……vergeten.

Zaterdag 22 juli

Weer een verplaats dag.

Vandaag gaan we met de trein van Hakodate naar Toya. En het is heel druk in de trein. Dat verklaart waarom ik van die vreemde kaartjes heb gekregen. Allemaal enkele stoelen en een paar maar bij elkaar.

We rijden in bijna twee uur naar Toya. Hier wordt onze bagage opgehaald door een auto van de ryokan(familie herberg)waar we vanavond slapen. Wij gaan met de ovbus maar moeten een dik half uur wachten omdat we door het bagage laden de bus misten. Ik loop wat rond en zie dat er een klein festival in Toya-ko is vandaag. En daar slapen wij op traditionele futons de komende twee nachten.

Ook de bus zit vol. Dat begrijp ik nu ja.

Als we na 20 minuten in Toya-ko aankomen ga ik eerst naar de VVV. Plattegronden maar nog belangrijker informatie over de wandelpaden krijg ik van een dame die geen woord Engels spreekt. Dan ik maar met mijn steenkool Japans, maar we komen eruit.

Ik loop met een stapel plattegronden en kortingsbonnen uit het pand.

Onderweg naar de ryokan leg ik al wat dingen uit. We zien inderdaad op het park voor het meer tenten staan en veel mensen.

Bij de ryokan krijg ik van een aardige jonge man aan de receptie de kamernummers al. Incheck is pas om 15:00 uur dus we moeten ons vermaken tot die tijd.

Buiten geef ik die door aan de groep en leg ik aan de hand van de plattegrond wat ze allemaal kunnen doen. We verspreiden ons en spreken om 14:00 uur af voor het hotel voor een wandeling door het getroffen vulkanen gebied in 2000.

Op het festival terrein kom ik bijna de hele groep tegen met wat lekker sin de hand. Er staan naast een podium en een kleine kinderboerderij ook een aantal foodtrucks. Tegen 13:00 uur begint een ninja show met kleine kinderen op het podium. Te gek die kleine ukjes moeten met een nep zwaard de ninja’s onderuit schoffelen. Ook met werpsters mogen ze een ballon proberen te raken. De ninja die de ballon vast houdt laat ze knappen maar dat mag de pret niet drukken. Als alles gedaan is en de kinderen het podium weer af mogen krijgen ze een cadeau mee.

Bij het hotel komen drie gasten terug om met mij de wandeling te maken. We lopen langs een vervallen Spa, woonflat en een stuk weg. Later komen we nog een fabriek tegen die getroffen is door het natuurgeweld. We lopen langs twee vulkaanmeertjes en door het bos naar de bewoonde wereld. Het laatste stuk is langs de weg. Het weer is steeds beter en de mist trekt wat op. Terug bij de ryokan hebben we er 2,5 uur op zitten. Ik neem mijn koffer mee naar boven en ga beneden in de onsen het zweet van mijn lichaam afboenen. Daar heb ik een leuk gesprek met een vrouw uit Macao. Uiteindelijk hebben we het over de terug gave van Macao aan China en hoe dat nu voelt.

Ze zit onder de tattoo’s en ik leg haar dan ook uit dat je met tattoo’s niet in de onsen mag. Ze schrikt en wist dat niet. Gelukkig was ik er alleen maar en maakt het mij niet uit.

Later verteld een gast aan mij dat ze iets raars had meegemaakt in de vrouwen onsen. Ze keek even naar binnen en een wat oudere vrouw weigerde haar de toegang. Dus ik meteen: ja ze denken met jou korte haardracht dat je een man bent. Dat heb ik ook heel vaak. Maar dan kleed ik me uit en beginnen ze te lachen. Oeps foutje, gezicht verlies. Er zijn weinig vrouwen met kort haar in Japan.

Na het uitgebreide bad ga ik sumo kijken en eten. Intussen mijn kamerdeur open omdat er nog steeds muziek is op het festival terrein en dat is onder mijn raam, ik zit 4 hoog.

Straks nog het vuurwerk en dan is het oude dag. Vannacht er even uit om een deur te versieren, er is er één jarig.

Zondag 23 juli

Hieperdepiep er is een gast jarig en ze wordt vandaag 23. Vannacht ballonnen en slingers op de deur geplakt.

Gisteravond nog een app gestuurd of ik iemand vandaag kon helpen of met iemand mee moest gaan en van niemand wat vernomen dus….

Een paar uur gewerkt, heb immers nog twee reizen hierna. En heb toegezegd om van deze reis het draaiboek te updaten.

Een uur of 11 een rondje gemaakt. Ik kwam op de plattegrond nog een schrijn tegen die ik nog niet had bezocht. En zo kom ik in een één of ander achterbuurten van het dorp terecht. De straten zien er nog aardig uit maar de huizen en tuinen mogen wel wat beter onderhouden worden. En zo ook het schrijn. Het gebouw is vrij modern maar niet goed onderhouden en de tuin is één drama. Er staat ook allemaal hekken met borden dat je niet verder mag lopen. En dat doe ik dan maar niet.

