Familie bezoek.

Vrijdag 3 februari

Gister avond even met Erwin gebeld en het blijkt dat Dresden wel plat gebombardeerd was tijdens de oorlog maar dat ze alles in oude staat opgebouwd hebben na de oorlog. Goed gedaan zeg!

Om 10:10 uur neem ik de trein naar Wurzburg, overstappen in Fulda. Ik hoop de aansluiting te halen en rond 14:30 uur in Wurzburg te zijn. In de trein allemaal militairen die weekend verlof hebben. Het ziet er buiten behoorlijk triest uit. Het regent en er staat een aardige wind. Het bordje van Riesa Bahnhof gaat heen en weer.

Heb lekker zitten te puzzelen op de iPad. Maar voor Wurzburg-Lugano en Lugano-Leeuwarden moet ik echt even een boek downloaden. Dat zijn erg lange trein dagen.

Met 6 minuten vertraging kom ik in Wurzburg aan. Ik kan bij Babelfisch tegenover het station meteen inchecken en heb een onderste bed. Er staan drie stapelbedden waarvan 1 bed bezet is door een meisje uit India.

Ik pak een bed zo ver mogelijk bij haar vandaan en maak mijn bed op.

Snel naar het toilet en de stad in. Zo op het eerste gezicht een leuke overzichtelijke stad. Mijn enige doel vanmiddag is elpee’s scoren voor Erwin. Maar ik kom allerlei leuke huizen, monumenten en beelden tegen dus neemt het wat langer tijd. De eerste platenzaak moet ik op afspraak en de tweede heeft niet wat ik zoek. De man achter de toonbank is ontzettend aardig en geeft me uitleg waar ik nieuwe elpee’s kan kopen als ik er om vraag. We hebben een leuk gesprekje en ik loop weer door de regen terug de hoofdstraat in. Er staan hier prachtige oude gebouwen die ik morgen maar eens wat beter moet gaan bekijken. Mijn plattegrond, gekregen van de platenzaak meneer, is nat en het kruisje die hij er op gezet heeft verdwenen. Gelukkig heb ik goed op gelet en vind Müller, een soort V[e-38]D meteen. Ik zoef met de roltrap naar de bovenste verdieping en geloof mijn ogen niet. Een hele verdieping met cd’s, dvd’s en de gezochte elpee’s. Ik koop er een aantal van het lijstje en bel Erwin nog voor uitleg over een elpee. Maar die neemt niet op. Dan maar foto’s mailen nu hij geen mobiel meer gebruikt kan ik niet Whatsappen met hem.

Ik loop via de afhaal Vietnamees terug naar het hostel. Met in mijn hand een bakje noodles met groente en hete saus en een bakje met loempia’s.

In het hostel ga ik in de keuken dit overheerlijk maal op eten en dan belt Erwin mij. Gezellig! Ik mag nog eens naar Müller voor de rest van de elpee’s. Waar je een thuisblijver al niet blij mee kunt maken. En ik ben wat vakantie geld lichter.

In de kamer zijn intussen nog twee bedden bezet.Ik zit op mijn bed en kijk om me heen……geen stopcontact. Dat kan niet, ik rondom het bed zoeken en ja hoor ergens achter een plankje zit een stopcontact. Gelukkig heb ik stroom voor mobiel en iPad.

Getreind 426 km. Oude dag.

Zaterdag 4 februari

Er heeft vannacht een vrouw in de kamer geslapen die rookte(niet binnen). Alles stinkt naar rook en ik heb vreselijke hoofdpijn.

Ik ben eerst naar de Lidl gelopen om mijn lege fles weer in te leveren, hier is weer statiegeld. Daarna door een lang ringpark een heel stuk rond de stad gelopen. Was prachtig met op de achtergrond de tsjilpende vogels. Ik heb twee spechten horen tikken tegen een boom en een eekhoorntje zijn ontbijt zien opeten. Mijn doel was om ergens een standbeeld te vinden van Von Siebold en dat is gelukt. In een klein parkje tussen twee universiteiten in staan een borstbeeld die slecht onder houden is. Jammer. In het park vond ik een aantal informatie bordjes bij bomen die uit Japan komen. Daar werd de man ook genoemd.

Langs de Main loop ik over een prachtige boulevard met uitzicht op fort Marienberg en de Wallfahrts Kirche.

Even een fles wijn kopen voor mijn gastvrouw morgen en twee elpee’s voor Erwin en klaar. Ja vanavond is mijn laatste overnachting in een hostel, jippie. Pas in Japan tijdens mijn vrije week tussen twee reizen in slaap ik weer in een hostel.

