Paleis en kruisen.

Zondag 10 oktober
Vroeger wakker dan de wekker dus trein eerder naar Riga genomen.
Keurig een kaartje gekocht komt de conductrice met de vraag waar het kaartje voor de koffer is. Ja zeg en dat op de vroege morgen.
Dat verpest toch je hele reis. Als de wagon vol zit snap ik de vraag maar er zaten maar 10 personen in of zo.
Na een dik uur bomen kijken zijn we in Riga. Ik had het hotel een mail gestuurd maar die is nooit beantwoord. Op de gok er maar naar toe zodat ik mijn koffer kwijt ben. En dat lukt.
Zo het is tien uur en dus alle tijd om de stad te ontdekken. Ik volg een route uit de LP met allemaal huizen uit de Art Nouveau periode. De ene gevel is nog mooier dan de andere. Uiteindelijk beland ik in het Blackhead museum. In Tallinn had ik er ook een bezocht. Interessante geschiedenis heeft dat. Doordat Riga een Hanse stad werd kwamen er allerlei gilden huizen in de stad. Een van die gilden was die van de reizende koopmannen. De ongetrouwde versies waren verenigd in de Zwarthoofd vereniging. Hun patroon was St. Maurits vaak afgebeeld als Moor vandaar de naam. Deze mannen hebben ook het kerstboom versieren uitgevonden.
Na de lunch van twee broodjes loop ik naar het museum van genocide.
Altijd weer heftig maar wel de geschiedenis en dus met kippenvel langs een wagon die de mensen naar de golag bracht. Wat een verhalen weer.
Als ik het halve museum door ben komt er iemand die vraagt waar ik vandaan kom en geeft me een NL vertaling. Bijzonder. Staat vol met taalfouten maar dat past goed bij mij.
Dan is het half vier en kan ik terug naar het hotel om in te checken.
Na een uurtje pauze weer de stad in om uit te zoeken waar het hotel oor de reis is. Dit is een ander hotel dan in het draaiboek staat.
We zijn er een ster op vooruit gegaan.
De receptioniste is heel aardig en neemt me mee voor een rondleiding. Allemaal trappen op en af naar de ontbijt zaal. Pfff.
Daarna bespreek ik nog het èèn en ander met haar en loop ik terug naar mijn 1 ster hotel.
Nog even eten en de dag zit er al weer op. Nou ja het overdag gedeelte.
In de avond ben ik alleen maar aan het voorbereiden maar dat is wel leuk.

Maandag 11 oktober
Vandaag heb ik uitgetrokken voor een bezoek aan Rundale Paleis. En niet met een tour vanuit Riga maar met het openbaar vervoer. En dat is leuk tussen de lokale bewoners. Zo kun je ook meteen afkijken hoe dat precies gaat in de plaatselijke bus. Men gaat naar het busstation alwaar je aan de kassa een kaartje koopt naar Bauska. Dat is een uur en een kwartier rijden. Als de kassa juffrouw nee zegt dan koop je het kaartje in de bus bij de chauffeur, ook in Corona tijd. Maar wel met mondkapjes op en plastic tussen ons in. Dat kost geen drol €3,15. Maar zegt de kassa juffrouw ja dan krijg je ook al je plaatsnummer en dat betekent als eerste instappen.
De chauffeur roept de stop om of heel modern hangt er een digitaal bord. Dat eerste is leuker vind ik.
De mensen die uit willen stappen bij een halte lopen een minuut ervoor al naar voren. Heel gevaarlijk als de bus nog rijdt. En dat terwijl er gewoon stop knoppen in de bus zitten. Die gebruik ik dus en meteen de chauffeur omkijken wie dat had gedaan. Waarom zitten die knoppen er anders in, hahaha.
In Bauksa moet ik overstappen en weer een kaartje kopen. Gaat allemaal soepel en binnen 20 minuten word ik gedropt bij Rundale Palace. Aardige buschauffeur overigens.
Dan is het zaak om te kijken hoe laat je weer terug kunt want anders sta je in de kou veel te lang te wachten.
Op naar het paleis. Kaartje met of zonder tuin? Bloeit er dan iets? Doe maar met.
In het mega paleis mag je door 40 kamers heen lopen, de kelder door voor een expositie hoe het gemaakt is en door de tuin. Maar de Sovjet tijden herleven: ik heb een baboeska als schaduw. Er loopt de hele tijd iemand achter mij en twee Aziaten aan. Stel dat we iets meenemen?? Het blijkt dat alles is beveiligd. De Aziatische man leunde iets te ver naar voren om een foto te maken gaat het alarm af. Oh jee, iedereen in de stres.
Ik maak een mooie wandeling door het hele paleis en zelfs door een kamer die nog niet gerenoveerd is. Het paleis is uit begin 18 eeuw. Men is in 1972 begonnen met restaureren en het is nog niet klaar.
De ene zaal nog mooier dan de andere maar de balzaal is toch wel het mooist.
Door de tuin en ja hoor een Aziatisch deel met een tempel die dienst doet als wc. Ik heb nog nooit zoveel soorten rozen gezien.
En zo ben je mooi een hele dag onder de pannen. Bij terugkomst nog op lp jacht en bij de Russisch Orthodoxe Kerk naar binnen gelopen. Daar kom ik de eerste Nederlandse toeristen tegen. Was overigens prachtig omdat er net een dienst bezig was en het koor zong. Op straat veel politie en Turken, vanavond Letland-Turkije.
Weer een mooie dag met ook mooi weer maar koud. Vroeg naar bed omdat de wekker om 05:45 uur gaat.

