Shinto.

Maandag 17 april

Prima geslapen op mijn futon matje. Helaas een paar keer wakker geworden omdat er dames veel lawaai maakten met vertrekken. Ben er om 06:15 uur maar uit gerold. Na een douche en ontbijt uitgecheckt en op weg naar Nagoya. Jeetje om 07:00 uur in de morgen Ierse muziek tijdens het ontbijt daar wordt je niet vrolijk van.

Op weg naar het station een klein ongemak…..koffer bleef steken Anne-Marie languit op het asfalt. Geen kapotte kleding of schaafwonden maar wel mijn vuist onder mijn borst gekregen en dat doet pijn.

Eerst met de Yamamoto lijn naar Tokyo Station, het is behoorlijk druk.

Daarna op de Shinkansen naar Nagoya. Ha ik had een plekje aan het raam en zag weer de Fuji in al zijn pracht. Nu al tijdens twee treinreizen de vulkaan gezien, mazzel. Er zat een Frans/Japanse dame naast me en die was helemaal happy. Op het station van Nagoya eerst mijn tickets voor Ise geregeld en dat maar goed ook. De eerste treinen zitten vol. Ik kan pas met de 10:37 uur trein.

In Nagoya de koffer bij het pod hotel gebracht en met de metro naar Motoyama gegaan. Ik had ergens gelezen dat er een tempel moest staan met een groene Boeddha. Nou er opgaf. Mooie tempel met bamboe bos maar de Boeddha was het niet waard. Staat gewoon groen te worden onder een boom. Op de terug weg naar het metrostation nog een schrijn bezocht met een mooi uitzicht over de stad.

In de tussentijd heb ik heel veel pijn gekregen en besluit naar het hotel te gaan. Nog een uur wachten om in te checken. En dat duurde heel lang.

Eindelijk mag ik naar mijn cube. Nummer 502, 100x100x210 cm. Een licht, oplaadpunten voor de mobiel en iPad en een rol gordijn. Mijn bagage staat 2 verdiepingen lager in een kluisje bij de douches.

Er zijn van de 22 pods 6 bezet met alleen vrouwen. Dit is wel erg functioneel opgezet. Eerste etage koffiebar met receptie, 2e etage douche en kluisjes mannen, derde etage douches en kluisjes vrouwen, vierde en vijfde etage pods vrouwen, 6e etage pods mannen en 10 etage dakterras. We komen de mannen alleen op het dakterras tegen, we hebben zelfs een vrouwen lift.

Het is alleen heel erg goed nadenken wat ik uit de koffer moet halen.

Eenmaal geïnstalleerd in mijn pod neem ik een paracetamol en ben de eerste drie uur onderzoek.

Tegen zes uur toch maar eens eten halen en de stad rondom het station verkennen.

En nu hoop ik dat ik kan slapen vannacht. Hiep hoi Tibet is weer open voor toeristen. Langzamer hand wordt het weer zo als voor Corona.

Dinsdag 18 april

Arch arch af en toe wakker omdat het omdraaien zeer doet. Maar verder slaapt het prima in mijn pod. Ik heb zelfs nieuwe gasten niet binnen horen komen.

Om 07:00 uur eruit gerold en met veel moeite de pod uitgekomen. Eerst maar naar de derde om te douchen. Oh die ziet er mooi groot uit en naast een gewone douche kop ook een regen douche. Ik blijf er lekker even een tijdje onder staan zodat ik wat meer ontspanning in het lichaam krijg. Ik heb gelukkig geen blauw plek en lopen en zitten gaat prima.

Na het douchen meteen naar het dakterras om mijn ontbijt op te eten. Er zit nog een dame en er staat een muziekje op. De zon komt al door de bewolking heen schijnen. Na het tandenpoetsen de koffer inpakken en naar beneden. Ik zit nog een uur aan een grote tafel en besluit om naar het station te lopen. Daar ben ik eel te vroeg maar kan leuk treintje en mensen kijken.

Daar komt mijn trein en hoewel ik gereserveerd heb ben ik niet blij met mijn plek. Ik rij namelijk verkeerd om en daar kan ignite tegen. Hopen dat er niemand in mijn vier plaatsen afdeling komt zitten. Ik zit op éenstoel, mijn rugzak naast me en mijn koffer tussen de vier stoelen in, er kan ook niemand bij. Ik krijg mijn koffer niet in het bagage rek en er is niet plek achter een stoel. Dan staat er een airco te blazen in mijn gezicht. Zodra de conducteur komt vraag ik ophijsen die uit kan zetten en even later gebeurd dat ook. Later komt hij nog even lang om te vragen of het zo beter is. Ja lieve man geweldig en zo wordt ik tenminste niet verkouden.