Even spullen in het hostel brengen en op naar het museum. Is alleen vanmiddag open dus alle tijd om er naar toe te lopen.

Al wandelend door de binnenstad hoor ik opeens een drumband in de verte. Als ze naderen over de trambaan zie ik dat het een carnaval stoet is. Niet met wagen maar met een legertje van de raad van 11 en de prins en prinses. Eerst een 130 koppige drumband uit Keulen en daar achter aan in oranje capes de raad van 11 en wat andere leden. Dan de drumband van Wurzburg en de prins en gemaal. Als afsluiter de dansmariekes. Een auto met biervaten sluit het geheel. Ze lopen naar het stadhuis waar ze naar binnen gaan. Ik volg en maak een heel ritueel mee in de raadzaal waar ze toegesproken worden door de burgemeester. Leuk om eens te zien. Het schijnt vanavond vastenavond te zijn. Geen idee. Maar er vloeit rijkelijk bier en de groep ziet er prachtig uit.

En dan is het nog een dikke 4 km lopen naar het Siebold Museum. Over de mooie Alte Main Brücke loop ik naar de andere oever van de Main. Het is 13:30 uur en ik overdrijf niet als ik vertel dat er zo een 100 mensen met een glas wijn op de brug tegen de muur relaxed. Kortom het is gemütlich of dem Brücke.

Ik kom te vroeg aan en zit op een bankje op een oud fabriek terrein wat nu een kunst terrein is met ateliers en galleries.

Nog twee minuten.

Voor me gaan 3 Duitsers naar binnen, de dame achter de kassa heeft het nog niet allemaal op orde. Maar het is gezellig met ons vijven.

Op de begane grond is een expositie die verteld over de familie Von Siebold. Bijna allemaal dokters van beroep dus de hele praktijk qua medische apparatuur ligt uitgestald in vitrines. Maar ook schilderijen, foto’s en diploma’s. Daarna komt hij zelf aan bod met natuurlijk de reis die hij maakt met het VOC schip. Op Deshima is hij naast arts ook geïnteresseerd in de flora en fauna van Japan. Hij verzameld planten en bomen en maakt een prachtig boek. De tekeningen zijn gemaakt door Kuwagata Keisai alhoewel aangenomen wordt dat Hokusai er ook gemaakt heeft.

Er liggen ook originele papieren met verzamelde planten in vitrines.

Naast de trap naar boven hangen allemaal reproducties van tekeningen van de planten. De echte prenten zijn in het boek te vinden.

En één van die boeken ligt er ook, prachtig.

Boven is een expositie van Kawanabe Kyosai. Zegt jullie niets maar is een kunstenaar uit de 19e eeuw die bijvoorbeeld schetsen van de beroemde Tokaido route, de oude post route, heeft gemaakt. Er hangen prachtige schilderijen van hem en heel veel (strip)boeken. Van zijn prenten zijn ook blokdruk prenten gemaakt. Dan wordt er in hout een spiegelbeeld afbeelding uitgesneden die dan in inkt wordt afgedrukt op papier. Zo kun je natuurlijk meerdere afdrukken maken. Beroemde man in Japan.

Boven stond ook een enorme bronzen Boeddha en wat Boddhisatva’s.

In de kelder is een thee huis nagebouwd maar helaas kon ik geen Japanse thee kopen.

Dan maar het winkeltje induiken voor wat mooie spullen. Heel wat boeken zijn alleen in Duits maar ik vind een mooi boek van een expositie over Mount Fuji wat in het Engels/Japans is. Die koop ik met een aantal ansichtkaarten. Van de dame waar ik afreken krijg ik nog een boekje over Von Siebold. In het Duits en Japans. Wat aardig. Ik blijf nog wat met haar kletsen. Blijkt dat dit niet het origineel woonhuis van de man is maar dat de gemeente dit huis ter beschikking heeft gesteld om er een museum in te huisvesten. Jammer. Gelukkig is het museum in Nagasaki wel bewoond geweest door hem.

