Kerken en elpee’s.

In de lucht.

Om 20:45 uur vliegen we de lucht in. We vliegen om omdat er in Engeland onweersbuien hangen. Nu vliegen we over België, Frankrijk en een stuk Spanje. De vlucht duurt langer volgens de piloot. 2 en half uur. Net na 21:00 uur meld hij dat het 1-0 voor Engeland is. Zelfs hier boven in de lucht worden we op de hoogte gehouden van de finale van het EK.
Onderweg krijgen we een bruin broodje Beemster. Heerlijk. Bakkie thee erbij en lekker lezen in de Lonely Planet Magazine wat Erwin voor me gedownload heeft.

Naast me zit een jonge man met een kort kapsel. Helaas kan ik zijn gezicht niet zien omdat we een mondmasker dragen. Hij heeft hallo gezegd en verder slaapt hij. Wel heeft hij een biertje en een broodje naar binnen gewerkt.
In Portugal is het verplicht om overal een mondmasker te dragen. De overgebleven maskers van thuis komen hier mooi van pas.
Deze week ben ik weer eens in het MCL geweest en tot mijn grote verbazing liep niemand meer met een masker voor. Vreemd want in een ziekenhuis wil je toch geen besmette mensen. Overigens heb ik van de neuroloog te horen gekregen dat er een zenuw beschadigd is en ik er rekening mee moet houden dat ik daar de rest van mijn leven pijn van heb. Dat is dus mooi KU….!
En inderdaad na een dik uur vliegen begint de pijn alweer erger te worden. Nou dat loop ik er de komende dagen wel uit.
De wedstrijd zit in de rust en het is 1-0 voor Engeland. Tegen wie spelen ze ook weer…..aha Italië.
Kunnen we ons nu focussen op de Tour de France en over twee weken de Olympische Spelen en Paralympics. Wat een sport zomer.
Ach het is 1-1 geworden. En ik zit een prachtig stuk over Helsinki te lezen….volgende citybreak?
Om 22:10 uur landen we op het vliegveld van Oporto. Het is al donker aan het worden. In Portugal is het een uur vroeger dan in Nederland.
Het voordeel van kort weggaan is dat je niet veel bagage hebt en je niet op je koffer hoeft te wachten. Hij is zo klein dat hij in het rek boven mij mocht.

Op een scherm zie ik dat over acht minuten een metro naar de stad vertrekt en dat betekent rennen. Hoe werkt het hier met kaartjes en oh ja ik betaal gewoon met euro’s. Gelukkig had iemand me de tip gegeven om veel kleingeld mee te nemen. Voor €2,60 rij ik helemaal naar Marques met een overstap op Trindade zo’n 45 minuten rijden.
Daarna nog 780 meter lopen en ik ben in mijn vintage hotel. Oh ik loop wel door hele rommelige donkere straatjes. Een paar mensen op straat en die zien er niet erg kosher uit.
Maar zonder kleerscheuren beland ik in de receptie van Hotel Miradouro.
Naast mijn paspoort controleerde de receptioniste wel de PCR uitslag.
Keurig dame! En na een betaling en reservering voor het ontbijt krijg ik mijn sleutel. Mijn kamer is op de 10e verdieping nummer 1005. Daar had ik om gevraagd per mail omdat ik in de review las dat er een mooi uitzicht over de stad was.
Ik draai me om en wil in de lift stappen en zie net twee sterke mannen armen de liftdeuren open schuiven. De lift is stuk. Na een tijdje repareren wordt besloten dat ik de lift van de appartementen mag gebruiken, ik krijg manlijk gezelschap mee.

Op booking.com had ik gelezen dat het hotel in de jaren 60 stijl is ingericht. En inderdaad ik doe de deur van mijn kamer open en stap zo de slaapkamer van mijn ouders binnen. Een klein gangetje van nog geen vierkante meter daarachter de badkamer, de wanden versierd met blauw witte tegeltjes. Naast een toilet, bad en wastafel een bidet.
In de slaapkamer heeft de tijd stil gestaan. Een één persoons houten bed aan beide zijden een nachtkastje, tafeltje voor de koffer, kleding rek, bureau met stoel en een minibar met tv erboven op. Dit alles in vintage 60e jaren look. Het tapijt had wel vervangen kunnen worden. De vloertegels in de badkamer zijn wel kek.
Maar het mooiste is het uitzicht over de stad. Jammer dat er geen balkon is.
Na wat uitpakken stap ik rond 24:00 uur in mijn bed. Moe en met veel pijn in mijn been val ik in slaap.

Maandag 12 juli
Ik ben voor de wekker wakker en kan rustig aan doen. Heerlijk gedoucht in mijn retro badkuip. Om negen uur kon ik aanschuiven bij het ontbijt. Op de 13e verdieping ligt de ontbijt zaal. Ik neem een zitje aan het raam om van het prachtige uitzicht te genieten. Helaas mag je ivm Corona niet zelf het ontbijt pakken. Een mooie Afrikaans uitziend dame geeft alles aan wat ik wens. Thee, jus, croissant, bruin knapperig bolletje en kaas.

