Zeeziek.

Zondag 5 mei

Vandaag een bijzondere dag want we gaan het peace park bezoeken.

En zoals zo vaak bij een bezoek aan één van de twee peace parken is het bewolkt en wordt er regen voorspelt. Past precies bij de dag.

We rijden met de tram naar het noorden van Nagasaki.

Eerst bezoeken we het linker gedeelte van het park wat in tweeën gedeeld wordt door een autoweg. In dit gedeelte staat de vredes fontein, geschonken beelden, het vredes beeld in de vorm van een man en de resten van een gevangenis.

Bij het lelijke beeld geef ik uitleg over de kraanvogel origami en bij de fontein het verhaal van de bom.

Daarna lopen we via de schuilgrotten naar de Urakami kathedraal. Daar buiten ligt de klokkentoren van de oude kerk en binnen vinden we nog Maria haar hoofd. Er is een mis en we lopen zwijgzaam door het achtersteven.

In het rechter gedeelte van het park staat het hypocenter beeld, een zwarte pilaar. Hier boven op ongeveer 500 meter in de lucht is de bom uit één gespat.

Op dit mooie plein staat ook een beeld moeder en kind, zo mooi.

We lopen door naar het museum waar ik iedereen ‘los’ laat.

Ik vind dat iedereen welk museum dan ook in eigen tempo moet bekijken. De één doet er nou éénmaal langer over dan de ander. Een aantal gasten duikt het café in na het bezoek aan het museum en anderen gaan naar het herinnering museum, prachtig!!!! Hier liggen alle namen van omgekomen mensen.

Met een aantal gasten loop ik naar het sportpark om de lunch op te eten.

Daarna op naar Suwa schrijn. Het is vandaag kinddag en ik verwacht dat rondom het schrijn wel een ceremonie is.

Maar niets is minder waar, alleen een hoop kinderen die een wedstrijd doen wie het eerst de trappen naar de schrijn op rent. Wat ook leuk is om te zien overigens. Dan ben ik opeens alleen en loop al slingerend door de smalle straatjes naar de zen tempel waar ik heerlijk even ga mediteren.

Daarna naar het hotel om te werken.

Maandag 6 mei

Verplaats dag nummer 2, we gaan van Nagasaki naar Aso.

De bus wordt weer ingepakt met de bagage en wij laten ons mooi rijden.

Eerste stop is Unzen National Park. Het regent verschrikkelijk en na een half uur lopen komen we tot de onderbroek nat terug bij de bus.

Maar we hebben het geweld van de vulkanen onder ons wel kunnen bekijken. Al dampend rijden we door naar Kuchinotsu waar we de ferry naar Oniike nemen, een half uur. We zitten op het dek maar de wind is ijskoud.

We rijden door naar een klein plaatsje waar we op de boot stappen om dolfijnen te spotten. Tjeetje ik heb deze tocht heel vaak gedaan maar nog nooit zulke hoge golven gehad. Ik had het idee om naar het voorsteven te lopen maar kwam snel terug omdat mijn maag begon op te spelen. Maar we hebben echt heel veel dolfijnen gezien.

Terug aan wal slinger ik nog wat onstabiel rond. We rijden naar het visrestaurant waar ik garnalen, rijst en soep eet.

Na deze lekkere lunch rijden we door naar Aso met nog een wc stop.

Bij Aso no Yu check ik de gasten in en blijf zelf met het personeel kletsen. De dochter des huizes spreekt Engels. Onlangs hebben de vier kinderen van de eigenaar de ryokan over genomen en dat is te merken. Op de kamers is de informatie opeens in het Engels aangegeven.

Een drie kwartier later zitten we aan lage tafeltjes heerlijk te genieten van de maaltijd. Ik zit op een kussentje maar er zijn ook lage stoeltjes.

Na de maaltijd worden we bezig gehouden met een optreden van een van de zonen. Hij doet aan Aikido en Sumo dus we slaan er even op los.

Ik breek het ijs en daarna doen er ook wat gasten mee.

Na de maaltijd liggen we nog tot een uur of tien te kletsen in de onsen.

Dinsdag 7 mei

Aso naar Usuki.

Na een Japans ontbijt stappen we in de bus.

We hebben groen licht om de Nakadate vulkaan op te gaan tot aan de krater. Maar hoe hoger we komen hoe meer mist en zien we nog niets. Ik loop naar de krater rand, het is erg koud, en af en toe klaart het wat op maar het krater meer krijgen we niet te zien.

Verder naar kokonoe brug. Een wandelbrug over een valei van 390 meter lang. Hier hebben we wel zicht en zien aan de rechter kant van de vallei de drie watervallen, vader, moeder en kind.

Op de helft van de brug begint hij toch wat te schommelen van de wind.

Lunchen doen we bij een weg restaurant vlak bij Beppu. Ik neem een curry met paddestoelen.

In Beppu bezoeken we Umijigoku, de zeehel. Er zijn in deze plaats acht hellen, onsen, waar je niet in kunt badderen. En we bezoeken de hel die zeegroen is, vandaar de naam.

Er komt behoorlijk wat gas uit de geiser. In het park ook een vijver met mooie tuin, een kas met bananen en waterlelies en een bruine hel.

We rijden door naar een klein vissers dorpje waar de bus ons uit zet en door rijdt naar het hotel in Usuki.

Wij lopen een stukje door het dorpje waar ik altijd alleen oudere mensen zien rondlopen. Nu ook weer en ik zwaai maar naar ze.

Bij een kleine pier stappen we op een vissersbootje die klaar ligt.

Vijf minuten later meren we aan op Kuroshima, het eilandje waar het VOC schip De Liefde strand. De eerste Nederlanders in Japan, doodziek van de scheurbuik.

Ik laat de groep zitten op wat stoeltjes en lees het verhaal voor.

Daarna lopen we naar het pleintje waar op de grond de route van het schip vanuit Nederland is weer gegeven. Ook hier drie standbeelden. Een bosrtbeeld van Joosten, een Engelsman en een beeld van Erasmus. Dat was de originele naam van het schip. Maar omdat de andere schepen Geloof en Hoop heten is het omgedoopt.

Naast het plein staat een zonnewijzer die Willem Alexander heeft geschonken toen de betrekkingen in 2000 400 jaar bestonden. Hij was toen nog prins.

Weer terug met het bootje en een taxibusje staat klaar om ons naar Credo Hotel in Usuki te brengen. Inchecken en twee gasten uitzwaaien die de Homestay hebben geboekt.

Om 18:30 uur heb ik met een groot deel van de groep in het restaurant van het hotel afgesproken om te eten.

En zo werd het gezellig en laat. Helaas niet meer in de sento gezeten.