Koud.

Maandag 8 januari

Het is 07:12 uur en ik zit op deze koude morgen in de trein naar Schiphol. Gelukkig staat de kachel aan en is het een behaaglijk temperatuur, dat is weleens anders geweest.

Waar ga ik dan nu weer naar toe midden in de winter? Nou niet naar Japan. Maar dit keer een midweek Dublin, Ierland.

Je kan toch niet in 3,5 maand Nederland thuis blijven. Ik had nog wat vliegpunten op mijn KLM pas die op ik op moest maken dus….

Ik hoop om 12:00 uur het vliegtuig te nemen. Ik ben blij dat Erwin me op tijd naar het station heeft gebracht want het is behoorlijk druk in de stilte coupé. Er zijn heel veel passagiers verkouden met loopneus.

Na een rit van 2:07 uur kom ik op Schiphol aan, tot op het bot verkleumd. Er ging een koude wind langs mijn benen.

Ik was al ingecheckt en kon zo doorlopen naar de security waar het druk was en bijna elke handbagage geopend moest worden. Dus lange rij en zonder schoenen aan is dat erg koud. Dan moest ik ook nog eens terug in de rij omdat ze mijn thermos fles niet doorlieten en het water er uit moest. En dat terwijl mensen met een pet fles door mochten. Grrrr…..

Bij de douane was het ook druk maar gelukkig gaat het aardig snel door de zelfcontrole.

Nu zit ik te wachten op D 24 waar het vliegtuig een uur voor vertrek er nog niets.

We vertrekken te laat, volle bak maar ik heb geluk. Twee stoelen verder op zit een UM, dat is een kind zonder begeleiding, en de stoel tussen ons in is vrij gehouden. Ik heb stoel 30 A, ja bij het raam wat ik nooit doe.

Er zitten enorm veel mannen van een boorplatform op de vlucht. Grote brede mannen waar ik me heel klein bij voel.

Er is te weinig grond en bagage personeel dus ons vertrek laat op zich wachten. Ook was er een passagier niet op komen dagen dus de bagage moest weer uit het vliegtuig. We vertrekken een uur en 15 minuten te laat en hebben een uur en 5 minuten vliegtijd. Ach een man voor me krijgt een cadeautje, hij is jarig. Heerlijk zo’n jankend kind achter je. Na 45 minuten geklepper van het tafeltje en tegen de rugleuning aan schoppen was ik het zat.Oh heeft u er last van? Ja wat denk je zelf.

Zo tijd een uur terug en hit the road. We krijgen een Vega sandwich en wat te drinken op deze korte vlucht. Een ander kind twee rijen voor me krijgt de hete koffie van moeders over haar heen en schreeuwt het uit.

We landen om 13:35 uur, het is hier een uur vroeger. Om 14:25 uur vertrekt de bus. In de tussentijd heb ik knallende hoofdpijn van dat kind achter mij in het vliegtuig. De bus brengt mij naar Clayton Hotel aan Burlington Road. Ik loop de resterende 5 minuten naar het hotel.

Ik heb vernachten geboekt in Waterloo Lodge op Waterloo Road. Een prachtig townhouse. Met de kofferen de hand loop ik de trap op naar de voordeur. Daar bel ik aan. Een aardige dame bij de receptie checkt me in. Van haar krijg ik sleutels van de voordeur en kamer 102 op de begane grond. Wat eigenlijk de eerste verdieping is omdat er een souterrain is.

Een allerliefst kamertje met een tweepersoonsbed, kast, tv, spiegel, tafel met stoel, badkamer met alles erin en een waterpoloër met thee.

Ik neem eerst een paracetamol en ga even een half uur relaxen zodat de pil zijn werk kan doen.

Daarna pak ik uit en richt ik de kamer en badkamer in. En dan meld mijn werkgever zich……extra werk in Japan. Morgen bellen.

Tegen vijf uur jas aan en een verkennende wandeling door de buurt.

Er zijn veel pubs, restaurantjes en een supermarkt. En deze heeft in de morgen verse broodjes. Top.

De hele buurt staat vol met townhouses en ik voel me net in de set van Nothing Hill prachtig. Ook loop ik langs een gotische kerk maar deze is gesloten. Op de terug weg haal ik twee sandwiches ei en zet er in de kamer thee bij. Warm eten gaat er niet in.

Ik app met een collega, buurtjes en buurvrouw haar dochter. Zij tikte zaterdagmorgen op ons raam dat haar moeder niet goed was geworden. Ik ben bij hen gebleven terwijl dochter een ambulance belde. Brandweer erbij omdat het ambulance personeel buurvrouw niet uit haar slaapkamer kon krijgen. Later bleek dat ze een beroerte had gehad.

