Naar huis.

Vrijdag 2 juni

Vandaag sta ik met vier gasten vroeg op om naar Koya san te gaan. Hoe verder we reizen hoe slechter het weer wordt.

We vertrekken vanaf het hotel in Kyoto met een klein rugzakje gepakt voor één nacht. In het station nemen we de Shinkansen naar Osaka waar we de metro naar Namba nemen. Daar stappen we over op de Nankai line. We kopen een Koyasan Heritage Pass en kunnen een kwartier later in de express trein naar Gokurakobashi. Een prachtige rit steeds verder de berg op. Het hoost in de tussentijd en in de trein wordt op een matrix bord aangegeven dat sommige treinen uitvallen.

Wij tuffen vrolijk verder en gaan met de fun naar boven waar een bus op ontstaat te wachten. We worden nog steeds niet tegen gehouden. Dus lopen we na de bus rit door de spoelende regen naar het guesthouse. We willen onze bagage afgeven en het dorp in maar dat gaat helaas niet.

Door de regen blijven we binnen en daardoor maken we een bijzondere vuur ceremonie mee. Omdat wij vannacht in het tempel complex overnachten mogen we op een plankje onze naam schrijven en deze tijdens de ceremonie in het vuur gooien.

We zitten op de voorste rij en de tempel stroomt vol. We volgen de monnik in zijn handelingen en worden na het zingen van de hart suture uitgenodigd om op het altar te komen. Op een teken van een hulp mogen we de plankjes in het vuur gooien.

We gaan weer terug naar onze plaatsen en als de ceremonie bijna voorbij is moeten we op de knieën naast de abt gaan zitten. Een voor een schuiven we naar hem toe en steken de handen naar hem uit. Er wordt op beide handpalmen een as gesmeerd, de handen worden ineen gevouwen en de abt legt de dorje tussen onze duimen. Hij spreekt iets uit en knijpt in onze handen. We zijn gezegend. Wat bijzonder zeg.

Na anderhalf uur zijn we gaar van het zitten en zeer warm van het vuur. Maar de kleding is gedroogd.

We mogen onzeJapanse kamers in. Vannacht slapen we op tatami matten. Ik probeer door het slechte weer de begraafplaats te bereiken maar die is afgezet. Drijf nat keer ik terug.

Om half zes melden we ons en worden we naar een prachtige met bladgoud behangen kamer gebracht. Ons eten staat klaar. En dat was super lekker.

Dan wacht ons nog een verrassing. Een aller aardig vrouwtje geeft ons een rondleiding en spreekt zelfs Engels. We krijgen de prachtigste kamers te zien met alle schatten.

Na een verfrissend bad duiken we ons bed in want morgen moeten we om 05:45 uur opstaan voor het ochtend gebed. We krijgen steeds oproepen over de mobiel ivm het noodweer en er is een dorp onderaan de berg geëvacueerd. Dat beloofd wat voor morgen.

Zaterdag 3 juni

Het is droog! Maar dat zegt niet alles.

We zitten eerst een drie kwartier bij de monnik voor het ochtend gebed. Niet zo interessant als de vuur ceremonie. Daarna een voortreffelijk ontbijt in de goud kamer.

Nog een kleine rondleiding van de monnik en inpakken en wegwezen. Ik verwacht veel vertraging.

De bus gaat naar het station. Daar kunnen we niet met de fun maar rijden in dik anderhalf uur naar Hashimoto met een snel geregelde bus. Deze zit dan ook vol met gestrande reizigers. Op station Hashimoto hebben we een keus uit drie opties.

Met de taxi naar een klein plekje verder op om de trein te pakken, met de taxi verder weg om de trein te pakken of twee wachten tot hier een trein vertrekt. Dat laatste doen we. In de tussentijd probeer ik de twee achter blijvers in Kyoto te bereiken maar ik heb geen bereik.

We hebben nog niet ons ijsje achter de kiezen of we horen dat erheen trein vertrekt. Uiteindelijk vertrekt hij pas om half 12 maar dat is allicht eerder dan opties 1 en 2. Op het station worden evacuatie dekens opgestapeld en weer opgeruimd.

We zitten en laten ons rijden. Aankomend in Namba Osaka is het een chaos. De perrons staan vol met mensen en bij de ticket verkoop is het nog erger. Er zijn iets van 24 uur geen treinen geweest en iedereen probeerd zijn ticket om te boeken of niet gereserveerd te reizen. Wij doen dat ook van Shin Osaka naar Kyoto. Maar dat is maar 16 minuten en we staan in de gang bij de toiletten waar nog ruimte is.

In Kyoto is het nog erger en wij lopen Kris kras tussen de zittende scholieren door. Snel naar het hotel waar de andere twee al klaar staan. Ik ga direct naar het toilet. Veel te lang opgehouden. Dan gaan we naar de Shinkansen maar tot onze grote verbazing weten we de vele wachtenden aardig te omzeilen. Onze trein heeft een kwartier vertraging en daar zijn we erg blij mee. We halen de trein en kunnen op onze gereserveerde plaatsten zitten. De reis zal geen 2,5 uur duren maar bijna 4,5 uur. Alles is in de war en ook onze wagon loopt vol met mensen die moeten staan.In Tokyo gaan we nog met de Yamamoto line naar Ueno. Daarna nog 10 minuten lopen. Ik check iedereen in en. Geen ze een half uur. Snel loop ik naardien guesthouse waar ik een inimini kamertje met badkamer heb. Ik gooi mijn spullen neer en ren weer terug naar de groep.

We gaan eten maar willen niet te ver en belanden bij een Chinees waar we heerlijk eten. Ik heb zin in wat en bestel twee gerechten. Een aubergine schotel en een bord nasi met knoflook. Deze laatste kan ik niet op en deel ik met twee anderen.

