Kastelen en moord.

Donderdag 7 oktober.

Toch wel lekker zo’n ontbijt bij de kamer prijs in.
Vanmorgen twee sneetjes bruin brood maar qua grote een plakje cake met kaas, tomaat en ei. Een activia met tarwe of zo, kop thee en een glas jus. We kunnen er weer even tegen.
Ik besluit om lopend naar de stad te gaan de rivier de Emajögi over te steken en naar een bus stop te lopen. Onderweg loop ik veel door hopen bladeren op het pad. Ook vliegen de kastanjes en eikels me om de oren. Er vallen hier zoveel bladeren van de bomen dat iedereen elke dag aan het opruimen is. Men doet de dorre bladeren in grote vuilniszakken en dan wordt het door de gemeente opgehaald.
De eerste 3,5 km zit er op.
Hier wil ik een gratis ritje met een elektrisch zelfrijdend busje van het museum maken. Helaas rijdt hij net voor mijn neus weg. Oké de man houdt zich dus niet aan de tijden op het bord. Aangezien het busje voor acht personen pas over drie kwartier weer komt ga ik maar lopen. Het is nog twee km maar wel heuvel op. Onderweg kom ik het omgekeerde huis tegen, ook een museum, maar die ga ik niet in. Lijkt wel gek.
Bij het Ests Nationaal Museum(ENM) aangekomen loop ik eerst naar de bushalte om te kijken hoe laat het busje weer vertrekt. Ik wil er wel een keer inzitten om te kijken hoe dit werkt.
Dan loop ik het ENM in. Wat een mooi gebouw! Langwerpig met een schuin aflopen dak. Het vele glas lijkt wel vol met lucht bellen.
Bij de receptie koop ik twee toegang bewijzen. Een voor de expositie Echo of the Urals, over de oorspronkelijke bevolking. De ander is voor de gallery waar nu een foto expositie is van etnische groepen.
Het derde kaartje voor de vaste expositie over Estland door de eeuwen heen krijg ik gratis.
Ik begin bij de Echo of the Urals omdat een collega vertelde dat het een mooie expositie was. En dat is zo. Ik loop anderhalf uur rond tussen de etnisch bewoners en hun verwante volken als de Sami.
Kleding, fabels, dagelijkse gebruiksvoorwerpen en van elk volk de uitleg van een huwelijks plechtigheid.
Daarna loop ik door de enorme lange zaal met de vaste expositie…..komt geen eind aan. Sommige dingen interessant andere niet.
Het derde ticket gebruik ik om de foto expositie te zien. Prachtige oude foto’s van verschillende volkeren.
Dit doet me denken aan de foto expositie van Reiny Bourgonje in het Heerenveen Museum en Icons in het Fries Museum. Dat was ook genieten net als dit.
Genoeg leeswerk gedaan het wordt tijd om naar buiten te gaan daar waar de zon schijnt. Via het museum winkeltje, waar ik een Engels talig boek over de volkeren wilde kopen maar helaas, loop ik naar buiten.
Nestel me naast het bus bordje en wacht tot het busje komt.
Hahaha, ik ben de enige passagier en de man die het busje eventueel kan bedienen als er iets fout gaat.
Het is een langwerpig autootje van ik denk 2,5 meter lang met in het midden een deur die natuurlijk automatisch opengaat. Achter en voor zijn zes zitplaatsen en twee tegen de zijwand aan. Daar zit de man. Ik moet mijn gordel om doen en we vertrekken. Hahaha karretje gaat vanzelf. Ook de bochten zijn geen probleem. Maar als er een auto verkeerd geparkeerd staat en dus half op de weg stopt hij en moet de man ingrijpen. Waar ik een half uur over liep door het wagentje er een dikke 10 minuten over. Zo grappig.
Vanaf de bushalte loop ik over de Narva Mnt brug naar de markt. Groenten, fruit en kleding maar niet veel. Wel leuk om te zien wat ze verkopen en hoe veel het kost. Bij het Science Museum staat een enorme bank, ik kan er niet eens opklimmen. Leek me wel leuk om daar een foto van te hebben. Op een normaal bankje eet ik in de zon mijn lunch op.
Tijd voor nog een museum: de KGB Cellen. In een kelder van een gebouw met goede uitleg. Allemaal persoonlijke eigendommen worden belicht. De cellen zijn al niet groot maar de isoleercellen zijn heel klein. 0,80 vierkante meter. Net plek genoeg om op een smal houten plank te zitten met de poepdoos voor je. Nou eigenlijk tussen je benen. Als je daar een paar dagen moet zitten ben je mooi de pineut.
Het verhaal van de golag in de 2eWO en de Broeders uit het Woud wordt goed uitgelegd. Gruwelijke verhalen zo op de donderdag middag.
Met de stadsbus ga ik terug naar de B&B alwaar ik me op de rest van de reis voorbereid.
Wat is het toch heerlijk om dit weer na anderhalf jaar te doen.