Dinsdag 12 oktober
Ben me toch een partij boos geweest op mijn buren. Een een of andere gek laat de deur steeds keihard in het slot vallen en de wanden zijn zo dun dat ik lig te schudden in bed. Kortom even aangeklopt maar ze durfden niet open te doen. Op de muren gebonkt en ik geloof dat ze het begrepen hebben.
Ik was dus heel vroeg op omdat mijn bus om zes uur vertrok. En geloof me het is dan heel koud en nog donker. Op straat alleen zwervers en mensen die de nacht hebben overgeslagen, stappers met kegels.
Volgens mij werd iedereen wakker van mijn koffer wieltjes over de kinderkopjes.
Maar ook op dit onmogelijke uur staan er meer mensen te wachten op de bus. We rijden in een kleine bus in twee en half uur naar Siauliai. De derde stad van Litouwen, mijn derde land. Weer nergens controle.
Helaas mocht ik de koffer niet in het appartement brengen waar ik logeer. Gelukkig kon ik die voor een euro kwijt in het station.
Ik ga vandaag een uitstap maken die al heel lang op mijn te doen lijst staat: Cross Hill. Ik heb wat met bedevaartsoorden.
Ik wilde een fiets huren maar het is maar vier graden, koude wind en regen op komst. Dus met de bus. Haha ik moet 0,84 eurocent betalen.
20 minuten later stap ik uit en loop de twee kilometer naar de heuvel.
Maar ik moet nodig plassen en verdwijn eerst in de tourist informatie toilet. Even opwarmen.
Oh zeg het is indrukwekkender dan op de foto of op film bij 3opreis.
Je loopt er vanaf de TI recht op af en dan zie je die heuvel met ontelbare kruisen, beelden en rozenkransen.
Na de onderdrukking van de opstand van 1831 tegen statistisch Rusland verschenen de eerste kruisen op de heuvel. Eind 19e eeuw stonden er 150 grote kruisen en na de bezetting van de Sovjets in 1940 nog veel meer. De Sovjets ontruimden de heuvel in 1961. Er kwamen snel weer nieuwe kruisen. In 1973 en 1975 zijn ze weer weggehaald. In 1993 komt paus Johannes Paulus de 2 een dienst voor 100000 mensen leiden.
Ondanks de kou wandel ik op mijn gemak bij de kruisen langs. Ik zie een kruis door Nederlanders er neer gezet en heel veel van buitenlandse eenheden die voor de NAVO het luchtruim in de gaten hielden.
Prachtige herinneringen voor Christenen van over de hele wereld die gestorven zijn. Amen.
In de kou loop ik de twee kilometer weer terug naar de bushalte.
Even alles laten bezinken. Tegen half drie krijg ik eindelijk groen licht en mag ik naar mijn appartement. Op de derde verdieping, zonder lift, zie ik deur 6. Die moet ik hebben. Code in toetsen en binnen. Ik dacht ik heb een kamer met kleine keuken erin maar nee hoor.
Het appartement is gewoon een kleine flat. Kamer, keuken, slaapkamer, gang en badkamer met jawel een wasmachine.
Een heerlijke verblijf om de komende dagen eens voor te bereiden. Ik sta eerst 10 minuten onder de warme douche.
Mijn werk tafel ligt al gauw vol papier, boeken en tablet.
Tegen zes uur haal ik