Oud zeer.

Dinsdag 31 januari

Tjonge tjonge wat mogen we blij zijn dat deze stad niet plat gebombardeerd is in WOII. Wat een rijkdom aan oude gebouwen en koffieshops[e-1f923][e-1f923][e-1f923]. En nu ben ik alleen de Karelsbrug nog maar over.

Op deze brug uit de 14e eeuw staan allemaal beelden waarbij de religieuze beelden iets raars vertonen. Daar waar alle beelden zwart uitgeslagen zijn zijn op twee beelden bronzen plekken te zien. Hier gaan voorbij hangers even met de handen strelen of zelfs kussen.

Ik ben heel vroeg vertrokken en dat is te merken op straat. Er loopt bijna niemand. Wat leuk foto’s nemen is. Aan beide kanten van de brug staat een toegangs poort en die aan de oostkant is toch wel het mooist.

Ik loop door naar het Strahov klooster waar ik de bibliotheek wil bekijken. Daar ben ik niet de enige, er loopt nog een echtpaar rond. Nadat je een oude trap naar boven bent opgelopen kom je in een zaal terecht waar kasten vol met collecties staan. Ik zie een insecten-, schelpen-, boeken met inhoud- en kaarten kabinet. Maar voor me is het pronkstuk de bibliotheek. Eigenlijk bestaat hij uit twee kamers. Een met allerlei boeken en de andere kamer voor wetenschappelijke boeken. Fantastisch van vloer tot plafond compleet vol. Trapje erbij en een tweede verdieping. Dat alleen is al mooi maar het plafond is ook fantastisch beschilderd van beide kamers. Ik had geen rondleiding geboekt omdat ik alleen ben. Maar met een groepje is dit zeker aan te raden want dan mag je ook in de twee kamers. Ik bezoek de kerk ook maar even nu ik toch hier ben.

Door naar de Loretta kerk. Niet open maar een prachtig gebouw van de buitenkant. Dan wil ik op het volle uur bij de Matthias poort zijn voor de wisseling van de wacht. Ben te vroeg dus geniet van het uitzicht over de stad en een beeld van Tomas Masaryk de eerste president van het land.

De wisseling van de wacht is echt leuk om te zien met die stijve manieren.

Dan koop ik een kaartje voor 4 attracties binnen de kasteel muren.

De eerste is de Sint-Vitus kathedraal uit de 14e eeuw. Het schip is prachtig net als de glas in lood ramen. Moest ooit de grootste kathedraal van Europa worden.

Om de kerk heen loop ik naar de Old Royal Palace, een muf gebouw met een ridderzaal vol wapenschilden. Door naar de Basiliek van Sint George. In dit oudste kerk gebouw in Praag ligt St. Ludmila in haar tombe.

Als laatste mag ik het gouden straatje bezoeken. Dit heet zo omdat er vroeger goudsmeden in de huisjes werkten. Ik had me er van alles bij voorgesteld toen mijn ouders hierover vertelden maar dit niet.

Een straatje met oude huisjes ingericht met oude meuk, sorry dat ik me zo uitdruk. Over de lengte van de straat op de zolder verdieping een expositie van ridder outfits. Het interessants was de kelder met folter apparaten. Het was wel grappig om te zien hoe de groep zuid Koreanen dit allemaal in zich op namen. En dat was de ene helft van de bezichtigingen vandaag. In de tussentijd heb ik het al weer erg koud gekregen. Ik loop door de ommuurde burcht terug naar de west ingang. Er is in een museum dichtbij met een expositie Zenga Japanse Zen tekeningen. Even Japan vibes krijgen en lekker warm in het museum.

Ik had er al een aantal van gezien in Japan.

Door de wijk ten zuiden van de burcht loop ik terug naar de Vitavo of Moldau rivier omdat ik de Lennon Wall wil zien. Ooit begonnen met een grote spiegel met Lennon erop. Nu is de hele muur vol met graffiti en ander spuitwerk.

Via een kleine loopbrug beland ik op een schiereiland en daarna via de Karelsbrug weer in de oost kant van de stad.

