Even hel.

20-2
Na het papierwerk voor Koning Aap ben ik de middag vrij. Ik besteed deze aan bijslapen en rondwandelen. Het is bloedheet.
De laatste avond in Chaungtha eten we weer bij William. Heerlijk.
Ik neem hot and sour prawns, een tomatensalade en een pineapplejus. Een uur of negen zijn we weer in het hotel. Ik ga nog even internetten bij de receptie.
Daarna op bed daar ik mijn wekker op 02:00 uur heb staan om mijn vliegtuigstoel te bespreken. Gelukkig kan ik weer op beide vluchten een gangsterliefje bemachtigen.
21-2
Na twee uur vannacht bijna niet meer geslapen. Dat wordt een heftige dag.
Vanmorgen na het ontbijt pakken en hub de bus in, we hebben zes uur voor de boeg.
Onderweg zien we weer twee olifanten, er zijn twee olifanten kampen op weg naar Pathein. De mahouts laten ze vaak uit en dan nemen de dieren ook een bad. Zo leuk om te zien. Een ritje doen we niet dat vind ik zielig.
Rond half één lunchen we bij een wegrestaurant en surprise het is nog lekker ook. En dat voor KS 1500, iets meer dan een euro.
Als we Yangon inrijden zien we veel sloppenwijken. Deze mensen leven wel heel arm en in grote viezigheid. Gelukkig kunnen we in de bus niet ruiken maar dat zal wel niet best zijn. Om een uur of vier rijden we voor bij het hotel. Ik ben erg moe.
Check de groep in, regel een late checkout voor morgen en ga naar mijn kamer.
Vanavond om zeven uur moet ik weer paraat zijn omdat we ons afscheid dinner hebben.
Breaking news: heb er weer een reis bij gekregen. Een Japan reis van drie weken 13-7 tot 5-8. Mooi op tijd terug voor Pukkelpop.
We worden om 19:00 uur opgehaald door de buschauffeur en zijn maat. Na een kwartier rijden komen we bij het restaurant waar we zijn uit genodigd. Met de ober bespreek ik ons diner. We beginnen met een linzen soepje, gevolgd door een salade. En inplaats van alles na elkaar te serveren komt alles op tafel. Van voorgerecht tot bijgerecht en hoofdgerecht. Zo gaat dat hier in Myanmar. Gelukkig serveren ze het nagerecht echt als laatste. We hebben een tomatensalade, drie verschillende curries en rijst, gewokte groenten en gebakken banaan in honing. Het is erg lekker en zijn binnen een uur klaar.
Tegen half negen zijn we weer in het hotel. Ga vroeg slapen.
22-2
We moeten om twaalf uur uitchecken, twee stellen hebben de kamer tot 18:00 uur aangehouden. Ik blijf tot 12 uur in het hotel en zorg dat alle bagage bij elkaar komt te staan. De middag ga ik de laatste inkopen nog doen. Wat tassen gemaakt van oude rijstzakken en verse peperkorrels.
Om 18 uur weer bij het hotel voor de late uitcheck. Ik neem ook nog een douche en we gaan met zijn allen op het terras zitten. Om zeven uur heb ik het restaurant besproken tegen over het hotel voor de laatste maaltijd.
Daar is het erg rumoerig en na anderhalf uur zijn we weer buiten. Hub weer het terras op om de laatste uurtjes te doden. 22:00 uur worden we opgehaald en brengt de bus ons naar het vliegveld. We nemen afscheid van de heren en lopen het nieuwe internationaal vliegveld in. We zijn vroeg maar helaas kunnen we niet mooie plekken krijgen in het vliegtuig, het is zelfs overboekt.
Ik heb al online ingecheckt en mag in een andere rij staan. Mijn stoel aan het gangpad is verzekert.
Bij de douane ben ik voor 24:00 uur net op tijd want mijn visum is tot 22-2. Helaas omdat mijn vliegtuig om 01:40 uur vertrekt overschrijd ik mijn 28 daags visum en moet ik extra betalen, en wel US$ 3. Maar ik moet wel opnieuw in de rij. Wachten, wachten en wachten....
Het vliegtuig vertrekt op tijd en zes en half uur later zijn we in Dubai. Ik heb een hele spannende film bekeken over een zelfmoordbos in Japan. Zeer indrukwekkend.