Oude dag. Ik val op bed en slaap.

Zondag 4 juni

Heerlijk geslapen op de grond! Maar vroeg op bed betekend vroegenwakker. Wat rond gelummeld en tegen negen uur naar het hotel van de groep gelopen. Iedereen loopt mee naar de bakker of combini en koopt ontbijt. We eten het op traptreden in Ueno park op. Daarna splits de groep zich in antiek liefhebbers en de rest. De antiek liefhebbers gaan naar het Forum gebouw de rest loopt nog de laatste keer door de gezellige straatjes in Ueno. Tegen 12:15 uur lopen we naar het Keisei Station om de eerste twee gasten uit te zwaaien. Ze reizen met de trein naar Narita AirPort waar ze rond 16:30 uur een vlucht naar Abu Dabi nemen. Daarna vliegen ze door naar Brussel.

We zijn nog met drie en wandelen en lunchen in Ueno Park. Het is heerlijk weer maar drukkend.

Rond drie uur lopen we naar het hotel waar we wachten op de andere twee. Die komen met allerlei aankopen terug van de antiek markt. Dat was een geslaagde middag.

Tegen zessen lopen we naar het treinstation en nemen de trein naar Narita. Zij vliegen via Warsaw en vliegen rond 22:30 uur.

Ik breng ze naar de via de incheck balie naar de douane en neem afscheid. Zelf keer ik terug met de trein en stap in Narita dorp uit.

Hier heb ik nog een nacht in een guesthouse in een kamer met 4 stapelbedden. Gelukkig maar 4 bezet waarvan ik twee dames nooit gezien heb omdat ik redelijk snel 8n slaap viel.

Maandag 5 juni

Ben al vroeg op maar blijf tot uit check tijd in het guesthouse rondhangen.

Ik moet vandaag de tijd volmaken tot einde middag voor ik naar het vliegveld van HANEDA vertrek. Het schijnt dat er vannacht 4 personen in de kamer hebben geslapen. Ik heb er één hoestende mee gekregen. Hoop dat deze persoon geen Corona heeft. Ze komt uit Mongolië en heeft astma.

Even de koffer herinrichten en vooral dingen weggooien.

Na een douche kan ik een gratis ontbijt nuttigen. Rijst, broodje en thee.

Met de koffer de trap af is wel een uitdaging. Maar gelukt.

Ik heb een aantal tempels op de planning staan waarvan ik er al één bezocht heb. Maar het kan nooit kwaad om deze mooie tempel nog eens te bezoeken.

En wat had ik weer een geluk. Terwijl ik naar het hoofdgebouw van het tempel complex loop hoor ik een monnik op een trommel slaan. Dit betekent over het algemeen dat er een ceremonie gaat plaats vinden. Als ik de hoge trappen bestegen heb zie ik in het hoofdgebouw honderden scholieren zitten die de vuur ceremonie bij wonen. Ik schat zo in dat ze een zegen krijgen voor de eind examens. Alle leraren zijn ook aanwezig. Net als het hele hoofdbestuur van de tempel inclusief de hoofd monnik. Ze hebben prachtige kleding aan. Gele, bruine, blauwe en paarse gewaden met daarover heen eenbrokaten overgooier in allerlei kleuren.

De abt draagt als enige slofjes, rood met goud. Als de dienst afgelopen is loopt er een sliert monniken naar buiten met de abt voorop. Om hem heen lopen wat voetjes volk die een prachtige grote rode parasol boven de abt houden. Het is een zeer kleurrijke gebeurtenis.

Ik loop het park achter de tempel in en ga op een bankje mijn dagboek bijwerken. Er lopen heel wat mensen in traditioneel kledij voorbij dus ik denk dat er nog wat gaande is. Maar even volgen. Ach ik ben ze kwijt en loop maar verder door het park. Rondje meer en boven het meer staat de tempel waar de vuurgod zich bevindt. Ik loop buiten langs maar vind het zo mooi dat ik de schoenen uit trek en binnen een rondje doe. Helaas mag ik geen foto’s maken. Ik red een schildpad die wil oversteken.

Bij de hoofdtempel sluit ik me aan om in een koele ruimte water te drinken uit een koel automaat. Het is inmiddels tegen de 30 graden.

De puf is er uit en ik besluit om terug te lopen. Bij een tweede hands winkel koop ik nog een Kokusai pop. Oh ja ik moet nog naar een supermarkt voor sojasaus. Even checken waar ik dit kan doen.

Op 10 minuten afstand is een hele grote supermarkt waar ik niet alleen sojasaus koop maar ook sushi en wat te drinken. Op de eerste verdieping zag ik een foodhall waar ik de laatste sushi van deze reis verorber.

Dan loop ik de Daiso in voor nog wat aankopen.

Terug bij het guesthouse kleed ik me om en klets nog een tijdje met een jonge man uit Monster bij Den Haag. Hij is op wereld reis. Heeft één been compleet laten tatoeëren met Maori voorstellingen. Prachtig.

Dan loop ik naar het treinstation en zit de eerste twee uur in de trein naar HANEDA.

En dan vlieg ik na 74 dagen Japan weer terug naar Nederland. Ik vlieg via Helsinki waar ik een lange overstaptijd heb van dik 3 uur.

Erwin haalt me op. Dan ben ik precies 28 dagen thuis voor ik weer in het vliegtuig naar mijn tweede thuisland vlieg. Dit keer voor 7 weken, 2 reizen.

Wat toch een vreselijk leven.

Bedankt voor het volgen en tot over vier weken.

P.s. het duurt altijd even voor ik foto’s plaats bij mijn verhaal omdat ik het schrijf op mijn iPad en de foto’s van mijn mobiel af komen.