Afscheid.

Dinsdag 25 juli

Oeps helemaal vergeten mijn blog te schrijven. Kan ik nu mooi inhalen, ik zit op een vlucht naar Fukuoka te wachten.

Wat hebben we gedaan vandaag……

Helaas kan onze excursie naar Daisetzusan vandaag niet doorgaan. Op de webcam van het park is het één en al mist. Een moeder en zoon gaan wandelen bij watervallen. De rest gaat de stad verkennen. En zo ben ik weer een dag vrij. Daar ik nog steeds een fikse migraine heb komt dit wel goed uit en ik kan in alle rust de komende dagen voorbereiden.

Ook beantwoord ik vragen van collega’s.

Af en toe loop ik een rondje en bezoek een aantal tempels. Het is weer erg warm en ik besluit om een rondje door een groot warenhuis te maken.

Daar is het lekker koel en kan ik op de derde verdieping een dierenwinkel bezoeken. Daar zitten in een paar glazen loogbakken een aantal hondjes en katten voor de verkoop. Zo schattig.

Tussen de middag eet ik twee onigiri’s en ga ik terug naar het hotel. Ik besluit een migraine pil te nemen en even te slapen. Twee gasten zijn met de trein naar Furano alwaar de lavendel velden in bloei staan. Dat had ik ook graag gewild maar ik zat voor niets op een gast te wachten die niet op kwam dagen. Bleek de weg kwijt te zijn. Toen ze uiteindelijk bij het hotel was was het te laat om te gaan. Beetje slechte afspraak met mijn migraine. Ik kan niet goed meer nadenken en hoop dat het snel over is. Ik heb dit vaak als er onweer op komst is. En dat is er. Weer veranderingen zijn niet goed voor mijn hoofd.

Woensdag 26 juli

Omdat er niemand in Biei wil fietsen gaan we in de morgen meteen door naar Sapporo. Hebben we hier meer tijd.

De trein reis duurt 1,5 uur en als we tegen 11 uur aankomen bij het hotel kunnen we nog niet inchecken. Ik geef alle kamernummers door en we slaan de bagage op. Klein rondje door het station om plattegronden te halen. Bijna iedereen gaat naar Otaru. De Japan Rail pass is vandaag nog geldig dus maken ze daar gebruik van. 3 gaan naar de stad zelf en de rest naar het strand en een berg op met een kabelbaan. Dit laatste viel erg tegen.

Ik heb wat rondgelopen en gekeken waar het bier festival was. Phoe dat is wel even wat anders dan het bier festival in Asahikawa. Hier is een heel lang park wat over 7 blokken uitgestrekt in de stad ligt vol met biertenten gezet. Ook loop ik door de overdekte winkelstraat. Leuke tweede hands zaakjes gezien.

Tegen drie uur loop ik terug naar het hotel om in te checken. Mooie kamer maar het uitzicht is drie andere gebouwen op twee meter afstand. Gelukkig kan hier het raam weer open. Het is bloed heet en de thermometer tikt de 33 graden aan.

Ik val in slaap en word een uur later wakker. De hoofdpijn dreunt nog even na.

Als ik tegen 17:00 uur het hotel weer verlaat zie ik dat op drie na iedereen is ingecheckt.

Even wat eten en wat werken en dan is het oude dag.

Donderdag 27 juli

Het is Boeddha dag. Op deze dag verheug ik me altijd. We rijden met de metro naar het eindstation om daar de bus te nemen naar het kerkhof. Ja wel een enorm kerkhof ten zuiden van Sapporo. Het is niet alleen een kerkhof voor overleden mensen maar ook voor huisdieren. Zij krijgen net als de baasjes een prachtige plek met steen. Maar waar wij voor komen is

een schepping van Tadao Ando. The Hill Of Boeddha. In 2000 is een leger beeldende kunstenaars bezig gegaan met het bewerken van een stuk steen wat in 2015 gedoopt is als The Hill Of Boeddha. Ando had een prachtige schets gemaakt van een Boeddha beeld die met zijn hoofd boven een heuvel uitsteekt. Deze heuvel is beplant met 150000 lavendel plantjes. Ga je de heuvel in dan zie je Boeddha’s lichaam en dit geheel is dan de tempel. Compleet van beton gemaakt op de manier die voor Ando zo eigen is. Een stuk beton met naar het lijkt gaten erin maar dat zijn geen gaten. We zitten een hele tijd in de stoelen voor het beeld en iedereen is even in zijn eigen denkwereld.

