Tokyo.

Dinsdag 23 april

Vroeg opgestaan en omdat ik toch wakker was en het vandaag 38 graden wordt ben ik maar mijn ding gaan doen. Dus na een douche en ontbijt ben ik naar de dichts bijzijnde metro station gelopen.

Uitgestapt bij Santos en naar het Chinees kerkhof gelopen. Werd door verschillende mensen aangesproken en de goede kant op gewezen. Ik snap niet waarom Manila als crimineel beschreven wordt in de reisgidsen.

Ook ik heb door slechte wijken gelopen en ben menig maalgewaarschuwd door mensen om niet alleen te lopen, ook door zwervers en bedelaars, maar ik ben met geen vinger aangeraakt.

De begraafplaats: jeetje je zeg wat een stad op zich. Er zijn gewoon straten en die staan vol met mausolea. Grotere gebouwen dan waar sommige mensen in wonen. En in verlaten graven wonen ook mensen. Zij mogen er gratis wonen als ze op het kerkhof werken.

Ik heb een zeer indrukwekkend interview gezien met een man die een baan aangeboden kreeg om graven die 5 jaar niet betaald zijn te ruimen. Bij het eerste graf moest hij wel slikken omdat hij de beenderen en schedel moest verwijderen.maar nu na drie jaar is hij er aan gewent en heeft hij zelfs een graf opgericht voor al deze overblijfselen. Hij woont dus gratis in een graf, nou eigenlijk een mausoleum. Het pand is leeg gehaald en deze meneer heeft nu gratis een twee etage appartement waar hij met zijn familie woont. Ik zie inderdaad bij meerdere mausolea fietsen, planten en huishoudelijke apparaten staan.

Terug in de stad loop ik naar de fysio. Mijn linker heul en knie doen erg zeer al twee weken lang.

De intake is gratis en als ze me kunnen helpen betaal ik 1500 pesos.

Ik krijg een dame toegewezen met blond geverfd haar. Uitloop bij de wortels maar goed Engels sprekend.

Ze vraagt van allesen valt mijn linker heup en knie aan. Tast alles af en de conclusie is een spier in de knel en de rest daardoor in de stress.

Of ze me drie behandelingen mag geven? Je gaat je gang maar.

Eerst zet ze een tens apparaat op mijn lichaam. Oh dat is toch wel wat anders dan het apparaatje wat ik bij me heb.

Daarna behandeld ze de spieren met haar handen, ook in mijn kuit. Daar heb ik geen last maar zodra ze begint kreun ik het uit van de pijn.

Daarna zet ze er een hitte apparaat op. Dat voelt lekker.

Ze is blijkbaar nog niet tevreden en vraagt of ze mag cuppen.Dat heb ik nog niet eerder gedaan maar ken het van Vietnam. Als je deze behandeling ondergaan hebt zit je met allemaal rondjes op je lichaam die er vier dagen over doen om weer op te lossen.

Ze zet een aantal cups op mijn lichaam net hete lucht eronder waardoor je bloed naar de oppervlakte van je huid gaat.

Ze maakt na een dik uur de behandeling af met een apparaat om de spieren los te maken. Ik krijg nog wat oefeningen mee en betaal.

Loop wat licht in het hoofd naar het appartement. En doe niets meer dan in de avond ergens naar toe lopen om te eten.

Woensdag 24 april

Bij het opstaan voelt mijn been wel goed maar met lopen…..

Vandaag ben ik alleen de deur uit geweest om te eten. En in dit geval bij een restaurant waar ik eigenlijk nooit kom: de Macdonald. De patatjes waren slap, de sprite was lekker koud en ik heb kipnuggets gehad. Als 7 weken geen vlees gehad dus mijn buik zal straks wel opspelen.

De hele dag film gekeken en werk voorbereid.

Donderdag 25 april

Vanmorgen weer super vroeg wakker. Het is nu al erg warm ondanks dat de airco de hele nacht heeft aangestaan.

Na een douche en ontbijt begin ik de boel op te ruimen in het appartement. Even de afwas doen en mijn koffer verder inpakken.

Dan ben ik om 07:30 uur klaar om te gaan maar mijn taxi komt pas om 09:00 uur. Dan maar even tv kijken.

Om 08:45 uur neem ik de lift naar beneden. Daar sta ik tot 09:10 uur te wachten maar de taxi chauffeur komt niet opdagen.

Dan maar lopen naar de straat waar ik elke dag taxi’s heb zien staan.

En ja er staan er twee. Hij brengt me naar terminal 3, nou ja ik moet nog een weg oversteken.

Op het matrix bord staat mijn vlucht niet. Gelukkig is daar het informatie punt en hij wijst me naar een incheck balie. Even in de rij en ik krijg mijn instapkaart. Hm eerst een broodje halen voor de lunch straks. Daarna geld wisselen en door de security en douane. En dan ben ik het land uit, ik denk om nooit weer terug te keren. Ik heb gezien wat ik wilde,maar hoef niet terug. Ik vind het veel te warm.

Bij de gate is het nog niet druk maar we hebben ook nog 2 uur te gaan.

Ik heb stoel 36 F.

Er staan drie vuilnisbakken om je afval in te gooien. Een voor papier, een voor plastic en een voor de rest. Komt schoonmaker 311 voorbij lopen en haalt alle vuilnis uit de drie bakken en gooit het in één bak op zijn karretje, hoe dan? Het lijkt dus meer dan het is op vliegveld Manila.

Oh wat heb ik weer een geluk. Er komen twee mensen naast mij zitten maar na dat we opgestegen zijn gingen ze ergens anders zitten. Drie stoelen, wel te rusten.

Om 18:45 uur komen we aan op Narita Airport maar dan ben ik er nog niet. Snel een treinkaartje kopen, dit keer met de snelle trein en drie kwartier later sta ik in Ueno Keisei Station. Nog met de metro naar Tawaramachi en een stukje lopen. Inchecken spullen neer gooien en slapen. Reisdagen zijn niet mijn dagen.