Montenegro.

Donderdag 19 januari

Lekker lui tot 10 uur, uit check tijd.

Bagage in de gang gezet en ontbijt en lunch gaan halen.

Om drie uur vertrek mijn bus naar Podgorica. Nee geen trein, die hebben we niet van Split naar Podgorica.

Tot die tijd zit ik in de keuken, hier heb ik nog internet en een toilet bij de hand.

Gisteravond dus mijn reis schema ingeplant en zo als het er nu uitziet ben ik rond 7 februari thuis. Dan heb ik er vijf weken opzitten en vind ik het genoeg. Dat betekent dat ik over de helft ben.

Wat volgt nog?

Belgrado, Boedapest, Bratislava, Wenen, Praag, Dresden, Wurzburg, Lugano en nog ergens onderweg naar huis om de trein rit te onderbreken.

We stappen met 9 passagier de bus in. Plek zat dus. Ik ben de enige vrouw.

Mensen wat een mooie kust heeft Kroatië. Je rijdt zo hoog en vlak langs de zee. Niet best als je hier naar beneden stort. Dat kun je zeker niet navertellen. Na drie kwartier rijden staan we opeens voor de grens. Bus uit paspoort controle en bus weer in. Nog geen vijf minuten later zijn we Kroatië uit. Maar om Montenegro binnen te komen duurt iets langer. Bus uit bus in. Na 10 minuten zijn we mijn 7e land binnen. Raar om na 3 jaar weer voor een grens te staan en een stempel in je paspoort te krijgen.

Ze hebben hier fietspaden langs de autoweg. Op de hoogste bergen zie ik sneeuw. Liter benzine €1,41.

Montenegro heeft geen eigen munt. Voorheen was het de Duitse Mark maar nu dus de Euro. Wel zo gemakkelijk.

Op een één of andere manier ziet dit land er moderner uit dan Kroatië. Bij de winkels kun je hier door de ramen naar binnen kijken en in Kroatië moest je eerst een deur door voor je kon zien wat er verkocht wordt. Niet zo uitnodigend. Het regent. De huizen zien er ook verzorgder uit.

We rijden al een uur langs de kust van een binnenzee. Jammer dat het donker wordt. Prachtig hoe de bergen vanaf de kust op hoog rijzen.

Halverwege in Budva een mini stop en zijn we nog met 3 passagiers.

Aangekomen in Podgorica was het trein station nog open dus snel een bed surplus op mijn ticket naar Belgrado gekocht. Daarna naar het guesthouse gelopen.

Ik was gewaarschuwd dat het vies zou zijn en dat Is zo. Ik heb een kamertje met een meisje uit Manchester. Het beddengoed is prima maar de rest van de kamer….en dan heb ik het nog niet over de badkamer.

Gelukkig maar twee nachtjes.

Tanden poetsen en op bed.

Vrijdag 20 januari

Ik heb niet goed geslapen op het bovenste bed van het stapelbed. Ook was het tot laat in de avond erg onrustig. Er werd enorm geschreeuwd tussen drie mensen. En het stonk in de kamer. Raam open zetten kon maar veel te koud. Deur open kan maar dan zit er meteen een kat op je bed of er komt een hond binnen lopen.

Douchen….oh my god wat vies. Niet kijken snel douchen en weg wezen.

Een halve dag door de stad gelopen en ik word er niet vrolijk van.

Ook de mensen stellen zich sacherijnig op de Montenegrijnen.

Wat heb ik dan gezien? De highlight is hier een brug, de Millennium brug. Daarna een prachtige Russisch Orthodoxe kerk bekeken. Het was druk binnen en veel gelovigen brachten een fles wijn mee als offer. Ook werd ereen kruisje gezet op een hoofd van iemand. Er waren mensen die op een briefje iets krabbelden en deze in een doos deden.

De kerk was op elk stukje plafond of muur met fresco’s beschilderd.

Daarna terug gelopen naar het treinstation om te vragen of ik een dag eerder met de trein kon. Ja dat kan als hij rijdt, nog niet terug uit Servië. Kom om half zeven vanavond maar terug.

Nog een halve dag in deze ellende trek ik niet. In het guesthouse gekeken op internet of ik een bus kan pakken. Dat kan. Dan maar slapen.

