Laatste week.
Door: Anne-Marie.
Blijf op de hoogte en volg Anne-Marie
03 November 2019 | Nederland, Marssum
Maandag 21 oktober
We hebben de morgen nog vrij te besteden voor we naar het station gaan.
We gaan eerst naar het herinnering centrum en daarna naar het bommuseum.
Dan stappen we de tram in naar het station, we gaan naar Okayama.
De Shinkansen is snel en binnen drie kwartier kunnen we al weer uitstappen.
Even met de tram naar het hotel en tot mijn grote verbazing konden we inchecken.
Middag vrij te besteden en dat doet iedereen in de mooie landschapstuin.
Ik ga terug naar het hotel om de rest van de week voor te bereiden.
We krijgen weer slecht weer door twee tyfoons.
Dinsdag 22 oktober
We vertrekken om 09:00 uur met de tram naar het station waar we de trein naar Soja nemen. Ik heb de helft van de groep bij me voor een fietstocht over de Kibi vlakte. En we houden het droog!
In Soja zien we nog een chrysanten tentoonstelling. In de herstel heb je die veel in Japan, het is niet voor niets de bloem die de keizer vertegenwoordigd.
Zodra we het stadje uit zijn rijden we over de smalle beton paden die aangelegd zijn zodat de boeren naar de velden kunnen rijden in kleine vrachtwagentjes. Maar nu zien we vooral mini combines die het rijst oogsten.
Ook bomen met kaki, de mooie oranje vrucht die bij ons vooral rondom de kerst in de supermarkt ligt.
In sommige bomen zie ik de nog onrijpe vijgen hangen maar ook wordt er edame boontjes geoogst. Dit zijn de groene gezoute bonen die je bij een Japans restaurant kunt bestellen en die je moet pellen. We krijgen zelfs een tak vol bonen aangeboden.
Onderweg doen we een Boeddhistische tempel aan en een Shinto schrijn. In het schrijn hebben we geluk. Er lopen wat kinderen in mooie kimono rond voor het 3, 5, 7 festival. Ook worden er wat auto’s onderhandel genomen door de priester. Toch een raar gezicht dat je een auto laat wijden.
We zien ook veel schildpadden, witte reigers, reigers en kleine vogeltjes.
Bij het laatste schrijn staan allemaal kraampjes, een klein festival. We besluiten er om iets te eten.
We krijgen van iemand een envelop met plaatsjes van One Piece. Ik geef het aan een klein kind. Mijn lunch bestaat uit een bentobox met noodles en stukken sashimi.
Daarna fietsen we naar het station, leveren de fietsen in en nemen de trein naar Kurashiki. Daar valt het groepje uit elkaar en ik blijf met één vrouw over.
De lopen wat rond in het oude centrum en nemen rond vier uur de trein terug naar Okayama.
Weer met de tram naar het hotel alwaar ik de voorbereidingen tref voor de volgende dag en de hele avond naar de festiviteiten kijk van de aanstelling van de keizer.
Woensdag 23 oktober
Ja we verkassen weer. Dit keer naar Kyoto. Het wordt een lange dag.
Eerst met de tram naar het station van Okayama. Daar nemen we de Shinkansen naar Himeji waar het kasteel en een mooie tuin bezocht kunnen worden. Ook bij het kasteel is een chrysanten tentoonstelling. De planten als kleine bonsai vind ik het mooist. Wat een werk om de plantjes zo te krijgen en te houden.
Ik maak een Tour langs de Daiso en een drankhandel. Helaas zonder succes.
Ik wil weer een kalender kopen voor 2020 maar kan niet een mooie vinden. Ook op zoek naar een fles whiskey voor iemand thuis maar ook die kan ik niet vinden.
Tegen 14:45 uur verzamelen we weer en gaan we door treinen naar Kyoto.
Daar nemen we de metro naar het hotel. Na het inchecken lopen we via een mooi kanaaltje naar Gion waar iedereen zijn eigen gang gaat.
Ik loop naar twee restaurants om te reserveren voor de laatste avond maar helaas ook dat lukt niet.
Het is sowieso al een drama om met een groep een hotel binnen te komen laat staan reserveren. Ongedane zaken loop ik terug naar het hotel waar ik een schuifdeur ontwaar. Binnen blijkt een restaurantje met alleen een keuken en zes tafels alsof je gewoon bij ie and in de keuken zit te eten. Niet gezellig maar wel leuke mensen.