Op het park zijn ook nog Maoi, Persische en Boeddhistische beelden te zien evenals Stone Henge. Ik vind het altijd weer erg indrukwekkend.

Op de terug weg stappen 9 gasten uit om het Art Park in te gaan. Ik stap wat later uit zodat ik iets kan uitzoeken waar we al tig keer met de bus langs gereden zijn. Een liggende Boeddha. Gratis te bezoeken en een gebouw er tegenover waar prachtige schilderijen hangen over het leven van Boeddha. Ik loop wat rond en word uitgenodigd voor een kopje thee.

Ik loop namelijk al een tijdje met de vertaal app te kletsen met een oudere dame die hier vrijwilliger is en het reuze interessant vind dat ik hier rond loop. Schijnbaar komen hier niet veel toeristen. Al hangt er in de wandelgang wel een Nederlandse vlag met een tekst erbij dat er een Nederlandse pelgrim dit oord heeft bezocht.

Het kopje thee is koude thee met ijsklontje. Ik vertel declameren dat ik hier volgende maand kom met een groep. Vindt ze prachtig. In een vitrine kast zie ik een hanger met honden poot afdruk en ik koop één in blauw voor aan mijn tas thuis.

Als afscheid krijg ik nog een zelf gevouwen kraanvogel met in zijn gesloten vleugels een snoepje voor onderweg. Ik vertel haar dat ik de vogel in Hiroshima zal aanbidden en dat vindt ze prachtig.

Ik besluit de vijf kilometer naar het metro station te lopen maar dat valt tegen in de hitte.

Een ijsje en drinken later kom ik totaal oververhit in het station aan. Hup de metro in en terug naar het hotel. Ik mag mijn koffer weer pakken.

Er is een groot sport festijn in de stad en onze kamers zijn verzegd.

We eten met de hele groep friet, kip, salade en een wafel met ijs en chocolade saus bij Paul’s Café. Een Belg die hier al 32 jaar woont en werkt. In maart sluit hij de zaak en zijn wij ons adres voor de laatste avond kwijt. Ik heb voor volgende maand een T-shirt bij hem besteld.

Oude dag.

Vrijdag 28 juli

In de morgen verkas ik eerst met 10 gasten naar een ander hotel. Daar geef ik de kamernummers en de bagage wordt opgeslagen. Een tikkeltje luxer dan ons standaard hotel in Sapporo. Van twee gasten nemen we ook afscheid daar zij nog langer in Japan blijven en zelf een hotel geboekt hebben.

De groep gaat er op uit en ik ga terug naar hotel één. De eerste gasten gaan terug naar huis. Ik zet ze op de trein en loop een enorme ronde door Sapporo om wat tempels en schrijnen te bezoeken. Oh oh er waren er weer wat pareltjes bij. Met het kopen van een kalligrafie stempel ben ik maar gestopt, het wordt zo’n kostbare zaak.

In het hotel kom ik de 10 weer tegen en ik vraag of ze ook naar het vuurwerk gaan vanavond. Nee wij blijven in de buurt van het hotel omdat de kamers super gaaf zijn en we bijgeboekt hebben voor de Spa.

Oké dan ga ik…..

Hoe dichter ik bij het schouwspel kom hoe drukker totdat de onderdoorgang van de metro stamp vol staat. Maar voetje voor voetje komen we er wel. Ik sta op een brug naar het vuurwerk te kijken maar kijk eigenlijk meer naar de enorme mensen massa die hier op af komt. Ik denk dat er tienduizenden mensen lopen. Ik word belaagt door muggen en besluit na 20 minuten geknal dat het genoeg is geweest en loop door de lege straten naar het nog legere metro station.

Terug bij het hotel kan ik de knallen nog horen. Er worden in een tijds spannen van 40 minuten 4000 vuurpijlen afgeschoten. Prachtig.

Ik breng de treintickets nog naar de gasten omdat ik zelf al vroeg vertrek en ga mijn spullen pakken. Morgen naar Okinawa en er komt een typhoon, Khanun, aan.