Kyoto en Tokyo.

Woensdag 10 april
Niet geslapen door geluid harde tv naast me. Helaas kon de receptie de man niet wakker krijgen.
Slecht weer tijdens onze tempel route door Kyoto.
Bij de eerste tempel al zeiknat. How I hate rain during traveling.

Donderdag 11 april
Heerlijk geslapen en geen geluid gehoord.
Zo vandaag weer droog op één ochtend buitje na.
Heb tot 11:00 uur in de lobby gezeten voor vragen en daarna een gast naar Gion gebracht. Zij deed een Maiko(Geisha leerling) make-over.
Daarna wat uurtjes voor me zelf en een aantal 2e hands lp zaken voor Erwin afgelopen. Helaas kon ik niets van zijn lijstje vinden.
Daarna naar het hotel om Tokyo voor te bereiden.
Om 16:15 uur weer naar de lobby voor een rit met de bus naar Gion om Geisha’s te spotten. Helaas kwam niemand van de gasten opdagen en ging ik zelf maar. Op de afgesproken plek stonden gelukkig wel gasten van mijn groep.
Een Maiko en drie Geisha’s gezien. Later kwamen we er nog één in een taxi tegen en in het Potocho straatje kwam er net een Geisha uit een restaurant.
Toch nog een aardige score. Met de bus en vijf gasten naar het hotel al waar ik een gast heb bezocht die gevallen was. Een snee in de elleboog en een blauwe arm, verder alles goed. De gast van de make over had prachtige foto’s als Maiko.
Nu Nara voorbereiden.

Vrijdag 12 april
Nadat ik opgestaan ben is het eerste wat ik doe naar buiten kijken wat voor weer het is. Vandaag is het bewolkt maar droog. Later komt de zon door.
We lopen vanuit het hotel naar het station waar we aan de achterzijde in een Kintetsu trein stappen. Vandaag heb ik 10 gasten mee.
Na een klein uurtje komen we in Nara aan. Nara is een voormalige keizerlijke hoofdstad en er zijn mooie tempels te bewonderen.
Eerste stop is de Convenience store om de lunch in te slaan. Verder lopen we naar Todaiji, een Boeddhistische tempel waar de Kegon school aangehangen wordt. Het complex is het grootste houten gebouw ter wereld met een de grootste bronzen Boeddha van Japan.
Je kan je niet voorstellen dat dit allemaal in de 8e eeuw gemaakt is. Prachtig.
Al hoe wel de gebouwen door brand verwoest zijn is de Boeddha behouden gebleven. Gelukkig hebben ze de gebouwen ook weer opgebouwd maar 2/3 kleiner dan ooit gebouwd is.
Daarna een wandeling door het bos om een bezoek te brengen aan het Kasuga Taisha schrijn. De weg naar het Shinto schrijn toe is de hoofd attractie eigenlijk. Deze staat vol met lantarens. Eens per jaar worden die met een festival aan gestoken. Dat moet toch een fantastisch gezicht zijn al die met kaarsen verlichte lantarens. Ook hier lopen veel herten rond die alles opeten wat ze kunnen vinden. Eén had een; plattegrond uit de kontzak van één van mijn gasten gepakt en zat die heerlijk op te eten.
Na de lunch op naar de laatste tempel die net gerestaureerd is en een prachtige Boedhha in de hoofd tempel heeft staan. Daarna zijn we naar het station gelopen en hebben we de trein terug naar Kyoto genomen waar we rond half vier aankwamen.
Om zes uur afgesproken met een paar gasten om te gaan eten. Gezellig.

Zaterdag 13 april
Verplaats dag naar Tokyo onze laatste stop. Het gaat weer snel deze zes weken Japan.
De grootste groep die met de Shinkansen gaat breng ik naar het station en leg alles uit. Snel weer naar het hotel 9m uit te checken en de tweede kleine groep op te halen die met de bus gaat. We lopen naar het busstation en nemen de bus van half 11. We zitten vooraan in de bus en de gasten hebben een prachtig uitzicht. Ik zit in een hoekje met de gordijnen voor en naast me gesloten.
Het moge duidelijk zijn dat ik een plekje naast een Japanner heb. Ik kan alleen links voor me een stukje van de weg zien.
Maar ondanks alles een dikke 45 minuten Fuji gezien.
Rond zeven uur komen we aan op Tokyo Station. Met de cirkeltrein gaan we door naar Okachimachi waar we uitstappen. Eerst maar eten bij Jonathans en daarna door naar het hotel. Uiteindelijk zijn we daar tegen kwart voor negen. We zijn moe maar voldaan omdat we Fujisan hebben gezien.
Ik check iedereen in en blijf zelf nog beneden om van alles te regelen.
Morgen is er een klein festival en ik probeer te achterhalen welke tijd het begint.
Van de receptie krijg ik twee begintijden, kortom we komen er niet uit.
Tijd om mijn koffer uit te pakken en een bericht te plaatsen op de gezamenlijke app.