Ik vraag of ik kan reserveren en het is even schrikken maar ja tuurlijk kan dat.
Nu ben ik heel benieuwd hoe dat vrijdag avond gaat verlopen, er is één kok.
Maar we hebben eenplekje om afscheid te nemen.
Donderdag 24 oktober
Het rondje Kyoto staat op het programma, helaas regen voorspelt.
We starten met een busrit van 45 minuten naar de andere kant van de stad. We kunnen gelukkig allemaal zitten. Bij het gouden paviljoen aangekomen geef ik uitleg en gaat iedereen zijn gang. Het blijft droog maar het is mega druk.
Na een uur komt iedereen weer bijelkaar en gaan we verder bussen naar de Ryoanji tuin. De zen is verte zoeken in deze drukte maar de tuin staat er wel mooi bij.
We kruisen weer de hele stad door en nemen een break bij het station, lunch pauze.
Ik loop weer heel snel naar een drankwinkel maar slaag weer niet, de whiskey blijkt toch echt uitverkocht te zijn.
Ik besluit het programma om te gooien en ga ivm de tijd eerst naar de Sanjusangendo tempel. Deze Kanon tempel is beperkt open en voor sluitingstijd wil de groep toch echt binnen zijn. Er staan 1000 mans hoge houten beeelden van de godin van genade.
Als de groep binnen is ga ik weer langs een drankhandel maar nee ook deze winkel gespecialiseerd in whiskey heeft hem niet meer te koop.
In de regen rijden we naar Fushimi Inari, mijn favoriete schrijn in Kyoto.
We zien vele toeristen in kimono lopen. Het blijft maar regen al is het niet hard.
In mijn waterdichte schoenen zit een gaatje en heel langzaam ga ik dat voelen, mijn sok wordt nat.
Terug naar het hotel waar we tegen half zeven aankomen, doodop.
Vrijdag 25 oktober
Wat een vervelend bed slaap ik in. Het is net een plank waar ik op lig en ik word elke ochtend wakker met rugpijn.
Mijn keel wordt er ook niet beter op, van een gast overgenomen.
Ik zit tot 09:00 uur in de lobby voor vragen en vertrek daarna met de liefhebbers naar Nara.
We hebben een rechtstreekse trein wat wel fijn is op de vroege morgen.
In Nara gaan een aantal lopen en ik ga met vier gasten met de stads bus het rondje maken. We gaan de drie hoofd tempels een bezoek brengen.
Eerst het grootste houten gebouw van de wereld met een 14 meter hoog Boeddha beeld er in. Zo enorm groot en altijd weer mooi om te zien.omdat het vandaag een regenachtige dag is zijn er weinig toeristen wat een rondgang door de tempel wel zo fijn maakt.
Door naar de Taisha schrijn een Shinto schrijn in het bos met prachtige lantarens rondom de langen laan. Dat moet toch gaaf zijn als deze allemaal aan staan met het licht festival. We hebben geluk het 3,5,7 kinder feest is vandaag en we zien een aantal meisjes in prachtige kimono’s. Ook één jongen in shogun tenue. Prachtig al dat zijde.
Ook de ouders zijn erg trots als we vragen om foto’s te maken.
Rond een uur of drie nemen we de trein weer terug naar Kyoto.
Daar gaan we het dak van het station nog op voor het uitzicht. De binnen kant van het station is ook prachtig.
Daarna terug naar het hotel. Voor vanavond heb ik een restaurantje geboekt.
En daar gaat iedereen mee naar toe voor de laatste avond.
Erg gezellig maar wel iets anders dan het geëiste toeristen restaurant: het is dan ook een plaatselijk ‘kamer’ restaurant voor de gewone hardwerkende Japanner. Er komen veel mensen alleen te eten maar ook een groepje witte boorden zit gezellig te kletsen en te drinken. En dan komt de ware Japanner om de hoek kijken, ze kunnen ook lol hebben en veel te hard praten.
Zaterdag 26 oktober
Een nieuwe route voor mij. I.p.v. de trein naar Kasai AirPort overnachten we nog een nacht in Osaka. Maar eerst vieren we nog het Jidai matsuri. Of het ouderen festival. En dat gaat dan niet over de mensen die oud zijn maar de kleding die wordt gedragen. Vanaf het moment dat Kyoto hoofdstad wordt draagt men kleding uit die tijd. Er lopen iets van 2000 mensen mee in de parade. Wij blijven tot een uur of half vier kijken.