Via de Aldi, boodschappen kopen voor onderweg morgen, loop ik heel rustig terug naar de stad. Bij het hostel om de hoek zit een Running Sushi of wel een Kaiten Sushi. Dat is een restaurant waar op een band schotels met eten voorbij komt en die kun je dan eraf pakken. Aan de schotels weten ze dan hoeveel je gegeten hebt. Ik bestel er een pot jasmijn thee bij. Het is overduidelijk dat de tent door Chinezen gerund wordt. De sushi is niet zoals het behoord te zijn en over het algemeen van groente gemaakt en niet van vis. Ik heb alleen zalm en garnaal voorbij zien zwemmen. En de garnaal was zeer slecht gefrituurd. Maar wel lekker genoten van mijn Japan dag in Wurzburg. Ik kreeg bij het betalen van de rekening een geluk koekje met een briefje erin met de volgende tekst: Alleen moeten zijn is het moeilijkste, alleen kunnen zijn het mooiste. Is dat niet toepasselijk.

Nu ben ik aan het pakken voor de enorme lange trein dag naar Lugano morgen. Je moet er wat voor over hebben om familie te bezoeken. Ik zit 7 uur en 10 minuten in de trein met 2 overstappen.

Maar dat is nog niets bij dinsdag……al vast oefenen.

Oude dag.

Zondag 5 februari

Waarom ben je altijd zo vroeg wakker als je een trein moet halen?

De hele reis ben ik op een reis dag al eerder wakker dan de wekker af gaat.

Nou nog maar even in de gezamenlijke kamer zitten te internetten.

De trein naar Stuttgart vertrekt op tijd. Het is behoorlijk onrustig in de trein, er zitten voetbalsupporters vlak bij me die een vaatje bier bij zich hebben. Gezellige 2,5 uur worden dat. Mooie omgeving met heuvels vol bomen, weilanden omringt met bomen. Groene velden met van dit karakteristieke Duitse boerderijen. Wit bepleisterd en waar je de balken nog aan de buitenkant ziet. Prachtig. Ik ben in Stuttgart aangekomen en word verwelkomt door een bataljon politie. Schijnbaar een risico volle wedstrijd vandaag. Even overstappen en op naar Zürich. Zo we zijn nog niet bij de eerste stop of er wordt al een zwart(mag ik dat nog zeggen) rijder aangehouden. Er wordt een boete uitgeschreven en meneer wordt er de volgende stop uitgezet.We rijden al een tijdje door heuvel/bos gebied. Af en toe een dorpje. Het sneeuwt weer.Het ziet er buiten ongelooflijk vies uit, ben blij dat ik binnen zit. Sneeuwt niet meer en er ligt ook niets maar nu regen.

Ja na 5 uur treinen ben ik in Zwitserland, mijn 12e land deze reis, aangekomen.

Jammer dat het regent, we rijden al een dik half uur bij twee meren langs. Prachtig! Ach daar komt Heidi van de heuvel afrennen. Heel veel huizen zijn van beton of steen maar er zijn er ook nog van hout. Daar zou ik op een afgelegen plek wel een tijd in willen wonen. Deze route moet ik echt eens met de auto doen wat prachtig, zelfs in de regen. Maar waar veel bergen zijn zijn ook veel tunnels. Gelukkig maar korte. Nou ik ben blij dat er ook in het Engels omgeroepen wordt, ik versta meer van het Italiaans dan van dat Zwitsers taaltje.

Kijk eens aan ik rij nu door de langste treintunnel ter wereld van 57 km. Ik ga onder de SAN Gottardo door. Aha de zon is er en op de pieken ligt sneeuw. Deze route hebben wij ook eens in de auto gedaan heel veel jaren geleden. Toen heb ik van een spoorbrug een bungeejump gemaakt. Dat was kicken zeg.

Om half zes rijdt de trein station Lugano binnen en staat Saskia me op te wachten boven aan de roltrap. Kus kus en hup in de auto naar huis. In het huis aangekomen krijg ik een rondleiding. De vorige keer dat ik in Lugano was woonden ze nog op een ander adres. Ik krijg de slaapkamer van de oudste zoon op de bovenste verdieping. Hij is niet thuis omdat hij studeerde in Zurich.

We kletsen gezellig bij. Haar man en de andere twee kinderen zijn ook thuis. En terwijl de jongste zoon op de scooter springt om maaltijden rond te brengen gaan wij kaasfonduen. En dat heb ik nog nooit gedaan dus leuk en lekker. Er wordt aan tafel Nederlands, Duits, Engels en Italiaans gesproken. Het is soms even zoeken naar woorden en ik klets ook maar drie talen mee. Na het eten kijken wij Nederlanders naar Heel Holland Bakt en gaan daarna op bed. Het was een lange dag en zijn moeten morgen werken en naar school.

Vandaag getreind 484 km.