Terug naar het treinstation en ja de trein rijdt of ik een nieuw slaap surplus wil kopen. Hup er maar weer €6 tegen aan. Snel mijn koffer ophalen en iets te eten kopen. De trein hoort om 20:10 uur te vertrekken. Wij staan met zijn allen te vernikkelen op het perron en rond 20:35 uur komt de trein eraan.

Meteen mijn bed opgezocht. Een kamertje naast het toilet met zes bedden. Ik heb een boven bed. De rest van de mensen zijn allemaal buitenlanders.

Rond 23:00 uur stoppen we. Politie controle. Bij één van de jongens wordt de bagage gecontroleerd. Even later staan we weer stil. Paspoort controle. En weer later de douane zelf. Ik krijg een uitreis stempel van Montenegro. Kunnen we dan nu gaan slapen?

Zaterdag 21 januari

Om 06:35 uur word ik wakker. Hé we zouden er toch om 06:09 uur zijn. Nou dat zijn we nog lang niet. Maar er ligt wel sneeuw. Land 8 Servië.

Mooi want ik kan pas na 08:00 uur het appartement in. Hoe later hoe beter. Rond 07:30 uur kunnen we uitstappen op het perron van Belgrado.

Nieuw station maar het lekt aan alle kanten. Ik loop op mijn gemakje richting appartement, veel trappen op weer. Parkje door, bij een ziekenhuis over het terrein. Vind weer geld, 1 Dinar.

Aanbellen, doet een hunk open.

En ik mag al op mijn bed gaan liggen. Heerlijk kan ik mooi bij slapen.

Maar ik heb nog geen Servische Dinar. Komt later wel zegt hij. Ik krijg wel de sleutel. Dat komt al een stuk vertrouwder over dan in Montenegro.

Om 11:00 uur word ik wakker en ga ik eerst maar een pinnen. Even checken hoeveel de koers is en hoeveel ik nodig denk te hebben.

Ik pin voor €100 en hoop het daar mee te kunnen doen. Wel wennen aan de briefjes en munten. Het is ook nog niets waard. De gevonden 1 Dinar blijkt € 0,008 waard te zijn. Maar wie het klein niet…..

Op naar het museum over Tito.

Prachtige tuin waar ik doorheen loop. Maar wat zie ik daar, een hek. Maar gelukkig kan ik erom heen lopen en een suppoost wijst me de richting.

Eerst ga ik een enorm lang gebouw in en daar staan allerlei cadeau’s die Tito ooit gekregen heeft van buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders. Niet van Beatrix te vinden, wel van Japan. Ook zijn er veel persoonlijke spullen te bezichtigen en wordt er uitleg gegeven over de tijd waarin Tito regeerde. Daarna loop ik door een tuin met mooie beelden naar het volgende gebouw. De House of Flowers. Dit is het mausoleum waar hij met zijn vrouw ligt. Prachtige marmeren graf tombes met in goud hun namen erop. Erom heen allerlei voorwerpen die gekregen zijn na zijn dood. Denk aan brieven en borduurwerken maar ook origami kraanvogels uit Japan. Zijn bureau met stoel staat er ook.

Zeer indrukwekkend.

Daarna ben ik naar het busstation gelopen om te kijken waar dinsdag mijn bus naar Boedapest vertrekt. Ik kan dus niet met de trein Servië uit.

Even langs de supermarkt en terug naar het appartement.

Sinds dien zit ik te kletsen met de andere bewoners.

Zo hebben we twee dames die hier vrijwilligers werk doen voor kost en inwoning. Een Engelse en een Chinese.

De eigenaar is een reiziger uit Turkije en probeert op deze manier zijn pensioen wat dichterbij te laten komen.

Dan hebben we nog een Rus en een Mongool. Dat is toch een raar taaltje.

Zij zitten bij mij op de kamer. Daarnaast is er nog een slaapkamer met een echtpaar en één met een man. Maar die sluiten zich op en we zien ze niet. Er wordt nu gekookt.Het is erg gezellig in de gezamenlijke huiskamer.

Getreind 450 km totaal 2085 km in 19 treinen.

Oude dag.