Dubrovnik.

Maandag 16 januari

Poeh vroeg eruit en er staat me toch een wind. Nu snap ik ook wel waarom decatamaran ferry niet vaart. Hoe kom je dan van een eiland af?

Nou je stapt in Korcula in de bus, die rijdt naar een ferry verder op dievoertuigenoverzet. De bus rijdt de ferry op en we varen naar Skvar op een schier eiland van Kroatië. Een kwartiertje varen. En het gaat behoorlijk te keer op het water.

Dat is heel vreemd. Je hebt aan de kust een kleine strook Bosnië Herzegovina en daarna begint Kroatië weer. En op dat stuk rijden we naar Dubrovnik. Ik zit aan het raam aan de zee kant dus hoop, dat zodra het licht genoeg is, ik een mooi uitzicht heb.

Ik zit overigens in een Arriva bus, ja ook in Kroatië. We rijden al snel door de bergen met bos en struiken. Wat een onherbergzaam gebied. Maar aan de wijnwinkels langs de weg te zien gaat het goed met de wijnbouw.

Na 2 uur en 15 minuten rijden met één plas stop( wat hier een rook stop is) komen we op het busstation van Dubrovnik aan. Het regent….

Na dat ik een bus ticket voor Podgorica heb gekocht (de dame zette me af door gegoochel met verkeerde dag en heel veel kleingeld) ben ik naar het appartement gelopen. Weer heel veel trappen op. En na een vier of vijf keer op de bel drukken komt er een aardige meneer om de hoek kijken. Of ik achter hem aan wilde lopen. We gaan het huis achterom en daar een deur binnen. Het appartement bestaat uit een gang met 3 slaapkamers, twee badkamer en een keuken. Wat verouderd allemaal maar dat geeft niet. In de keuken zit een dame en nadat ik geïnstalleerd ben ga ik naar haar toe om kennis te maken.

Ze zegt meteen Oh uit Nederland dat maakt het praten wel zo gemakkelijk. Ze komt uit de buurt van Zwolle en is een working nomad. Dit betekent dat ze reist en onderweg werkt. Ze vertaald ondertitelingen bij programma’s en films. Daarnaast doet ze voor kost en inwoning vrijwilligers werk onderweg. Jammer dat ze straks weg gaat.

Ik laat mijn broek even drogen en vertrek rond 12 uur naar de oude stad. En dat had ik beter een uur uit kunnen stellen. Het regent en het stormt wat wel weer een mooi gezicht is aan de kust. Het water is zo helder dat ik de zee egels kan zien. Ik kom drijf nat aan in de oude stad. Een man houdt me staande en vraagt waarom ik geen plu heb. Nou die zit achter op mijn rug maar dat helpt nu niet zo veel met die wind. Onderweg zag ik al menig plu verwaaien.

Hij nodigde me uit voor een kopje koffie maar ik heb nee gezegd. Hij had prachtige blauwe ogen, hmmmm.

Na een tijdje vind ik het wel genoeg voor vandaag en loop ik richting appartement. Even bij een supermarkt langs. Ik heb een keuken ter beschikking dus kook vanavond. Bij thuis komst ben ik doorweekt.

Het appartement is leeg op mij na. Ik lees wat op bed doe de was en val in slaap om twee uur later weer wakker te worden. Tijd om eten klaar te maken.

Dinsdag 17 januari

Het ziet er naar uit dat het een paar uur droog is in de morgen. Ik trek er op uit om de oude binnen stad te bekijken. Onderweg kom ik mandarijnen-, sinaasappel, en citroenbomen tegen. Maar ook een granaatappelboom en die had ik nog nooit gezien. Het is niet druk en de enige toeristen die ik tegen kom is een groep Fransen en hoe kan het ook anders twee Nederlanders. Ik loop de stad aan de oost kant binnen over een ophaal brug. Een enorme poort en aan weerszijde de kolossale stads muren. Na het bezoek aan twee kerken loop ik naar de Shameway. Een prachtige trap die beneden wijder is dan boven en op de top een fontein. Deze locatie is gebruikt in de film hit The Game of Trones. Geeft niet ik kende de naam wel maar verder was het ook voor mij een raadsel.

Afijn één van de hoofdpersonen loopt van die trap.

En daar is de stad super trots op. Er zijn overigens meer scènes in deze omgeving opgenomen.

Dat lijkt me leuk werk om locaties voor een film, serie of spelprogramma te zoeken. Zo weet ik van Wie is de Mol(kan ik helaas nu niet volgen) dat de locatie zoekers al een paar jaar te voren bezig zijn.