Vandaag staan we dan ook gepakt en bezakt bij de metro om naar een treinstation te gaan. Altijd spannend zo’n nieuwe route maar het gaat perfect.
Na een anderhalf uur staat we in station Shin Osaka waar we de metro naar het hotel nemen. Ook een makkie, maar aan welke kant van het station moeten we uitstappen. Dat is altijd de vraag. Gelukkig zie ik al gauw in een raam het logo van het hotel weerspiegelen.
We lopen goed en kunnen meteen inchecken.
Veel mensen blijven in de buurt van het hotel maar er gaan ook een paar naar Namba. Er missen de laatste metro. Dat werd een taxi terug naar het hotel.
Om vier uur gaat de wekker en wordt iedereen nog gebeld door de receptie.
En om vijf uur staan we klaar om de metro en trein naar Osaka International AirPort te nemen. Nog nooit geweest maar gaat gemakkelijk. Helaas is het bij het inchecken een drama. Lange rijen en de laatste pax is een half uur voor dat het boarden stopt door. Gelukkig heeft iedereen het wel gehaald.
Ik ga terug naar het hotel en zit in de monorail alleen, dat is een foto waard.
In het hotel kan ik voor het uitchecken nog een twee tal uren slapen, heerlijk.
Om elf uur check ik uit en ga met de metro en trein naar Kansai AirPort waar mijn vlucht vanmiddag om 16:45 uur vertrekt.
Tijd genoeg om nog naar het postkantoor te gaan en mijn reizen afte wikkelen.
Naar Shanghai vlieg ik in 2 uur en 10 minuten maar wat een vlucht. Vreselijk veel turbulentie. Ik ben blij dat ik een pilletje had genomen.
In Shanghai moet ik 5 uren overbruggen voordat het vliegtuig net na middernacht vertrekt.
Ik moet van terminal veranderen en stap in de trein. Na een aantal uren vind ik het toch wel erg rustig bij de gate en kijk nog eens op het bord.
Is de gate gewijzigd en moet ik weer helemaal terug naar de andere terminal.
Daar kom ik naast een blonde dame uit Nederland te zitten die net 5 weken in Japan is geweest. Klets klets klets en voor we het weten kunnen we boarden.
Maar oh je zij staat verkeerd en moet naar de andere terminal. Hoop dat ze het nog haalt.
Zondag 27 oktober
En weer heb ik een gangpad bemachtigd. En tot grote verbazing van moi en de buurman hebben we een stoel vrij tussen ons in.
Ik kijk naar Rocketman, de biografie film over Elton John. Mooie film.
Eet mijn lekkere maaltijd op en ga nog een keer naar het toilet. Slapen!!! En dat doe ik tot een dik uur voor de landing. Net op tijd om het ontbijt niet te missen. En ook deze is lekker.
Uitstappen, douane en een half uur op de rugzak wachten. En dan is daar Erwin die op me staat te wachten op dit On christelijke uur van half zes in de morgen. Waardoor we lekker vroeg thuis zijn en ik kan beginnen met wassen.....
Het is net of ik geen zes weken ben weggeweest.
In de avond zijn we naar Slieker geweest om een documentaire film over Michael Hutchenche te zien. Wauw wat een docu en wat een eind anders dan zijn zelfmoord. Deze geweldige zanger van INXS is bij mijn weten omgekomen bij een uitbehandeld gelopen wurgsex avondje maar het blijkt heel anders te zitten.
Zondag 3 november
Anders was paps vandaag 85 geworden. RIP.
Na een drukke week van schoonmaken, wassen, uitje met de RMD groep en reis voorbereiden zit ik nu in de kamer mijn mail eens door te nemen.
Vanmorgen de moeders al gebeld en de koffer gepakt.
Verder ben ik klaar dus van middag lezen!
Erwin gaat naar voetbal en daarna naar gaan we eten bij vrienden.
Morgen om 10:15 uur neem ik het vliegtuig naar Delhi via Doha.
Dan heb ik nog drie dagen voor de groep komt en we naar Bhutan afreizen.
Weer een spannende reis.
22 november kom ik weer thuis maar dat zal waarschijnlijk niet de laatste reis zijn voor dit jaar. Of ik nog een Egypte familie reis in december wil doen. Ach ja joh doe die er ook nog maar bij.