Zondag 14 april
Om negen uur staan de mensen klaar om met me mee te gaan naar het festival. We nemen de metro en lopen eerst maar naar de tourist Information, zij kunnen me vast de juiste begin tijd van het festival doorgeven. Half elf. Dus eerst maar naar het dak van dit mooie gebouw. Even de omgeving bekijken.
En zo zien we het hoofdkantoor van Asahi bier wat een bier glas moet voorstellen. Daarnaast een ander ontwerp van Philippe Stark, de Flamme d’or.
Ook zien we dat het heel druk is in de souvenir straat op weg naar de Sensoji.
Hier vindt ook het festival plaats.
We gaan weer naar straat niveau en lopen richting de rivier zodat we Philippe zijn gebouwen beter kunnen bekijken.
En dan lopen we naar de Sensoji, een aantal gasten willen nog de laatste souvenirs kopen en we spreken een tijd af zodat iedereen op tijd is voor het festival.
Het festival is ooit ontstaan om het 100 jarig bestaan van de naar Tokyo te vieren. Tokyo stond voorheen bekent als Edo.
In de stoet lopen priesters voor op daarna mensen die zorgen dat het festival kan plaats vinden. Dit zijn leden van een buurt rondom de tempel. Dan volgt een kar met muzikanten. 8 personen gekleed als witte reiger volgen dan.
Een hele rits kinderen en daar achter hun moeders sluiten de rij. De kinderen zijn prachtig gekleed in samoerai kleding.
Een van mijn gasten had uit gevonden dat er op straat een groene cirkel getekend was en daar stonden we om heen.
De hele stoet komt na een bezoek aan de tempel in de cirkel staan. Er wordt in het Japans en Engels uitgelegd wat er gaat gebeuren.
Op de muziek wordt er door de witte reigers een prachtige dans uitgevoerd. Ze worden gevoederd door een persoon met witte en rode briefjes die na afloop door iedereen opgezocht worden.
Een prachtig festival. Na afloop lopen we nog naar de kappabashi. In deze straat vind je alles voor in de keuken en om een restaurant te beginnen. Van borden tot lampionnen tot plastic voedsel voor in de etalages.
Daarna hebben de gasten een vrije middag.
Ik ga naar Ueno om een restaurant voor de laatste avond te reserveren, naar Kanda om twee hotels te controleren voor de volgende reis en voor Stefan mijn collega. Als laatste ga ik naar Kuramae station om de reis naar Haneda AirPort voor te bereiden.
Tegen zes uur ben ik terug in het hotel compleet af. Na een snelle hap de dag van morgen voorbereiden en vroeg op bed.

Maandag 15 april
Om negen uur staat het grootste gedeelte van de groep klaar voor een rondje Tokyo.
We treinen naar Shinjuku alwaar we het gemeente huis bekijken. Na uitleg en een foto sessie gaan we naar binnen. Op de 45e verdieping heb je een geweldig uitzicht over de stad. Helaas ligt Fujisan in wolken gehuld.
Op naar Harajuku waar we Takeshitadori bezoeken, het hipste straatje van Tokyo met winkels die de kleding van de Lolita’s verkopen. Ik geef de groep drie kwartier en daarna lopen we over Otomotosando, de duurste straat van de stad, waar ik de groep lunchtijd geef.
Om één verzamelen we weer en gaan we naar Shibuja alwaar het standbeeld van Hachiko, het hondje van de film Hachi met Richard Geere, staat en het drukste kruispunt van de wereld zich bevind. In de Starbucks op de eerste verdieping wachten we tot de stoplichten op groen springen en de mensen oversteken.
Ook het keizerlijk paleis bezoeken we nu de keizer Akahito eind deze maand aftreed en zijn zoon de 126 keizer van Japan wordt.
Dicht bij kun je niet komen maar je kunt toch een gedeelte van het paleis zien.
Het Forum volgt, dit is een conferentiecentrum maar een prachtig modern gebouw van binnen. Daarna een koffie stop.
We sluiten af met het Tokyo Station waar we twee dagen geleden zijn aangekomen. Rond vijf uur zijn we weer in het hotel waar we om 18:30 uur weer bijelkaar komende naar het restaurant te gaan.
Daar bestellen we wat te drinken, proosten op de mooie reis, bestellen eten en ik doe mijn afscheid woord.
Voor een dame van het gezelschap opstaat neemt eerst een man het woord.
Dit was hun eerste georganiseerde rondreis en hij wilde me persoonlijk bedanken.
Daarna het gezamenlijke woord. Het eten wordt gebracht en ik zit heerlijk aan de sashimi met rijst.
Het afrekenen is even een dingetje omdat de ober zich vergist had maar verder een leuke afsluiter.
In het hotel is het pakken voor de volgende dag, het vertrek.