Bij de top van de mooie trap staat een kerk. Niet bijzonder van buiten maar van binnen weer een pareltje. Helaas is het te donker om foto’s te maken. Schitterend altaar en mooie fresco’s.

Onderweg naar de hoofdstraat een Servisch Orthodoxe kerk bezocht, veel ingetogener dan de andere kerken. Heeft veel weg van de orthodoxe kerken in de Baltische Staten.

Nog bij het museum War Foto’s langs geweest maar helaas was die dicht.

Het begint te druppelen als ik het Joods museum in wil gaan. Ik besluit om terug te lopen naar het appartement voor de storm los barst. Net buiten de oude stad kom ik de man van gister weer tegen. We zeggen gedag en er komt me toch een geschreeuw van de rest van het groepje. We liggen dubbel van het lachen. Ik schiet de vvv in omdat ik morgen met de bus Bosnië Herzegovina wil proberen in te komen. Missie is niet geslaagd. Helaas kwam dat besluit te laat om naar het appartement te lopen en kom ik weer drijf nat aan. De paraplu hielp niet echt.

De rest van de dag download ik wat lees voer en lees ik. In de avond videobel ik met Gerda uit België en Erwin. De schat heeft loonsverhoging gekregen en dat voor iemand die niet meer werkt. Nog 9 jaar dan ben ik ook aan de beurt.

Woensdag 18 januari

Snel uit bed, het is droog. Maar niet voor lang, waarschijnlijk begint het rond twee uur weer te regenen.

Na een douche en ontbijt loop ik naar het begin punt vanhet Krisi pad. Dit is het enige wat ik nog wilde doen in Dubrovnik. Maar daar moet het wel droog voor zijn.

Als ik het pad zie zakt me de moed al in de schoenen. Rots blokken, kiezels en gruis. Perfecte ondergrond voor iemand met rug/been problemen. Daar ga ik….eerst door bos terrein en daarna kale berg met hier en daar een bosje. Het pad is op sommige plekken wel enig sinds in een trap tree aangelegd. Ik moet zo uitkijken waar ik mijn voeten plaats dat ik niet om me heen kan kijken. Daarvoor moet ik stoppen. Het is een zigzag pad naar boven en bij elke bocht staat een kunstwerk. Een serie afbeeldingen van Jesus met het kruis op zijn schouders. Dit pad blijkt inderdaad een kwelling te zijn voor mij. Onderweg kom ik ook veel kruizen tegen waar steentjes opgelegd zijn. Bij bijna elke bocht ga ik op een muurtje zitten en denk ik stop. Maar om dit pad ook weer naar beneden te lopen daar pas ik voor. En ik hoor steeds de stem van de neuroloog in mijn hoofd: niet meer hard lopen maar wel veel lopen en door je pijn heen lopen.

Nou man dat ben ik zeker aan het doen vandaag!

Ik kom vier sportieve wandelaars tegen en twee hardlopers. Dat ziet er heel gevaarlijk uit op die losse stenen. Maar zo te zien hebben ze het vaker gedaan. Na twee uur zwoegen kom ik op de top aan, 415 meter hoog. Daar staat een fort maar daar gaat mijn interesse niet naar uit.

Ik eet mijn broodje drink wat en loop via de weg naar beneden. Daar loop ik door het dorpje Bosanka. Er staan twee herinnering monumenten voor omgekomen soldaten in de oorlog van 1991. Op een bord staat dat het complete dorp weggevaagd is in die tijd. Zeer indrukwekkend.

En dan denk je veilig de weg terug te nemen, stuit ik op de snelweg waar geen pad naast ligt om op te lopen.

Hup weer een bergpad op en dit keer is dat beter aangelegd. Grotere stenen en beter in tree vorm. Maar wel weer een heel stuk berg op. Waar het pad weer afbuigt naar beneden staat een bakje en ga ik even genieten van het prachtige uitzicht. Maar verder op zie ik de bewolking al weer op komen. Ik moet opschieten als ik droog over wil komen. Bijna ‘thuis’ en het begint al te druppelen. Maar ik haal het net.

In mijn kamer, ik ben nog steeds alleen, val ik in slaap.

Tegen half zes wordt ik wakker en warm ik een maal op van wat ik over had van de vorige dag.

Ik ben blij dat ik binnen ben, het begint te hozen, hagelen en onweren. Dit schijnt Bura/boru te heten. Een droge, vaak snijdende koude valwind uit noordoostelijke richting. Dank voor deze info Samir.

Ik maak een terug reis schema en koop een kaartje voor het kasteel van Sissi in Wenen.

Ik ben overigens nog steeds met de euro aan het betalen. Pas in Servië is het gedaan met de lol. Dan moet ik wisselen.

Oude dag.