Vrijdag 8 oktober
Weer vroeg opgestaan en na een ontbijt de stadsbus naar het station genomen. Het zonnetje schijnt alweer. Om 08:45 uur stopt de bus naar Riga voor mijn neus. Ik heb plek 10 maar neem beide stoelen in bezit.
We rijden in krap 4 uur naar Riga met een stop van 5 minuten. In de bus is een toilet en een mini koffie thee apparaat.
In die vier uur begin ik in het boek van Jan Brokken Baltische Zielen.
De vier uur vliegen voorbij.
In Riga loop ik het busstation in voor een kaartje naar Sigulda. Geluk de bus vertrekt over een kwartier.
De koffer moet ik mee de bus in slepen en ik gooi hem op stoel 5. Dat is mijn stoel maar ik pik beide stoelen in. Ruimte voor een koffer is er niet.
In een dik uur rijden we naar het busstation van Sigulda. Met de eigenaresse van mijn verblijf had ik afgesproken dat ik zou gaan lopen omdat de zon schijnt. Maar daar had ik snel spijt van. De hoofdweg ging nog maar zodra ik een zijweg in ging werd het gladde wegdek een weg met allemaal kleine grijze steentjes erop. De wieltjes van de koffer hadden het zwaar te verduren. Het laatste stuk heb ik de koffer getild.
In een huis met puntdak heb ik een kamer besproken. Ilze laat me binnen en legt van alles uit. Ze verteld er meteen bij dat ik vanavond alleen in dit huis slaap. Fantastisch, rust!
Ik gooi mijn spullen in de kamer en sluit het huis af. Eerst een bezoek aan de super. Lunch inslaan.
Bij het busstation neem ik een klein busje naar Turaida, €0,70. Daar ben ik wel blij om want ze zijn met de weg bezig en er langs lopen kan niet.
Een bezoek naar het Turaida Kasteel mag ik niet overslaan volgens de gids dus daar ga ik. Nou zo bijzonder is het niet maar de uitleg her en der is dat wel. Nog in het park bezoek ik ook de beelden tuin, het lieve kerkje en de Roos van Turaida.

In 1601 dringt het Zweedse leger het kasteel binnen en dood bijna iedereen die ze tegen komen. Bij de doden vind een medewerker van het kasteel een wees meisje. Hij noemt haar Maija. Ze groeit op en wordt een mooie vrouw. In de avond spreekt ze vaak af met haar verloofde, de hovenier van het kasteel, in een grot dicht bij. Maar op een avond staat hij daar niet maar een andere medewerker van het kasteel die haar ook een aanzoek had gedaan. Die weigerde Maija.
Op de bewuste avond droeg ze een rode sjaal en vertelde deze man dat de sjaal haar zou beschermen tegen een haal van een zwaard. Ze had bedacht dat ze liever dood ging dan met deze man te trouwen.
Hij haalde uit en Maija viel dood neer.
De verloofde van Maija werd als dader aangewezen totdat een vriend van de doder de waarheid vertelde. Maija ligt begraven op het terrein van het kasteel en de grot is een bedevaartsoord geworden.

