Litouwen.

Zaterdag 22 juni

We rijden van Sigulda naar Klaipeda. Van Letland naar Litouwen.

Eerste stop een koffie stop in Jelgava bij een restaurant met ooievaars nest met jong.

Voor op de weg staat een waarschuwing bord pas op voor overstekende katten.

Onderweg zien we een hertje, ooievaars, twee roofvogels, berenklauwen, zwaluwen, meeuwen, waterlelies, een vos en iemand spot een zeearend.

We hebben een gast aan boord die een opleiding natuurgids doet en ik mag wel zeggen dat het erg gemakkelijk is. Hij spot dieren ver weg.

Na de koffie break rijden we naar mijn favorite bestemming in de Baltische Staten: de kruisheuvel. Op een heuvel staan naar schatting 50000 kruizen, crucifixen en hangen bidkransen. En er komen nog altijd bij. Wij zien ook menig mens met een kruis richting de heuvel lopen. Ooit begonnen om slachtoffers van de oorlog met Rusland te herdenken maar nu een waar pelgrimsoord.

Het regent overigens maar niet zo veel. We rijden 10 minuten door naar een winkelcentrum in Siauliai. Het serveren in de restaurants is een ramp maar ik had een broodje gekocht in de supermarkt.

Tegen half vijf komen we in Klaipeda aan. Even uitpakken en om 6 uur worden we de stad ingereden waar we vlakbij het theater plein afgezet worden. We lopen naar het festival terrein. Het is nog te vroeg maar we moeten ook iets eten. De meeste gasten lopen de stad in voor een hap maar ik eet samen met een gast een pannenkoek met inhoud op het terrein. We gaan aan een picknick tafel zitten en begrijpen waarom de bank nog leeg was. Er zitten twee mannen en een vrouw met zwarte tanden in de mond en er missen er ook een paar straal bezopen aan de tafel. Geen plezierige tafel genoten.

We eten de pannenkoeken op en poetsen de saus van onze monden. Nog tijd over voor dat het feest begint en we lopen naar de rivier waar een drie master ligt. Daarna een straat verder om het oude postkantoor te bewonderen. Een bakstenen gebouw van eind 19e eeuw. Helaas staat dat in de stijgers.

Terug naar het terrein lopen we langs pub Rory vernoemd naar Rory Galliger.

Er staat een schoorsteenveger op dak, hahaha.

Tegen acht uur begint dan het festival met muziek, zang en dans. De dansers zijn mooi traditioneel gekleed en menig dame loopt met een bloemen krans op het hoofd. Ze komen in een lange sliert naar het plein lopen en doen daar een aantal volks dansen. Omstanders mogen mee dansen. Rond half 10 vind ik het genoeg, koud en moe. Er gaan een aantal gasten mee naar het hotel met de stads bus. We krijgen een prachtig ouderwets kaartje.

In de kamer neem ik een douche en ga rond 11 uur op bed. Ik verneem later dat het vreugde vuur pas om 23:15 uur is aangestoken.

Zondag 23 juni

Na het ontbijt waar het druk is en de koffie niet lekker smaakt volgens de gasten stappen we in de bus. Het regend.

We rijden nog geen vijf minuten en moeten even wachten om de pont op te gaan. Het is nog geen 10 minuten varen naar de overkant maar het deint behoorlijk.

We rijden de Koerse Split op een duinen lint voor de kust van Klaipeda. De strook is 96 km lang en het breedst 3800 meter. De helft is Litouws en de andere helft Russisch. Dus roaming uit op de mobiel.

We rijden door het bos waar we een gehavende aalscholver zien en een dode ree naast de weg. Het doet me aan Ameland denken met de smalle bochtige wegen en de duinen.