Tijd om de stad te verkennen. Ik besluit een kerken ronde te maken en die zijn er veel, heel veel. Zaterdag avond was ik gewaarschuwd dat je niet lekker kunt slenteren in de stad omdat deze op heuvels gebouwd is dus wordt het zweten. Maar deze morgen loop ik heuvel afwaarts, wat wel inhoud dat ik met het vermoeide lijf vanmiddag weer heuvel opwaarts moet.
En ja de winkels gaan pas na 10 uur open, sommigen pas in de middag.
Ik loop richting de Douro rivier na het zuiden. En al snel zie ik de eerste kerk op een hoek van de straat. De voorgevel is opgesierd met blauw witte tegels. Prachtig. Even een rondje door de kerk. Oeps er is een dienst gaande. Een non staat een verhaal te vertellen maar mijn Portugees is niet zo goed en ik versta er niets van. Spaans is toch iets gemakkelijker te verstaan na twee jaar les. Overigens verstaan en spreken de meeste Portugezen perfect Spaans.
Verder naar het zuiden loop ik na een dik half uur en heel veel trappen, je zal hier maar wonen, tegen de rivier op. Een mooie wandeling langs de kade brengt mij bij de Ponte Luiz 1. Een prachtige boogbrug door Belgen ontworpen en gemaakt. Je kunt op twee lagen de brug overlopen. Mooie uitdaging voor morgen als ik de andere kant van de Douro wil verkennen.

De stad begint wakker te worden en ik kom ook meer toeristen tegen. Hier in zuid Europa begint het leven wat later in de morgen en eindigt veel later in de avond dan bij ons.
Ik besluit na een bezoek aan een aantal kerken de Se kathedraal te gaan bekijken. Dit is de meest bijzondere in Porto volgens mijn gids. Dat betekent weer heuvel op lopen. Bezweet van de mooie wandeling kom ik aan op het plein voor de kathedraal alwaar een man op een saxofoon een deuntje weg staat te spelen. Het klinkt prachtig bij deze zetting. Ik wil net met de gids op een trap tree gaan zitten van een monument, begint het te regenen en best ook. Snel de kathedraal in.
Voor €3 ga ik een wandeling langs COVID linten maken, natuurlijk alles één richting verkeer. In een zij kapel is een dienst bezig en als ik binnen stap zie ik veel wandelaars. Dit is een route van de Compostela, ik had overal al wegwijs bordjes gezien met de wel bekende Jacobs schelp.
Ik blijf een tijdje staan luisteren omdat er iemand zingt met een prachtige stem. Daarna maak ik de ronde door het gebouwen complex. Een binnen plaats omringt door gebouwen waar overal nissen zijn met heiligen. Er worden veel kaarsjes gebrand en offers in de vorm van geld en bidprentjes gegeven.
De wandelgangen rondom de binnen plaats hebben mooie bogen en de wanden zijn weer versierd met tegel tableau’s. In de kerk zelf een teleurstelling: het altaar staat in de stijgers en er is niets van te zien. Dat is erg jammer want de beide nissen aan de zijkan van het altaar zien er prachtig uit dus zal het altaar nog wel mooier zijn. Fatima is ook in een nis te zien.
Ik heb even op een bankje gezeten en aan mijn moeder gedacht, die zou dit prachtig vinden.
Weer buiten is de bui overgewaaid en komt de zon weer tussen de wolken door schijnen. Ik besluit om naar het Hardrock Café te gaan om een nieuwe pet voor Erwin te kopen. Helaas staat de nachoschotel hier niet op het menu. Omdat ik nog brood van gister heb ga ik in een parkje aan een picknick tafel dit opeten. Volgend plan is om wat platenzaken te bezoeken en Erwin blij te maken.
Als ik op reis ben neem ik altijd een lijst met ontbrekende elpees mee die Erwin nog graag wil hebben. Wat die kun je nooit genoeg hebben, hij heeft er nog maar tegen de 900.
In Japan scoor ik altijd wel een paar maar hier is het een stuk moeilijker. Bij de eerste zaak lukt het me om één van de lijst te vinden. Bij de tweede zaak sta ik voor een dichte deur en bij de derde staat zoveel in de benauwde ruimte dat ik na 10 minuten de zoektocht opgeef. Er is niets zo ergerlijk dat de eigenaar naast je staat en overal commentaar op heeft.
Dan wil ik de mooiste boekwinkel ter wereld bezoeken maar daar staat zo’n lange rij dat ik dat tot morgen bewaar.
Ik keer rond half vijf terug in het hotel. Spierpijn in de kuiten en erg moe maar voldaan.
Onderweg heb ik wat te drinken gekocht en op mijn retro bed lig ik na een douche bij te komen. Ik val in slaap en word om 19:45 uur weer wakker. Hmmmm.