Ik haast me het park uit en via een bospad met allemaal houten vlonders bereik ik de grot waar het drama zich afgespeeld heeft. Zoals altijd stelt het niets voor. Verder heuvel op want ik wil met de kabelbaan over de Gauja vallei gaan. Speciaal naar de tourist information geweest om te vragen tot hoe laat ze open zijn. Kom ik daar helemaal uitgeput boven om 18:40 uur is de laatste gondel om 18:20 uur vertrokken. Bedankt TI 20:00 uur was het dus niet. Dan maar naar de brug lopen en kijken of er een bus komt. Helaas maar nu weet ik wel waarom de gondel niet meer voer: ze zijn aan het bundyjumpen uit de gondel richting de rivier. Heerlijk een duo sprong en de dame gilt het uit.
Ik baken a,s een stekker en maar weer heuvel op, trappen van de houten vlonders op en af en het werd maar donkerder. En als je dan ook nog een lampje dichterbij ziet komen….spooky!
Uiteindelijk ben ik beven en daar is het heel gezellig met bbqende mensen. Ik loop door naar Sigulda en ben rond 20:30 uur weer terug in mijn slaap adres. Waar ik dus alleen ben. Snel mijn prakje opwarmen en Erwin FaceTime. Oude lange dag.

Zaterdag 9 oktober
Ik had de wekker niet gezet en heb heerlijk uitgeslapen. Pas om 10:50 uur in de benen nadat ik de nieuwe gasten welkom heb geheten.
Op naar het treinstation waar ik om 11:53 uur de trein neem naar Cesis.
Of zo als LP het omschrijft: het oudste dorpje van Letland. Ooit een handelscentrum.
Bij aankomst is het lunchtijd en haal ik uit de supermarkt lekkere broodjes en drinken. Buiten op een bankje eet en drink ik het op. Ik loop door naar het Vredes beeld en daarna naar de Tourist Information.
Het is tijd om het Casteele en het museum in te gaan. Dit kasteel steld meer voor dan die van Turaida. Rondje door de tuin gelopen met de stallen en apparaten van hout om de kogels te slingeren.
Dan moet ik altijd aan Asterix en Obelix denken. Waar is de toverdrank!
Daarna het kasteel in maar dat gaat zo maar niet in COVID tijd. In de rij en wachten tot je aan de beurt bent. Ouders met ik kies mogen helaas voor totdat wij mensen zonder kinderen ingrijpen.
Over de brug en in de binnenplaats waar elk een lantaarn met kaars krijgen. Ik loop de kelder van het kasteel in en ja we hebben licht nodig. De doorgangen zijn erg nauw en er is een richting verkeer maar dat heeft niet iedereen door.
Ik passeer in de kelder de kanonskogel opslag, daarna de keuken met een grote over. En zo komen we door alle vertrekken met hele smalle spiraal trappen naar boven. Tja en natuurlijk heb je daar een mooi uitzicht en zie je de vijand aankomen.
Met pek en veren…..ik verzin wat maar zie het helemaal voor me.
Na een paar uur kasteel heb ik het wel gezien en loop ik het aanranding museum in. Kamer na kamer met niet alleen attributen van het kasteel maar ook de geschiedenis van Letland en de eerste vlag.
Na een vermoeiende middag loop ik rustig naar het station waar de trein pas om 18:03 uur vertrekt maar als ik aankom wandelen gaat er net een bus mijn kant op.
Hup erin en 40 minuten later stap ik aan de snelweg uit. In het dorp ga ik een Letse pizza eten. Een hele dune met tomaten saus, aubergine, kaas,
nootjes en een groen kruid. Overheerlijk, ik spoel hem weg met sprite.
Bij de kassa reken ik €7,30 af. Dat snap je toch niet dat die mensen daar op verdienen. Groente is hier echt duur, vandaar alle groenten tuintjes.
Terug in mijn huisje is het niet meer mijn huisje alleen. Alle 5 kamers zijn bezet. Oude dag.