Naar de Joodse buurt. Eerst stuit ik op een herinnering plaquette voor Jan Palach. Deze student stak zich zelf in brand als protest tegen de bezetting van de Tsjecho-Slowakije door de Warschaupact troepen als antwoord op de Praagse Lente van 1968. Hij deed dit op 16 januari 1969. Er lag dan ook een mooie krans aan de voet van de plaquette. En alhoewel ik nog maar een kleine uk was weet ik dit wel. Volgens mij heb ik een uitstekende geschiedenis leraar gehad op de Mavo. Het is me in ieder geval altijd bij gebleven. Bijzonder om hier nu te staan. In de Joodste buurt staat de oudste synagoge van Europa uit de 13e eeuw. Het ticket is zo belachelijk duur dat ik alleen de buitenkant bewonder. Wel zie ik foto’s van de binnen kant in de hal van de ticket office.Ik loop bij de Joodse begraafplaats langs en zie ook nog Joden rond lopen met hun talliet aan en kippa of hoge zwarte hoed op.

Mooie buurt. Tijd voor harde vertier in het Hard Rock café. Even de moderne tijd in. Daarna loop ik naar Our Lady before Tyn een immense na ik denk barokke kerk. Hij neemt een heel plein in bezit. Er voor een aantal stands die het varken aan het spit hebben hangen. Bordje authentiek varkens vlees wordt afgesneden en met bord en al gewogen en voor die prijs verkocht. In de tussentijd ben ik zo koud en is mijn mobiel aan een oplaad sessie toe dat ik naar het hostel loop. Even warm worden en de mobiel opladen. Mijn powerbank is denk ik gesneuveld.

Na een uur wil ik weer Street art gaan opzoeken maar buiten sneeuwt het of is het natte sneeuw? In iedergeval geen weer voor mij. Ik doe een blokje om en eindig bij een Thais restaurant waar ik Pad Thay eet. Lekker.

Morgen zware dag in Theresienstadt. Vroeg op dus nu ook vroeg op bed. Hoop dat ik weer zo goed slaap als afgelopen nacht. Oordoppen in en oogmaskers voor en ik heb niets gehoord. Negen uren gepit dat is lang geleden.

Oude dag.

Woensdag 1 februari

In een stoptrein rij in Praag uit wat 20 minuten duurt. Er zit bijna niemand in de trein en toch lopen er twee beveiligers rond. Van top tot teen behangen met wapenstok, pepperspray, pistool en handboeien. Dit is voor het eerst in vier weken dat ik, op soldaten na, zwaar bewapende beveiliging zie.

Ik heb een dik uur voor de boeg en dan stap ik uit in Bohusovice Nad Ohri. En na een goed half uur wandelen sta ik dan voor de ingang. Mijn schoenen zijn één en al modder.

Ik neem een kaartje voor drie musea, Het fort, Ghetto Museum en de Maagdenburg Barakken. Eerst maar het fort. Ik volg netjes de pijlen en kom eerst onder de poort door met Arbeit macht frei. Het fort stond er natuurlijk al en de Duitser vonden dat een mooie plek om de Joden in te herbergen voordat ze op transport naar Auschwitz’ of een ander vernietigingskamp gingen. In de vertrekken waar ooit opslag lag of soldaten waren gelegerd stonden rijen stapelbedden. Drie of vier hoog met plaats voor drie mensen per bed. In één zo’n klein vertrek waren zo zo’n 100 mensen met een wastafel. Er zijn in het fort 40000 joden gehuisvest geweest. De ouderen, zieken en vrouwen met kinderen onder de 15 deden niets de anderen moesten keihard werken. Aan een spoorlijn of wapentuig maken. Sommige vrouwen mochten een moestuin onderhouden. Ik heb vertrekken gezien met stapelbedden tot 200-300 mensen. Er waren meerdere wasruimtes met vele wasbakken maar één douche ruimte waar aan het plafond een buizen stelsel hing waar water uit kwam. Wel warm want er was een enorme ketel. Genoeg hout is warm water. Je kon ook de werk vertrekken van de Duitsers bekijken. En een hele rij isoleercellen.

Daarna het museum in, nou daar wordt je niet vrolijk van. Wat een verhalen. Eerst werden de Duitsers voorgesteld en wat ze op hun kerfstok hadden. Aan de andere zijde uitleg over het kamp en allerlei papieren met hoeveel mensen er op transport werden gezet en hoeveel er overleden waren. Op de bovenste verdieping een expositie van kunstwerken over het kamp.

Nog even de bios in om een film van 10 minuten te zien. Ik was alleen en een Nederlandse voorstelling.

Na een toilet bezoek het dorp ingelopen wat in een stervormige wal licht. Deed me denken aan Bourtange.