Dinsdag 16 april
Mijn moeder is vandaag jarig en is 76 geworden. Helaas kan ik haar niet bellen, te duur. Erwin opdracht gegeven om haar te bellen.
Omdat ik nog nooit naar de nieuwe visafslagben geweest en er toch vlak in de buurt ben er maar eens een bezoekje gebracht. Het ziet er klinisch uit en door de gangen met ramen aan de zijkant zie je niet veel. Toch had ik het geluk om een lading tonijn te zien. Het is een heel mooi complex maar de gezelligheid is totaal weg.
Door naar Kumamae Station om kaartjes voor de rit naar Haneda te kopen. Op de terug weg naar het hotel nog een lunch gekocht. Tegen 11 uur check ik of alle sleutels ingeleverd zijn en dan is het wachten tot 13:20 uur, de tijd dat de taxi’s komen.
En die komen altijd te vroeg. Terwijl ik nog druk bezig ben iedereen in de auto’s te krijgen blijkt dat die van mij al met mijn bagage weg is. En één chauffeur weet niet waar hij naar toe moet ondanks dat ik een plattegrond laat zien.
Pfff en dat op de laatste dag. Uiteindelijk komt iedereen aan en kunnen we met de lift naar beneden. Verder gaat het soepel en hebben we ook plek om te zitten. In 40 minuten rijden we naar Haneda International AirPort alwaar ik de groep naar hun incheck balie breng. Daar neem ik afscheid en ga met een shuttle bus naar het Nationale gedeelte van het vliegveld.
Nadat ik mijn boarding pas heb bemachtigd check ik mijn koffer in. Hij is te zwaar maar mag zonder bijbetalen mee.
Ik zoek een postkantoor zodat ik mijn eerste reis kan afwikkelen en alles naar het agentschap in Tokyo kan sturen.
Dan door de controle waar ik mijn riem vergeet af te doen en de lampjes dus gaan branden. Beetje moe geloof ik.
Bij de gate duurt het nog even voordat we het vliegtuig in mogen.
Ik vlieg met Japanese Airlines van Tokyo naar Kochi. Omdat ik weet dat ik voorbij Fujisan vlieg een stoel aan het raam genomen wat ik eigenlijk nooit die omdat ik zo vaak naar het toilet moet. 39K het laatste stoeltje in het vliegtuig en de stoel naast me vrij. We stijgen op, krijgen een bakje groene thee en zien Fujisan prachtig.
Na een dik uur landen we op het vliegveld van Kochi waar ik maar weer eens ga plassen en mijn bagage opwacht.
En nu.....men spreekt hier bijna geen Engels en de tourist Information is al dicht.
Naar de bus dan maar......shit alles in het Japans.ik sleep de buschauffeur naar de kaartjes automaat en vraag hem in mijn beste Japans hoe duur een kaartje naar Kochi Station is en waar ik op moet drukken om het juiste kaartje te bemachtigen. De beste man houdt een hele preek waar ik geen touw aan vast kan knopen maar ik heb mijn kaartje.
Onderweg naar de stad staan we in de file en opeens zegt hij dat ik er uit moet terwijl ik niet bij het juiste station ben. Een mevrouw helpt me en brent me naar het tramstation. En dan is maps.me toch enorm makkelijk. Ik had het guesthouse geprint en bij het dichtstbijzijnde station stap ik uit en rol mij. Koffer naar het guesthouse.
Hmmmmm alle rolluiken zijn dicht. Omlopen en de achterzijde maar proberen. Daar is inderdaad een bel. Gebeurd niets tot opeens de deur open gaat en een jonge man en ik ons beide een ongeluk schrikken. Ik ben binnen en het blijkt dat ze mij een mail gestuurd hadden. Maar ja ik heb onderweg geen internet dus niets gelezen. Een goed Engels sprekende dame checkt mij in en helpt me met het organiseren van de trein reis voor morgen.
Ik loop naar de buren, de Lawson, voor eten en ontbijt en ga vroeg slapen, erg moe.