We hebben de morgen nog vrij te besteden voor we naar het station gaan.
We gaan eerst naar het herinnering centrum en daarna naar het bommuseum.
Dan stappen we de tram in naar het station, we gaan naar Okayama.
De Shinkansen is snel en binnen drie kwartier kunnen we al weer uitstappen.
Even met de tram naar het hotel en tot mijn grote verbazing konden we inchecken.
Middag vrij te besteden en dat doet iedereen in de mooie landschapstuin.
Ik ga terug naar het hotel om de rest van de week voor te bereiden.
We krijgen weer slecht weer door twee tyfoons.
Dinsdag 22 oktober
We vertrekken om 09:00 uur met de tram naar het station waar we de trein naar Soja nemen. Ik heb de helft van de groep bij me voor een fietstocht over de Kibi vlakte. En we houden het droog!
In Soja zien we nog een chrysanten tentoonstelling. In de herstel heb je die veel in Japan, het is niet voor niets de bloem die de keizer vertegenwoordigd.
Zodra we het stadje uit zijn rijden we over de smalle beton paden die aangelegd zijn zodat de boeren naar de velden kunnen rijden in kleine vrachtwagentjes. Maar nu zien we vooral mini combines die het rijst oogsten.
Ook bomen met kaki, de mooie oranje vrucht die bij ons vooral rondom de kerst in de supermarkt ligt.
In sommige bomen zie ik de nog onrijpe vijgen hangen maar ook wordt er edame boontjes geoogst. Dit zijn de groene gezoute bonen die je bij een Japans restaurant kunt bestellen en die je moet pellen. We krijgen zelfs een tak vol bonen aangeboden.
Onderweg doen we een Boeddhistische tempel aan en een Shinto schrijn. In het schrijn hebben we geluk. Er lopen wat kinderen in mooie kimono rond voor het 3, 5, 7 festival. Ook worden er wat auto’s onderhandel genomen door de priester. Toch een raar gezicht dat je een auto laat wijden.
We zien ook veel schildpadden, witte reigers, reigers en kleine vogeltjes.
Bij het laatste schrijn staan allemaal kraampjes, een klein festival. We besluiten er om iets te eten.
We krijgen van iemand een envelop met plaatsjes van One Piece. Ik geef het aan een klein kind. Mijn lunch bestaat uit een bentobox met noodles en stukken sashimi.
Daarna fietsen we naar het station, leveren de fietsen in en nemen de trein naar Kurashiki. Daar valt het groepje uit elkaar en ik blijf met één vrouw over.
De lopen wat rond in het oude centrum en nemen rond vier uur de trein terug naar Okayama.
Weer met de tram naar het hotel alwaar ik de voorbereidingen tref voor de volgende dag en de hele avond naar de festiviteiten kijk van de aanstelling van de keizer.
Woensdag 23 oktober
Ja we verkassen weer. Dit keer naar Kyoto. Het wordt een lange dag.
Eerst met de tram naar het station van Okayama. Daar nemen we de Shinkansen naar Himeji waar het kasteel en een mooie tuin bezocht kunnen worden. Ook bij het kasteel is een chrysanten tentoonstelling. De planten als kleine bonsai vind ik het mooist. Wat een werk om de plantjes zo te krijgen en te houden.
Ik maak een Tour langs de Daiso en een drankhandel. Helaas zonder succes.
Ik wil weer een kalender kopen voor 2020 maar kan niet een mooie vinden. Ook op zoek naar een fles whiskey voor iemand thuis maar ook die kan ik niet vinden.
Tegen 14:45 uur verzamelen we weer en gaan we door treinen naar Kyoto.
Daar nemen we de metro naar het hotel. Na het inchecken lopen we via een mooi kanaaltje naar Gion waar iedereen zijn eigen gang gaat.
Ik loop naar twee restaurants om te reserveren voor de laatste avond maar helaas ook dat lukt niet.
Het is sowieso al een drama om met een groep een hotel binnen te komen laat staan reserveren. Ongedane zaken loop ik terug naar het hotel waar ik een schuifdeur ontwaar. Binnen blijkt een restaurantje met alleen een keuken en zes tafels alsof je gewoon bij ie and in de keuken zit te eten. Niet gezellig maar wel leuke mensen.