In Dubai boarden we ook op tijd maar we vragen ons af waarom we vertrekken als je in Nederland niet kan landen ivm de storm. Men waarschuwde al voor code rood. Maar wij gaan in de grote dubbeldeks vogel en vertrekken.
Ik kom naast twee Nederlanders te zitten die net vier maanden backpackend er op hebben zitten. Gezellig kletsen dus. Ik begin in een boek die ik in een hotel gevonden had in Myanmar. Lekker Nederlands dus het leest snel. Het ontbijt komt eraan en ik wordt vergeten. Ik heb altijd een vegetarische lacto maaltijd en die hebben ze niet meer. Een half uur later heb ik nog niets en druk ik maar eens op het knopje voor de stewardess. Er komt niemand en na nog eens een half uur wachten komt de purser. Er is een fout gemaakt en ze proberen iets voor mij te vinden. Wat ik niet eet moet ik doorgeven. En een dik uur na dat iedereen zijn ontbijt gekregen heeft komt de stewardess met een blad aan en je raad het al met melk producten terwijl ik dat nu juist niet eet. Zucht. De rest eet ik wel op maar dat is bar weinig.
Verder boek lezen. We vliegen na een aantal uren het Europees vlieg ruim in en het begint te hobbelen onderweg. En het wordt steeds erger.
Boven Schiphol is het echt storm. We nemen een duik naar de landingsbaan en met de zelfde snelheid strekt de piloot weer op. Hij maakt een extra rondje. Ik begin me niet lekker te voelenen begin erg te zweten. De piloot zet de tweede poging in en ik grijp net op tijd mijn kots zakje. Terwijl ik voorover hang tegen de stoel voor me en me heel Naar voel zie ik op het tv scherm van mijn aardige buurman dat we scheef de landings baan naderen, dit word weer niets dus. Als ik mijn zakje half vol heb schiet het vliegtuig weer van de baan af de lucht in. Al cirkelend boven Amsterdam veteld de piloot door de intercom dat we naar Frankfurt vliegen. Gelukkig niet nog eens en duik vlucht.
Na 45 minuten hobbelen landen we op Frankfurt.
Daar krijgen we te horen dat we twee uur in het toestel moeten blijven zitten met de deuren open. We tanken kerosine bij en gaan het nog eens op Schiphol proberen. Iedereen ligt dubbel van het lachen en geloofd er niets van. Drie en half uur later spreekt de piloot weer. We mogen uitstappen en we worden met bussen naar Schiphol vervoerd. In Nederland is het intussen code rood! Ook voor de automobilisten op de weg.
Dus 600 man door de douane en op de koffers wachten.......en wachten en daarna gezellig naar de uitgang om een bus te pakken. Wat is dit slecht georganiseerd. Het is één grote puinhoop en het duurt een hele tijd dat de bussen komen. Ik help bij bus drie een gezin met de bagage en mag ook mee in de gezinsbus.
We hebben twee tassen eten mee gekregen. Een met broodjes die na de helft van de bus al op was en één met chips en appels. En die beland bij de mensen achter in de bus, waar ik zit. Er komt een dame uit Amsterdam naast me zitten en ze na wat kletsen bied ze me een bed aan als ik niet thuis kan komen. Na twee uur rijden stoppen we een half uur. Daarna rijden we in één keer door. Ik krijg in de tussentijd contact met Erwin die bij Gerhard en Willy zit in Scheveningen. We spreken af dat ik bij Utrecht nog eens bel zodat hij de auto in kan stappen. Na zes uur rijden zijn we op Schiphol. Ik loop eerst met de Amsterdamse dame mee om te kijken of ze thuis kan komen. Anders brengen wij haar thuis. Bij de NS gaan er nog twee treinen, één naar Haarlem en één naar Den Haag. Niets voor haar dus. We proberen de bussen en ja ze kan thuis komen. We nemen afscheid en ik loop naar de plek waar ik met Erwin heb afgesproken. Na een paar minuten komt ook hij aanlopen. We gaan naar de auto en rijden naar Marssum. Om twee uur zijn we thuis en ik duik meteen in bed. Ben kapot. Maar heb wel in één vlucht een boek uitgelezen. Dat komt ook niet vaak voor.
Een klaagmail naar Emiraten levert helaas niets op.