Typhoon.

Dinsdag 1 augustus

Zo de dag begint goed. Om 07:00 uur gaat bij iedereen de telefoon af met een bericht in het Japans. Ik ga er van uit dat het een waarschuwing is ivm typhoon Khanun. Ik vind een ring, ik denk zilver met een paarse steen erin. Maar ik ben mijn paraplu gister ergens vergeten. Nou was hij toch al aan gort gewaaid.

Het waait vreselijk en de regenbuien zijn heftig en kort. Ik moet maar niet te lang buiten blijven vandaag.

Wat staat er op het programma? Op roof tocht naar tweede hands lp’s voor Erwin en een nieuwe plukken.

Ik begin met een wandeling van een uur, even de stramme benen los maken.

De wind wordt erger maar het is nog droog. Tegen de tijd dat ik bij de winkel aan kom waait het heel hard. Na een uur door de bakken met lp’s gestruind te hebben loop ik zonder lp weer naar buiten. Daar krijg ik een 1 yen muntje tegen mijn hoofd aan. Ik kijk om maar niets te zien. Mijn idee is om terug te gaan met de monorail maar door de harde wind rijdt die niet meer.

Er zit niets anders op dan terug te lopen. De taxi’s die voorbij rijden zitten allemaal vol. Ik loop van de ene conbini naar de andere om voor de regen te schuilen maar word toch nog klets nat. Als ik uiteindelijk bij het hotel aankom ben ik doorweekt. Voor dat ik naar binnen ga nog maar een rondje combine’s rond het hotel. Het lijkt mij het best om even wat eten in te slaan voor de dag en avond. En dat bleek een goede zet.

Eenmaal in mijn hokje heen ik een mail van de vliegmaatschappij gekregen dat mijn vlucht geannuleerd is. Maar er staat geen vervangende vlucht bij. Ik app, mail en bel maar krijg niemand te pakken. Dan zie ik op internet dat er een Office van JTA in Naha is en ik ga weer het slechte weer in. Als ik het pand gevonden heb zijn ze gesloten ivm de typhoon. Ja zo ken ik er ook nog een paar. Weer terug in het hotel neem ik eerst maar eens een douche zodat ik warm word.

Wat een toestand. Ik ben de hele avond bezig mijn collega’s op de hoogte te stellen. Vanuit België krijg ik bericht van iemand van de groep. Ze is bezorgt om mij daar in het Belgische journaal over de typhoon gesproken wordt.

Na twaalf uur doe ik de oordoppen in en ga slapen.

Woensdag 2 augustus

Ondanks het nood weer buiten heb ik prima geslapen. Tegen 11:30 uur wordt het dan toch eens tijd om de weergoden te trotseren en om de hoek in een winkel eten te kopen. Na nog geen 10 minuten ben ik terug drijf nat, een bloempot ontweken die op me af kwam en een pak koekjes, chips en twee opwarm maaltijden rijker. Verder waren de drie supermarkjes qua brood of andere maaltijden geheel uitverkocht. Nu het vliegveld dicht is worden de voorraden niet meer aangevuld en moet ik het doen met wat ik kan kopen. En dat is niet veel.

In mijn bunkertje eet ik de chips en koekjes op. De maaltijd bewaar ik voor vanavond. Bij vertrek bekeek ik de entree van het hotel. Zandzakken voor de deur en al zo’n 3 cm water. Buiten is het vreselijk. Alles wat zo’n beetje los zat wordt door de wind meegenomen en ergens anders neer gekwakt.

Ik heb nog steeds geen nieuwe boeking gekregen van de vliegmaatschappij. Ik denk dat zij ook niet weten wanneer er weer gevlogen gaat worden.

Net met Erwin video gebeld en daar is het ook regen wat de klok slaat.

Het spannendste van deze dag was vanavond: kon ik mijn bunkertje nog een dag langer krijgen. Op de vraag aan de receptie of morgen het vliegveld nog gesloten was kreeg ik meteen een hai. Maar of ik de bunker nog een nacht langer kon reserveren daar moesten twee mensen even over debatteren. En ja hoor ik mocht blijven en volgens hun gaat het vliegveld overmorgen open. Dus nog een dag lezen, mailen, appen totdat het vervelend wordt. Vanavond heb ik dan maar de nagels bijgewerkt en opnieuw gelakt. En uitgebreid een douche genomen.

Thuis denk je wel eens dat je een luie dag wilt hebben, nou ik ben er na anderhalve dag helemaal klaar mee.

Er is overigens één dode te melden door deze typhoon. Zijn garage klapte ingeklaard door de wind waar hij blijkbaar in zat.

Donderdag 3 augustus

Het is drie uur in de middag en ik sta al vijf uur in de rij op het vliegveld om mijn ticket om te boeken. Geen ontbijt en lunch gehad. Gelukkig wel drinken bij me. Zonet twee Okinawa donuts van een oudere vrouw dié voor me in de rij staat gekregen.

Ik heb twee uur geleden al assistentie gevraagd omdat ik me niet goed voel. Ik wacht er nog op. Er loopt hier heel veel personeel rond maar meer dan de helft doet niets. Volgens mij had in Nederland allang de pleuris uitgebroken maar hier blijft iedereen keurig op zijn beurt wachten. Tegen 16:15 uur ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik scoor een ticket voor 5 augustus 13:30 uur. En nu maar hopen dat typhoon Khanun weg blijft.

Ik heb dus 6,5 uur in de rij gestaan. Als ik rond 17:45 uur mijn hotel binnen strompel ben ik kapot maar ik moet nog een kamer regelen. Voor vanavond had ik gister al geregeld en nu voor morgenavond er nog bij. De receptioniste vraagt aan mij waarom ik het niet via Booking.com doe maar daar kan het niet meer op. Gevolg is dat ik wel kan bijboeken maar de hoofdprijs betaal. Nou ja dan moet dat maar.ik heb geen zin om te verkassen. Ik ben er helemaal klaar mee. Nog even eten en douchen en dan ga ik vroeg onder de wol.