Ik vraag of ik kan reserveren en het is even schrikken maar ja tuurlijk kan dat.
Nu ben ik heel benieuwd hoe dat vrijdag avond gaat verlopen, er is één kok.
Maar we hebben eenplekje om afscheid te nemen.
Donderdag 24 oktober
Het rondje Kyoto staat op het programma, helaas regen voorspelt.
We starten met een busrit van 45 minuten naar de andere kant van de stad. We kunnen gelukkig allemaal zitten. Bij het gouden paviljoen aangekomen geef ik uitleg en gaat iedereen zijn gang. Het blijft droog maar het is mega druk.
Na een uur komt iedereen weer bijelkaar en gaan we verder bussen naar de Ryoanji tuin. De zen is verte zoeken in deze drukte maar de tuin staat er wel mooi bij.
We kruisen weer de hele stad door en nemen een break bij het station, lunch pauze.
Ik loop weer heel snel naar een drankwinkel maar slaag weer niet, de whiskey blijkt toch echt uitverkocht te zijn.
Ik besluit het programma om te gooien en ga ivm de tijd eerst naar de Sanjusangendo tempel. Deze Kanon tempel is beperkt open en voor sluitingstijd wil de groep toch echt binnen zijn. Er staan 1000 mans hoge houten beeelden van de godin van genade.
Als de groep binnen is ga ik weer langs een drankhandel maar nee ook deze winkel gespecialiseerd in whiskey heeft hem niet meer te koop.
In de regen rijden we naar Fushimi Inari, mijn favoriete schrijn in Kyoto.
We zien vele toeristen in kimono lopen. Het blijft maar regen al is het niet hard.
In mijn waterdichte schoenen zit een gaatje en heel langzaam ga ik dat voelen, mijn sok wordt nat.
Terug naar het hotel waar we tegen half zeven aankomen, doodop.
Vrijdag 25 oktober
Wat een vervelend bed slaap ik in. Het is net een plank waar ik op lig en ik word elke ochtend wakker met rugpijn.
Mijn keel wordt er ook niet beter op, van een gast overgenomen.
Ik zit tot 09:00 uur in de lobby voor vragen en vertrek daarna met de liefhebbers naar Nara.
We hebben een rechtstreekse trein wat wel fijn is op de vroege morgen.
In Nara gaan een aantal lopen en ik ga met vier gasten met de stads bus het rondje maken. We gaan de drie hoofd tempels een bezoek brengen.
Eerst het grootste houten gebouw van de wereld met een 14 meter hoog Boeddha beeld er in. Zo enorm groot en altijd weer mooi om te zien.omdat het vandaag een regenachtige dag is zijn er weinig toeristen wat een rondgang door de tempel wel zo fijn maakt.
Door naar de Taisha schrijn een Shinto schrijn in het bos met prachtige lantarens rondom de langen laan. Dat moet toch gaaf zijn als deze allemaal aan staan met het licht festival. We hebben geluk het 3,5,7 kinder feest is vandaag en we zien een aantal meisjes in prachtige kimono’s. Ook één jongen in shogun tenue. Prachtig al dat zijde.
Ook de ouders zijn erg trots als we vragen om foto’s te maken.
Rond een uur of drie nemen we de trein weer terug naar Kyoto.
Daar gaan we het dak van het station nog op voor het uitzicht. De binnen kant van het station is ook prachtig.
Daarna terug naar het hotel. Voor vanavond heb ik een restaurantje geboekt.
En daar gaat iedereen mee naar toe voor de laatste avond.
Erg gezellig maar wel iets anders dan het geëiste toeristen restaurant: het is dan ook een plaatselijk ‘kamer’ restaurant voor de gewone hardwerkende Japanner. Er komen veel mensen alleen te eten maar ook een groepje witte boorden zit gezellig te kletsen en te drinken. En dan komt de ware Japanner om de hoek kijken, ze kunnen ook lol hebben en veel te hard praten.
Zaterdag 26 oktober
Een nieuwe route voor mij. I.p.v. de trein naar Kasai AirPort overnachten we nog een nacht in Osaka. Maar eerst vieren we nog het Jidai matsuri. Of het ouderen festival. En dat gaat dan niet over de mensen die oud zijn maar de kleding die wordt gedragen. Vanaf het moment dat Kyoto hoofdstad wordt draagt men kleding uit die tijd. Er lopen iets van 2000 mensen mee in de parade. Wij blijven tot een uur of half vier kijken.
