthouse en eet wat op mijn balkon. De zon gaat mooi onder en ik wil vroeg op bed. Maar in bed kan ik niet slapen, te moe.
Tegen 24:00 uur val ik dan toch in slaap om tegen 05:30 uur wakker te worden van de buren.
Na een douche en ontbijt loop ik tegen zeven uur naar het treinstation.
En dan zit ik nu op KIX te wachten op mijn vlucht naar Amsterdam, jaja ik heb een rechtstreekse vlucht.

Woensdag 28 augustus
Ik ben al anderhalve week thuis en besef weer eens dat ik mijn blog vergeten ben te vullen met het laatste stukje van de reis. Bij deze.
En nu?
Vertrek 15 september via Shanghai naar Sapporo, weekje vrij voordat mijn drie weekse Japan Anders reis begint.
Daarna een twee weekse openbaar vervoer reis door Japan. Ik kom 28 oktober in alle vroegte weer thuis.
En als klap op de vuurpijl vertrek ik 4 november naar Delhi en de 8ste door naar Bhutan. Zo blij!!!!!
Tot dan,

Anne-Marie.