Na ongeveer 2 uur komen we in Ise aan. Ik breng mijn bagage bij de ryokan. Aardige mensen en spreken geen woord Engels. Maar met een vertaal app en ons steenkool Engels en Japans kom je er snel.

Ik besluit om naar het verste schrijn te lopen. Dat is zo’n vijf km. Het park waar het schrijn Naiku in ligt is prachtig. Met eeuwen oude dikke bomen, vijvers met koi en alle schrijnen. Op de terug weg lopen via het toeristen straatje weer naar de ryokan. De man kijkt me vreemd aan als ik zeg dat ik gelopen heb. Er gaan toch bussen. Aziaten en lopen dat is nooit wat geweest, is niets en zal ook nooit wat worden op de pelgrims na dan.

Even een kopie van mijn paspoort en een krabbel en ik ben ingecheckt.

Hij loopt voor me uit om alles uit te leggen met een geplastificeerd a-viertje in de hand waar hij steeds een zin op aanwijst. Daar staat dan in vreselijk Engels op wat ik moet lezen.

Ik vraag of ik met mijn tattoo de onsen in mag. Hij kijkt erna en knikt. Even later heb ik de onsen voor me zelf, heerlijk.

Ik heb een 6 tatami kamer met futon bed, tafeltje, 2 lage stoeltjes, thesen, waterkoker, tv, koelkast, kluis, airco en lucht reiniger. En ja ik pas er ook nog in met koffer. Zo nu en dan heb ik het idee dat de trein in mijn kamer rijdt. Het spoor loopt achter het pand. Heb Erwin video gebeld en heel veel met een collega geappt.

In de avond loop ik nog een blokje en eet ergens.

Oude dag.

Woensdag 19 april

Be n Al vroeg wakker maar lag er ook vroeg in. Ik begin de dag met een wasbeurt in de onsen. Net als gister ben ik alleen en geniet van het heerlijke hete bad. Op weg naar het treinstation vraag ik in de lobby waar ik kan wassen. Wordt ik het hele gebouw door gesleept om uiteindelijk in een hokje te komen waar drie wasmachines en een droger staan. Ik maak duidelijk dat ik dit vanavond ga doen.

Op naar de trein koop ik mijn ontbijt, twee onigiri. Oh wat zal ik deze missen als ik weer in NL ben. Maar zo ver is het nog lang niet!

De trein zit vol met scholieren die een halte later alweer uitstappen. Ik stap nog een halte later uit in Futaminoura. Gister van de tourist information al een plattegrond gekregen. Ik verwachte net zo’n tourist trap als bij de heilige schrijnen maar het is rustig. De winkels zijn nog niet open en zo veel winkels zijn er ook niet. Met de neus in de lucht loop ik de zilte zeelucht tegemoet. Tja je blijft een eiland meisje hé. Heerlijk om de zee te zien. Ik ben op weg naar de rotsen die door middel van een dik koord aan elkaar verbonden zijn: het getrouwd stel. Het touw is van de rijstplant gemaakt. Voor Japanners is dit een heilige plek. Ik vind het vooral mooi. Ik zie lege oesters liggen van 230 kg. Maar vergeet een foto te nemen. Meer naar het zuiden toe ligt een plaatsje waar vrouwen nog zonder zuurstof naar oesters duiken.

Ergens aan de kust bij een strand eet ik mijn ontbijt op. Er cirkelen twee wouw boven mij. Het is oppassen geblazen.

Daarna loop ik naar de Taikoji een Boeddhistische tempel. Ik zie alleen Boeddha niet maar heb wel een leuk gesprek met priester.

Daarna besluit ik terug te gaan naar het station maar moet een tijd op de trein wachten en kom in gesprek met een Canadees/Japans stel.

In Ise loop ik meteen door naar het Geku schrijn. Het begint licht te motregenen. Ook hier is alles afgesloten. Ik begrijp dat niet. Twee zo belangrijke schrijnen voor Japan en dan alles dicht. Het zijn wel mooie parken. Van beide schrijnen worden de hoofdgebouwen om de 20 jaar compleet nieuw gebouwd. De bomen die hiervoor gebruikt worden komen uit eigen achter tuin. Wordt er een boom geveld voor deze nieuwbouw dan wordt er ook weer nieuw geplant.

Rond 12:00 uur ben ik kapot en ga terug naar de ryokan. Ander half uur slapen met een paracetamol en ik kan de was doen. Dat mag ik hier gratis doen en ik pleur mijn hele koffer overhoop.

Een paar uur later ruikt alles weer fris en is het ook nog droog. Eerst maar even in de onsen plonsen.

Ik haal een maaltijd af en nuttig deze in mijn kamer. Gezellig nog met wat collega’s appen en de avond is om voordat ik het door heb. Ga nu de koffer inpakken. Morgen vroeg op mijn trein gaat om 07:00 uur.