Vandaag staan we dan ook gepakt en bezakt bij de metro om naar een treinstation te gaan. Altijd spannend zo’n nieuwe route maar het gaat perfect.
Na een anderhalf uur staat we in station Shin Osaka waar we de metro naar het hotel nemen. Ook een makkie, maar aan welke kant van het station moeten we uitstappen. Dat is altijd de vraag. Gelukkig zie ik al gauw in een raam het logo van het hotel weerspiegelen.
We lopen goed en kunnen meteen inchecken.
Veel mensen blijven in de buurt van het hotel maar er gaan ook een paar naar Namba. Er missen de laatste metro. Dat werd een taxi terug naar het hotel.
Om vier uur gaat de wekker en wordt iedereen nog gebeld door de receptie.
En om vijf uur staan we klaar om de metro en trein naar Osaka International AirPort te nemen. Nog nooit geweest maar gaat gemakkelijk. Helaas is het bij het inchecken een drama. Lange rijen en de laatste pax is een half uur voor dat het boarden stopt door. Gelukkig heeft iedereen het wel gehaald.
Ik ga terug naar het hotel en zit in de monorail alleen, dat is een foto waard.
In het hotel kan ik voor het uitchecken nog een twee tal uren slapen, heerlijk.
Om elf uur check ik uit en ga met de metro en trein naar Kansai AirPort waar mijn vlucht vanmiddag om 16:45 uur vertrekt.
Tijd genoeg om nog naar het postkantoor te gaan en mijn reizen afte wikkelen.
Naar Shanghai vlieg ik in 2 uur en 10 minuten maar wat een vlucht. Vreselijk veel turbulentie. Ik ben blij dat ik een pilletje had genomen.
In Shanghai moet ik 5 uren overbruggen voordat het vliegtuig net na middernacht vertrekt.
Ik moet van terminal veranderen en stap in de trein. Na een aantal uren vind ik het toch wel erg rustig bij de gate en kijk nog eens op het bord.
Is de gate gewijzigd en moet ik weer helemaal terug naar de andere terminal.
Daar kom ik naast een blonde dame uit Nederland te zitten die net 5 weken in Japan is geweest. Klets klets klets en voor we het weten kunnen we boarden.
Maar oh je zij staat verkeerd en moet naar de andere terminal. Hoop dat ze het nog haalt.
Zondag 27 oktober
En weer heb ik een gangpad bemachtigd. En tot grote verbazing van moi en de buurman hebben we een stoel vrij tussen ons in.
Ik kijk naar Rocketman, de biografie film over Elton John. Mooie film.
Eet mijn lekkere maaltijd op en ga nog een keer naar het toilet. Slapen!!! En dat doe ik tot een dik uur voor de landing. Net op tijd om het ontbijt niet te missen. En ook deze is lekker.
Uitstappen, douane en een half uur op de rugzak wachten. En dan is daar Erwin die op me staat te wachten op dit On christelijke uur van half zes in de morgen. Waardoor we lekker vroeg thuis zijn en ik kan beginnen met wassen.....
Het is net of ik geen zes weken ben weggeweest.
In de avond zijn we naar Slieker geweest om een documentaire film over Michael Hutchenche te zien. Wauw wat een docu en wat een eind anders dan zijn zelfmoord. Deze geweldige zanger van INXS is bij mijn weten omgekomen bij een uitbehandeld gelopen wurgsex avondje maar het blijkt heel anders te zitten.
Zondag 3 november
Anders was paps vandaag 85 geworden. RIP.
Na een drukke week van schoonmaken, wassen, uitje met de RMD groep en reis voorbereiden zit ik nu in de kamer mijn mail eens door te nemen.
Vanmorgen de moeders al gebeld en de koffer gepakt.
Verder ben ik klaar dus van middag lezen!
Erwin gaat naar voetbal en daarna naar gaan we eten bij vrienden.
Morgen om 10:15 uur neem ik het vliegtuig naar Delhi via Doha.
Dan heb ik nog drie dagen voor de groep komt en we naar Bhutan afreizen.
Weer een spannende reis.
22 november kom ik weer thuis maar dat zal waarschijnlijk niet de laatste reis zijn voor dit jaar. Of ik nog een Egypte familie reis in december wil doen. Ach ja joh doe die er ook nog maar bij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