Eerst het Ghetto Museum bezocht wat op de onderste verdieping geheel in het teken stond van de kinderen in het kamp. Met tekeningen en foto’s en een kamer met aan de wand al de namen van de kinderen die het niet overleefd hebben. In dit museum wordt ook verteld hoe de joden naar dit dorp kwamen. En opeens valt het kwartje. Ik heb precies de zelfde route afgelegd. Met de trein van Praag naar Bohusovice, ik wat luxer dan zij, dan een 45 minuten lopen naar het fort. Zij moesten dan alle kleding uit doen en werden van top tot teen nagekeken. Gelukkig mocht ik de kleding aanhouden. Daarna de kleding weer aan en werden ze in de nou ik noem het maar cellen geplaatst. Veel te veel mensen in één ruimte en het is dan ook niet raar dat er te weinig voedsel was en er ziektes uitbraken als tyfus.

Het derde museum is het Maagdenburg Barakken complex. In dit grote gebouw werden de artistieke Joden onder gebracht zodat ze voor de Gestapo opdrachten konden maken. En omdat ze dan materiaal hadden gebruikten ze dat ook om andere tekeningen te maken. Bijvoorbeeld van wat er in Het Fort zich afspeelde. Veel kijk en lees werk maar na twee musea ben je daar wel klaar mee. Snel er door heen gelopen.

Terug gewandeld en gegleden (het had intussen geregend) naar Bohusovice zodat ik de trein weer naar Praag kon nemen. Wat een dag zeg. Maar door de wandeling terug kon ik mooi mijn gedachten op een rijtje zetten en genieten van de vogeltjes, eenden, roofvogels en zwanen in en rond de rivier.

Terug in Praag meteen naar Vapiano gelopen voor een bord pasta. Dit is een keten die hun eigen pasta maakt. Met een gevulde maag richting een geldwisselaar gelopen om mijn kronen om te wisselen voor euri.

In het hostel liggen bijkomen en mail beantwoord. Moet ook zo langzamerhand aan werk denken. Gezellig gekletst met twee Duitse dames en één uit Argentinië.

Morgen naar Dresden. Wat het ik daar te doen? Nou niets maar ik wilde de reis wat opbreken naar Wurzburg. Oude dag.

Vandaag 96 km getreind.

Donderdag 2 februari

Als je vroeg gaat slapen ben je ook vroeg wakker. Heb eerst een half uur een filmpje over een wandeltocht in Japan bekeken voor ik ging douchen en inpakken. Nu zit ik in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel. Hier heb ik nog een wc en WiFi. Beter dan op een koud en tochtig station wachten tot er een trein komt.

Vandaag trein ik in twee en half uur naar Dresden. Het eerste uur is de zelfde rit als gister. En dan heb ik een halve dag om de stad te verkennen en op elpee jacht te gaan voor Erwin. Morgen reis ik verder naar Wurzburg om weer een item van mijn bucketlist door te kunnen halen. Een bezoek aan het Von Siebold Museum. Heb er erg veel zin in en hoop dat het niet tegen valt. Nog even wat broodjes bij de Lidl halen en op naar het station. Onderweg nog even bij de prachtige Jubilee Synagoge langs geweest. Wat een schitterend gebouw.

Nou het begint goed, we vertrekken 45 minuten later. Storing aan de bovenleiding. Onderweg staan we nog eens stil en met 56 minuten vertraging kom ik rond 14:00 uur in Dresden aan.

Ik kan al inchecken, heerlijk. Maar helaas een bovenbed. Snel de spullen neerleggen en e-mail checken. Daarna ga ik vier elpee zaken af waar ik best ver voor moest lopen maar weer niets kunnen kopen van Erwin zijn lijst. Ik dacht dat er na de oorlog niet veel meer van Dresden over was maar niets is minder waar. Prachtige oude gebouwen.

Na een maaltijd van noodles, groente en tofu en een bezoek aan de Lidl loop ik terug naar het hotel. Het begint te regenen.

Ik neem een heerlijke douche en zit lekker met drie Aziatische dames in de ruime kamer te internetten. Een dame uit Hong Kong, Macau en Zuid-Korea. Dit is overigens voor het eerst dat ik in een guesthouse in een kamer slaap die is ingericht voor rolstoel gasten. De kamer is erg groot meteen toilet en nog een badkamer waar dus ook een rolstoeler kan badderen en naar het toilet gaan. We hebben twee stapelbedden en twee losse bedden in de kamer staan. En een zithoekje met tv. Overal hangen elpee’s dan moeten die maar mee naar Erwin.

Vandaag getreind 146 kilometer.

Oude dag.