Terug richting waterkant loop ik bij de 7/11 langs voor de lunch die ik bij het water op een bankje opeet. En daar komt de eerste gast aanlopen. Het blijkt dat iedereen met de veerboot naar een eiland in het meer is gegaan. Dit zijn nieuwe vulkanen. Je kunt er een museum bezoeken en aan het water genieten van het uitzicht. Maar je kunt ook verschillende wandelingen maken. Er is een klein rondje door het bos te maken maar ook een ronde van drie tot vier uur. Deze is leuk en varieert van een pad door het bos tot een wandelpad langs het water. Best pittig. 11 gasten hebben dit gedaan. Twee waren de eerste van de dag dus die liepen nog door de spinnenrag en hoge distels. De andere negen hebben zelfs aan de kant kunnen zwemmen en hebben twee slangen gezien.

Aan het begin van het pad moet je in een register je naam en telefoonnummer achterlaten. Als je dan nog niet terug bent voor de laatste veerboot gaan ze je zoeken. Drie andere gasten hebben een klein rondje gedaan. Ik heb heerlijk een middag dutje gedaan en heb de komende dagen alvast voorbereidt.

In de late middag heb ik nog een reis naar Dublin geboekt.

Voordat de jongvolwassenen de onsen ingingen heb ik de jarige een kleine Boeddha die met haar dier van de Chinese dierenriem draak correspondeert cadeau gedaan. Ze was er erg blij mee.

Kleine tegenvaller: het personeel kan morgen onze bagage niet naar het station brengen en we moeten het in de ov bus meenemen.

Maandag 24 juli

Het schiet nu echt op. Nog 5 dagen en de eerste groep vliegt naar huis.

We zijn vanmorgen na een bezoek aan de onsen in de bus gestapt met al onze bagage. De bus zat meteen vol. Nog drie andere mensen en bagage erbij in gepropt en op naar Toya. We zijn wat te laat vertrokken maar komen gelukkig op tijd op het treinstation aan. Daar wordt nog handmatighet treinkaartje afgestempeld en we stappen de trein in. De bagage kan in een bagage rek en we hebben 2 uur alle ruimte voor de benen.

Ik heb barstende hoofdpijn, het is zeer drukkend weer en warm. Dat wordt regen. Als er weer verandering op komst is krijg ik altijd hoofdpijn.

Ben blij dat de dame waar ik naast zit de koptelefoon opzet en film gaat kijken. Ik kijk naar buiten en kan mijn ogen bijna niet open houden.

Sapporo komt steeds dichter bij en na 2 uur kunnen we eindelijk uitstappen. Mijn linker oog valt bijna uit de oogkas.

We hebben een half uur om over te stappen maar het is aan de andere kant van het perron. Ik blijf op de bagage passen en de rest van de groep gaat het station in om lunch in te slaap.

Een half uur later vertrekt de Lilac 15 naar Asahikawa. Helaas geen bagage rekken maar wel boven ons hoofd. En ik ben sterker dan ik dacht en kiep de koffer in het rek. Mijn koffer is dus veel minder zwaar dan twee maanden geleden. Dit keer zit ik alleen en probeer mijn ogen wat dicht te doen. Na anderhalf uur zijn we op het station van Asahikawa. Snel uitstappen en bij de VVV plattegronden halen.

We kunnen niet inchecken maar ik geef wel de kamer nummers door. Daarna neem ik de komende dagen door met de groep. Buiten begint het te regenen. Ik wil net een eind breien aan mijn verhaal komt de receptioniste aan. Rooms are ready. Heerlijk regeltje. We kunnen inchecken.

Na vijf minuten weer naar beneden omdat ik met een aantal gasten naar de VVV ga. We willen een alternatief als we morgen niet de hoogste berg van Hokkaido op kunnen ivm het weer.

Er is nu al een viertal naar de sake brouwerij.

Terug in de kamer ben ik mijn iPad kwijt. Met mijn stomme hoofd het ding waarschijnlijk bij de VVV laten liggen. Hup weer door de regen terug. En ja hoor ik ben nog niet binnen of één van de medewerkers houdt mijn iPad omhoog. Even uitgebreide bedankt en meerdere keren gebogen. Onderweg een ananas waterijsje gekocht en opeens is mijn hoofdpijn weg.

Even voor zes uur krijg ik een app dat we om zes uur gaan lopen naar een Nepalees restaurant achter het hotel. Ik ga met een gast daar lekker curry eten. Een groep van negen volgt later.

Het was weer over heerlijk.

Nog met een aantal vrienden geappt en dan is het oude dag.