Eerste stop is heksen heuvel. In 1979 streken hier kunstenaars neer die in het bos een route aanlegden met uit hout gesneden beelden. Veelal heksen en duivels. Helaas heb ik geen boekje met uitleg maar sommige beelden waren echt prachtig gemaakt. Het moeten vast legendes en volks verhalen uitbeelden. Een beeld kunnen we wel oontcijferen en dat is het beeld van Neringa het reuzenmeisje die dit eiland geschapen heeft om de vissers te beschermen. Deze streek heet dan ook Neringa.

Het regent nog steeds.

We rijden naar een zandheuvel van 53 meter nabij Nida. Hier heb je bij goed weer zicht op de grens met Rusland en Kaliningrad, maar helaas.

We lopen wel de bijna twee kilometer naar beneden naar het dorp. Daar geef ik plattegronden en gaat iedereen lunchen.

Het vinden van de parkeerplaats voor de bus blijkt later een hele opgave. Maar uiteindelijk komt iedereen bij het Thomas Mann Museum parkeerplaats aan. Thomas Mann was een schrijver die in 1927 de Nobelprijs voor literatuur heeft gekregen en dat geld omzette in een zomer woning in Nida. Het is nu een museum.

Terug naar de pont stoppen we nog bij de broedplek van de aalscholvers, wat een stank. Het schijnt dat de uitwerpselen van die beesten de bomen doodmaken. Ze trekken verder als de bomen kaal zijn en ze dus nieuwe boomtoppen nodig hebben voor de nesten. Mooi gezicht!

Als we richting de pont rijden is er een file. Maar Viktor onze chauffeur rijdt er behoedzaam langs en we kunnen zo de pont oprijden.

Ondanks de regen een mooie dag gehad.

Maandag 24 juni

Vrije dag voor de bevolking. Wij rijden van Klaipeda naar Druskininkai beide in Litouwen en de laatste vlakbij de grens van Wit Rusland.

Na ongeveer 2 uur rijden een koffie stop bij een party restaurant in Karpyne. Ze zijn nog niet open maar doen de deur voor ons open. Onderweg weer veel ooievaars gezien en ook drie kraanvogels en wat ganzen. Ook staart een ree ons aan vanuit een veld.

Bij het restaurant een vijver vol kikkers.

Verder gaat het naar Fort 9 voorheen gevangenis en kamp waar 30000 mensen doodgeschoten zijn in WO2.

Er staat een zeer indrukwekkend beeld om dat te gedenken.

Daarna rijden we naar Kaunas waar we lunchen en tijd krijgen om de stad te verkennen. Onze lunch duurt heel lang en daarna beland ik in een kerk waar een trouwerij bezig is. Geen tijd om de stad te verkennen maar wel de Witte Zwaan(het oude stadskantoor) gezien. En heel belangrijk het momument voor Jan Zwartendijk, de Nederlandse Consul die in de oorlog bijna 3000 joden gered heeft samen met zijn Japanse collega door uitreis visa te verstrekken voor Curacao en Suriname. Er ligt ook een ronde plaquette voor hem. Toen ik voor vertrek nog even op de plaat was bij schoonmoeders kreeg ik het boek van Jan Brokken te leen. In deze groep heeft één persoon het boek gelezen.

Bus zoek omdat er een straat opgebroken is en de chauffeur niet op de afgesproken plek kon komen. Maar zeer oplettende gasten die de bus zagen staan.

Verder gaat de tocht naar Grutas Parkas waar we aan de ingang een foto moment hebben. Hier heeft een rijke pief een park opgericht met alle uit de gratie geraakte sovjet beelden van Lenin en Stalin. Er staat ook een treinstel waarin mensen naar Siberië werden vervoerd.

Daar wordt je niet blij van.

Snel door naar het hotel in Druskininkai, zo’n 10 km van de Wit Rusland grens. Dus de roaming weer uit op de telefoon.

Na het inchecken maak ik een mooie wandeling door het bos naar een begraafplaats, meer, orthodoxe kerk en een fontein waar je zelf een liedje kon uitzoeken waarop het water danst. Een gast zet Europapa erop, hahaha.

De Maria Basiliek bewaar ik als laatste waarna ik terug loop naar het hotel.