En toen belde er nog een collega. Drukte alom. Het is nu 19:00 uur en ik ben de komende dagen wat aan het indelen. Veel musea, een route langs street art en lp’s scoren voor Erwin.

Dinsdag 9 januari

Vannacht heerlijk geslapen in mijn bedje. Een keer wakker omdat ik moest plassen, te veel thee gehad.

Rond acht uur opgestaan en gedoucht. Hé,aas valt deze wat tegen, te koud en niet veel water. Verder bevalt de kamer prima. Even wat spullen pakken en in de benen.

Ik wil eerst naar Chester Beatty Library Museum, gratis. Dat ligt ongeveer 40 minuten lopen vanaf Waterloo Lodge. Maar ik kom langs St. Stephen’s Green en maak een kleine wandeling door het park. Direct bij de ingang staat het beeld The Three Fates, geschonken door de Duitsers na WO2.

In het park staat niets in bloei maar ik geniet van de oude bomen. Prachtige oude stammen en takken. Ja je kunt ook genieten van de natuur bij 3 graden en een straffe wind.

Dan besluit ik om alvast wat Street art te gaan bekijken op weg naar het museum. Helaas zijn veel kunstwerken die ik gevonden had op een app al verdwenen maar er zijn mooie voor in de plaats gekomen. Zo bewonder ik Peace van McSherry en een hele straat met kunstwerken en veel graffiti.

Ik loop door naar George Street Arcade waar Spindizzy Records zit. Point het op mijn maps.me en vervolg mijn weg. Dat is voor vanmiddag op de terug weg. Onderweg zie ik nog Campo Vieji Street of Colours ook erg mooie straatart.

En dan is daar het moment het Chester Beatty Library Museum. Op de begane grand de toiletten, museum winkel en café. Op de eerste verdieping de boekdrukkunst met een Aziatische, Islamitische, Afrikaanse en Europese hoek. Alles per religie ingedeeld. Zeer interessant en prachtige museum stukken. Kortom ik was in de wolken. Ook prima uitleg van alle stromingen. Zeer indrukwekkend.

In Dubh Linn Garden zie ik nog het beeld Special Olympics Memorial.

Richting de Liffey rivier stop ik nog bij het Olympia Theater waar een nauw straatje vol Street art is waaronder een muur vol met tegeltjes met tekst.

Ik steek de rivier over en bevind mij in het hart van de stad. Alle winkels die je maar kunt bedenken zijn aanwezig en net zoveel eettentjes. Aan deze zijde van de rivier zie ik nog een Street art die niet in de app voorkomt.

Ik loop door Capel en Henry Street voor ik weer terug sla naar de rivier.

Via The Millienium loopbrug weer naar de andere kant van de rivier waar ik Tempel Street in duik. Even het Hardrock Café opzoeken.

Ik loop terug naar Spindizzy Records maar kan niets van het lijstje vinden. Maar even vragen. Heeft ze een hele boven verdieping ook nog maar daar kan ik niet komen. Dat is voor de webshop en daar is nu sale. Ze wil de elpees gaan halen maar ik schrijf mijn naam op het briefje en geef het haar met de mededeling dat ze in alle rust kan zoeken later op de dag en ik morgen terug kom. Goed plan vindt zij ook.

Mooi het is al ver gevorderd in de middag en ik leef op twee broodjes dus lunch. Ik duik Flip in en bestel de soep van de dag en een thee. Heerlijke dikke Mexicaanse linzen soep. Voor de thee komt de serveerder vragen of ik er melk in wil. Wat fijn dat hij dat vraagt wat dat vind ik niet lekker. Even later heb ik een kop dampende Engelse thee voor mijn neus staan.

Na de lunch loop ik naar The National Gallery Of Ireland onderdeel Ierse en Europese schilders. Zo zag ik een El Greco, Vermeer, Cuyp, Steen, Rubens en Troost. Zalen vol met 15-19e eeuwse schilderijen en gratis te bezichtigen.

Via Merrion Square Park, waar ik een beeld van Oscar Wilde van Danny Osborne zie staan, loop ik terug naar Waterloo Lodge. Mooie dag die ik afsluit met een belletje naar Erwin.

Om het Azië gevoel van vanmorgen nog wat te herbeleven eet ik een Pad Thai bij Thais restaurant Kanum. Ik kreeg het portie bijna niet op.

Vanavond de dag van morgen voorbereiden en lekker slapen.