Afscheid.

Zondag 28 juli

Laatste dag Tokyo en we bezoeken Kamakura.

Leuk met de trein die overvol zit maar na een paar stations kunnen we zitten.

In Kamakura nemen we de boemel naar Hase station en lopen naar Kotoku-in de grote Boeddha van de stad. Altijd indrukwekkend. Nog voor we het beeld zien leg ik uit en dan slaan we de hoek om. Oh ah ….

We lopen terug richting station maar bezoeken eerst nog de Hasedera waar het grootste houten beeld van Kannon van Japan staat.

Maar ik vind het Jizo kerkhofje het mooist. Er is een man in de groep die erg veel van de Boeddha wereld af weet en ik zie hem zichtbaar genieten van het beeld.

Daarna gaan we met de boemel terug naar Kamakura. Drie gasten gaan terug naar Tokyo omdat ze vanavond ticket hebben voor Teamlabs.

Ik geef de groep tijd om te lunchen en zit zelf in een parkje bij te komen van de hitte. Het is voor de zoveelste dag achter elkaar rond de 34 graden. Het put me uit.

Na de lunch bezoeken we nog het Tsurugaoka Hachiman schrijn, de oorlog god wordt hier aanbeden. En in de vijver staat de lotus in bloei.

We gaan terug naar Tokyo en ik shop nog wat hapjes voor ons afscheid.

Dit staat om 20:30 uur geplant in de lobby maar drie gasten zijn dus niet aanwezig.

Ik hou een praatje en wordt getrakteerd op een Haiku.

Als cadeau krijg ik een hoed, Loney Planet en twee beursjes. Eén met de fooi en de andere vol met ¥1 stukjes. Hahaha.

En het werd nog lang gezellig. De drie gasten komen rond 23:00 uur binnen en we nemen nog afscheid.

Het wordt een korte nacht, om 05:00 uur op.

Oude dag.

Maandag 29 juli

Oef om 05:00 uur gaat de wekker af. Snel een douche en naar beneden. Waar de twee gasten en de taxi al klaar staan. Even checken of de taxi voor hun is en ja ze kunnen instappen.

Daarna hup naar boven om zelf mijn bagage te pakken. Om 0600 uur weer naar beneden voor het afscheid van de volgende twee gasten.

Als die ook in een taxi zitten loop ik zelf naar Keisei Station zodat ik een trein naar Narita Airport kan nemen. De overige 12 gasten worden door een assistent opgevangen en in busjes gestopt.

Ik ben veel te vroeg op het vliegveld maar ga aan een tafeltje zitten werken. Twee uur voor vertrek kan ik mijn koffer inchecken. Ik loop meteen door de security omdat ik weet dat er bij de gate 163 kleine privé hokjes staan met stoel, tafeltje en elektriciteit. Gelukkig is er nog één vrij met uitzicht op de vliegtuigen.

Rond 10:15 uur kunnen we dan eindelijk inchecken. We vertrekken dus te laat maar dat is bij Jetstar gewoon. Zij plannen twee uur in voor de vlucht terwijl hij 1:20 uur duurt.

Ik heb stoel 7 E de middelste maar ik slaap toch en korte vlucht. Het vliegtuig zit helmaal vol.

Ik probeer wakker te blijven zodat ik Fuji kan zien maar helaas hij is niet zichtbaar. Dan vallen de luikjes dicht. Een half uur later schrik ik wakker nog net op tijd. Ik krijg weer wat van de stewardess. Ik denk dat mijn baasdeze service erbij geboekt heeft. Groene thee en chips. Ik kan wel wat zout gebruiken in deze hitte.

We landen en het gaat allemaal zeer vlot. Ik sta bij een bagage band te chatten met een collega wordt ik op mijn schouder geklopt door iemand van het grondpersoneel. Mevrouw staat bij de verkeerde band, hahaha.

Koffer mee, metro in en tegen 13:20 uur sta ik in de hotel lobby.

Inchecken, betalen maar tot 14:00 uur wachten tot ik mijn sleutel krijg.

Even relaxen en een rondje door de stad maken. Ik ga naar een Second Street bij het vliegveld, ja dat is lopend te doen. Maar in 34 graden toch wat zweterig. Helaas was er niets interessants te vinden in de tweede hands winkel. Of te duur.

Dan naar de Daiso voor twee Barba pappa wc geur opnemers voor een vriendin.

