Hiroshima.

Zaterdag 27 mei

Op naar Hiroshima met de trein. We nemen eerst de tram naar het station. Daar stappen we over op de trein van 10:43 uur richting Honshu.

We moeten twee keer overstappen en komen om 13:32 uur aan. We lopen naar het hotel voor de gasten wat een luxe hotel betreft. De kamers zijn groot en een normaal grote bad. Na het inchecken loop ik naar mijn hotel waar ik mijn bagage afgeef en weer terug loop naar het station.

Met zijn vijven gaan we met de loopbus naar het Peace park.

We bekijken eerst alle bezienswaardigheden in het park en daarna gaat iedereen het museum in. Ik blijf buiten en kijk Hoeilaart de bus weer terug gaat.

We besluiten de dag met een bezoek aan het stilte centrum. Terugrij het hotel gaan we eten. Maar heli’s overal erg druk omdat er een baseball wedstrijd in de stad is. We kiezen een restaurant en gaan in de rij staan. Na een 20 minuten zijn we aan de beurt. Ik neem tempura garnalen met misosoep. Genieten!

Oude dag.

Zondag 28 mei

Vandaag nemen we de boemel trein naar Miyajimaguchi. We zijn met zijn vijven de andere twee zijn in Hiroshima achter gebleven omdat ze al op het eiland zijn geweest in een eerdere reis.

Via de 7 eleven lopen we naar de Ferry terminal waar we de JR Ferry nemen voor de oversteek. We zouden geen Nederlanders zijn als we iets gratis konden doen, hahaha. Met de aangeschafte JRPass in Nederland kunnen we niet alleen in alle treinen van JR gratis reizen maar ook in bussen en de Ferry.

Ik stuur de gasten naar de rechter kant van het schip omdat daar de toegangs poort die voor het eiland staat het best te zien is. Het is bewolkt maar droog. Na 10 minuten meren we aan op Miyajima. Het is druk maar ik vind het nog meevallen. In de terminal leg ik de route uit en geef ik plattegronden. We zijn hier vandaag niet alleen om één van de belangrijkste shintoschrijnen van Japan en een Boeddhistische tempel te bewonderen maar ook een wens van mij uit te laten komen. Ik wil al jaren eens Mount Misen beklimmen maar heb daar met de groepen van Koning Aap nooit tijd voor.

Maar first things first. We lopen langs de waterkant naar de ingang van Itsukushima schrijn en kopen een toegangs bewijs. In mijn ooghoeken zie ik dat er bruiloft foto’s gemaakt worden. Dit keer speciaal omdat het een gemengd huwelijk is tussen een Japanse dame en een westerse jongeman.

We kunnen over de schouder van de fotograaf ook foto’s maken.

Daarna lopen we verder door het schrijn waar een groep vrouwen voorbereidingen maken voor een optreden met Japanse muziekinstrumenten.

Als we het schrijn uit lopen is in een nabij gelegen tempel een vuur ceremonie gaande. We treffen het weer.

Door naar de Daisho-in. Mijn favoriete tempel op dit eiland. In het hoofdgebouw is een expositie van een Japanse artiest. Ze heeft prachtige schilderijen gemaakt op kamerschermen en is ook aanwezig. We mogen zelfs een foto van haar maken tussen haar werk.

Tegen half één nemen we een rustpauze om te lunchen naast het riviertje.

En dan eindelijk het moment waar ik al jaren over droom. We beginnen de twee uur durende marteling naar de top van mount Misen. Het gaat mij niet eens om de top maar om de vuurtempel die vlak onder de top staat.

Na vele trappen en af en toe klauteren staan we op de top. Wat een prachtig uitzicht. We genieten een 20 minuten en gaan op zoek naar de tempel. Eerst komen we een schrijn tegen en wat trappen lager komt de rook ons al tegemoet. In een twee etage hoog pagode staat een eeuwig brandend vuur met vele kaarsjes en smeulende wierook stokjes ervoor. Als je door de enorme rook ontwikkeling heen kijkt zie je achterin de pagode inderdaad een vuur branden. Voorin hangt een heksenketel. Wat zou daar inzitten? We komen er niet achter. Terwijl we even de benen strekken loop ik naar het verkoop van amuletten enz. Ik schaf een tempelstempel aan. Helaas heb ik mijn boek hiervoor thuis laten liggen, maar ik plak hem er wel bij in als ik thuis ben.

Tja en dan moeten we ook weer naar beneden……

Daar aangekomen geven we elkaar een high five en lopen in alle rust door de souvenir straat naar de ferry. Tegen 17:45 uur zijn we weer op Hiroshima Station waar ik in de bus duik naar het centrum toe om een afspraak te maken bij mijn favoriete Okonomiyaki restaurant voor morgen avond. Ik krijg de kans niet om zomaar te vertrekken en heb een half uur later een heerlijke Okonomiyaki in mijn buik zitten.

Ik loop in een half uurtje naar het hotel. Mooie dag.

Maandag 29 mei

Ik wilde heel graag eens naar Iwakuni om de Kintai bogen brug te bekijken. In;een boek Arts en Koopman in Japan had ik daar over gelezen.

Vandaag is dan eindelijk de dag gekomen.

We reizen per trein naar Iwakuni en stappen over op een boemeltje naar Kawanishi. Na een 20 minuten lopen komen we aan bijzet loket en kopen een ticket om de brug over te lopen. Prachtig zeg en helemaal van hout.

Aan de over kant is een prachtig park aangelegd die we ook bezoeken nu we er toch zijn. De irissen staan in bloei en in de Japanse tuin staat de azalea te bloeien. Op het moment dat een gast er even aan wil ruiken schiet er een slang de struik in. Hij lag te zonnen op de struik maar werd door ons niet gezien.

We lopen weer terug naar de brug en willen in een restaurant de plaatselijke lekkernij proeven maar helaas uitverkocht. Ik vraag waar we het dan wel kunnen kopen en de serveerster wijst me de weg. Dit is inderdaad waar ik op de heen weg naar de brug een bord had gezien met Iwakuni sushi. We gaan naar binnen maar er zijn niet genoeg zitplaatsen. We kunnen een take away bestellen. Prima. Maar terwijl we wachten komt er een tafel vrij en kunnen we allemaal zitten. Ik waarschuw de eigenaar en zijn vrouw dat we blijven eten. Geen probleem. We kunnen door een raam het maak proces van de sushi volgen en er worden foto’s gemaakt.

Dan wordt het geserveerd. Oh het is een stuk groter dan gedacht maar zo lekker. Rijst, paddestoelen, ei, zeewier en als topping een garnaal. En dat voor ¥540. We kregen er ook nog ijsthee bij. Tijdens het wachten zie ik een klein doosje liggen met een afbeelding van de brug en uit steen vier kleine monnikjes er bij. Een gast wil het graag hebben en ik vraag wat het moet kosten. Present! We kijken elkaar aan en maken hem duidelijk dat dat niet kan maar nee hij wil er niets voor hebben.

We lopen weer terug naar de boemel trein endogeen een half uur wachten. Tja in een afgelegen gebied komt er niet vaak een trein. En zo wil het dat we pas tegen half vijf weer in Hiroshima terug zijn.

We besluiten om even te rusten voor we in de bus naar de Okonomiyaki mura gaan. Daar zijn we te vroeg voor de afspraak maar we mogen al aanschuiven. Ik neem een regular zonder vlees en geniet 20 minuten later van dit heerlijke gerecht en de rest van de groep ook.

We nemen de tram terug naar het station.