Ongeluk.

Maandag 22 juli

Als ik tegen 09:30 uur beneden kom staat het grootste deel van de groep al bepakt en bezakt klaar om te vertrekken. Als de rest van de groep er ook is lopen we naar het station. Onderweg krijg ik een appje van een collega dat de shinkansen niet rijden. Hmmm en inderdaad bij aankomst staat er een matrix met uitleg. Blijkt van er vanmorgen in de vroegte twee onderhoud voertuigen tegen elkaar gebotst zijn.

Ik probeer er achter te komen wanneer de treinen weer gaan rijden maar alles is erg onduidelijk. Ik bel de agent en hij zegt terug te gaan naar het hotel. Er zijn kamers voor vannacht gereserveerd maar iedereen moet om 14:30 uur terug komen en gaan we kijken wat we gaan doen. We besluiten later om te blijven en ik loop naar het station om de kaartjes te ruilen voor vertrek morgen.

Twee uur later en ik heb ze. In tussen rijden de treinen nog niet. Dus goede keuze.

Ik zit bij te komen in de lobby en te kletsen met de agent maar stap om 19:30 uur toch maar eens op om iets te eten. Wat een tijd verspilling zeg.

Oude dag, 35 graden.

Dinsdag 23 juli

Het eerste wat ik doe als ik wakker wordt is kijken op internet of de shinkansen weer rijden. En ja hoor we kunnen weer verder.

09:45 uur vertrekken we uit het hotel, zwaai zwaai.

Een 10 minuten later, het is al 31 graden, lopen we het station binnen.

Ik geef voor de entree van de shinkansen uitleg en we checken in.

Door naar spoor 12 waar om 10:33 uur onze trein vertrekt. Maar zo hebben we tijd om foto’s te maken van andere shinkansen die aankomen en vertrekken.En dan vertrekken we. Zo nu en dan geef ik door hoe hard we rijden, max 275 km per uur, en een 20 minuten voor aankomst moeten we eigenlijk Fuji zien maar helaas. Ons geluk is op.

Aangekomen in Odawara loop ik eerst naar de TI voor plattegronden. Dan op naar het hotel om de bagage te brengen. We mogen pas om 16:00 uur inchecken maar ik krijg wel de sleutels en de kamerlijst.

We lopen terug naar het station voor de lunch en belanden bij een foodcourt in voor mij een nieuw gebouw.

Na de lunch gaat iedereen zijn eigen weg. Een groepje loopt naar het kasteel om de toren en het samurai museum te bezoeken.

Ik loop om het kasteel heen naar de slotgracht met naar ik hoop bloeiende lotus, en ja hoor.

Daarna loop ik langs een route met ambacht winkeltjes maar helaas gesloten voor het grootste deel.

Bij het strand zijn een paar mensen aan het zwemmen en wordt een oudere dame afgevoerd met de ambulance.

Ik loop bij een restaurantje langs waar je viskoek op een stokje kunt eten terwijl je voeten in een badje hangen.

Ook bezoek ik een winkel waar Japans washi papier en thee verkocht wordt. Als laatste een pruimen op zuur handel, vies.

Dan vind ik het wel even genoeg, het is 35 graden.

Ik check in in kamer 326 en neem een verkoelende douche en kijk Sumo.

Tegen 19:00 uur loop ik richting een hoog gebouw, neem de lift naar de 14 verdieping en geniet van het uitzicht. De stad, het kasteel en heel veel Pacific Ocean.

Een collega belt…..ik eet snel wat en werk wat voor hem uit wat ik hem stuur per mail.

Oude dag.

Woensdag 24 juli

Zo ik lig even wat achter met schrijven(vandaag 28/7).

Hmmm wat hebben we gedaan? Dat heb je dus als je niet meteen in de avond je dagboek schrijft. Maar gelukkig heb ik nog een agenda mee.

Vandaag rijden we met een eigen bus naar Tokyo.

We vertrekken om 08:30 uur. Iedereen is op tijd.

In iets meer dan een half uur stoppen we berg op opwaarts bij een meer dan 400 jaar oud thee huis. Prachtig rieten dak en in het thee huis sstaan nog bamboe draagstoelen waar de hoge pifs inzaten op weg naar Edo het huidige Tokyo.

Want we zijn bij de Tokaido, de oude post route tussen Kyoto en Edo.

Maar ook de route die de mannen van de VOC twee jaarlijks moesten nemen om van Deshima, Nagasaki, naar Edo te gaan om zich bij de Shogun te melden.

Wij gaan vandaag in 32 graden een stukje op deze route wandelen. Er zijn niet veel plaatsen waar je nog een stuk van de oude route kunt terug vinden. Overal ligt tegenwoordig een laag asfalt over.

Achter het thee huis begint de route over een bospad met step stenen en kleine kiezelsteentjes. We lopen de berg op. Het is bloed heet maar een prachtige route van ongeveer 3,5 km. Er staan om ons heen hoge Japanse ceders waar het licht van de zon doorheen schijnt. Ik ben evenoor mijn gevoel terug op de 88 tempel route.

We naderen het meer en zien een beetje van de flanken van Fuji maar de top blijft gehuld in een prachtige wolk.

Het eind van de route is in het Checkpoint Museum. De weg loopt drars door het museum en wil je een gebouw in dan mag je entree betalen.

Hier moesten reizigers zich vroeger melden op doorreis naar Edo.

We stappen weer in de bus en rijden een ronde rondom het meer maar Fuji krijgen we niet meer te zien. Lunchen doen we in een wegrestaurant. Nou meer een parkeerplaats met van alles erom heen.Zeg maar een Duitse Raststätte.

Daarna rijden we met nog een wc stop door naar Tokyo.

Daar komen we in langzaam rijdend verkeer te recht maar toch nog voor 16:00 uur in het hotel.

Ik geef de groep een uurtje om zich op te frissen en loop dan met ze naar Ameyoko Street om te eten.

De groep verspreid zich en ik loop naar het Hard Rock Café Ueno en schaf een nieuw t-shirt aan.

Terug naar het hotel eet ik iets en in de kamer bereidt ik de volgende dag voor.

Oude dag.