Terug naar het hotel voor een douche. Dan wordt ik gebeld door een buurvrouw of mijn man niet thuis is. Hij zou op hun hond passen.

Twee keer aangebeld maar hij doet niet open. Ik hem bellen was hij het glad vergeten.

Dinsdag 30 juli

Ik had de wekker om 07:15 uur gezet maar was een uur eerder wakker. Heerlijk 8 uren geslapen zonder airco aan. Daar word ik altijd ziek van.

Dan er maar uit en een uur eerder de trein naar Kurume.

Meteen al contact met mijn buurman in de trein. Ik kan niet tegen andersom rijden en vraag meteen bij binnen komst welke kant de trein op rijdt zodat ik goed zit. De man hoorde mij niet omdat hij oorpluggen met muziek op heeft. Ook zit hij nu heerlijk rustig te lezen. En dat zie je niet veel meer in Japanse treinen sinds de mobiel uitgevonden is.

Na een klein uurtje kom ik in Kurume aan. Meteen door naar de stadsbus waar ik na een half uurtje ook uitstap. Deze anderhalf uur reizen in ov heeft mij 760 280=1040 yen gekost, €6.

Ik kijk op mijn mobiel hoe ik lopen moet maar eigenlijk hoef ik alleen maar omhoog te kijken. Rechts van me staat een enorm wit beeld van Kannon. Dit is waarom ik hier naar toe ben gegaan.

Het beeld torent 62 meter boven me uit. Het is de godin van genade en te vergelijken met Lourdes. Ik loop naar de ingang van de tempel en moet vele trappen op, deze zijn van groen marmer of het lijkt er erg op.

Boven aangekomen staat het hoofd gebouwwat geheel boeddhistisch is ingericht. Helaas mag ik geen foto’s maken.

Daarna stuit ik op de kassa waar ik ¥500 mag betalen, €3.

Deze entree is alleen om de Godin in te gaan de rest van het terrein is gratis. Ik bekijk wat beelden en een Indische gebed hal. Daarna besluit ik de Godin in te gaan. Dat betekent zo’n 243 traptreden op. Had ik al gezegd dat het 34 graden is? Na een aantal etages met tekeningen over Boeddha stuit ik op een echt Boeddha beeld. Op de top van de trap staat er nog één en kan ik door een aantal ruitjes va; de omgeving genieten.

Ik daal langzaam weer af. In de kelder nog het leven van Boeddha en een voorstelling van de hel. En zo kom ik bij de uitgang.

Bij de buren is een estafette en daar kan ik natuurlijk niet aan voorbij lopen. Binnen blijk de tweede hands winkel totale uitverkoop te houden. Maar niets leuk.

Ik loop naar een andere 1,5 km verder op. Nee geen grote weg voor mij maar de leuke kleine woonwijken door lopen is veel leuker.

Zo loop ik langs mooie woningen met bloemen tuintjes en zelfs wat groente als tomaten. Ik zie een Japanse mus en een kwikstaartje die uit een heel smal riviertje drinkt. Ook een aantal heiligdommen langs de kant van de weg en wat mooie parkjes.

Bij de winkel aangekomen heel veel mooie spullen. Ik ben op borden jacht voor een vriendin dus daar kijk ik alleen naar. Er worden twee aangeschaft.

Verder naar de volgende winkel waar ik nog een mooi bord aanschaf met Koi karpers. Dan loop ik verder naar het station en zie op het kinderdag verblijf de kinderen spetteren in twee zwembaden. Heerlijk. Ik neem een ijsje.

In het station koop ik nog twee onigiri en neen de trein van 13:06 uur terugnaar Hakata. Mooi uitje.

Ik zet in mijn hotel kamer de Olympische spelen op. Maar val ergens in slaap en wordt om 17:30 uur weer wakker.

Tja en dan zal ik toch naar buiten moeten om wat te eten. Maar eerst naar de Tower Record shop om lp’s te doorzoeken. Ik vind er twee van de lijst maar twijfel. En bij twijfel bellen, en zo hang ik midden in de winkel met mijn man aan de telefoon een lp te bespreken. Eén mag ik kopen de andere niet. En zo wordt het lijstje steeds korter. Ik ga nu in ieder geval naar huis met twee lp’s en drie borden en 2 schaaltjes.

En dan ben ik weer in mijn hotel kamer. Ik heb een gloed nieuwe Lonely Planet Japan van een gast cadeau gekregen en daar ga ik eens lekker in lezen.

Oude dag.